Nýjir Samvinnufélagsbátar

Smíði Samvinnufélagsbátanna nýju miðar vel áfram. Er annar þeirra nær fullsmíðaður og hefur hlotið nafnið Auðbjörn í S. 17. Siglir Eiríkur Einarsson honum upp, en Hinrik Guðmundsson, Sigurður Ingvarsson, Hermann Erlendsson og Jón Valgeir Magnússon verða með honum. Fóru þeir á Íslandi síðast.

Skutull 12 september 1929.

            Auðbjörn ÍS 17 kominn 

Hinn nýi bátur Samvinnufélagsmanna kom hingað í nótt um kl. hálf tólf. Hafði hann verið hálfan tíunda sólarhring á leiðinni frá Svíþjóð, en lá um kyrrt vegna veðurs rúma 2 sólarhringa af þeim tíma. Ferðin gekk vel og telja skipsmenn bátinn ágætt sjóskip. Mjög er Auðbjörn líkur hinum bátunum að ytra útliti, þótt hann sé smíðaður á öðrum stað. En innrétting er nokkuð önnur og frágangur undir þiljum vandaðri, en á norsku bátunum. Sama stærð er á þessum bát og hinum og jafn stór diselvél frá Maskinverken í Södertelju. Eiríkur Einarsson, sem hefir eftirlit með smíði bátanna, sigldi Auðbirni hingað og fer aftur út á Íslandi til að sækja hinn bátinn.
Skipstjóri á Auðbirni verður Hinrik Guðmundsson og stýrimaður Sigurður Ingvarsson. Auðkennisstafir skipsins eru Í S 17.

Skutull 4 október 1929.

       Björgun togarans "Goðaness"

