B. v. Hafliði SI 2. TFDE.

20.01.2019 09:46

M. b. Von NK 58.

Mótorbáturinn Von NK 58 var smíðaður í Romsdal í Noregi árið 1917. Fura, trénegldur. 24 brl. vélartegund og stærð óþekkt. Þessi bátur kom hingað til lands með Norðmönnum sem stunduðu á honum fiskveiðar og flutninga fyrir Norður og Austurlandi. Guðmundur Gíslason útgerðarmaður á Höfn í Hornafirði keypti bátinn 26 janúar árið 1930, hét þá Von SF 49. Báturinn var seldur sama ár eða árið eftir (1931), Ólafi H Sveinssyni á Eskifirði (ættaður úr Firði í Mjóafirði), hét Von SU ?. Báturinn var seldur í desember 1931, Guðjóni Símonarsyni útgerðarmanni og fl. í Neskaupstað, hét þá Von NK 58. Ný vél (1932) 80 ha. June Munktell vél. Báturinn slitnaði úr bóli sínu á Norðfirði 25 október árið 1936 í norðvestan roki og rak upp í fjöru og liðaðist þar í sundur og eyðilagðist.

Mótorbáturinn Von NK 58 við bryggju sennilega á Norðfirði. (C) Ölver Guðmundsson.

Written by Þórhalli S Gjöveraa.

19.01.2019 18:52

743. Sigurður AK 107. TFEY.

Vélskipið Sigurður AK 107 var smíðaður hjá Frederikssund Skibs Værft A/S í Frederikssund í Danmörku árið 1960 fyrir Ólaf Sigurðsson útgerðarmann og fl. á Akranesi. Eik. 87 brl. 350 ha. Alpha vél. Árið 1961 var Sigurður hf á Akranesi skráður eigandi bátsins. Seldur 22 maí 1965, Erlingi hf í Vestmannaeyjum, hét Sigurður VE 35. Seldur 13 júní 1969, Þórarni Þórarinssyni í Hafnarfirði, Jónasi Þórarinssyni í Sandgerði og Magnúsi Þórarinssyni í Keflavík, hét þá Bergþór GK 25. Frá 19 maí 1972 hét báturinn Valþór GK 25, sömu eigendur en báturinn skráður í Garði. Valþór rak upp í stórgrýtta fjöru við Stekkjarhamar í Keflavík eftir að hafa fengið netadruslur í skrúfuna. Áhöfnin, 8 menn, komust hjálparlaust í land en báturinn eyðilagðist á strandstað.

743. Sigurður AK 107 á Siglufirði. (C) Snorri Snorrason. Úr safni Atla Michelsen.

Nýr bátur til Akraness

Akranesi, 22. Janúar. Hér höfðu safnazt saman 50-60 manns við höfnina um kl. 1 sl. nótt. Nýi báturinn, Sigurður A.K. 107, var að kom frá Danmörku. Hann er smíðaður hjá Frederiksund Skibs værft, sem Eggert Kristjánsson stórkaupmaður er umboðsmaður fyrir hér á landi. Sigurður vaggaði sér hægt og rólega í 1 1/2 klst. úti fyrir hafnargarðinum, með íslenzka fánann við hún á aftursiglu og nafnveifu bátsins á þeirri fremri. Tollfulltrúinn var um borð að afgreiða skipið. Að því búnu lagðist þetta glæsta skip að hafnargarðinum og fögnuðu menn því af alhug. Útgerðarmaður bátsins er Ólafur Sigurðsson og er nafn skipsins eftir föður hans.
Báturinn er 90 lestir, smíðaður úr eik. Aflvél er 385 ha. Alfa Diesel. Hjálparvél er 30 ha. Í skipinu er Decca-radar 48 mílur, og dýptarmælir og síldarleitartæki frá Simrad. Þá eru í skipinu sjálfvirk stýristæki. 75 w Petersen talstöð og miðunarstöð er í skipinu ásamt síma. Skipið er hitað upp með rafmagni og rafmagnseldunartæki eru um borð.
Einar Guðmundsson skipstjóri sigldi skipinu heim, en skipstjóri verður Einar Árnason, er áður var með vélskipið Sigrúnu.

Morgunblaðið. 2 febrúar 1960.

