10.06.2017 10:39
Ísbjörn ÍS 15. TFCQ.
Svíþjóðarbátur
til Ísafjarðar
Hingað til Ísafjarðar kom á miðvikudagskvöld fyrri báturinn,
sem Samvinnufjelag Ísfirðinga fær frá Svíþjóð. Heitir hann ísbjörn, ÍS 15. Er
hann byggður eftir teikningu Bárðar G. Tómassonar, skipaverkfræðings og er
mældur úti 87 brúttó tonn. Í skipinu er 215 hestafla Polar-Dieselvjel.
Skipstjóri á skipinu hingað til lands var Bjarni Fannberg, en stýrimaður Ólafur
Júlíusson, en hann mun verða skipstjóri á skipinu. Hann hefir verið skipstjóri
á Sæbirni frá því hann var byggður. Ísbjörn fór frá Gautaborg 5. júní og
reyndist skipið vel. Hinn bátur Samvinnufjelagsins er væntanlegur um
mánaðamótin og mun hann bera nafnið Finnbjörn.
Vélbátur frá
Vestmannaeyjum sekkur
Tveir af tíu
manna áhöfn farast
Í gærmorgun sökk vélbáturinn Erlingur IV VE 45 frá
Vestmannaeyjum er hann var á leið á veiðar vestur á Selvogsbanka. Báturinn var
kominn um 30 mílur vestur fyrir Vestmannaeyjar. Á bátnum var 10 manna áhöfn, 8
björguðust, en tveggja er saknað. Var þeirra leitað af 16 vélbátum, flugvélum
og loks varðskipinu Ægi í gærdag, en án árangurs. Þeir sem fórust voru Samúel
Ingvason, háseti og Guðni Friðriksson, 1. vélstjóri. Í gær náði blaðið tali af
Óskari Þórarinssyni stýrimanni og Eiði Marinóssyni 2 vélstjóra og fékk frásögn
þeirra af Slysinu. Frásögn Óskars er á þessa leið:
Við fórum út á þriðja tímanum í nótt. Ég veit ekki nákvæmlega hvenær, því ég svaf í klefa
þeim er ég hef með skipstjóranum undir brúnni. Ferðinni var heitið vestur á
Selvogsbanka. Stórsjór var og 8-9 vindstig. Við vorum með þorskanet og báturinn
að sjálfsögðu tómur nema hvað ballest var í honum frá því á síldinni en þá voru
auk steypunnar sem er í botninum, sett járnstykki undir hillurnar lestinni.
Búið var að ræsa kokkinn og var hann farinn að laga morgunverðinn. Í brúnni
voru skipstjórinn og Ásberg Lárenziusson og 1 vélstjóri en 2 vélstjóri svaf
aftur í káetu. Hásetarnir 5 voru frammi í lúkar. Klukkan mun hafa verið rúmlega
6 þegar brotsjór kom á bakborða aftan til á skipið og kastar því yfir á
stjórnborða og sennilega hefir stjórnborðsgangurinn fyllst um leið og það
valdið því að skipið rétti sig ekki við. Við þetta vöknuðu allir, enda hentust
menn fram úr kojunum. Allt skeði nú með slíkum hraða að erfitt er að gera sér
grein fyrir atvikum í smáatriðum.
Ég fór strax upp úr klefanum og upp í "bestikkið. Þá var skipið komið á hliðina
og brúin hálf full af sjó og talstöðin á kafi. Það var því ekki hægt að komast
að henni til að senda út neyðarkall. Skipstjórinn og vélstjórinn voru að losa
gúmmíbátinn og tókst fljótt að ná honum úr kassanum. Reyndur þeir að kippa í
spottann til að báturinn blésist upp en það tókst ekki. Þá var skipið að sökkva
og var því ekki um annað að gera en kasta sér í sjóinn með bátinn óuppblásinn.
Loks tókst að blása hann upp, en þá var mjög af skipstjóranum dregið og hann
stórlega skorinn á hendi eftir snúruna og að drukknun kominn við aðfarirnar.
Við komumst svo 8 í bátinn en Samúel og Guðni sáust ekki, nema hvað við urðum
var við annan þeirra er við vorum að yfirgefa skipið. Ég held að allir hafi
verið syndir þótt ég viti ekki um þá Samúel og Guðna.