Mánudaginn 23. janúar 1950. Varðskipið Ægir var statt við Vestmannaeyjar. Kl. 04,00 var haldið vestur um fyrir Reykjanes. Veður: VSV 8 stórsjór. Kl. 12,00 var varðskipið satt 10 sjómílur SA af Reykjanesi. Veður þá: V 7 mikill sjór. Heyrðist þá, að togarinn Goðanes var að tilkynna, að hann væri með bilað stýri, ca. 10 mílur SA af Stokksnesi, og þyrfti hjálp. Mjög illt var að komast í samband við hann, vegna lofttruflana, er munu hafa stafað af éljaveðri. Fyrst var athugað, hvort nokkur skip væru nálægt Goðanesi, er gætu veitt því hjálp, en það reyndist ekki neitt. Var þá Goðanesi boðin hjálp, og kl. 12,47 var haldið með fullri ferð austur um í áttina að Goðanesi. Siglt var sem leið liggur austur með landi. Þriðjudaginn hinn 24. Kl. 08,30 var komið að Goðanesi, er var á reki 14,5 sjóm. í réttv. 105° frá Stokksnesi. Var þá strax settur í togarann vír, 4,5" sver, og honum lásað í stjórnborðskeðju togarans og gefið út 60 metrar af keðjunni og 240 metrar af vírnum, og haldið af stað kl. 09,10 með togarann í eftirdragi, var þá gott veður.
Þess skal getið, að þótt stýri togarans væri brotið, var það hart í stjórnborða og varð ekki hreyft þaðan. Þess vegna vildi togarinn rása mikið til stjórnborðshliðar, og var þar af leiðandi erfiður í drætti. Kl. 10,00 fór að vinda aftur af vestri, og á hádegi kominn V 7, sjór tilsvarandi. Stefnan var sett 12 mílur undan Ingólfshöfða. Kl. 16,40 var bætt við vírinn ca. 100 metrum og gefið út 30 metra af keðju togarans í viðbót. Um kl. 20,00 gekk vindur til SSV með éljaveðri. Ekki var hægt að hafa úti vegmæli, línan fór á vírinn, vegna þess hvað togarinn rásaði mikið. Kl. 20,35 var farið framhjá Ingólfshöfða í 10,7 sjómílna fjarlægð. Var þá vindur SSV 6, sjór tilsvarandi og éljaveður. Miðvikudaginn hinn 25. Kl. 00,17 varð að stöðva vegna smábilunar á Ægi. Vildu þá skipin dragast saman, vegna þunga vírsins er lagðist í botn, voru þá bæði skipin í nokkurri hættu. Kl. 00,40 var búið að leysa úr sambandi, einn bullustrokkinn, er bilunin var í, var þá hægt að halda áfram með minnkaðri ferð. Kl. 01,16 var viðgerð lokið. Var þá stoppað aftur meðan strokkurinn var settur í samband. Kl. 01,28 var viðgerð lokið og haldið áfram. Frá Ingólfshöfða var stefnan sett 20 mílur undan Mýrartanga, sama undan Dyrhólaey, síðan 15 mílur undan Geirfuglaskeri út af Vestmannaeyjum.
Vindur fór vaxandi af SSV, einnig sjór. Kl. 16,00 var vindur orðinn 10 vindstig, og hélst það, sem eftir var dagsins. Kl. 20,00 gekk vindur í S með sama ofsa. Fimmtudaginn hinn 26. Sama veður S 10. Kl. 05,00 gekk vindur í SA með sama veðurofsa og dimmviðri og stórsjó. Var þá ratsjá skipsins biluð, en bergmálstækið lóðaði sama og ekkert vegna sjógangs. Vegmælir var ekki í gangi, þar eð línan fór strax í dráttarvírinn, en Goðanes hafði vegmæli úti. Um kl. 09,00 var farið framhjá Reykjanesi, til lands sást þó ekki vegna roksins. Kl. 10,00 var komið fárviðri. Kl. 11,00 slitnaði dráttarvírinn. Voru skipin þá út af Hafnarleir. Voru þá strax vírslítrin dregin inn, nýr vír, 200 faðma langur og 5" sver, tekinn upp úr geymslurúmi, síðan lagt að Goðinesi aftur, línu skotið yfir, og síðan fest í Goðanes eins og áður. Kl. 12,30 var þessu öllu lokið og haldið af stað. Kl. 15,00 var farið framhjá Garðskaga, var vindur þá S 11. Kl. 19,05 var varpað akkeri á Reykjavíkurytrihöfn, var þá vindur S 7. Tveir dráttarbátar drógu Goðanes inn að bryggju, og þar með var björguninni lokið.

Útdráttur úr dagbók varðskipsins Ægis.
Eiríkur Kristófersson skipherra.
Ægir. 1 tbl. 1 janúar 1951.

Nýr frystitogari útgerðarfyrirtækisins Ramma í Fjallabyggð kom til hafnar á Siglufirði á hádegi í dag. Skipið var smíðað í Tyrklandi og var kaupverðið rúmlega fimm milljarðar króna.
Frystitogarinn, sem hefur fengið nafnið Sólberg ÓF-1, mun leysa tvo eldri frystitogara af hólmi, Sigurbjörgu og Mánaberg, sem hafa þjónað útgerðinni svo áratugum skiptir. "Við erum að endurnýja gömul skip með nýju og mjög fullkomnu skipi. Við ætlum að minnka eldsneytisnotkun frá því sem var og auka aflaverðmæti með því að vinna afurðir sem ekki hafa áður verið unnar úti á sjó," segir Ólafur Marteinsson, framkvæmdastjóri Ramma.
Tvær áhafnir verða á skipinu og 34 einstaklingar manna hvora áhöfn. Það eru talsvert færri sjómenn en voru samtals á Sigurbjörgu og Mánabergi. Þá er Sólberg útbúinn nýjustu tækni í veiðum og vinnslu sem kallar á minna vinnuafl um borð. Ólafur segir því að nokkrir hafi misst vinnuna í breytingunum, en sömuleiðis hafi verið nokkuð um tilfærslur innan áhafnarinnar, með fækkun yfirmanna.

ruv.is 19 maí 2017.