Vélskipið Valþór GK 25 á strandstað við Keflavík. Ljósmyndari óþekktur.

Tvö bátsströnd á sama tíma
Færeyskt skip náðist óskemmt á flot við Álftanes
Suðurnesjabátur að brotna í stórgrýttri fjöru við Keflavík

Tveir bátar strönduðu um sama leytið í fyrrinótt. Suðurnesjabátur við Keflavík og færeyskur út af Álftanesi. Hinun síðarnefnda tókst fljótlega að ná á flot aftur, en Suðurnesjabáturinn velkist nú um í stórgrýttri fjöru við Stekkjarhamar og allar aðstæður til björgunar hinar erfiðustu. Engin slys urðu á mönnum í hvorugu strandinu. Það var milli kl. 12-01 í fyrrinótt að vb. Valþór GK 25 var á leið út úr Keflavík, að hann mun hafa fengið netatrossur í skrúfuna með þeirn afleiðingum, að báturinn rak stjórnlaust upp í fjöru við Stekkjarhamar, sem er litlu innan við fiskimjölsverksmiðjuna. Björgunarsveitin Stakkur í Keflavík var kölluð út og kom fljótlega á staðinn, en ekki kom þó til hennar kasta, því að átta manna áhöfn bátsins komst í land af sjálfsdáðum. Að sögn fréttaritara Mbl. í Keflavík liggur báturinm strandaður í stórgrýttri fjöru, og er útlitið ekki gott með björgun. Þarna var í gær talsverður norðaustan strekkingur og báturinn var á talsverðri hreyfingu i fjörunni, þannig að telja má líklegt að hann sé þegar mikið brotinn.
Valþór GK var 87 lesta eikarbátur, smíðaður í Danmörku 1960 og eru eigendur hans Magnús Þórarinsson og fleiri í Garði. Báturinn var á netaveiðum. Um sama leyti og Slysavarnarfélaginu barst tilkynning um strand Valþórs við Stekkjarhamar, barst tilkynning um að færeyska skipið Pétur í Görðunum væri strandað við Álftanes. Björgunarsveitin Fiskaklettur í Hafnarfirði var send á vettvang, hluti út á Álftanesið og annar hópur með hafnarbát Hafnarfjarðarhafnar vegna þess að fyrstu upplýsingar sögðu að hanm væri strandaður utarlega á Álftanesi. Síðar kom í ljós, að báturinn hafði strandað yzt á Lönguskerjum í Skerjafirði. Var björgunarskipið Goðinn fenginn til að fara á vettvang. Björgunarskipið kom á staðinn um 3 leytið í fyrrinótt og rúmum þremur tímum síðar losnaði færeyska skipið af strandstað eftir að Goðinn hafði togað í það. Í gæmorgum var búið að kafa undir skipið og kanna skemmdir, en þær reyndust engar vera. Pétur á Görðunum er stálskip og var nýkomið frá Færeyjum til að fara á veiðar hér við land.

Morgunblaðið. 25 mars 1973.

Written by Þórhalli S Gjöveraa.

16.01.2019 18:06

240. Gjafar VE 300. TFNI.

Vélskipið Gjafar VE 300 var smíðaður í Zaandam í Hollandi árið 1964 fyrir Rafn Kristjánsson skipstjóra, Sveinbjörn Guðmundsson og Sigurð Kristjánsson í Vestmannaeyjum. 249 brl. 625 ha. Kromhout vél. Skipið var endurmælt í september árið 1972 og mældist þá 199 brl. Skipið var selt 1972, Hilmari Rósmundssyni og Theódór Ólafssyni í Vestmannaeyjum, sama nafn og númer. Skipið strandaði í innsiglingunni til Grindavíkur 22 febrúar árið 1973. Áhöfninni, 12 mönnum, var bjargað á land af Björgunarsveit SVFÍ í Grindavík við erfiðar aðstæður. Gjafar eyðilagðist á strandstað.

