Óska ykkur öllum gleðilegs nýs árs og takk fyrir samfylgdina hér á síðunni á árinu sem er að líða.Megi árið 2018 færa okkur öllum gæfu. Hafið það ávallt sem allra best.Kærar kveðjur til ykkar allra.

Hið nýja nóta og togskip Helga II RE 373 kom til landsins í vikunni. Skipið er í eigu Ingimundar hf og kemur í stað eldra skips með sama nafni. Skipið er búið til loðnuveiða og rokju- og bolfiskveiða og vinnslu. Frystigeta er um 30 tonn á sólarhring. Skipið er 793 tonn að stærð, ber um 1.000 tonn af loðnu og um 150 tonn af frystum afurðum. Helga II er byggð af Ulsteinskipasmíðastöðinni í Noregi og hönnuð af Skipsteknisk a/s í Álasundi. Hún er 51,70 metrar að lengd og mesta breidd er 12,50 metrar. Á vinnsludekki eru flökunarlínur, pökkun og vigtun fyrir þorsk, karfa og grálúðu og rækjuvinnslulína og frystitæki. íbúðir eru í skipinu fyrir 23 manns, þarf af 5 í eins manns klefum. Helga II er búin öllum nýjustu og fullkomnustu fiskileitar- og siglingatækjum. Helga II fer um helgina til loðnuveiða, en hún heldur loðnuveiðileyfi eldra skipsins og mun jafnframt veiða í vetur kvóta Helgu III RE, sem er í eigu Ingimundar hf.
Miðað við sömu úthlutun og á síðasta ári gæti því heildarkvóti skipsins orðið um 36.000 til 38.000 tonn. Auk þess hefur skipið leyfi til rækju- og bolfiskveiða. Ármann Ármannsson er framkvæmdastjóri Ingimundar hf: "Mér líst mjög vel á skipið," segir hann. "Það kostar nettó 330 til 340 milljónir og á að geta fiskað nóg til að standa undir sér. Það gerir tvöfaldur loðnukvóti meðal annars og þorskvóti allra skipanna, það er Helgu, Helgu II og Helgu lll, sem er um 1.300 tonn. Um leið verður saltfisksvinnslu hætt í landi og hin tvö skipin verða eingöngu á rækju. Síðan er möguleiki að fara með nýja skipið á Dorhn-bankann, þar sem rækjuveiði er fyrir utan kvóta. Skipstjóri er Geir Garðarsson, en hann sagði í samtali við Morgunblaðið, að skipið hefði reynst vel á heimleiðinni og væri hið bezta í alla staði og mikill munur frá gömlu Helgunni. Yfirvélstjóri er Kristján Bergsson. Bjarni Hilmir Sigurðsson, fyrsti vélstjóri, hafði umsjón og eftirlit með byggingu skipsins í Noregi. Gamla Helgan, sem víkur fyrir þeirri nýju fór utan sem greiðsla upp í nýja skipið. Hún var upphaflega byggð í Noregi 1967 og hafði því náð tvítugsaldrinum. Hún var lengd 1974 og yfirbyggð 1977 og var 281 brúttótonn að stærð. Hún bar um 550 tonn af loðnu.

Morgunblaðið. 21 október 1988.


1903. Þorsteinn EA 810 á loðnuveiðum.                                                (C) Þórarinn Guðni Sveinsson.


1903. Þorsteinn ÞH 360.                                                                                   Ljósmyndari óþekktur.

    Grænlenskt fiskiskip í Akraneshöfn

Stórt og fallegt fiskiskip liggur nú í Akraneshöfn og vekur athygli margra, ekki síst vegna þess að það er skráð í Nuuk, höfuðstað Grænlands. Það heitir Tuneq. Glöggir skipaáhugamenn þekkja þó að hér er komið aflaskip sem hefur þjónað ákaflega vel og dyggilega í íslenska fiskiskipaflotanum um áratugaskeið. Það hét fyrst Helga II RE þegar það kom nýtt til landsins árið 1988, síðan Þorsteinn EA og loks Þorsteinn ÞH. Ísfélag Vestmannaeyja átti skipið þar til í ár að fyrirtækið flaggaði því út til Grænlands. Þar stendur til að gera það út hjá grænlenskri útgerð sem Ísfélagið á hlutdeild í. Undanfarið hefur skipið verið í slipp í Reykjavík þar sem viðhaldi hefur verið sinnt og skipið málað. Ætlunin er að það stundi markrílveiðar í grænlenskri lögsögu nú í sumar.
Ástæðan fyrir því að Tuneq hið grænlenska er komið til Akraness er að þar munu fyrirtækin Þorgeir & Ellert og Skaginn vinna að lagfæringum og niðursetningu á nýjum vinnslubúnaði fyrir makríl. "Það er verið að yfirfara og gangsetja að nýju frystibúnað skipsins. Skaginn setti vinnslulínu fyrir uppsjávarfisk um borð í það fyrir mörgum árum. Það var þá hugsað fyrir frystingu á síld og loðnu. Þessi lína og frystitækin hafa ekkert verið notuð í ein sex eða sjö ár. Nú ætlum við að fá þetta til að snúast og virka eins það á að gera," segir Einar Brandsson tæknistjóri Skagans í samtali við Skessuhorn. Auk þessa verður bætt við nýjum búnaði á milliþilfari skipsins fyrir makrílvinnslu. Einar segir að settir verði niður tveir hausarar fyrir makríl. "Skaginn smíðar búnað við þá. Svo verður komið fyrir nýjum stærðarflokkara fyrir uppsjávarfisk um borð í skipinu. Hann er íslensk framleiðsla af svokallaðri Stylegerð. Með þessu öllu ætti Tuneq að verða vel útbúið til að stunda veiðar á makríl og frysta aflann um borð. Við reiknum með að skipið verði á Akranesi í um mánuð á meðan unnið er í því."

Skessuhorn. 19 tbl. 7 maí 2014.

Tuneq GR 6-40 á leið í slippinn í Reykjavík.                         (C) Þórhallur S Gjöveraa. 18 apríl 2016.


Tuneq GR 6-40 í slippnum í Reykjavík.                                    (C) Þórhallur S Gjöveraa. 5 maí 2016.


Tuneq GR 6-40 nýmálaður við Ægisgarð.                                 (C) Þórhallur S Gjöveraa. 6 júlí 2016.


Fyrirkomulagsteikning af Helgu ll RE 373.                               Mynd úr Ægi frá nóvember 1988.

               Helga ll RE 373.

Nýtt nóta og togveiðiskip, m/s Helga II RE 373, bættist við fiskiskipastólinn 18. október s.l., en þann dag kom skipið í fyrsta sinn til heimahafnar sinnar, Reykjavíkur. Skipið er smíðað hjá Ulstein Hatlö A/S í Ulsteinvik, Noregi, en er hannað hjá Skipsteknisk A/S, Noregi. Helga II RE er þriðja nóta og togveiðiskipið, sem umrædd stöð afhendir íslenskum útgerðaraðilum á rúmu ári, hin fyrri eru Pétur Jónsson RE 69 og Hákon ÞH 250. Fyrrnefnd tvö skip voru smíðuð eftir sömu skrokkteikningu, en Helga II er stytt útgáfa af umræddum skipum, mesta lengd er um 6 metrum minni, sem einkum stafar af breyttri lögun á skut og stefni, auk um þriggja bandabila styttingu í smíðalengd.
Auk þess er Helga II smíðuð með perustefni. Megin fyrirkomulag er hliðstætt í skipum þessum, svo og véla- og vindubúnaður. Helga II er búin vinnslu- og frystibúnaði með aðaláherslu á bolfiskflakavinnslu og heilfrystingu á karfa og grálúðu, en fyrrnefnd skip eru sérstaklega búin til rækjuvinnslu. Hið nýja skip kemur í stað eldra skips með sama nafni, sem selt hefur verið úr landi. Helga II RE er í eigu Ingimundar hf. í Reykjavík. Skipstjóri á skipinu er Geir Garðarsson og yfirvélstjóri Kristján Bergsson. Framkvæmdastjóri útgerðar er Ármann Ármannsson.

Ægir. 11 tbl. 1 nóvember 1988.