  Upphaf rækjuveiða og rækjuvinnslu

       Rækjuverksmiðjan á Ísafirði

Sumarið 1935 byrjuðu tveir Norðmenn á Ísafirði að veiða rækjur og öfluðu þeir ágætlega. Þá um sumarið var selt lítilsháttar af ísuðum rækjum til Englands, en þær líkuðu ekki og var því ekki um frekari sölu að ræða. Síðan hefir, að minnsta kosti þrívegis, verið reynt til að koma ísuðum rækjum á markað í Englandi, en farið á sömu lund og áður. Talið er að þær rækjur, sem til þessa hafa veiðzt vestra, séu of litlar, til þess að senda þær ferskar á Lundúnamarkaðinn. Síðari hlula sumars 1935, þótti það þegar sýnt, að svo mikið væri um rækjur í Ísafjarðardjúpi, að þeirra hluta vegna væri tiltækilegt að reisa niðursuðuverksmiðju, er gerði þær að markaðshæfri og seljanlegri vöru. Snemma vetrar, þetta sama ár, var svo hafinn undirbúningur að því að verksmiðjan yrði reist. Um miðjan júni 1936 var verksmiðjan komin upp og tók þá þegar til starfa. Ísafjarðarkaupstaður reisti verksmiðjuna með tilstyrk Fiskimálanefndar.


Ekkert op var á pokanum til losunar, heldur var rækjan háfuð úr pokanum með handháf. Feðgarnir Kristján og Símon Ólsen að háfa rækju úr nótinni.     Ljósmyndari óþekktur.
  
Þorvaldur Guðmundsson var ráðinn til þess að veita verksmiðjunni forstöðu. Snemma á árinu 1935 sigldi Þorvaldur til Danmerkur og Þýzkalands, til þess að kynna sér ýmiskonar niðursuðu. Dvaldi hann aðallega í niðursuðuverksmiðjum og rannsóknarstofum, er snertu þessa grein framleiðslunnar. Í þessari sömu ferð fór hann og einnig til Noregs og athugaði þar margar verksmiðjur. Í fyrstu eftir að rækjuverksmiðjan tók til starfa stundaði aðeins einn bátur rækjuveiðar, Karmöy, en þeim fjölgaði brátt upp í 7 og voru þeir allir við veiðar fram á haust, en þá fækkaði þeim aftur og hafa ekki verið nema þrír og fjórir í vetur. Veiðin hefir yfirleitt gengið ágætlega og mikla betur en menn bjuggust við í upphafi. Mestur afli, sem komið hefir á einn bát á dag er um 1400 kg. Til samanburðar má geta þess, að í Danmörku er það talin góð veiði, ef bátur fær 100 -200 kg á dag.

Ægir. 30 árg. 1 mars 1937.


Toggálginn á Karmöy.                                                                Ljósmyndari óþekktur.

    Báts er saknað í Ísafjarðardjúpi

              Feðgar eru á bátnum

Rækjuveiðabátsins Karmöy frá Ísafirði er saknað frá því í gær. Haldið hefur verið uppi leit að bátnum á sjó og landi í dag, en án árangurs. Á bátnum eru tveir menn , feðgar, Símon Olsen og Kristján sonur hans.
 Karmöy, sem er 8 tonn að stærð fór frá Ísafjarðardjúpi í gærmorgun og veiddi í Mjóafirði. Veður var allhvasst af NA. Er báturinn kom ekki að landi á tilskildum tíma í gær, var reynt að hafa talsamband við hann, en það tókst ekki. Var þá hafin leit að bátnum. Snemma í morgun fór vélbáturinn Hrönn frá Ísafirði út að leita hans. Sigldi Hrönn um allt Ísafjarðardjúp og inn í alla firði, en skipverjar urðu einskis varir. Símasaband var haft við alla bæi í djúpinu, sem símasamband er við, og fólk beðið um að skyggnast eftir Karmöy. Fyrir hádegi í dag fór flokkur manna frá Ísafirði inn í Djúp, til að ganga á fjörur, þar sem engin byggð er nærri, en þegar síðast fréttist höfðu þeir ekki heldur orðið varir við nokkuð, sem bent gæti til afdrifa bátsins og mannanna tveggja. Veður er mjög slæmt til leitar. NA stormur og dimmviðri. 
Síðustu fréttir Seint í gærkvöldi fregnaði mbl að fundizt hefðu snemma í gærmorgun rækjukassar í Þernuvík, sem ugglaust væri talið að væru af Karmöy.