240. Gjafar VE 300 á leið inn til Vestmannaeyja. Ljósmyndari: Óskar. Mynd úr safni mínu.

Tvö ný skip til Vestmannaeyja

Fyrir skömmu bættust tvö glæsileg fiskiskip í flota Vestmannaeyinga. Þau eru: ísleifur IV. VE 463 og Gjafar VE 300. Ísleifur IV er byggður í Örens Værsted í Noregi og er systurskip Bergs og Hugins II. Eigandi er Ársæll Sveinsson, útgerðarmaður. Skipstjóri verður Guðmar Tómasson.
Gjafar var byggður í Sandam í Hollandi. Hann er 248 tonn og hefur 595 hestafla Kromhaut aðalvél. Vistarverur eru sérstaklega góðar, allt tveggja manna klefar. Skipstjóri á Gjafari er hinn kunni aflamaður Rafn Kristjánsson. Báturinn fer á síldveiðar um næstu helgi. Framsóknarblaðið óskar eigendum hinna nýju báta til hamingju og skipverjum góðs gengis á komandi vertíð.

Framsóknarblaðið. 10 júní 1964.

Gjafar VE 300 á strandstað í innsiglingunni til Grindavíkur. (C) Morgunblaðið. / H. Stígsson.

Tólf manns bjargað
Miklar skemmdir á kili Gjafars VE 300,
þar sem hann liggur á strandstað í Grindavík

Vélskipið Gjafar VE 300 strandaði við innsiglinguna í Grindavíkurhöfn í fyrrinótt rétt fyrir klukkan 3. Fór skipið á sker í Hópsnesi, er það var á leið út úr höfninni, en nesið er austanvert í Járngerðarstaðasundi. Tólf manna áhöfn var á skipinu og var henni bjargað í land í björgunarstól af björgunarsveit Slysavarnadeildarinnar Þorbjörns í Grindavík. Allir mennirnir urðu mjög sjóblautir er þeim var bjargað, en þeir jöfnuðu sig fljótt, er í land kom og varð engum meint af volkinu. Áhöfnin var skipuð Vestmannaeyingum, og misstu þeir nú atvinnutæki sitt aðeins mánuði eftir að þeir urðu að flýja heimabyggðina. Skipið er álitið mjög mikið skemmt á kili og hefur Björgun h.f. tekið að sér að ná skipinu á flot.
Formanni Björgunarsveitarinnar Þorbjörns, Tómasi Þorvaldssyni, var tilkynnt um strandið rétt um klukkan 3 og kallaði hann sveitina strax út, þar sem skipstjóri Gjafars óskaði eftir að áhöfninni yrði bjargað í land. Hélt sveitin þegar á strandstað og var hún komin þangað um 3.30. Erfitt var að komast út fjöruna og bera tækin á strandstaðinn, þar sem á gekk með útsynningshryðjum. Gekk sjór yfir björgunarmennina á leið þeirra, en skipið hafði strandað á fjöru, en tekið var að falla að. Á meðan á björgunarstarfinu stóð, gekk sjór yfir mennina i fjörunni og töluvert brimsog var. Sjór gekk stöðugt yfir skipið, en það lá alltaf upp í brimið og hefur því að líkindum lent á skernibbu. Lega skipsins og hallinn frá landi gerði starfið mun erfiðara. Í öðru skoti hittu björgunarmenn skipið, en línan kom þá á skipið þar sem áhöfnin treysti sér ekki að ná í hana vegna brimsins. Í þriðja skoti fór línan þannig að skipverjar gátu náð henni og eftir að samband var komið milli lands og skips, gekk greiðlega að koma tækjunum upp, en erfitt var þó að halda línunum uppi, svo að þær færu ekki í botn, en þarna er misdýpi og skerjótt mjög. Urðu björgunarmenn að svamla í sjó töluvert út til að losa línuna úr botninum. Því fylgdi nokkur áhætta, en allt tókst samt giftusamlega. Þegar búið var að koma björgunartækjunum fyrir voru skipverjar dregnir einn af öðrum í land. Að meira eða minna leyti drógust þeir nær alla leiðina í sjó. Voru menn að vonum kaldir og blautir er í land kom, en þegar skipbrotsmenn fengu hlý föt og komust í hús, hresstust þeir fljótt og urðu brátt sprækir. Voru þeir allir fluttir í verbúðir, en margir eru þessir menn heimilislausir og eru fjölskyldur þeirra á tvist og bast. Tveir áttu fjölskyldur í Grindavík, tveir vissu ekki hvar fjölskyldur þeirra voru staddar, en aðrir höfðu ekki símanúmer á verustað fjölskyldna sinna.
Gjafar hafði komið inn til Grindavíkur til þess að landa loðnu og hafði skipið gert það og var á leið út til veiða á ný, þegar það strandaði. Strandstaðurinn er svo til sá hinn sami og Arnfirðingur strandaði á fyrir nokkrum misserum, en honum tókst að bjarga. Að því stóð Bjöngun h.f., sem flutti bátinn upp á fjörukambinn, bjó síðan til rennu og hleypti honum á flot eftir henni um leið og skipið hafði verið þétt. Augsýnilega er Gjafar mjög mikið skemmdur á kili, því að á flóðinu flaut skipið ekki upp í gær, heldur lá alveg kyrrt. Töluverð olía rann úr skipinu í gær um gat á skrokki þess. Björgun h.f., sem þegar í gær hafði hafið undirbúming björgunar Gjafars ætlaði að fara eins að með hann og farið var með Arnfirðing, þegar honum var bjargað, flytja skipið fyrst upp á fjörukambinn, þétta það þar og hleypa síðan niður sömu rennuna og Arnfirðingi. Um borð í Gjafar var í fyrradag sett ný loðnunót í Grindavík. Nótin var hálf komin úr bátnum í gær og slettist til í brimrótinu. Skipverjar Gjafars sögðu eftir björgunina í gær að sögn Guðfinns Bergssonar, fréttaritara Mbl. í Grindavík, að skipið hefðd tekið niður í rennunni rétt áður en það strandaði. Engin vissa er enn fengin fyrir því, hvað olli strandinu, em líklegt er að beygt hafi verið of snemma á bakborða og áður en komið er að miðmerkinu á innsiglingunni. Þess má geta að þau tæplega 25 ár, sem Tómas Þorvaldsson hefur verið formaður björgunarsveitarinnar í Grindavík, hefur sveitin bjargað 191 mannslífi.