     Neptúnus GK 361 er 183 fet á lengd

Klukkan 8 á sunnudagsmorgun kom stærsti togari sem íslendingar hafa eignast til þessa, til Hafnarfjarðar. Þetta er nýsköpunartogarinn Neptúnus, eign h.f. Júpiter í Hafnarfirði. Eins og skýrt hefir verið frá hjer í blaðinu er Neptúnus talsvert mikið frábrugðinn hinum fyrri nýsköpunartogurum, hvað innrjettingu og stærð viðvíkur. Hann er 183 1/2 fet á lengd á móti 175 fetum, sem lengd hinna nýsköpunartogaranna er, breiddin hin sama og á öðrum nýsköpunartogurum. Brúttólestir er hann 717. Til Hafnarfjarðar var Neptúnus siglt á 3 1/2 sólarhring. Hreppti skipið vont veður mestan hluta leiðarinnar. Skipverjar láta vel yfir skipinu sem góðu sjóskipi. Þeir Þórarinn Olgeirsson og Tryggvi Ófeigsson sáu um smíði skipsins og ákváðu allar breytingar sem gerðar hafa verið. Neptúnus fór á veiðar í nótt er leið.

Morgunblaðið. 30 desember 1947.


B.v. Neptúnus RE 361 heldur til hafs.                                              Úr safni Tryggva Sigurðssonar.

Nýsköpunartogarinn Neptúnus seldi afla sinn                 í gær fyrir hálfa milljón kr

"Skýjaborgirnar" selja vel þessa dagana en "skýjaborgir" nefndu andstæðingar nýsköpunar atvinnulífsins nýsköpunartogarana þegar sósíalistar fluttu það mál í fyrstu. Skýjaborgin Neptúnus, annar stærsti nýsköpunartogari landsmanna setti nýtt met í gær þegar hann seldi afla sinn í Englandi fyrir hálfa milljón króna. Aflinn sem togarinn seldi var 5709 kits; þar af voru 4293 kits þorskur, 898 kits ýsa, 358 kits ufsi og lítilsháttar af öðrum fisktegundum, samtals 5709 kits fyrir 19.069 steriingspund eða hálfa miljón króna. Þetta var fimmta söluferð togarans en í tveimur öðrum ferðum hafði hann einnig sett afla og sölumet. Í fyrradag setti nýsköpunartogarinn Akurey nýtt sölumet fyrir minni gerð nýsköpunartogaranna, seldi hann fyrir 14 903 sterlingspund.

Þjóðviljinn. 8 maí 1948.


Neptúnus RE 361 kemur til hafnar með fullfermi.                                          Ljósmyndari óþekktur.

Neptúnus tefst í Englandi vegna brunaskemda

Togarinn Neptúnus hefir orðið fyrir töfum í Englandi vegna bruna í kyndistöð skipsins. Menn sakaði ekki. Rjett áður en skipið átti að sigla frá Grimsby til Reykjavíkur var það að ljúka við að taka olíuforða. Kviknaði þá eins og áður segir, í kyndistöð skipsins. Um tíma leit svo út, að eldurinn mundi ná útbreiðslu og ef til vill komast í olíugeyma skipsins. Gat þá orðið um sprengingu að ræða, sem hefði ónýtt skipið.
Slökkviliðinu í Grímsby, sem var komið á vettvang innan fárra mínútna, tókst að ráða niðurlögum eldsins. Skemmdir urðu nokkrar í kyndistöð, einangrun á eimkatli og loftskeytaklofa. Viðgerð á skipinu mun taka nokkurn tíma. Neptúnus er tæplega ársgamall og er eigandi hans hlutafjelagið Júpíter í Reykjavík. Hann hefur farið 13 söluferðir á árinu og er söluhæstur allra togara á árinu 1948.
Hefur selt fyrir 172 þúsund  sterlingspund, og setti heimsmet í sölu í maí s. I. Hann er systurskip við togarann Mars, en samkvæmt teikningu af þeim í öllum aðalatriðum hefur ríkisstjórnin samið um byggingu 10 nýrra togara í Bretlandi.
Skipstjóri á Neptúnus er hinn þjóðkunni aflamaður Bjarni Ingimarsson, en hann sigldi ekki með skipið til Englands þessa söluferð.

Morgunblaðið. 17 desember 1948.


Neptúnus RE 361 leggst að bryggju í Hull.                                                   Ljósmyndari óþekktur.

       Eldur í Neptúnusi út af Garðskaga
                      Mannbjörg varð

Um kl. 18.30 í gærkvöldi kom upp eldur í togaranum Neptúnusi, er hann var staddur 21 sjómílu norðvestur af Garðskaga. Skipshöfnin, 32 menn , snerist þegar gegn eldinum, sem kom upp undir katli skipsins, en fékk ekki við neitt ráðið. Á tíunda tímanum gaf skipstjórinn, Valdimar Guðmundsson , skipshöfninni fyrirmæli um að yfirgefa skipið, en þá var varðskipið Albert komið á staðinn til hjálpar. Áhöfn togarans fór á tveimur bátum yfir í varðskipið, og sakaði engan . K l. 23.15 í gærkvöldi höfðu sjö menn af áhöfn b.v. Neptúnusar farið aftur um borð í skipið, þeirra á meðal skipstjórinn. B.v. Júpíter var þá kominn á staðinn, og kl. 0.50 hafði taug og dráttarvírar verið festir milli skipanna . Lagði bv Júpiter þá af stað til Reykjavíkur með bv. Neptúnus í drætti. 25 menn af áhöfn Neptúnusar voru þá um borð í Albert og væntanlegir til Reykjavíkur milli kl. 3 og 4 í morgun . Hinir sjö voru í b.v. Júpiter, en hann var væntanlegur til Reykjavíkur ásamt Neptúnusi kl. 6-7 í morgun .
Búizt var við í nótt, að hafnsögubáturinn Magni kæmi á móti skipunum með aflmiklar slökkvidælur. Sem fyrr segir, bar slökkvistarf áhafnarinnar á Neptúnusi ekki árangur. Eldurinn náði fljótlega útbreiðslu í vélarúminu. Þar niðri voru gas- og súrefnistæki, sem juku á sprengingarhættu í skipinu. Sagði Tryggvi Ófeigsson, útgerðarmaður, í stuttu símtali við Morgunblaðið í gærkvöldi, að það hafi fyrst og fremst verið með tilliti til þessarar hættu, að skipið var yfirgefið. Útgerðarfélögin Júpíter og Marz gera tvo fyrrnefnda togara út Tryggvi sagði og, að áður en skipið var yfirgefið, hafi öllum hurðum og gluggum verið lokað í þeirrr von að á þann hátt mætti kæfa eldinn. Þegar Mbl. vissi síðast til í nótt, var of snemmt að fullyrða nokkuð um hugsanlega björgun skipsins, en mikill eldur var í því, þegar það var yfirgefið. Skipið er vátryggt hjá Vátryggingamiðstöðinni hf.
Liklegt var talið, að kviknað hefði í út frá einangrun á katli. Togarinn Neptúnus, sem er eign h.f." Júpíters hér í Reykjavík, fór á veiðar héðan aðfaranótt föstudags. Togarinn hefur undanfarið verið í 16 ára flokkunarviðgerð í Reykjavik. Slík flokkunarviðgerð mun kosta um 2,5 millj. kr. Bjarni Ingimarsson, hinn þjóðkunni skipstjóri, fór með sínu gamla skipi í þessa fyrstu ferð eftir flokkunarviðgerðina, en hann hefur undanfarið verið með bv. Júpíter. Botnvörpungurinn Neptúnus er smíðaður í Aberdeen árið 1947, 684 brúttólestir að stærð. Þegar hann var fimmtán mánaða gamall, kom upp eldur í honum, er hann var staddur í Grimsby. Urðu þá svo miklar skemmdir á skipinu, að það kostaði um 3/4 af kaupverði skipsins að endurbæta hann.
Alla tíð hefur Neptúnus verið meðal aflahæstu togara íslenzka fiskiskipaflotans. Árið 1948 setti hann sölumet (í sölu ísvarins fisks) í Bretlandi. Var það heimsmet, sem stóð óhnekkt í þrettán ár.

Morgunblaðið. 29 ágúst 1964.


B.v. Neptúnus á toginu.                                                                 (C) Sigurgeir B Halldórsson.

