09.10.2019 20:50
Maður féll milli skips og bryggju í Neskaupstað.
Ég á margar góðar minningarnar um Sigurjón Jónsson (Góa). Hann og faðir minn voru mörg ár saman til sjós á gamla Bjarti NK 121. Hann kom oft í heimsókn til foreldra minna og ekki spillti fyrir þegar Guðmundur Ölversson var með í för. Þá var kátt á hjalla og sögurnar þeirra ógleymanlegar. Þá lærði ég að drekka kaffi, þá á barnsaldri. Gói var bæklaður á fæti. Hann lenti í slysi á togaranum Goðanesi NK 105, veit ekki hvort það var þegar skipið fórst á Skálafirði, eða áður. Held að það hafi verið þegar togarinn fórst.
Ég hitti Góa síðast sumarið 1987, þá var hann í endurhæfingu á Reykjalundi í Mosfellssveit. Það var virkilega gaman að sjá hann. Hann hafði ekki mikið breyst frá því ég sá hann áður. Mér er það nú skylt að halda nafni hans á lofti, eins og hann var mikill öðlingur og drengur góður. Blessuð sé minning þessa mæta manns.
1278. Bjartur NK 121. Það hefur verið á þessum stað sem Sigurjón féll á milli skips og bryggju í höfnina. Fyrir aftan Bjart er 226. Beitir NK 123 og 1548. Barði NK 120. (C) Mynd úr safni mínu.
Gói að uppfarta um borð í gamla Bjarti NK 121. Kristján Vilmundarson til hægri.
Úr safni Gunnars Þorsteinssonar.
Gói við eldavélina um borð í gamla Bjarti NK 121. Úr safni Gunnars Þorsteinssonar.
Þrjá
stundarfjórðunga í sjónum
áður en hann komst upp á bryggju
"Þegar ég komst upp á bryggjuna missti ég rænu, en þá var ég
líklega búinn að vera um þrjá stundarfjórðunga í sjónum," sagði Sigurjón
Jónsson, matsveinn á skuttogaranum Bjarti frá Neskaupstað, en Sigurjón féll
niður á milli skips og bryggju s.l. fimmtudag þegar hann var að ljúka við að
ganga frá vistum skipsins. Þegar atvikið átti sér stað var enginn maður nálægur
og varð Sigurjón að vinda sig upp eftir bryggjufríholtum, sem þó var mjög
erfitt, þar sem skipið lá alveg utan í þeim. Við þad rifnuðu neglur á honum og
æðar slitnuðu. Þykir mörgum sem til þekkja, það ganga kraftaverki næst, að
Sigurjón skyldi geta vegið sig upp á bryggjuna, en hann er fatlaður. Ég fór inn
í skip um kl. 18 á fimmtudaginn til að taka á móti vistum skipsins." sagði
Sigurjón, mér til aðstoðar fyrst var útkeyrslumaður kaupfélagsins, en þeir sem
voru að vinna í skipinu, fóru yfirleitt í mat á svipuðum tíma. Þegar maðurinn
var búinn að aðstoða mig, fór hann burtu, en ég lauk við að ganga frá. Síðan
ætlaði ég í land og vissi ég ekkert fyrr en ég féll niður á milli skips og
bryggju við landganginn. Ekki þýddi að hrópa á hjálp, því enginn var nálægur.
Þá var erfitt að komast meðfram hlið skipsins, þar sem þad lá fast utan í
gúmmífríholtunum, og einnig varð ég mjög kaldur fljótlega og þorði því ekki að
synda að stigum, sem þarna eru ekki fjarri." Ég tók það því til bragðs. að
reyna að vega mig upp meðfram gúmmífríholtunum, en það var mjög erfitt, því lítið
var um handfestu. Þegar ég var hálfnaður upp, varð ég að henda gleraugunum af
mér, þar sem ég sá ekkert vegna olíu, sem hafði sest á þau.
Við það missti ég
þá litlu handfestu, sem ég hafði og féll því niður aftur. Ekki var annað að
gera en að leggja af stað aftur og að lokum komst ég upp á bryggjuna, þá var ég
aðframkominn af þreytu og missti ég rænu um leið og ég kom upp," sagði
Sigurjón. Þá sagði hann ennfremur, að þegar hann hefði rankað við sér, hefði
hann ekið bíl sínum heim til sín og ekki farið að líða verulega illa fyrr en
seinna um kvöldið. Þá hefði orðið að flytja hann á sjúkrahúsið. Þar hefði komið
í Ijós, að mikil olía hefði komist í lungun og einnig hefðu margar æðar í
handleggjunum slitnað við áreynsluna þegar hann var að hífa sig upp. Þá hefðu
flestar neglur verið brotnar og sumar hverjar nær horfnar. Að lokum sagði
Sigurjón, að líklega hefði hann verið um þrjá stundarfjórðunga í sjónum og einn
og hálfur tími hefði liðið frá þvi að hann féll í sjóinn, þangað til hann var
kominn heim til sín.
Morgunblaðið. 6 júní 1974.