Morgunblaðið. 23 febrúar 1973..

Written by Þórhalli S Gjöveraa.

13.01.2019 09:39

Arnfirðingur RE 212. LBTN / TFDH.

Vélbáturinn Arnfirðingur RE 212 var smíðaður í Ramsdal í Noregi árið 1917. Fura. 34 brl. 44 ha. Avance vél. Hét fyrst Grettir SI 53 hér á landi og var í eigu Ole Tynes útgerðarmanns og síldarsaltanda á Siglufirði frá árinu 1924. Hét áður Havbryn. Seldur 24 nóvember 1930, Jóni E Sigurðssyni á Akureyri, hét Grettir EA 433. Ný vél (1931) 70 ha. Hera vél. Seldur 10 janúar 1933, Jóhannesi Jónssyni í Reykjavík og Guðmundi Sigurðssyni í Grundarfirði, hét þá Höfrungur RE 53. Ný vél (1933) 110 ha. June Munktell vél. Seldur 26 apríl 1940, Óskari Halldórssyni hf í Vestmannaeyjum, hét Ari RE 53. 6 júní 1941 er báturinn skráður í Kothúsum í Garði, sami eigandi, hét þá Ari GK 371. Seldur 12 maí 1943, Tryggva Ófeigssyni útgerðarmanni í Reykjavík, hét Gestur RE 3. Seldur 16 desember 1944, Friðrik Guðjónssyni á Siglufirði, hét Gestur SI 54. Seldur 27 júní 1949, Magnúsi Guðbjartssyni og Þorsteini Löve í Reykjavík hét Gestur RE 212. Árið 1951 er Daníel Þorsteinsson & Co hf í Reykjavík eigandi bátsins. Seldur 8 júní 1951, Hermanni Kristjánssyni í Reykjavík, hét þá Arnfirðingur RE 212. Ný vél (1954) 150 ha. General Mótors vél. Seldur 12 maí 1955, Gunnari Gíslasyni og Þorláki Arnórssyni í Reykjavík, hét Ísfirðingur RE 319. Mikill eldur kom upp í bátnum 12 janúar árið 1956. Var hann þá á leið til Reykjavíkur frá Vestmannaeyjum og var kominn vestur fyrir Þorlákshöfn er eldsins varð vart. Áhöfnin, 3 menn, hleyptu bátnum á land og gátu síðan bjargað sér á fleka upp í fjöru heilum á húfi. Ísfirðingur brann og eyðilagðist á strandstað.