                Neptúnus kveður

B.v. Neptúnus RE 361, einn frægasti togari íslendinga fyrr og síðar, sigldi í gær áleiðis til Spánar í brotajárn. Hann hefur legið á þrjú ár við Ægisgarð. Eigandi Neptúnus var h/f Júpiter. Togarinn var smíðaður 1947 í skipasmiðju John Lewis & Sons í Aberdeen. Smíði Neptúnusar var að öllu leyti lokið á aðfangadagskvöld jóla 1947, er skipið hélt áleiðis til Íslands. Skipstjóri var Bjarni Ingimarsson. Neptúnus kom til Hafnarfjarðar á 3. í jólum og fór á veiðar tafarlaust, eftir að Páll Halldórsson, skólastjóri Stýrimannaskólans, hafði lokið mælingu skipsins. Neptúnusi gekk afburða vel strax. Setti heimsmet í sölu í Grimsby þann 7. mai 1948, landaði 5.709 kits, sem jafngildir 363 tonnum. Sala í sterlingspundum var 19.069.
Neptúnus átti heimsmetið í alls þrettán ár, lengst allra togara fyrr og síðar. Á karfaárunum eftir 1950 kom Neptúnus til Reykjavíkur með einn mesta karfaafla, sem nokkur togari hefur fengið. Neptúnus var systurskip Marz, en þau voru smíðuð samtímis. Tryggvi Ófeigsson sá um smíði beggja togaranna, kom með þeim heim og tók við þeim báðum. Marz kom til Reykjavíkur á sumarmálum 1948. Skipstjóri á honum var Þorsteinn Eyjólfsson. Meðan á smíði skipanna stóð dvaldist Tryggvi Ófeigsson að mestu í Aberdeen og fékk eftirfarandi breytingum framgengt á smíðasamningi nýsköpunarstjórnarinnar: 1) Skipin voru lengd um 8,5 fet. 2) Skjólborð hækkað, sem var talin hin ágætasta breyting, þegar skipverjar unnu á framdekki. 3) Lestarhlerar gerðir úr stáli, svo aldrei þurfti eftirlits á dekki í ofviðrum. 4) "Mónó"-lifrardælur settar í bæði skipin, þannig að lifrarburður var úr sögunni, sem var afleit vinna og hættuleg í vondum veðrum. Neptúnus og Marz voru fyrstu skipin með þessum breytingum.
Stækkun skipanna jók burðarþol mjög og skipin urðu gangmeiri, svo um munaði í mótvindi. Margar fleiri breytingar voru gerðar, þótt ekki séu þær taldar hér. Miklir aflamenn hafa verið skipstjórar á Neptúnusi. Lengst var Bjarni Ingimarsson, alls þrettán ár, og Jóhann Sveinsson, sem var í átta ár. Neptúnus hefur borið að landi geysilegan afla fyrir íslenzku þjóðina, verið mikið happaskip og greitt alla tíð hæstu opinber gjöld allra íslenzkra togara.
Neptúnus kveður Ísland skuldlaus.

Morgunblaðið. 7 október 1976.

     Móttökuathöfn Viðeyjar RE 50 í dag

Í dag var haldin móttökuathöfn vegna komu ísfisktogarans Viðeyjar RE 50 til landsins, en Viðey leysir Ottó N. Þorláksson af hólmi eftir tæplega 40 ára dygga þjónustu. Athöfnin fór fram í heimahöfn skipsins við Reykjavíkurhöfn kl.14:00. Vilhjálmur Vilhjálmsson, forstjóri HB Granda, bauð gesti velkomna og fjallaði um mikilvægi endurnýjunar flotans fyrir félagið ásamt því að hann þakkaði því góða fólki sem einna helst hefur unnið að smíði skipsins.
Krisján Þór Júlíusson, sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra, ávarpaði einnig gesti móttökunnar og fjallaði meðal annars um það að íslenskur sjávarútvegur hafi snúið vörn í sókn. Hann lagði áherslu á það hversu mikill ávinningur það er að fá ný skip með framúrskarandi tækni og tækjabúnað á millidekkjum og í lestarkerfum sem byggir á íslensku hugviti og ekki hvað síst á reynslu sjómanna. Meðferð aflans verði  mun betri og aðbúnaður áhafnar eins og best verður á kosið. Síðast en ekki síst sé Viðey, ásamt systurskipum hennar, Engey og Akurey, mun umhverfisvænni en þau eldri og að breytingunni megi líkja við byltingu. Hann óskaði HB Granda til hamingju með Viðey og sagði skipið vera góðan vitnisburð um þann kraft og sóknarhug sem einnkennir HB Granda og um leið íslenskan sjávarúteg um þessar mundir. 
Karlakór Reykjavíkur söng síðan lag fyrir gesti og Líf Magneudóttir, forseti borgarstjórnar Reykjavíkurborgar óskaði félaginu til hamingju og nefndi í ávarpi sínu hversu vel við hæfi það væri að fá þrjú ný skip í Reykjavíkurhöfn á 100 ára afmæli gömlu hafnarinnar. Hún nefndi einnig mikilvægi sjávarútvegs í áranna rás og að sjávarútvegurinn muni áfram vera ein mikilvægasta atvinnugrein Íslendinga. Að lokum afhenti hún Ella skipstjóra og áhöfn skipsins gjöf í tilefni komu skipsins.
Rannveig Rist, varaformaður stjórnar HB Granda, gaf skipinu síðan formlega nafn og Sr. Hjálmar Jónsson blessaði skipið. Eftir blessunina söng karlakórinn að nýju. Í lok athafnarinnar gafst gestum kostur á að skoða skipið og þiggja veitingar um borð undir ljúfum harmonikkuleik Margrétar Arnardóttur.

Vefsíða H.B. Granda hf. 22 desember 2017.

            Þriðja systirin komin heim

Vel var tekið á móti nýj­um ís­fisk­tog­ara HB Granda, Viðey RE, við hátíðlega at­höfn við Reykja­vík­ur­höfn í gær. Kristján Þór Júlí­us­son, sjáv­ar­út­vegs- og land­búnaðarráðherra sagði Viðey, ásamt syst­ur­skip­um henn­ar, Eng­ey og Ak­ur­ey, mun um­hverf­i­s­vænni en þau skip sem þau leysa af hólmi. Til­komu systr­anna þriggja megi líkja við bylt­ingu.
Viðey leys­ir af hólmi Ottó N. Þor­láks­son sem þjónað hef­ur út­gerðinni í tæp 40 ár, en Eng­ey og Ak­ur­ey komu hingað til lands fyrr á ár­inu frá Céliktrans-skipa­smíðastöðinni í Tyrklandi.
Ísfisk­tog­ar­arn­ir þrír kosta sam­tals um sjö millj­arða króna, sam­kvæmt upp­lýs­ing­um Vil­hjálms Vil­hjálms­son­ar, for­stjóra HB Granda, að því er fram kem­ur í Morg­un­blaðinu í dag.
Vil­hjálm­ur fjallaði í gær um mik­il­vægi end­ur­nýj­un­ar flot­ans fyr­ir fé­lagið auk þess sem hann þakkaði því góða fólki sem einna helst hefði unnið að smíði skips­ins.
Ráðherr­ann óskaði enn frem­ur HB Granda til ham­ingju með Viðey og sagði skipið vera góðan vitn­is­b­urð um þann kraft og sókn­ar­hug sem einn­kenn­ir HB Granda og um leið ís­lensk­an sjáv­ar­út­eg um þess­ar mund­ir.

Mbl.is 23 desember 2017.

    B.v. Goðanes reyndur á mánudaginn

Nýsköpunartogarinn "Goðanes", sem verður gerður út frá Neskaupstað í Norðfirði, er væntanlegur hingað til lands fyrir jólin. Skipshöfnin, sem á að taka við "Goðanesi", fór utan með togaranum "Agli Skallagrímssyni" fyrir nokkurum dögum. Skipstjóri verður Árni Ingólfsson. Það er hlutafélagið Goðanes í Neskaupstað, sem gerir togarann út, með tilstyrk bæjarstjórnar staðarins. "Goðanes" er um 640 smálestir að stærð, af sömu gerð og nýsköpunartogararnir "Hvalfell" og "Geir" og smíðaður í sömu skipasmiðastöð, Beverley. Skipið fer í reynsluför á mánudaginn.

Vísir. 13 desember 1947.


B.v. Goðanes NK 105 við innri bæjarbryggjuna í Neskaupstað.                          (C) Björn Björnsson.


B.v. Goðanes NK 105 á toginu.                                                                          Ljósmyndari óþekktur.
 

