Botnvörpungurinn Gullfoss RE 120 var smíðaður hjá Reichsmarinewerft í Wilhelmshaven í Þýskalandi árið 1920. 214 brl. 400 ha. 3 þennslu gufuvél. 38,93 x 6,91 x 3,20 m. Togarinn var smíðaður sem Staatssekretar Albert fyrir Reichstreuhandgesellschaft (fyrirtæki í eigu Þýska ríkisins). Seldur 1922, J. Wieting útgerðarmanni í Geestemunde, hét þá Otto Gehres. Seldur 1927, Hochseefischerei, Carl Kampf & Meyer Partenreederei í Wesermunde (Bremerhaven) í Þýskalandi, hét þá Gustav Meyer PG 375. Varðskipið Óðinn tók togarann fyrir meintar ólöglegar veiðar innan landheldi Íslands við Ingólfshöfða 19 febrúar árið 1933 og ætlaði að færa hann til hafnar í Vestmannaeyjum. En svo slysalega vildi til að togarinn strandaði á Svínadalsfjöru í Meðallandi aðfaranótt 20 febrúar. Áhöfn hans, 13 mönnum var bjargað á land. Togarinn náðist út 5 ágúst um sumarið og stjórnaði Einar M Einarsson fyrrverandi skipherra björguninni. Höfðu þá Bjarni Runólfsson í Hólmi og nokkrir menn aðrir þar eystra keypt flakið á 600 krónur. Var togarinn tekinn í slipp í Reykjavík og gerður þar upp. Fékk þá nafnið Gullfoss RE 120. Það voru 15 menn sem stofnuðu Samvinnuútgerðarfélagið Gullfoss hinn 15 desember 1933 um rekstur togarans og voru þeir allir í áhöfn hans. Mun Gullfoss hafa hafið veiðar í janúar árið 1934. 18 júní árið 1936 var togarinn kominn í eigu Landsbankans, en seldur svo 27 júní sama ár, Magnúsi Andréssyni í Reykjavík. Togarinn fórst út af Malarrifi á Snæfellsnesi 28 febrúar árið 1941 að talið er, með allri áhöfn, 19 mönnum.


B.v. Gullfoss RE 120.                                                             Úr safni Tryggva Sigurðssonar.

              Togari strandar

Togarinn "Gustav Meyer" frá Wesermunde strandaði á Meðallandsfjörum, aðfaranótt mánudags. Komu menn af næstu bæjum á strandstaðinn á mánudagsmorgun. Skipverjar fóru á land úr togaranum á streng, nema skipstjóri, stýrimaður og vjelstjóri. Þeir urðu eftir í skipinu. Óðinn var kominn á strandstaðinn í gærmorgun.  Ætlaði hann að reyna að ná togaranum út, og voru vonir um það í gær, að takast myndi, því brimlaust var og hagstætt veður.

Morgunblaðið. 21 febrúar 1933.


Þýski togarinn Gustav Meyer PG 375 á strandstað á Meðallandsfjöru. (C) Valgerður Helgadóttir.

Togari dreginn út af Meðallandsfjörum 

Þann 19. febrúar síðastliðinn strandaði þýskur togari "Gustav Meyer" á Meðallandsfjöru. Óðinn hafði tekið togarann í landhelgi við Ingólfshöfða, en á leiðinni vestur með ströndinni strandaði togarinn. Ekki þótti tiltök að ná togaranum út, eins og ástatt var þarna eftir strandið, og var því úrskurðað, að hjer væri um fullkomið strand að ræða. Vátryggingarfjelag skipsins auglýsti því næst skipið til sölu, þarna á söndunum, og gerðu boð í það nokkrir menn eystra og var Bjarni Runólfsson í Hólmi þeirra fyrirliði. Þeir fengu skipið keypt fyrir sáralítið verð (5-600 kr.). Þegar leið á veturinn, fór skipið að sitja betur í sandinum, en það upphaflega gerði, og mun Bjarna í Hólmi og öðrum mönnum eystra þá hafa hugkvæmst, að reynandi væri að ná skipinu út. Í vor kom Bjarni hingað til Reykjavíkur og fjekk Einar Einarsson fyrrum skipherra til þess að koma austur til þess að líta á skipið og staðhætti á strandstaðnum. Einar fór austur og hefir verið þar við og við síðan. Hann fjekk vjelstjóra austur og tókst honum að hreinsa vjelina og koma henni í gang. Skipið stóð á rjettum kili og lá vel við. Var nú róið með akkeri og festar út og akkerið sett í sjóinn utan til á legunni. Biðu björgunarmenn nú eftir að sjó brimaði, til þess að fá lyftingu undir skipið, en hugsuðu sjer þá að draga skipið út á festunum og nota til þess vjelaafl skipsins. Þetta heppnaðist prýðilega.
Í gær var komið brim við sandana, og var þá vjelin sett í gang og skipið komst á flot kl. 6 síðdegis í gær. Bjóst Einar skipherra við að sigla skipinu hingað til Reykjavíkur. Ekkert skip var til aðstoðar við björgunina.

Morgunblaðið. 6 ágúst 1933.


Gullfoss RE 120. Fyrirkomulagsteikning.