Vélbáturinn Arnfirðingur RE 212 liggur utan á togaranum Úranusi RE 343 í Reykjavíkurhöfn. Togarinn Karlsefni RE 24 liggur aftan við Úranus. Ljósmyndari óþekktur.

Vélbáturinn Arnfirðingur RE 212 á siglingu. Ljósmyndari óþekktur.

Bátur brann undan óbyggðri strönd vestur af Þorlákshöfn
en þriggja manna áhöfn Ísfirðings komst í land á fleka móti storminum

Þriggja manna áhöfn af bátnum Ísfirðingi var í háska stödd við óbyggða strönd Reykjanesskagans í gær þegar eldur kom upp í bátnum. Norðanstormur var á og ef skipsmenn hefðu ekki viðhaft allar öryggisráðstafanir, er hætt við að þá hefði getað borið með fleka frá landi undan norðanáttinni. En þeir komust allir í land og síðan fótgangandi til Þorlákshafnar.
Vélbáturinn Ísfirðingur frá Reykjavík, 33 smálestir, var í gærdag á siglingu frá Vestmannaeyjum til Reykjavíkur. Á honum voru þrír menn, Gunnar Gíslason úr Reykjavík, formaður, Þorlákur Arnórsson, vélstjóri úr Vestmannaeyjum og Þórhallur Þorsteinsson frá Akureyri. Gunnar Gíslason skýrði fréttaritara Mbl. frá því, að er þeir voru á siglingu vestur með ströndinni um 300 metra undan landi um kl. 3, hafi hann staðið í stýrishúsinu og hafi sér virzt sem hann fyndi reykjarlykt. Fóru þeir að athuga það, opnuðu dyrnar að káetunni og stóð þá út úr dyrunum logi og reykur. Þegar þetta gerðist voru þeir skammt frá svolítilli vík í ströndina, er nefnist Keflavík, um 4 km vestur af Þorlákshöfn. Fyrst gerðu þeir tilraunir til að slökkva eldinn, en sáu fljótt, að það yrði þýðingarlaust, því að svo magnaður var hann. Stefndu þeir þá skipinu upp að landi, þar til það kenndi grunns um 50 metra frá fjöruborði. Lending þarna er afleit, fjaran stórgrýtt, en nokkuð hlé var þar, því að stormur var að norðan. Þó var súgur.
Við sáum, að ekki varð neitt við eldinn ráðið, hélt Gunnar áfram frásögn sinni. Brösuðum við nú við að ná út flekanum, sem var tréfleki með grind. Var hann bundinn og allþungur, svo að við áttum í erfiðleikum með hann, en komum honum þó loks út. Í fyrstu höfðum við í huga, að fara allir út á flekann, en það varð okkur til happs, að við gerðum það ekki, því að hætt er við. að okkur hefði þá getað borið undan storminum og á haf út Þess í stað höfðum við meiri varúðarráðstafanir. Fór Þorlákur einn út á flekann og hafði haka, sem hann ýtti sér með að landi. Fest var færalína í flekann og sáum við að það var vissulega öruggara, því að straumur var þarna mikill og rak flekann vestur með ströndinn. Munaði oft litlu að stormurinn þrifi hann og bæri út á sjó.
En Þorlákur komst í land, drógum við flekann aftur út að bátnum, en hann hafði þó enda hjá sér í landi og dró okkur upp á þurrt. Þannig tókst þessi björgun giftusamlega, að frásögn formannsins, Gunnars Gíslasonar. Strax og þeir höfðu bjargazt í land ákváðu þeir að yfirgefa hið brennandi flak og ganga til Þorlákshafnar. Gunnar hafði vöknað upp í mitti og varð honum mjög kalt, enda var grimmdarfrost á. En svo vel vildi til, að Þorlákur var í tvennum sokkum þurrum. Fór hann úr öðrum sokkunum og léði Gunnari og gekk ferðin þá betur. Komu þeir til Þorlákshafnar eftir 1 klst. og 20 mínútur. Fengu þeir góðar móttökur hjá forstöðumönnum Meitils hf, þeim Benedikt og Þórarni og voru þar í nótt. Þeir töldu ekki Ijóst, hvort eldurinn hefði komið upp í vélarúmi eða káetu, en þunnt skilrúm er þar á milli. Hugsanlegt er, að eldurinn hafi komið upp í olíukyndingu. Þeir telja að báturinn sé gereyðilagður Þegar þeir skildu við hann logaði út um alla glugga á stjórnklefanum og nokkru síðar heyrðu þeir að sprenging varð í honum, sem þeir teija að hafi verið olíugeymir. Skipbrotsmennirnir kváðust mundu koma til Reykjavíkur í dag.