  Neskaupstaður eignast tvo nýja togara í ár
        Síðari nýsköpunartogarinn kominn
        Geri aðrir 1.300 manna bæir betur

Goðanes, annar nýsköpunartogari Norðfirðinga kom til Neskaupstaðar kl. 11 á annan dag jóla. Var bærinn fánum skreyttur og mikill fögnuður við komu togarans, en Neskaupstaður, sem er 1300 manna bær, hefur eignazt tvo nýja togara á þessu ári. Fyrri nýsköpunartogari Norðfirðinga, Egill rauði hefur selt fyrir á aðra milljón og er nú í sinni 6. veiðiför.
Goðanes er eign samnefnds hlutafélags í Neskaupstað og eru hluthafar þessir; Vigfús Guttormsson, formaður félagsins, Sigurður Hinriksson, Jónas Valdórsson, Óskar Lárusson, Ársæll Júlíusson, Þorsteinn Júlíusson og Anton Lundberg. Goðanes er smíðaður hjá Beverley skipasmíðastöðvunum og er frágangur allur með ágætum. Skipstjóri er Árni Ingólfsson, 1. stýrimaður Guðmundur Ólafsson, (báðir úr Reykjavík), 1. vélstjóri er Jens Hinrkisson (frá Norðfirði). II. vélstjóri Bjarni Nikulásson, Loftskeytamaður er Pétur Goldstein. Hásetar eru frá Norðfirði. Framkvæmdastjóri er sami og Bæjarútgerðar Neskaupstaðar, Steindór Árnason. Konur eigenda togarans buðu áhöfn skipsins, bæjarstjórn stjórn sparisjóðsins o. fl. til hófs um kvöldið, og sátu það nálægt 100 manns. Var þar flutt kvæði eftir Guðmund Magnússon.
Ræður fluttu: Krístín Helgadóttir, Vigfús Guttormsson, Lúðvík Jósepsson, Bjarni Þórðarson, sr. Guðmundur Helgason, Jóhannes Stefánsson og Anton Lundberg. Goðanes fór í gærkvöld áleiðis til Reykjavíkur en þar á að setja bræðslutæki í skipið en síðan fer það á veiðar. Norðfirðingar eru mjög ánægðir með að hafa eignazt tvo nýja togara á þessu ári og þakka það góðri aðstoð fyrrverandi ríkisstjórnar, nýbyggingarráði, en einkum þó Lúðvík Jósepssyni alþingismanni.
Óvenju harður vetur hefur verið fyrir austan, er þar nú hörkufrost og snjór yfir allt. Bátar eru að búa sig til vertíðar á Hornafjörð og Suðurnes.

Þjóðviljinn. 28 desember 1947.

                Nýr skuttogari                            Haraldur Böðvarsson AK

Skuttogarinn Haraldur Böðvarsson AK 12 kom í sína heimahöfn "Krossvík" kl. 6 í gær, eftir rúmlega þriggja sólarhringa siglingu frá Bódö í Noregi. Þaðan keypti Haraldur Böðvarsson & Co. h.f. skipið sem hét áður "Bátsfjord" og er systurskip togarans "Skinney" sem keypt var til Hornafjarðar nýlega. Lengd skipsins er 46,45 m, breidd 9 m og dýpt 6,50 m. Aðalvélin er 1500 ha. MAK, 8 strokka. Togarinn er búinn öllum þeim fullkomnu tækjum, sem áður um getur í sambandi við innflutning slíkra skipa. Það var talað um það að þorskurinn og ýsan mættu nú fara að vara sig, ef stofnarnir ættu að halda lífi að óbreyttum aðgerðum í friðunar- og ræktunarmálum.
Við móttöku togarans flutti Jón M. Guðjónsson f.v. sóknarprestur ávarp, þar sem hann bauð skip og skipshöfn velkomna til hafnar og óskaði þeim öryggis og velfarnaðar í bráð og lengd. Hann minntist einnig Haralds Böðvarssonar og óskaði fyrirtækinu hagsældar og Akranesi atvinnuöryggis. Skipið fer á veiðar eftir tvo til þrjá daga.
Skipstjóri er Kristján Pétursson og vélstjóri er Jón Kristjánsson.

Morgunblaðið. 2 ágúst 1975.


Haraldur Böðvarsson AK 12 við bryggju á Akranesi.                            (C) Sveinn Ingi Thorarensen.

      Haraldur Böðvarsson AK 12

30. júlí s. l. kom skuttogarinn Haraldur Böðvarsson AK 12 til Akraness í fyrsta sinn. Þetta er 3. skuttogarinn, sem Akurnesingar eignast en fyrir eru á staðnum Krossvík AK og Ver AK. Skuttogari þessi, sem áður bar nafnið Batsfjord, var keyptur frá Noregi og var afhentur fyrri eigendum í apríl á þessu ári. Skipið er byggt hjá Storviks Mek. Verksted A/S Kristiansund, nýbygging nr. 67 hjá stöðinni, og er svonefnd R-155 A gerð frá Storviks. Þetta er fimmti skuttogarinn í flota landsmanna sem umrædd stöð hefur byggt og sá fjórði af þessari gerð, hinir þrír eru: Dagstjarnan KE 9, Framtíðin KE 4 og Skinney SF 20. Stálvík h.f. hefur byggt tvo skuttogaara af þessari gerð, en það eru Stálvík SI 1 og Runólfur SH 135. Haraldur Böðvarsson AK er í eigu samnefnds hlutafélags á Akranesi. Haraldur Böðvarsson AK mælist 299 rúmlestir, mesta lengd 46.45 m, breidd 9.00 m, dýpt að efra þilfari 6.50 m og dýpt að neðra þilfari 4.35 m. Lestarrými er um 280 m3 , brennsluolíugeymar 124 m3 og ferskvatnsgeymar 47 m3 .
Aðalvél er frá MAK, 1.500 hö, með Hjelset skiptiskrúfubúnaði og skrúfuhring. Hjálparvélar eru tvær Mercedes Benz, 160 ha, með 124 KVA Stamford rafölum. Stýrisvél er frá Tenfjord. Í skipinu eru tvær DIA8U togvindur (splitvindur), sambyggð akkeris- og grandaravinda og tveir kapstan frá Brattvaag svo og flotvörpuvinda frá Norwinch. Kapalvinda fyrir netsjártæki er frá Elac, rafdrifin. Af öðrum búnaði má nefna ferskvatnsframleiðslutæki, lifrarbræðslutæki svo og blóðgunarkör, þvottakar og færibönd á vinnuþilfari. íbúðir eru samtals fyrir 17 menn. Undir neðra þilfari (framskips) eru fjórir 2ja manna klefar og einn eins manns klefi. Á neðra þilfari eru tveir 2ja manna klefar og einn eins manns klefi. í þilfarshúsi (á efra þilfari) eru tveir eins manns klefar fyrir yfirmenn og íbúð skipstjóra. Helztu tæki í stýrishúsi eru: Ratsjá: Decca, gerð RM924, 48 sml. Ratsjá: Decca, gerð RM926, 64 sml. Miðunarstöð: Taiyo, gerð TD-A130. Loran: Decca DL 91, sjálfvirkur Loran C. Gyroáttaviti: Anschiitz. Sjálfstýring: Anschutz. Vegmælir: Bergen Nautik, gerð FDU.
Dvptarmælir: Simrad EQ 38. Dýptarmælir: Elac LAZ 71 m/botnstækkun. Fisksjá: Elac LAZ 61. Netsjá: Elac. Talstöð: Sailor T122/R106, 400 W SSB Örbylgjustöð: Simrad VHFon, gerð PC 3, 25 W.
Að öðru leyti er vísað í lýsingu á Skinney SF (14. tbl. '75), en þessir tveir skuttogarar eru byggðir eftir sömu teikningu, fyrirkomulag það sama og véla- og tækjabúnaður, þó með vissum undantekningum. Í Haraldi Böðvarssyni AK er flotvörpuvinda og einn kapstan umfram, en aftur á móti er ekki losunarkrani. Tæki í brú eru af sömu gerð, nema fiskileitartæki. Hvílur eru fyrir 17 í umræddu skipi á móti 19 í Skinney SF, en íbúðarrými er þó hið sama.
Skipstjóri á Haraldi Böðvarssyni AK er Kristján Pétursson og 1. vélstjóri Jón Skafti Kristjánsson. Framkvæmdastjóri útgerðar er Sturlaugur Böðvarsson.

Ægir. 21 tbl. 1 desember 1975.


Stapaey SU 20 við bryggju á Reyðarfirði.                                        (C) Ingvar Hrólfsson Hraundal.


Stapaey SU 120. Sér í Nökkva ÞH 27 lengst til hægri.               (C) Ingvar Hrólfsson Hraundal.


Stapaey SU 120.                                                                            (C) Ingvar Hrólfsson Hraundal.


Stapaey SU 120.                                                                            (C) Ingvar Hrólfsson Hraundal.

           Fiskeldi Austfjarða hf.