Morgunblaðið. 27 september 1961.

      Feðgarnir á "Karmöy" taldir af

Fullvíst er nú talið, að rækjuveiðabáturinn Karmöy frá Ísafirði hafi farizt og með honum tveir menn, feðgarnir Simon og Kristján Ragnar Olsen. Eins og skýrt var frá í blaðinu í gær, fór báturinn til veiða á mánudagsmorgun í og út af Mjóafirði. Veður var vont, og þegar báturinn kom ekki fram um kvöldið, var hafin leit og leitað alla nóttina. Á þriðjudagskvöld fundust svo hlutir í Þernuvík, utarlega í Mjóafirði, og grennd, sem eru ugglaust úr Karmöy. Þar á meðal má nefna rækjukassa, hluta af lúkarkappa, lestarhlera og reimuð stígvél.
Í gær var lítt sem ekkert hægt að leita á fjörum vegna veðurs, en ekki er talið, að mennirnir séu lengur á lífi. Simon Olsen var 63 ára að aldri, ættaður frá eynni Körmt (Karmöy) í Noregi. Hann ásamt öðrum Norðmanni var upphafsmaður rækjuveiða hér við land og því höfundur merkilegs kafla í atvinnusögu Íslands. Hann lætur eftir sig konu og 2 uppkomin börn. Kristján Ragnar, sonur hans, var 23 ára gamall. Hann lætur eftir sig konu og barn á fyrsta ári.

Morgunblaðið. 28 september 1961.

