Þær voru margar bryggjurnar á Norðfirði, sérstaklega á árunum upp úr 1920 og fram undir 1960-65 er þeim tók að fækka. Hver útgerð hafði sína eigin bryggju og má því segja að strandlengjan frá Naustahvammi í botni fjarðarins og alla leið út á Nes væri svo gott sem þakin bryggjum og kannski ekki skrýtið að þær hafi orðið leikvöllur ungu kynslóðarinnar í gegn um áratugina. Nú er lítið eftir sem minnir á sögu þessa liðinna tíma. Fáar eru þær eftir í dag og má nefna eina þeirra, ytri bæjarbryggjuna, en Hafnarhúsið stendur við hana. Þar er nú til húsa Smiðjumunasafn Jósafats Hinrikssonar og málverkasafn Tryggva Ólafssonar svo eitthvað sé nefnt. Innri bæjarbryggjan, aðalbryggja Norðfirðinga, þar til uppfyllingin neðan við Steininn og Kastalann var tekin í notkun árið 1963-64, var talsvert vestar. Á síldarárunum seinni var söltunarstöðin Sæsilfur með aðstöðu sína þar og reisti stálgrindarhús á henni. Síðar var það hús notað af trillusjómönnum á Norðfirði þar sem þeir höfðu aðstöðu til beitningar og fleira.