Fiskeldi Austfjarða hóf starfsemi árið 2012 og hefur síðan þá unnið markvisst að uppbyggingu á laxog regnbogasilungseldi á Austfjörðum. Áætlanir fyrirtækisins gera ráð fyrir umtalsverðri framleiðsluaukningu á eldisfiski. Það er liður í að styrkja núverandi starfsemi á Austfjörðum og gera rekstur fyrirtækisins arðbæran og samkeppnishæfan til lengri tíma. Áform fyrirtækisins byggja á því að framleiðsla og afurðir fyrirtækisins verði umhverfisvænar og framleiddar í sem mestri sátt við vistkerfi framleiðslusvæða. Félagið er með umhverfisvottunina AquaGap á framleiðslu og vinnslu félagsins. Slík vottun gerir miklar kröfur um sjálfbærni og er notkun allra ónáttúrulegra vinnsluefna bönnuð. Sveitarfélagið Djúpivogur hefur fengið vottun um umhverfisvænan rekstur frá Cittaslow og er hafin vinna við að Fiskeldi Austfjarða fái slíka vottun á sína starfsemi. Fiskeldi Austfjarða hefur nú þegar starfsemi í tveimur fjörðum, þ.e. Berufirði og Fáskrúðsfirði.
Í Berufirði hefur fyrirtækið leyfi til að framleiða 6.000 tonn af laxi og 2.000 tonn af regnbogasilungi á tveimur svæðum, Glímueyri og Svarthamarsvík. Í Fáskrúðsfirði hefur fyrirtækið leyfi til að framleiða 3.000 tonn af regnbogasilungi á þremur svæðum, Eyri, Fögrueyri og Höfðahúsabót. Samtals gerir þetta 11.000 tonn af laxi og regnbogasilungi. Áætlanir gera nú ráð fyrir að eingöngu verði alinn lax og að árleg í slátrun úr fiskeldinu aukist úr 11.000 tonnum í 21.000 tonn. Í ljósi burðarþolsmata fyrir Berufjörð og Fáskrúðsfjörð hafa áætlanir verið uppfærðar. Í Berufirði er því áætlað að ala 10.000 tonn af laxi í stað 6.000 tonna og 2.000 tonna af regnbogasilungi og í Fáksrúðsfirði er áætlað að ala 11.000 tonn af laxi í stað 3.000 tonna af regnbogasilungi. Útsetningaráætlun Fiskeldis Austfjarða, mun bjóði lög svo, taka mið af nýju áhættumati Hafrannsóknarstofnunar. Samkvæmt matinu munu 10.000 tonn sem áætlað er að ala í Berufirði, verða 6.000 tonn frjór lax og 4.000 tonn verða geldlax. Í Fáskrúðsfirði munu 6.000 tonn verða frjór lax og 5.000 tonn verða geldlax. Heildarmagn framleiðslunar verður eins og áður sagði í samræmi við nýtt áhættumat vegna hættu á erfðablöndun milli eldisfiska og náttúrulegra laxastofna.

Ice Fish Farm 2017.

                   Lófótungar

Bátar af gömlu Lofotgerðinni, grunnir, flatbotna með há og bein stefni og niðurskorna stafna. Lófótungar voru þeir kallaðir á Austurlandi. Þeir voru kunnir þar sumstaðar um og eftir síðustu aldamótin, ýmist fjórrónir eða sexrónir. Áður fyrr voru þessir bátar algengustu fiskifleyturnar í Lofoten. Þeir voru þar kallaðir áttæringar, þó að þeir væru með 5 ræði á borð. Þeir höfðu rásegl eins og gömlu víkingaskipin.

Þorsteinn J. Víglundsson. 1953.

         Björgun úr sjávarháska.  

Hornafjarðarós á góðviðrisdegi.                                                                       Ljósmyndari óþekktur.

Línudrátturinn geftk vel, en afli var tregur. Siglingin heim á leið gekk áfallalaust í fyrstu, þó hægt væri, á vél einu sinni eða svo.Eitthvað var rætt um það um borð að ganga vel frá öllu lauslegu. Við öllu mátti búast, er nálgast tæki ósinn, en ekki virtist nein sérstöft ástæða til að vera með frekari varúðarráðstsfanir en vant var. Hásetarnir þrír voru í hásetaklefa, en vélstjóri og formaður í stýrishúsi. Þegar Bára er stödd á siglingaleiðinni S.V. frá Þinganesskerjum og nokkrar bátslengdir ófarnar af þeirri leið, sem varasömust er talin, sjá þeir, sem í stýrishúsi eru, að mjög stór brotsjór tekur sig upp vestan við bátinn og stefna holskeflunnar er beint á hann.
Formaður snýr í skyndi stefni Báru í sjó, þó ekki beint, heldur beitir hann bakborðskinnung í sjóinn, af ótta við að stýrishús og allt ofan þilja geti sópast brott með sjónum. Sýnt þótti, að ekki varð undankomu auðið. Þessi feikna holskefla, á hæð við siglutoppa Báru og íhvolf eins og þær verstar geta orðið, ógnaði með sínum ægikrafti, og hamingjan ein mátti vita hvernig fara mundi. Báran mætir örlögum sínum sterkbyggð, en lítil á nútíma mælikviarða, eins og smáhnoðri í hafrótinu.
Hún lyftist fyrst upp á brotið, en svo er eins og kippt sé undan henni skorðuni og hún hafi engan flöt að standa á. Hún snýst undan sjónum í stjórnborða en síðan með miklu afli á hliðina, svo siglutré nema við sjó. Holskeflan æðir yfir og allt hverfur sjónum manna.
Rétt áður en brotið skellur yfir bátinn heyra þeir sem í hásetaklefanum halda sig undarlega háværan gný og finna að eitthvað er öðruvísi en á að vera. Þeir verða varir við að bátnum er snúið og slegið af vél og einn hásetanna stekkur upp í lúkarskappann til, að athuga, hvað um er að vera. Þegar hann lítur út, er sjórinn í þann veginn að skella á bátnum. Hann sér, hvað að fer og finnst hyggilegast að forða sér sem fyrst niður aftur. Um leið og hann fer niður, sér hann að lóðabalar úr bakborðsgangi hefjast á loft og eins og svífi í boga upp og yfir stýrishús bátsins. Síðan verður allt óljóst, hvað gerist. Allt lauslegt í hásetaklefa fer á fleygiferð. það heyrist braka og bresta í tré. Nokkrir menn hafa fylgzt með ferðum Báru frá því hún fór að nálgast landið. Menn eru staddir í Hvanneyjarvita í u.þ.m. 500 m. fjarlægð frá þeim stað, er sjórinn reið yfir bátinn. Nokkrir menn eru staddir uppi á Miklueyjarþúfu, svonefndri, einum bezta útsýnisstaðnum yfir ósinn, í nágrenni Hafnarkauptúns. Þar á meðal tveir bræður formanns og vélstjóra á Báru og faðir þeirra. Einnig urðu vitni að þessu skipsmenn á v.b. Sporði, sem var í tæpra 100 m. fjarlægð frá staðnum. Allir stara þessir menn, lostnir skelfingu, á sjóinn kaffæra bátinn, sjá bann hverfa og þeir standa á öndinni drykklanga stund, að þeim finnst, augu þeirra hvarfla Ieitandi um úfinn sjóinn. Báru er ekki að sjá á yfirborðinu. Allt í einu sjá mennirnir í Hvanneyjarvita eitthvað rautt í vatnsskorpunni, botninn á Báru kemur í ljós, kvikan brotnar yfir rekaldið, sem smáhækkar í sjónum og loksins brýtur báturinn af sér ok sjávarþungans og kemst á réttan kjöl.
Um borð í Báru var ömurlegt um að litast, línur og bólfæri vöfðust um bátinn frá siglutoppi að sjávarfleti. Sjö línubelgir voru fastir við "salningu" á aftursiglu. ÖIIu lauslegu hafði skolað fyrir borð og lunningin stjórnborðsmegin horfin. Framsiglan brotin sundur, en á sínum stað. Bómurnar dingluðu lausar - kaðlar sem héldu þeim höfðu slitnað. Í hásetaklefa var allt á tjá og tundri. Hringir af eldavél og kola glóð höfðu markað brunabletti í loft hásetaklefa og lágu nú m.a. í kojum skipverja. Stýrishúsið hafði staðizt sjóinn að mestu, en allar rúður þar voru brotnar. Í vélarrúminu hafði allt gengið úr skorðum, ekkert lauslegt á sínum stað. Sjór hafði komizt í bátinn, en minna en búast mátti við. Þegar formaður og vélstjóri verða þess varir, að báturinn er að komast á réttan kjöl, gripa þeir báðir til þess að gefa vélinni fullan kraft áfram. Hún hafði gengið allan tímann síðan báturinn fékk á sig sjóinn. Báturinn rífur sig upp, og þeir þykjast úr helju heimtir. En sjaldan er ein báran stök. Er þeir leggjast á stýrið og hyggjast sveigja bátnum inn á ósinn, fór vélin að þyngja ganginn, og að lokum stöðvast hún alveg. Þeir gera sér grein fyrir því, hvað að er. Línur og bátfæri, sem voru allt í kringum bátinn hafa lent í skrúfunni og nú virðast allar bjargir bannaðar. Stormur og straumur bera nú bát og menn í áttina til hinna ógnvekjandi Þinganesskerja austan við ósinn og hér má engan tíma missa. Bátverjar stökkva að akkerinu, losa um það og koma því út. Keðjan rennur á eftir og vír, sem tengdur var keðjunni. Til allrar hamingju nær akkerið festu í botni, og það strengist á vírnum, en sífellt nálgast þeir skerin. Nú er fátt góðra ráða. Skipverjar, sem sáu slysið, snúa á brott frá staðnum. Bát og vél er ekki treyst í þær aðstæður, sem þarna eru. Að hleypa upp í sand var ekki fýsilegt og varla hægt. Veður fór versnandi. Bátverjar hugsa til lands og hvort þaðan væri hugsanleg björgun, en þeim kemur saman um, að enginn mundi fara um ósinn nú. Allar bjargir virtust bannaðar og brotin á Þinganesskerjum varð meira en bátslengd aftan við Báru. Hér varð eitthvað óvænt að koma til og svo lengi er von sem lifir.