                 Kaldbakur EA 1

Laust fyrir klukkan 5 e. h. sl. laugardag sigldi hinn nýi togari Útgerðarfélags Akureyringa h.f. "Kaldbakur" hér inn á höfnina, og lagðist litlu síðar á ytri Torfunefsbryggju. Hér var skipinu fagnað hið bezta. Skip í höfninni og hús í bænum voru fánum prýdd, og mikill mannfjöldi safnaðist saman niður við höfnina til þess að sjá hið nýja skip og taka þátt í móttökuathöfninni.
Með skipinu kom frá Reykjavík framkvæmdastjóri Útgerðarfélagsins, Guðmundur Guðmundsson, en stjórnarnefndarmenn og forseti bæjarstjórnar héldu strax um borð, og þaðan ávarpaði Þorsteinn M. Jónsson mannfjöldann og skipsmenn og bauð skipið velkomið.
Guðmundur Guðmundsson lýsti skipinu. Samkvæmt frásögn hans er Kaldbakur 175 feta langur, 30 fet á breidd og 16 fet á dýpt. Hann er 642 brúttó rúmlestir og 216 nettó lestir. Burðarmagn hans er 500 smálestir, með 81 cm. borð fyrir báru. Bolurinn er hólfaður sundur með 7 vatnsþéttum skilrúmum, en alls eru í skipinu 20 vatnsþétt hólf. Botn þess er tvöfaldur frá vélarrúmi og fram úr og skiptist í geyma fyrir olíu,  vatn og lýsi. Eru vatnsgeymar fyrir 60 smálestir, olíugeymar fyrir 245 smálestir og lýsisgeymar fyrir 20 smáIestir. Framrúmi er skipt í tvö fiskirúm, en þeim aftur í 12 stíur, sem hver er útbúin með 4 hillum. Rúmar skipið þannig 300 smálestir af ísfiski. Fyrir framan fiskirúmið er stór veiðarfærageymsla með skápum og hillum. Íbúðir skipverja eru í stafni, eru íbúðir í tveimur hæðum fyrir 24 menn alls. Eru þar rúmgóðir svefnsalir og setustofa, snyrting o. fl. Hverri hvílu fylgir klæðaskápur og fleiri þægindi. Í skut eru einnig íbúðir á tveimur hæðum fyrir yfirmenn og vélamenn. Eru herbergi öll útbúin með hvílum, stoppuðum og klæddum legubekkjum, borðum og skápum, en þiljur allar úr gljáðum við. Þarna er einnig matsalur skipverja, rúmgóður og vistlegur, snyrtiherbergi o. fl. Fyrir framan borðsalinn er rúmgott eldhús með olíukyntri eldavél.
Undir stjórnpalli er íbúð skipstjóra, mjög rúmgóð og vel búin öllum þægindum. Skipið hefir 1390 hestafla gufuvél, sem keyrir það áfram með 13 mílna hraða á klst. Vél þessi, ásamt hjálparvélum, eru þær fullkomnustu er nú þekkjast og eru brezk framleiðsla, eins og allt annað um borð að undanteknum loftskeytatækjum, sem keypt eru hjá þekktu dönsku fyrirtæki. Ný tegund vökvastýrisvélar er tengd beint við stýrið og er virk frá stýrishúsi. Er þetta mikil endurbót. Togvinda skipsins  er eimknúin og er hún 300 hestafla og tekur 1200 faðma af 3 þumlunga vír. Þá eru í skipinu 2 diesel vélar, hvor 120 hestöfl, með átengdum rafal fyrir 80 kw, sem framleiðir alla raforku fyrir aukavélar og til Ijósa. Að loknum ræðum hyllti mannfjöldinn skipið og skipshöfnina með húrrahrópum.
Lúðrasveit Akureyrar lék nokkur lög á undan og eftir. Um kvöldið hafði Útgerðarfélagið boð inni fyrir skipshöfn, blaðamenn og fleiri. Voru þar margar ræður fluttar. Helgi Pálsson, formaður Útgerðarfélagsins, lýsti sögu togarakaupanna og þakkaði þeim, er höfðu lagt málinu lið. Aðrir ræðumenn voru: Þorsteinn Stefánsson, settur bæjarstjóri, Jakob Frímannsson, framkvæmdastjóri, Þorsteinn M. Jónsson, forseti bæjarstjórnar, Jón Ingimarsson og Friðgeir Berg, sem flutti skipinu fagra kveðju í ljóðum.  Sæmundur Auðunsson skipstjóri þakkaði allan vinarhug í garð skipshafnarinnar. Daginn eftir var blaðamönnum boðið að ganga um skipið undir leiðsögn framkvæmdastjóra félagsins og skipstjórans. Virðist vinna öll og útbúnaður vera vandaður og smekklegur og skipið allt hið glæsilegasta hvar sem á það er litið. Mikill mannfjöldi skoðaði skipið á sunnudaginn og luku alllir upp einum munni um að allt virtist þar vel úr garði gert og með miklum nýtízku brag. Skipið fer væntanlega á veiðar í þessari viku. Áhöfn er 33 menn. Skipstjóri er Sæmundur Auðunsson, ungur maður og rösklegur, 1. vélstjóri er Henry Olsen, en 1. stýrimaður Þorsteinn Auðunsson. Að undanteknum þessum yfirmönnum, bátsmanni og netamönnum, er áhöfnin héðan úr bænum.

Dagur. 21 maí 1947.

             Gunnbjörn ÍS kominn

M.b. Gunnbjörn kom hingað á miðvikudagsmorgun eftir fjögurra sólarhringa ferð frá Færeyjum. Þangað var hann þrjá sólarhringa frá Svíþjóð. Í Norðursjónum hreppti hann fárviðri, en allt gekk slysalaust. Eru nú bátar samvinnufelagsmanna orðnir 7.

Skutull. 16 desember 1929.