Morgunblaðið. 13 janúar 1956.

Written by Þórhalli S Gjöveraa.

12.01.2019 08:09

211. Sæúlfur BA 75. TFEQ.

Vélskipið Sæúlfur BA 75 var smíðaður í Brandenburg í Austur Þýskalandi árið 1962 fyrir Hraðfrystihús Tálknafjarðar hf á Tálknafirði. 155 brl. 495 ha. Lister díesel vél. Skipið var lengt hjá Bolsönes Verft í Molde í Noregi í desember 1965, mældist þá 179 brl. Skipið sökk um 23 sjómílur SA af Dalatanga 25 nóvember árið 1966. Áhöfnin, 11 menn, komust í gúmmíbjörgunarbát. Skipverjum var svo bjargað um borð í Vonina KE 2 frá Keflavík sem fór svo með þá til Seyðisfjarðar.

ATH: Það er einhver bilun í gangi hér á 123.is sem lýsir sér í því að myndir detta út af síðunni minni. Það eru óþægindi sem fylgja þessu. Ekkert sem ég get gert til að laga þetta. Vefstjóri 123.is veit af þessu og ekkert annað að gera en bíða eftir því að síðan verði lagfærð. Bestu kveðjur.

Vélskipið Sæúlfur BA 75 á siglingu á sundunum við Reykjavík. (C) Snorri Snorrason.

Nýr stálbátur til Tálknafjarðar frá Austur-Þýskalandi

Nýr stálbátur, smíðaður í Austur-Þýzkalandi, kom til heimahafnar, Sveinseyrar við Tálknafjörð, s.l. mánudag. Báturinn heitir Sæúlfur, BA 75, eign Hraðfrystihúss Tálknafjarðar, en framkvæmdastjóri þess er Albert Guðmundsson kaupfélagsstjóri. Sæúlfur er 155 brúttólestir að stærð, smíðaður úr stáli í skipasmíðastöð í Strælu (Stralsund) í Þýzka alþýðulýðveldinu. Aðalvél bátsins er af gerðinni Lister en um borð eru aðsjálfsögðu öll nýjustu siglinga og fiskileitartæki. Benedikt A. Guðbjartsson skipstjóri sigldi bátnum heim frá Þýzkalandi.
Skipstjóri á vb. Sæúlfi verður Ársæll Egilsson í Tunguþorpi.

Þjóðviljinn. 23 ágúst 1962.