 
Hvanney SU 442 var smíðuð í Noregi árið 1913. Var fyrst í eigu P. Stangeland á Fáskrúðsfirði og hét þá Hövding SU 442. 20 brl.                                                          Mynd úr Íslensk skip.
 
Af Miklueyjarþúfu hafði verið fylgzt með því, sem gerðist, og þegar sást að báturinn var kominn upp og rak undan straum og vindi, var brugðið hart við til að leita eimhverra ráða til björgunar. Sennilega mun flestum hafa komið eitthvað svipað í hug. Hvanney ! Hún var með nýju aflmiklu vélina og auk þess þar um borð voru menn í þess orðs fyllstu merkingu. Gætu þeir ekki bjargað Báru, var lítil von. Þangað var farið, tíðindin sögð og það var engin fýluför. Þeir skipverjar af Hvanney, sem ekki voru að horfa á hrakfarir Báru, voru um borð og sem einn maður rísa þeir upp, vélin sett í gang með einu handtaki og leystar landfestar og haldið út að slysstaðnum. Á leiðinni út Ósinn voru lestarhlerar skorðaðir og allt lauslegt fest. Það voru geiglausir menn, sem þarna fóru og aðeins eitt í hug þeirra allra,  "Við björgum Báru, hvað sem það kostar." Eftir skamma stund eru þeir komnir á staðinn. Möguleikar til björgunaraðgerða eru athugaðir og flest, sem í hugann kemur í fyrstu, reyndist ógerlegt. Tvær tilraunir eru gerðar, til að láta lóðabelg með áfastri línu reka að Báru, en í bæði skiptin ber straumurinn hann frá. Aðstæður eru verri en orð fá Iýst. Formaður hugsar sitt ráð í skyndi:
Að koma sunnan að bátnum er ekki gerlegt, en þaðan var björgunarvonin mest. Straumur, stórsjór og vindátt stóð þaðan, og mestar líkur fyrir því að ekkert yrði ráðið við Hvanney ef afturhlutinn sneri í sjó. Formaðurinn kemur auga á eina leið, en ekki álitlega en hún er reynd. Farið er austur fyrir Báru, svo fast með brotunum af Þinganesskerjum, sem fært er, og rennt fram með bátnum, svo nærri, að línu verður komið um borð. Kannski mátti kalla þetta fífldirfsku, allavega áræði og þetta tókst. Grastóg var síðan dregið yfir í Báru, það fest og Hvanney með sín 110 hestöfl fór að mjaka Báru frá voðanum. Meðan á björgun hafði staðið, lá Hvanney undir áföllum. Tók hún á sig tvo sjóa, annan að framan en hinn helltist yfir bátinn að aftan, færði í kaf allt, sem þar var og braut sig fram í stýrishús um eldhús, sem staðsett var aftan stýrishússins og gegnum hurð þar á milli. Einn bátverja af Hvanney komst ekki í skjól, áður en sjórinn skall yfir en hafði tíma til að skorða sig af og ná góðum tökum í rekkann.
Ósinn var nú alveg ófær, svo mikið hafði sjórinn gengið upp meðan á björgun stóð, þó frábærlega stuttan tíma tæki. Haldið var áleiðis austur með landi í ólátasjó og hvössum vindi. Skipshöfnin á Hvanney, sem sýnt hafði bæði samheldni, öryggi og árvekni, hélt því áfram og ferðin til Berufjarðar gekk áfallalaust að kalla, en þangað komast bátarnir kl. 2 um nóttina. Ekki verður feigum forðað, né ófeigum á hel komið, segir máltækið, og hér átti það síðara vel við. Háskinn, sem Bára og "skipshöfn hennar var í, er öllum auðsær, og Hvanney og hennar skipshöfn lagði sig óhikað í sama háskann. En þegar giftan og áræðið, hreystin og manngæzkan haldast í hendur, fer vel. Fréttirnar bárust út um morguninn, Báru hafði verið bjargað úr sjávarháska. Skipshöfnin, sem vann að björguninni lagði út í algjöra tvísýnu, allir voru heimtir úr helju, heilir á húfi. Hvílíkur léttir hefur það ekki verið mönnunum, sem horfðu á allan tímann, aðstandendum og vinum. Öllum sem vit hafa á, ber saman um það, að skipshöfnin á Hvanney hafi hér unnið mikið afreksverk. Gamall og reyndur sjómaður, sem horfði á björgunina, kemst svo að orði, að þetta væri einungis á færi félaganna á Hvanney. Öllum kemur saman um, að þeir eigi heiður skilið, og svo mikið er víst, að skipverjar á Báru líta á þá sem Lífgjafa sína.
Heimildarmenn eru skipverjar af Báru og Hvanney. Einnig sjónarvottar af Miklueyjarþúfu og Hvanneyjarvita.

Tíminn sunnudagsblað. 17 júlí 1966.
Þórólfur Friðgeirsson.

   Þorsteinn Ingólfsson er á heimleið

Fyrsti nýsköpunartogarinn af þeim 10, sem verið hafa í smíðum í Bretlandi síðastliðið ár, og gerður verður út hjeðan frá Reykjavík, er væntanlegur í kvöld eða nótt. Þetta er Bæjarútgerðartogarinn Þorsteinn Ingólfsson, skipstjóri Hannes Pálsson sem áður var með Ingólf Arnarson, fyrsta nýsköpunartogarann sem kom til landsins. Þorsteinn Ingólfsson sem ber einkennisstafina RE 206, fór frá hafnarbænum South Shields á mánudagskvöld. Þar tók togarinn olíu til heimferðarinnar, en hann er byggður í Aberdeen. Áhöfnin á Þorsteini Ingólfssyni, er því sem næst öll hin sama og var með Hannesi Pálssyni skipstjóra er hann var með Ingólf Arnarson. Togarinn Þorkell Máni, sem verður eign Bæjarútgerðarinnar, er dieseltogari, mun hann koma til landsins í maí n. k.

Morgunblaðið. 8 mars 1951.


B.v. Þorsteinn Ingólfsson RE 206 á veiðislóð.                                        (C) Sigurgeir B Halldórsson.

      "Þorsteinn Ingólfsson" kom til                           Reykjavíkur í gær

Í hinu fegursta veðri, um kl. eitt í gærdag, sigldi hinn nýi togari Bæjarútgerðarinnar, Þorsteinn Ingólfsson, fánum skreyttur stafna í milli, hjer inn í Reykjavíkurhöfn. Borgarstjóri, Gunnar Thoroddsen, hafði ásamt bæjarráðsmönnum, farið með hafnsögubátnum út á ytri höfn. Borgarstjóri bauð þar skipstjóra, Hannes Pálsson, og skipshöfn hans, velkomna, og árnaði henni heilla í starfi sínu á þessu glæsilega skipi.
Þorsteinn Ingólfsson er jafnstór systurskipunum Marz og Neptúnusi. Allar hinar ytri línur í skipiru mjög svipaðar og í þeim Marz og Neptúnusi. Borðstokkurinn, milli hvalbaks og aftur að yfirbyggingunni, er rúmlega mannhæðar hár. Þetta fyrirkomulag hefur verið á Neptúnusi og Marz og gefist mjög vel. Hinir háu borðstokkar skapa aukið öryggi og skjól við vinnu á þilfarinu. Bátadekkið er með nokkru öðru sniði en á hinum nýsköpunartogurunum. Heimferðin gekk að óskum. Ekki vannst tími til að setja reykháfsmerkið á, og ekki er fyllilega búið að ganga frá fiskmjölsverksmiðjunni, en hvoru tveggja verður gert erlendis. Þorsteinn Ingólfsson fer í slipp í dag, en í ráði er að togarinn fari á veiðar á mánudaginn.