     Samvinnufélag Ísfirðinga Ísafirði

Samvinnufélag Ísfirðinga tók til starfa nú um áramótin. Félagið var formlega stofnað og lög þess samþykt i árslok 1927. Var síðan sótt til Alþingis um að ríkisstjórninni heimilaðist, að ábyrgjast allt að 4/5 kaupverðs báts hvers, er félagið hafði sett sér að markmiði að útvega félagsmönnum. Ábyrgðarheimild sú, er Alþingi samþykti í þessu skyni, nam allt að 320 þús. kr. Jafnfram var áskilið, að Ísafjarðarkaupstaður væri á undan ríkissjóði í nefndri ábyrgð, svo og að sjálfsögðu eigendur hvers skips, og að lokum skipin sjálf með 1. veðrétti. Eigendur hafa lagt til 1/5 hluta kaupverðs, svo ábyrgðin er ekki nema fyrir 4/5 verðsins, eins og áður segir. Bátarnir, sem keyptir hafa verið eru 5, smíðaðir í Risör í Noregi, með Elve vélum. Bátarnir komu hingað um og eftir áramótin. Þeir eru rúmlega 40 smálestir með 90 hesta vélum, lagleg skip og rúmgóð.
Þeir heita Ásbjörn, Ísbjörn, Sæbjörn, Valbjörn og Vébjörn. Eigendur bátanna eru fyrst og fremst skipstjórar þeirra, hvors um sig, og fleiri og færri menn í félagi með þeim. Hvert bátsfélag er sérstök og sjálfstæð deild innan Samvinnufélagsins, þannig að hvert bátsfélag ábyrgist einungis skuldbindingar sínar, nema að því leyti sem viðskiftin við Samvinnufélagið snertir. Bátarnir hafa reynst nokkuð dýrari en áætlað var í fyrstu, en ekki svo að ábyrgðarheimild Alþingis sé tæmd með þessum 5 bátum. Býst ég ekki við að aukið verði við fleiri bátum fyrst um sinn. Aðallánin til bátskaupanna eru fengin erlendis með góðum lánskjörum. Því hefir verið fleygt, að Alþingi hafi sýnt gáleysi með nefndri ábyrgð. En þegar þess er gætt að Ísafjarðarkaupstaður, eigendur skipanna, auk 1. veðréttar í skipunum, ganga á undan ábyrgð ríkissjóðs, þá verður ekki með sanngirni sagt, að Alþingi hafi sýnt óvarkárni í þessu efni. Að öðru leyti verður reynslan og framtíðin að sýna hvernig þessu reiðir af. Kreppur og erfið ár geta öllu grandað, þótt í aðalatriðum sé stefnt í rétta átt.

Ísafirði, 19. janúar 1929. Kristján Jónsson frá Garðsstöðum.

Ægir. 19 janúar 1929.

                    Nýr vélbátur

Í þessari viku hljóp af stokkunum í skipasmíðastöð Marselíusar Bernharðssonar hér á Ísaflrði nýr vélbátur, Hólmsteinn að nafni, 14,03 smálestir. Báturinn er úr eik og með sama lagi og Ðísirnar og Páll Pálsson frá Hnífsdal. Í bátnum er ensk vélartegund, og heitir hún Kelvin. Eigandi þessa báts er nýtt hlutafélag á Þingeyri í Dýraflrði. Það heitir Kaldbakur. Í stjórn þess eru Edvard Proppé, Matthías Guðmundsson vélaverkfræðingur og Óskar Jóhannesson hreppstjóri, sem gekkst fyrir stofnun félagsins og er formaður stjórnarinnar. Skipstjóri á bátnum verður Björn Jónsson frá Þingeyri, Jóhannssonar.
Báturinn er heitinn eftir Jóni Hólmsteini Guðmundssyni, lengi bónda á Granda í Brekkudal, föður Guðmundar, sem nú er skipstjóri á e. s. Eddu. Jón Hólmsteinn var lengi skipstjóri á seglskipum frá Þingeyri, aflamaður í bezta lagi og stjórnandi ágætur. Hann var. lengst skipstjóri á skonnortunni Phönix, sem áður hét Rósamunda, en það skip hafði einkennisbókstafína ÍS 155, og
hefir Hólmsteinn hlotið þá í arf. Hólmsteinn er hin fríðasta og vandaðasta fleyta, og er þess að vænta, að honum fylgi gæfa og gengi svo sem nafna hans Jóni Hólmsteini. Færi betur, að Dýrflrðingar gætu sem fyrst bætt við sig svo sem tveimur, þremur bátum af svipaðri stærð og þessi er og ekki síður vönduðum að allri gerð.