Sumir mannanna voru fáklæddir aðeins í þunnum nærfötum og varð því fljótt kalt
einkum eftir að þeir voru komnir upp í gúmmíbátinn. Ég get ekki sagt nákvæmlega
hvað við vorum lengi að velkjast í sjónum en það leið alllöng stund þar til
báturinn var upp blásinn. Við skutum upp flugeldum sem voru í bátnum og ég var
með reykblys og veifaði því. Þetta varð til að vekja athygli Halkions á okkur
þar sem hann sigldi nokkru á eftir okkur. Við vorum svo í gúmmbátnum í um 45
mínútur þar til Halkion kom að okkur. Það hefði ekki mátt tæpara standa því
sumir voru þá orðnir svo kaldir. Einn hefði ekki lifað vosbúðina af ef við
hefðum þurft að bíða hjálpar lengur. Allir á skipinu voru ungir menn. Þeir
sýndu ró og kjark meðan beðið var eftir því að komast í gúmmíbátinn. Þó var
ekki þægilegt að velkjast í sjónum í háum og kröppum öldunum, sem færðu okkur í
kaf af og til.
Ég vil að síðustu biðja blaðið að koma innilegu þakklæti okkar til skipshafnarinnar
á Halkion, sem tók okkur eins og bezt verður á kosið.
Eiður Marinósson, 2 vélstjóri segir svo frá:
Ég svaf aftur í káetu og var þar einn er hnúturinn kom á skipið. Ég vaknaði
eiginlega ekki fyrr en ég var kominn fram á gólf og flaut þar í sjónum, sem
fossaði inn í káetuna. Ég hafði lagt mig í öllum fötunum. Mér gekk vel að
komast upp og þar voru fyrir skipstjóri og vélstjóri á brúnni og voru að eiga
við bátinn. Það er óhætt að segja að þarna hefir gúmmíbáturinn bjargað okkur,
því engum trébát hefði verið hægt að koma í sjó á þessum tíma. Það voru bara
vandræðin með snúruna. Við fórum þó rétt að öllu, enda fór svo að lokum að hún
verkaði á gastækið, þótt illa gengi. Við fundum ekki mikið fyrir kuldanum meðan
við vorum í sjónum en þegar við komum upp í gúmmíbátinn fórum við fljótt að
finna til kuldans. Þarna vantaði okkur illa lítinn neyðarsendi. Ef ekki hefðu
verið bátar jafn nálægt okkur hefðu einhverjir farið illa af vosbúðinni. Einn
skipsfélaganna er á sjúkrahúsi. Eg vil endurtaka þakklæti okkar til skipshafnarinnar
á Halkion fyrir hjálpina.
Strax og vitað var um slysið bauð Landhelgisgæzlan aðstoð sína og var hún von
bráðar þegin. Verið var þá að gera við benzínleka á landhelgisvélinni og þar
sem engan tíma mátti missa tók landhelgisgæzlan flugvél á leigu hjá Flugfélagi
íslands og sendi áhöfn sína á henni til leitar. 16 bátum var raðað upp með 1,5
mílu millibili og síðan flaug vélin fram og aftur yfir bátaröðina og stjórnaði
leitinni. Þannig voru leitaðar 6 mílur í vindátt frá þeim stað er báturinn fór
niður og farið þrisvar yfir svæðið. Í síðustu umferð var Ægir kominn á
vettvang. Leitin bar þó, sem fyrr segir, engan árangur. Brak og annað lauslegt
úr bátnum var á reki á sjónum. Skipstjórinn á Erlingi IV var svo þrekaður að
ekki var hægt að ná tali af honum í gær. Hann var stórskaddaður á höndum,
tognaður í baki og auk þess hætt kominn við baráttuna við að fá gúmmbátinn
blásinn upp. Egill Ragnarsson, háseti, sem fluttur var á sjúkrahúsið um hádegið
í gær, er Halkion kom til hafnar með skipbrotsmennina, var á batavegi í
gærkvöldi. .
Erlingur IV VE 45 var 80 brúttólestir að
stærð, byggður úr eik í Svíþjóð 1946. Báturinn hét áður ísbjörn og hafði fyrir
nokkrum árum verið keyptur frá Ísafirði. Hann var eign Sighvatar Bjarnasonar og
fl. í Vestmannaeyjum.
Morgunblaðið. 23 mars 1963.
Fimm þeirra
farnir niður
Erlingur IV VE 45 var smíðaður í Svíþjóð árið 1946. Það ár
voru þar smíðaðir sjö bátar eftir sömu teikningu. Nú eru aðeins tveir þeirra
enn ofansjávar. Bátarnir voru: Hafdís, sem brann og sökk á Selvogsbanka árið 1960,
Freydís, heitir nú Sigurfari og er á Patreksfirði, Gunnbjörn, sem síðar var
skírður Hamar og hvolfdi á Faxaflóa í bezta veðri s.l. sumar, Ísbjörn, sem
síðar var skírður Erlingur IV. og sökk nú, Borgey, sem hvolfdi út af
Hornafirði, þegar árið 1946 og fórust þá sex menn, Snæfugl, sem enn er til
austur á Reyðarfirði og Ásþór er skírður var síðar Bergur og hvolfdi í vetur á
Faxaflóa. Hafa því fjórir þessara sjö báta farizt með líkum hætti.
Tíminn. 23 mars 1963.