Morgunblaðið. 10 mars 1951.


B.v. Þorsteinn Ingólfsson RE 206 á Grænlandsmiðum.                                 Ljósmyndari óþekktur.


Fyrirkomulagsteikning af Þorsteini Ingólfssyni RE 206 frá Hall Russell & Co Ltd.          Úr safni mínu.

    "Þorsteinn lngólfsson til Grikklands?

Grískur útgerðamaður hefur hug á að kaupa togarann Þorstein Ingólfsson af Bæjarútgerðinni og standa yfir samningar um það. Hefur útgerðarráð mælt með því að togarinn verði seldur fyrir 20 þús. sterlingspund, ef um semst. En borgarstjórn hafði áður heimilað forstjórum útgerðarinnar að leita eftir sölu á togaranum Þorsteini Ingólfssyni og Skúla Magnússyni, þar eð þeir togarar hafa borið sig ver að undanförnu en aðrir Bæjarútgerðatogararnir. Togarinn Þorsteinn Ingólfsson RE 206 er byggður í Aberdeen 1951 og er 680 tonn að stærð. Hinn gríski útgerðarmaður hefur áður keypt hér togara. Ekki hefur enn verið gengið frá sölu á Þorsteini Ingólfssyni.

Morgunblaðið. 15 maí 1965.

           Helgi Bjarnason NK 6

Á skírdag var hleypt af stokkunum nýjum fiskibáti hjá Dráttarbrautinni hf. Eigendur eru Jón Hlífar  Aðalsteinsson og Guðmundur og Helgi Jóhannssynir. Báturinn hlaut nafnið Helgi Bjarnason og einkennisstafina NK 6. Heitir hann í höfuðið á Helga Bjarnasyni, sem var kunnur formaður og útgerðarmaður hér í bæ á þeim árum, sem vélbátaútgerðin var að taka út þroska sinn, en hann var móðurfaðir allra eigendanna. Soffía, dóttir Helga og móðir tveggja eigendanna gaf bátnum nafn. Helgi Bjarnason er 16 tonn að stærð með 163 ha Scania-vél og búinn, þeim siglingar og fiskileitartækjum, sem nú tíðkast í bátum af þessari stærð. Hann er smíðaður úr eik eftir teikningu Egils Þorfinnssonar í Keflavík. Smíði bátsins strjórnaði Samúel Andrésson, skipasmíðameistari. Þetta er tíundi báturinn, sem Dráttarbrautin smíðar. Bátasmíðar á vegum fyrirtækisins hafa legið niðri um nokkurt árabil, en eru nú hafnar aftur og eru nú í smíðum tveir bátar, annar úr stáli og er það fyrsti stálbáturinn, sem hér er smíðaður.

Austurland. 16 apríl 1971.


Föðurbróðir minn, Alexander Gjöveraa, skipasmiður að smíða stýrishúsið á Helga Bjarnason NK 6, í Dráttarbrautinni haustið 1970.     (C) Lindberg Þorsteinsson.


Bakkavík ÁR 100.                                                                          (C) Vigfús Markússon. Brimbarinn.

Bakkavík ÁR 100 fórst við innsiglinguna                       til Eyrarbakka í gær
    Tveggja ungra sjómanna saknað

 sá þriðji, bróðir þeirra, komst af við illan leik

Tveggja ungra sjómanna er saknað eftir að vélbáturinn Bakkavík ÁR-100 fékk á sig brotsjó og sökk utan við innsiglinguna til Eyrarbakka laust eftir hádegið í gær. Þrír bræður voru á bátnum og áttu hann. Komst sá yngsti þeirra af við illan leik eftir að hafa hrakist hangandi utan í gúmmíbjörgunarbát vestur eftir brimgarðinum í hartnær klukkustund. Talsvert brim var þegar slysið varð, en veður að öðru leyti ekki afgerandi. Bræðurnir, sem saknað er, heita Þórður Markússon, 29 ára, fæddur 29. nóvember 1953, og Sigfús Markússon, 25 ára, fæddur 2. ágúst 1958. Sá sem bjargað var af gúmmí- björgunarbátnum heitir Vigfús Markússon, nýlega orðinn 22 ára. Þeir eru allir ókvæntir og barnlausir, til heimilis í Ásgarði á Eyrarbakka hjá foreldrum sínum. Bræðurnir höfðu í sumar gert tilraunir með veiðar á snurvoð á Bakkavíkinni, sem var 15 lesta eikarbátur, smíðaður í Neskaupstað 1971.
Það var um kl. 13:15 í gær að sjónarvottar sáu hvar báturinn fékk á sig stórt brot af skerinu Brynka skammt utan við sundið í innsiglingunni til Eyrarbakka. Fór báturinn við það á hliðina en skömmu síðar reið yfir hann annað brot og fór hann þá á hvolf. Innan nokkurra mínútna fór hann að sökkva að aftan og hvarf svo um 15 mínútum eftir slysið. Þremenningarnir komust allir i gúmmíbjörgunarbát, skv. upplýsingum Morgunblaðsins, en báturinn rifnaði í sjóganginum og köstuðust þeir þá allir út úr bátnum aftur. Aðeins Vigfús náði taki á bátnum aftur. Áður hafði þeim tekist að skjóta upp neyðarblysi, sem sást á Eyrarbakka. Björgunarsveitarmenn frá Eyrarbakka og Stokkseyri komu fljótlega á vettvang og sömuleiðis hjálparsveitarmenn frá Selfossi og Vestmannaeyjum, sem voru af tilviljun skammt frá. Björgunarsveitarmenn frá Stokkseyri náðu Vigfúsi af gúmmíbátnum austur undir ósum Ölfusár. Var hann þá orðinn mjög þrekaður og þykir hafa sýnt fádæma harðfylgi og kraft. Hann var fluttur á sjúkrahúsið á Selfossi og leið í gærkvöldi eftir atvikum. Þyrla Landhelgisgæslunnar leitaði einnig á svæðinu fram í myrkur og björgunarmenn gengu fjörur. Sterkur straumur var vestur með landinu á flóðinu síðdegis í gær og rak brak úr bátnum vestur með ströndinni og upp í árósinn. Þegar Morgunblaðið fór í prentun í nótt var enn verið að leita eldri bræðranna tveggja.

Morgunblaðið. 8 september 1983.

 Einn eftir í bátnum er ólagið var farið hjá

  Frásögn Vigfúsar Markússonar, sem komst                  lífs af er Bakkavík ÁR 100 fórst

Vigfús Markússon frá Ásgarði á Eyrarbakka, sem missti tvo bræður sína með vélbátnum Bakkavík ÁR-100 við innsiglinguna þar í fyrradag, þykir hafa sýnt fádæma þrek í þeirri raun, sem hann varð fyrir eftir að báturinn sökk. Vigfús hraktist í brimgarðinum utan við höfnina í a.m.k. klukkustund áður en honum var bjargað. Vigfúsi segist svo frá, að skömmu áður en Bakkavíkin hafi lagt á bússu, en svo heitir innsiglingarleiðin, sem farin er til Eyrarbakka, hafi annar bátur af svipaðri stærð komið að landi. Lágsjávað hafi verið og gott í sjó og brimlaust að kalla. En þegar Bakkavíkin hafi verið rétt komin inn á leiðina hafi risið mikill brotsjór, sem hafi lagt bátinn flatan er hann skall yfir. Áður en nokkuð yrði að gert sáu þeir bræður annað brot koma æðandi. Elsti bróðirinn, Þórður, sem var skipstjóri, skipaði þá að báturinn skyldi yfirgefinn og þess freistað að komast í gúmmíbjörgunarbátana, sem voru tveir  annar skyldubátur, hinn aukabátur sem geymdur var við horn stýrishússins. Skipti svo engum togum að brotið féll yfir flatan bátinn og hvolfdi honum.
Vigfús kveðst hafa komið fyrstur upp á yfirborðið aftur og hafi þá aukalífbáturinn verið upplásinn á floti, fastur við Bakkavíkina. Honum hafi tekist að hjálpa báðum bræðrum sínum upp í gúmmíbátinn, sem hafi fljótlega slitnað frá flakinu. Tókst þeim að skjóta tveimur neyðarblysum frá bátnum, sem velktist um í brimgarðinum. Þá hafi skyndilega riðið yfir hann brotsjór, sem hafi rifið yfirgerð bátsins að mestu af. Þegar ólagið var farið hjá hafi hann verið einn eftir í bátnum, sem engin leið hafi verið að stjórna á nokkurn hátt. Vigfúsi tókst að halda sér í bátinn og hraktist hann í brimgarðinum í minnst klukkustund áður en tókst að bjarga honum. Hann telur sig hafa séð móta fyrir öðrum bróður sínum eftir að ólagið reið yfir gúmmíbátinn en enga möguleika átt til að koma honum til hjálpar, enda dundu brotin á gúmmíbátnum í ólgandi briminu. Þetta var frásögn Vigfúsar Markússonar. Bræður hans tveir, Þórður og Sigfús, eru nú taldir af. Fjörur voru gengnar í gær og fram á kvöld en hvorugur þeirra hefur enn fundist. Brak úr Bakkavíkinni hefur fundist vestur með fjörum og langt upp með Ölfusá að vestanverðu.