Skutull. 16 nóvember 1940.

       Óttast um bát með 4 mönnum

"Vjelbáturinn "Hólmsteinn", 14 smálestir að stærð, réri frá Þingeyri s.l. föstudag, en hefir ekki komið fram síðan, og er farið að óttast um afdrif bátsins og fjögra manna, sem á honum voru. Veður var hið besta fyrir Vesturlandi þangað til í gær, að nokkuð hvesti og komst vindurinn upp í 6-7 vindstig, og er því næsta óskiljanlegt, hvað orðið hefir að hjá bátnum. Vjelbátur frá Þingeyri fór að leita ,,Hólmsteins" á hvítasunnudag. Fundu bátverjar 6 bjóð af lóð ,,Hólmsteins", en hann var alls með 14 bjóð. Slysavarnafjelagið hefir beðið skip að svipast um eftir bátnum, en hann hefir ekki fundist. Flugvjelin Haförnin ætlaði kl. 3 í nótt til að leita bátsins.

Morgunblaðið. 4 júní 1941.

     Hólmsteinn ÍS 155 skotinn niður

Föstudaginn 30.maí 1941 fór Hólmsteinn í hefðbundinn róður út af Vestfjörðum. Um borð voru fjórir þaulvanir sjómenn og veður hið ákjósanlegasta til fiskveiða á miðunum vestur af Dýrafirði. Síðan spurðist ekkert til Hólmsteins né áhafnarinnar og í landi var fólk farið að óttast um hann. Bátur var þá sendur frá Þingeyri til leitar ásamt varðskipinu Óðni. Einnig leitaði flugvél (Haförninn) á stóru svæði, en ekkert fannst nema 6 bjóð. Þann 5 júní fann síðan vélbáturinn Kveldúlfur frá Hnífsdal tvo tóma lóðastampa (hálftunnur) um 28 sjómílur NV af Deild.(beint út af Dýrafirði) og talið var víst að lóðastamparnir væru frá Hólmsteini komnir.
Það vakti athygli manna að lóðastamparnir frá Hólmsteini vor með kúlnagötum, auk þess sem í þeim fannst sprengjubrot sem benti til þess að skipverjar á Hólmsteini hefðu lent í skothríð. Það var hald manna að Hólmsteinn hafi óvart lent á átakasvæði Þýskra og Breskra herskipa sem börðust nú um yfirráðin yfir Atlantshafi.
Hólmsteinn hafði verið við fiskveiðar út af Dýrafirði í sæmilegu veðri þegar Walter Kell foringi á kafbátnum U-204 varð var við Vb.Hólmstein. Um kl 5:15 um morguninn (31.maí) kom kafbáturinn úr kafi og réðst á fiskibátinn fyrirvaralaust með vélbyssu og sökkti honum. Stóð árásin í um klukkustund. Í árásinni fórust einnig skipverjarnir fjórir.
Hólmsteinn var fyrsta fórnarlamb Walter Kell á kafbátnum U-204. Erfitt er að glöggva sig á hvað Walter gekk til með að ráðast á svo lítilfjörlega bráð sem augljóslega hafði engan tilgang og hafði í raun ekkert með gang styrjaldarinnar að gera. Hinsvegar höfðu þjóðverjar lýst því yfir að N-Atlantshafið væri ófriðarsvæði og að öll skip og bátar sem þar færu um væru lögmæt skotmörk.
Skipverjar á Hólmsteini voru:
Ásgeir Sigurðsson formaður frá Bolungarvík, Níels Guðmundsson, Helgi Jóhannsson og Guðmundur Kristjánsson, allir frá Þingeyri.
Vélbáturinn Hólmsteinn ÍS 155 var 14 tonna eikarbátur, gerður út frá Þingeyri vorið 1941. Eigandi var Kaldbakur hf.
Walter Kell var fæddur 14.desember 1913. Hann fórst með kafbátnum U-204 þann 19 oktober 1941 þegar honum var sökkt af korvettunni  HMS Mallow.