211. Sæúlfur BA 75 á síldveiðum. (C) Hafsteinn Jóhannsson.

Sæúlfur sekkur á síldarmiðunum fyrir austan

Vélskipið Sæúlfur frá Tálknafirði, sökk í gær 23 sjómílur austur af Dalatanga. Skipið var þá á leið til lands með síldarfarm. Skipið sendi út neyðarkall og skömmu síðar voru mörg síldveiðiskip komin þar á vettvang og svo fór að vélskipið Vonin bjargaði áhöfn Sæúlfs og flutti hana til Seyðisfjarðar. Blaðið hafði samiband við síldarradíóið á Dalatanga laust eftir klukkan 9 í gærkvöldi, og sagði það þá 7 vindstig og ekkert veiðiveður. Veiðisvæðið var og hafði verið um 60 mílur úti í hafi austur af suðri og ASA frá Dalatanga og þar hafði Sæúlfur verið að veiðum.
Skipstjóri á Sæúlfi var Ársæll Egilsson frá Bíldudal. Skip hans var upphaflega 155 lestir að stærð, en hafði verið stækkað í Noregi í desember 1965, upp í 179 brl að stærð. Blaðið náði í gær í Ársæl skipstjóra og sagði hann að á leiðinni til lands hefði skipið farið á hliðina á siglingunni, en þá var 6 vindstiga stormur af SSV. Ársæll sagði að hann hefði ekki vitað betur en að lestin hefði verið full svo sem sjá mátti eftir að búið var að háfa. Hann taldi að þeir hefðu verið með um 170-180 tonn síldar og allt í lestum, en ekkert á dekki. Er skipið kastaðist á hliðina hjá okkur sendum við út neyðarkall og var þá Vonin rétt hjá okkur, einnig mörg önnur skip skammt undan. Fórum við skipsmenn í gúmmbátana og komumst fljótt um borð í Vonina. Ársæll skipstjóri biður um sérstakt þakklæti fyrir góðar móttökur þar um borð. Við nánari eftirgrennslan um slysið sagði Ársæll að skipið hefði kastast í stjór. Enginn um um borð hefði náð neinu markverðu af eignum sínum og sumir yfirgefið skipið á sokkaleistunum einum. Þá gat Ársæll skipstjóri þess, að afli sá, er skipið var með hefði fengizt í 4 köstum og hefðu þau verið tekin frá því kl. 8 í fyrrakvöld og þar til kl. 8 í gærmorgun. Loks gat hann þess að skipsmenn hefðu misst fyrsta björgunarbátinn, og hefði línan slitnað, en þeir farið í næstu tvo báta. Við náðum í gær í skipstjórann á Voninni, Gunnlaug Karlsson úr Keflavík. Hann sagði að þeir hefðu verið á landleið með síld, 120 tonn og hefðu þeir ætlað til Fáskrúðsfjarðar, sem væri hálfgerð heimahöfn þeirra fyrir austan. Sigldu þeir fyrst upp undir land og ætluðu síðan suður með. Voru þeir því rétt hjá Sæúlfi er slysið bar að. Gunnlaugur sagði: Það er mikil ánægja að fá að bjarga félögum sínum svona. Það er oft að skaparinn gefur okkur góðan afla, en aldrei hef ég lent í því að fá tvo fulla skipsbáta af góðum félögum! Við spurðum Gunnlaug hvernig það hefði verið hjá honum að sjá er Sæúlfur sökk. "Við sáum hann síga niður að aftan og hverfa í ölduna, hallandi á stjórnborða".

Morgunblaðið. 26 nóvember 1966.

Written by Þórhalli S Gjöveraa.

06.01.2019 17:26

B. v. Búðanes SH 1. LBMG / TFYC.

Botnvörpungurinn Búðanes SH 1 var smíðaður hjá Kaldnes Mekaniks Verksted í Tönsberg í Noregi árið 1921 fyrir A/S. Det Norske Damptrawlselskab í Álasundi í Noregi, hét fyrst Aalesund. 374 brl. 578 ha. 3 þennslu gufuvél. Smíðanúmer 49. Skipið var selt h/f Kveldúlfi í Reykjavík í ágúst 1924, hét Snorri goði RE 141. Ný vél (1930) 650 ha. 3 þennslu gufuvél. Seldur 21 júní 1944, Fiskveiðahlutafélaginu Viðey í Reykjavík, skipið hét Viðey RE 13. Selt 7 október 1947, Búðanesi h/f í Stykkishólmi, hét Búðanes SH 1. Selt 1 apríl 1952, Vélum og skipum h/f í Reykjavík. Togarinn var seldur í brotajárn til Granton í Skotlandi og rifinn þar í maí árið 1952.
Snorri goði var upphaflega smíðaður sem selveiðiskip en ekki klárað. Kveldúlfur keypti togarann á nauðungaruppboði í Noregi.
Snorri var ekki gott togskip. Hann var með hraðgenga vél með lítill skrúfu. Til að reyna að bæta úr því var ný gufuvél sett í hann 1930. Eftir að þeir eignuðust systurskipið Gulltopp RE 247 hafi staðið til að skipta um vél í honum en aldrei orðið úr því.

B.v. Búðanes SH 1 á leið í slipp í Reykjavík. Ljósmyndari óþekktur.