Morgunblaðið. 9 september 1983.

              Nýr glæsilegur bátur

Nýlega er lokið í Skipasmíðastöð Marselíusar Bernharðssonar smíði nýs báts, sem hlotið hefur nafnið Gunnhildur ÍS 246. Bátur þessi er allur hinn vandaðasti og búinn öllum nýtízku tækjum. Hann er 60 smálestir með 280 ha. M.W.M. vél. Eigandi bátsins er Magni h.f. nýtt útgerðarfélag, sem stofnað var s.l. ár. Skipstjóri er Hörður Guðbjartsson, 1. vélstjóri Ólafur Gunnarsson og stýrimaður Ólafur Guðjónsson. Skutull óskar eigendum og skipshöfn til hamingju með þessa glæsilegu viðbót við ísfirzka vélbátaflotann.

Skutull. 7 desember 1957.


Bergþór KE 5.                                                                              (C) Vigfús Markússon. Brimbarinn.

  Bergþór KE 5 sökk 8 sjómílur NV af Garðsskaga

    Þrír menn björguðust en tveggja er saknað

Þrír menn björguðust en tveggja er saknað eftir að fiskibáturinn Bergþór KE 5 sökk um 8 sjómílur NV af Garðsskaga á Reykjanesi. Bergþór, sem er 56 tonna trébátur smíðaður 1957, fékk á sig brotsjó þegar hann var við línuveiðar laust eftir kl. 16.30 í gær. Lagðist báturinn á stjórnborðshlið og sökk nær samstundis. Þrír úr áhöfninni komust í björgunarbát og var bjargað um borð í Akurey KE 121 um kl. 18. Leit að hinum tveimur úr áhöfn bátsins bar engan árangur í gærkvöldi en leitinni var hætt kl. 22.00.
Akurey tilkynnti kl. 17.22 í gær á neyðarbylgju skipa, að sést hefði til neyðarblyss suðvestur frá skipinu séð. Slysavarnafélag íslands lét Landhelgisgæsluna strax vita. Vont veður var á þessu svæði, vestsuðvestan 7 til 8 vindstig og éljagangur. Fimm skip höfðu gefið Tilkynningaskyldu íslenskra skipa upp staðarákvörðun þarna nálægt. Slysavarnaféiagið kallaði skipin upp og héldu þau strax í þá átt sem blysið sást úr. Kl. 17.55 tilkynnti Akurey að sést hefði annað neyðarblys og kl. 18.00 kom hún að gúmbjörgunarbáti með þremur mönnum innanborðs. Búið var að ná mönnunum um borð í Akurey kl. 18.09 og töldu þeir þá að þeir hefðu verið í björgunarbátnum í um eina og hálfa klukkustund. Árni Vikarsson skipstjóri á Akurey sagði í samtali við Morgunblaðið í gærkvöldi að mjög vont hefði verið í sjóinn en samt hefði gengið mjög vel að ná mönnunum úr björgunarbátnum. Þeir hefðu verið sæmilega á sig komnir. Tveir þeirra hefðu að vísu verið nokkuð kaldir en náð sér fijótt. Árni hafði það eftir mönnunum að Bergþór hefði sokkið 2-3 mínútum eftir að hann fékk á sig brotið. Tveir þeirra sem björguðust voru á þilfari og náðu að losa björgunarbátinn með handleysibúnaði. Sá þriðji var niðri í káetu en honum tókst að brjótast upp gegnum glugga á brúnni áður en báturinn sökk og komast í björgunarbátinn. Annar mannanna sem saknað er var í brú skipsins en hinn var niðri í lúkarnum. Akurey hóf strax leit á svæðinu auk fleiri skipa sem komu þarna að.
Landhelgisgæslan kallaði út áhafnir þyrlunnar TF-Sif og flugvélarinnar TF-Syn, og fór þyrlan af stað til leitar kl. 18.14 en hún er búin innrauðum hitaleitartækjum. Þyrlan var komin á slysstaðinn kl. 18.27 og heyrði þá í neyðarsendi bátsins en til hans hafði ekki heyrst úr skipum á svæðinu. Leit var haldið áfram fram eftir kvöldi og tóku þátt í henni, auk TF-Sif, Skógarfoss, Stafnes KE 130, Happasæll KE 94, Hafberg GK 377, Vonin KE 2, Víðir II GK. 275, Sigurjón Arnlaugsson HF 210 og Viðey RE 6. Einnig var danska varðskipið Hvidebjörn komið á svæðið um kl. 20.30. TF-Sif snéri aftur til lands og lenti um kl. 21.30 en TF-Syn lagði af stað á leitarsvæðið kl. 21.25. Talsvert af hlutum hafði þá fundist úr skipinu, þar á meðal þrír bjarghringir, en leit að mönnunum tveimur bar engan árangur. Leit verður hafin aftur í birtingu í dag og mun TF-Syn fara á leitarsvæðið auk báta. Akurey kom til Keflavíkur um kl. 22 í gærkvöldi með skipverjana þrjá af Bergþóri. Þrír menn eru í áhöfn Akureyjar auk skipstjóra og vildi Árni Vikarsson þakka áhöfn sinni það hve vel tókst til með björgunina.

Morgunblaðið. 9 janúar 1988.

             Brot lagði bátinn á hliðina  

Sjópróf vegna Bergþórs KE 5 sem sökk 8 sjómílur NV af Garðskaga á föstudaginn fóru fram hjá Bæjarfógetaembættinu í Keflavík í gær. Skipverjarnir þrír af Bergþóri sem björguðust komu fyrir dóminn ásamt skipstjóranum á Akurey KE 121 sem ásamt áhöfn sinni bjargaði mönnunum. Dómformaður sjódómsins var Sigurður Hallur Stefánsson héraðsdómslögmaður og meðdómendur voru Ingólfur Falsson og Jóhann Pétursson fyrrverandi skipstjórar.
Við sjóprófin kom fram að verið var að draga síðustu bjóðin þegar brot kom á bátinn aftanverðan og lagði hann á hliðina. Sjór flæddi niður í lestina sem var að mestu opin, skipstjórinn reyndi að keyra bátinn upp, en það tókst ekki og sökk hann á hliðina á nokkrum mínútum. Skipstjóra og stýrimanni tókst að skjóta gúmbát úr gálga með handfangi úr brú, en líflínan sem var fest með lás í gálgan slitnaði. Skipverjarnir sögðust hafa lent í erfiðleikum við að blása bátinn upp og töldu þeir að ýmislegt hefði mátt fara betur í búnaði hans. Þeir nefndu að á gúmbátnum hefði aðeins verið eitt op og það snúið áveðurs vegna þess að rekankeri var fest þeim megin. Þeim hefði gengið erfiðlega að ausa af þessum sökum. Töldu þeir að opin hefðu átt að vera tvö. Ennfremur kom fram að rekankerið slitnaði frá bátnum og töldu skipverjar að línan hefði mátt vera traustari. Fram kom að álpokar sem voru í gúmbátnum rifnuðu þegar skipverjar ætluðu í þá, en þeir töldu samt að þeir hefðu komið að gagni. Tveir neyðarflugeldar voru í gúmbátnum og töldu þremenningarnir að þeir hefðu mátt vera fleiri. Einnig kom fram að gerðar höfðu verið breytingar á Bergþóri fyrir nokkrum árum og þá meðal annars skipt um brú á bátnum. Ein hurð var á nýju brúnni, var hún stjórnborðsmegin, en neyðarútgangur var bakborðsmegin. Þá hafði hvalbakur sem var opinn verið lengdur. Ennfremur kom fram að Bergþór KE 5 hafði fyrir tveimur árum lagst á hliðina og á möstur eftir að brot kom á hann á siglingu frá Sandgerði til Keflavfkur, en þá tókst að keyra bátinn upp.

Morgunblaðið. 13 janúar 1988.