Sagnabrunnurinn. 10 júlí 2010.

Togarinn "Leiknir" strandar við Kúðaós. 

                      Mannbjörg 

Fyrir fáum dögum barst hingað sú fregn, að togarinn »Leiknir« frá Patreksfirði hefði hefði strandað við Kúðaós, fram af Álftaveri. Fregn þessi hafði borist með loftskeyti frá togaranum, og hafði Loftskeytastöðin í Reykjavik náð fregninni. Var sýslumanninum í Skaftafellssýslu þegar tilkynnt um strandið, en hann gerði ráðstafanir til þess, að Álftveringar færu á strandstaðinn. Þeir voru komnir á strandstaðinn kl. 9-10 . Loftskeytastöðin hér í bænum hafði samband við »Leikni« til kl. 2; taldi skipstjóri víst, að skipverjar kæmust allir í land með fjöru. Kl. um 1 voru 6 skipverjar komnir á land. Aðstandendur skipverja voru mjög áhyggjufullir er ekkert fréttist siðari hluta dags en áður dimma tók, fréttist að allir væru komnir á land. Þau fara að verða nokkuð mörg slysin á sjó og haldi þau áfram líkt og hin siðustu 6 ár, má eiga það vist, að erlendu félögin, sem endurtryggja skaða hér, hækki svo iðgjöld að til vandræða horfi fyrir skipaeigendur. Sjótjón hin siðustu 6 ár eru þessi og aðeins nefndir togarar:
»Leifur heppni« 8. febr. 1925. Fórst á rúmsjó.
»Ása« 20. des. 1925. Við Jökul. '
»Eiríkur rauði« 2. marz 1927. Við Sandana.
»Ása« 3. apríl 1927. Við Grindavík.
»Austri« 7. sept. 1927; Við Vatnsnes nyrðra.
»Jón forseti« 27. febr. 1928. Við Stafnes.
»Menja« 12. júní 1928. Sökk á rúmsjó.
»Apríl« 1. des. 1930. Fórst á rúmsjó.
»Barðinn« 21. ágúst 1931. Við Þjót.
»Leiknir« 21. nóvember. Við Kúðaós.
Þannig lítur þessi sorglegi listi út. Frá 1. desember 1930 til 21. nóvember 1931, er tæpt ár og á því farast 3 dýr skip og 10 togarar, sumir að heita nýir, síðan árið 1925. Hið siðasta strand, »Leiknis« er órannsakað er Ægir verður prentaður, en 23. nóvember sendi Sjóvátryggingarfélag Íslands reyndan skipstjóra, austur á strandstaðinn og varðskipið »Ægir« mun gera tilraun til að ná skipinu út. Sjóréttur var haldinn í Vík í Mýrdal hinn 24. nóvember og framhaldspróf mun haldið hér í Reykjavik. Á þrem mánuðum hafa 2 togarar strandað, sem vátryggðir hafa verið hjá Sjóvátryggingarfélagi Íslands fyrir um 600 þúsund krónur.
»Leiknir« var smíðaður í Þýzkalandi árið 1921 fyrir hlulafélagið Sleipni í Reykjavik, og hét fyrst »Glaður«. Var hann 316 smálestir brúttó. Fyrir nokkrum árum seldi Sleipnir skipið, Ólafi Jóhannessyni & Co. á Patreksfirði, og hefur það síðan verið gert út þaðan.

Ægir. 11 tbl. nóvember 1931.