Trollið tekið á Viðey RE 13. (C) Guðbjartur Ásgeirsson.

B.v. Snorri goði RE 141. (C) Guðbjartur Ásgeirsson.

Togarafélag stofnað í Stykkishólmi

Togarafélág var stofnað í Stykkishólmi síðastliðinn miðvikudag. Á stofnfundinum var kosin bráðabirgðastjórn, samþykkt lög fyrir félagið og því valið nafnið Búðanes h.f. Í bráðabirgðastjórn félagsins voru kosnir þessir menn: Sigurður Ágústsson, Kristján Bjartmars, Sigurður Steinþórsson, Jóhann Rafnsson og Haraldur Ágústsson. Í varastjórn voru kosnir Kristmann Jóhannsson og Ólafur Einarsson. Félaginu hefir verið boðinn togarinn Viðey til kaups og hefir stjórn þess verið falið að ganga frá kaupunum.

Vísir. 9 apríl 1947.

Written by Þórhalli S Gjöveraa.

03.01.2019 20:42

975. Bjartur NK 121 með fullfermi til Neskaupstaðar.

Tog og síldveiðiskipið Bjartur NK 121 er hér að koma til löndunar í Neskaupstað með fullfermi af síld, sennilega á árunum 1968-69. Þau voru falleg þessi skip sem smíðuð voru í Boizenburg í A-Þýskalandi á árunum 1964-67 fyrir íslendinga, smíðuð eftir teikningu Hjálmars R Bárðarsonar skipatæknifræðings. Bjartur NK 121 kom nýr til Neskaupstaðar 14 maí árið 1965 og var í eigu Síldarvinnslunnar hf í Neskaupstað. Hann var einn af 18 skipum sem smíðuð voru þar og flest þeirra reyndust mjög vel. Filip Þór Höskuldsson var skipstjóri á Bjarti frá upphafi til ársins 1967, að Ísak Valdimarsson tók við skipstjórn uns skipið var selt til Grindavíkur 29 janúar árið 1972. Það var á síðastliðnu haust að skipið var selt í brotajárn, hét þá Sighvatur GK 57.

975. Bjartur NK 121 með fullfermi af síld við bryggju SVN í Neskaupstað. (C) Guðmundur Sveinsson.

975. Bjartur NK 121 með fullfremi af síld á Norðfirði. (C) Guðmundur Sveinsson.

20 síldarskip komin á miðin
Góðar veiðihorfur í nótt

Neskaupstað í gærkvöld. Tuttugu síldarbátar eru nú komnir á miðin hér fyrir austan og halda sig aðallega á nýju veiðisvæði, sem Ægir fann í gærkvöld um 55 mílur austur af Dalatanga. Þarna hafa nokkur skip þegar fengið afla eins og Reykjaborgin 1100 mál, Þorsteinn 1600 mál, Bjartur 1500 mál, Jón Kjartansson 1200 mál og Sæfari 600 mál. Skínandi gott veiðiveður er á miðunum og eru veiðihorf- ur góðar í nótt.
Nýja síldarskipið okkar, Bjartur, er væntanlegt hingað í fyrramálið með 1500 mál og fer sú síld í bræðslu og frystingu. Þá komu til Eskifjarðar í dag Þorsteinn með 1600 mál og Jón Kjartansson með 2200 mál og Krossanesið kom með 1800 mál til Fáskrúðsfjarðar klukkan 5 í dag og hefur verksmiðjan þar bræðslu annað kvöld. Alltaf eru að berast fréttir af síldarskipum, sem þyrpast á miðin hvaðanæva að af landinu. Þannig eru á leiðinni að norðan síldarskip eins og Súlan, Ólafur Magnússon og Sigurður Bjarnason frá Akureyri, Siglfirðingur frá Siglufirði og Helgi Flóventsson frá Húsavík. Móttaka á síld er víðast í lamasessi hér á Austfjörðum og spyrja menn nú af kurteisi, hvar þetta margrómaða flutningakerfi sé þessa stundina og er enginn vafi á því, að allar þær bollaleggingar hafa gert menn óviðbúnari hér fyrir austan til móttöku á síld.

Þjóðviljinn. 27 maí 1965.

Written by Þórhalli S Gjöveraa.