      Nýtt samvinnuútgerðarfélag

15 menn mynda með sér samvinnufélag, kaupa togarann Gustav Meyer og gera hann út á veiðar eftir áramót. Félagsmennirnir vinna sjálfir á skipinu.
Eins og lesendur Nýja dagblaðsins rekur vafalaust minni til, náði Einar Einarsson skipherra þýska togaranum Gustav Mayer, sem strandaði austur á söndum í fyrra, út í sumar og sigldi honum hingað til Reykjavíkur. Fyrir skömmu keyptu 15 menn, sem myndað höfðu með sér samvinnufélag, togarann fyrir 22 þúsund krónur. Togarinn þurfti allmikillar viðgerðar við og var hann tekinn hér upp á dráttarbrautina og gert við hann. Mun viðgerðin kosta nálægt 40 þúsundum króna, svo verð togarans með öllum tilheyrandi tækjum, og vel útbúinn að öllu leyti, ætti ekki að fara mikið yfir 60 þús. kr. Félag þessara 15 manna heitir Samvinnuútgerðarfélagið Gullfoss. Stjórn félagsins skipa 3 menn. Formaður er væntanlegur skipstjóri á togaranum Kjartan Árnason skipstjóri og meðstjórnendur Óskar Þorsteinsson 1. vélstjóri og Sigurbergur Dagfinnsson stýrimaður. Skal hér gerð grein fyrir nokkrum helztu atriðum í lögum og fyrirkomulagi félagsins: Hver félagsmaður leggur 2000 krónur fram sem stofnfé. Félagsmenn ábyrgjast einn fyrir alla og allir fyrir einn skuldbindingar félagsins, þó með nokkrum takmörkunum. Ábyrgðin er einungis miðuð við eignir félagsins, sjóði og það 2000 kr. framlag, sem félagsmenn í upphafi leggja fram. Frekari ábyrgð bera félagsmenn ekki. Félagsmenn allir eru skipverjar á togaranum Gullfossi, eins og hann heitir nú. Heimilt er félagsmanni að setja annan fyrir sig í skiprúm um stundarsakir, með samþykki skipstjóra. Fari félagsmaður úr skiprúmi fyrir fullt og allt, er hann þar með genginn úr félaginu, en ábyrgð ber hann á skuldbindingum félagsins þar til 2 ár eru liðin frá því að hann gekk úr félaginu. Nýir félagar geta þá gengið í félagið með samþykki skipstjóra og félagsstjórnar.
Skipting afrakstursins er þannig: "Af óskiptum afrakstri skal greiða allan beinan kostnað við útgerð félagsins og starfsemi, er það kann að reka í sambandi við útgerð, annan en kaup skipshafnar". - Viðhald á skipinu, vátryggingargjöld, matvæli handa skipshöfninni, 1% af bruttóandvirði aflans í varasjóð o. fl. Það sem þá er eftir af afrakstrinum, skiptist milli félagsmanna í hlutaskiptum þannig: Skipstjóri fær 3 hluti.
Stýrimaður fær 2 hluti.
1. vélstjóri fær 2 hluti.
2. vélstjóri fær 1 ½ % hlut.
Bátsmaður og netamaður fá 1 ¼  hlut.
Matsveinn, kyndarar og hásetar fá einn hlut hver. 2 / 3 hlutar aflans koma þegar til skipta meðal skipshafnarinnar, en þó aldrei meira en sem svarar kr. 350 á mánuði fyrir hvern heilan hlut. Það, sem framyfir er, geymist til tryggingar framhaldsrekstri, þar til reikningar félagsins eru fullgerðir og endurskoðaðir. Í fyrningarsjóð skal greiða árlega 4% af vátryggingarupphæð skipsins. Í varasjóð skal leggja árlega 1% af brúttoandvirði aflans. Í ákvæðum um þessa sjóði segir í lögum félagsins: "Eigi má nota fyrningar- eða varasjóð sem rekstursfé í þágu félagsins, heldur skal ávaxta þá í viðskiptabanka félagsins". Fé má þó greiða úr fyrningar- og varasjóði eftir tillögu félagsstjórnar og í samráði við endurskoðendur, ef minnst 2/3  félagsmanna samþykir það. Félagið hyggst að draga nokkuð úr útgerðarkostnaðinum í samanburði við það sem tíðkast hefir hjá öðrum togarafélögum. Framkvæmdarstjóra hyggjast þeir að spara. Stjórnin á að annast allar framkvæmdir félagsins. Einnig segja félagsmenn að aðaláherzlan verði lögð á það, að útkoman af rekstri skipsins verði sem allra bezt, en hitt ekki gert að aðalatriði, að koma alltaf með sem mestan afla. Því þannig muni það hafa reynst, að kostnaðurinn við reksturinn hefir oftar orðið þeim mun meiri, sem aflinn hefir orðið meiri. Hinn nýi togari Gullfoss, sem langt komið er nú að gera við, mun fara á saltfisksveiðar eftir hátíðarnar.

Nýja Dagblaðið. 16 desember 1933.


B.v. Gullfoss RE 120 á Reykjavíkurhöfn.                                                 Ljósmyndari óþekktur.

  5 skip hefja leit að b.v. "Gullfossi"

Leit hefir verið hafin að togaranum "Gullfossi" , sem ekkert hefir til spurst síðan s.l. fimtudagskvöld í ofviðrinu , er hann var staddur um 3 sjómílur út af Lóndröngum á Snæfellsnesi. Í gær leitaði flugvjelin "Haförninn " í tvær klukkustundir á þeim slóðum, sem talið var líklegast að togarinn væri, en hvergi varð skipsins vart. Einnig hafa skip verið beðin að svipast eftir Gullfossi, en einskis orðið vör. Í gærkvöldi sendi breska flotastjórnin hjer; tilkynningar til '' enskra skip, sem stödd kunna að vera á því svæði, sem talið er að Gullfoss geti verið á, um að svipast eftir togaranum og veita honum aðstoð, ef með þyrfti. Í gærkvöldi voru 5 íslensk skip fengin til að fara út og leita að Gullfossi. Skip þessi eru: "Gyllir", "Helgafell", "Ármann", "Óðinn" og "Sæbjörg". Var í gærkvöldi ákveðið leitarsvæði, sem leita skyldi á.
Loks hefir komið til mála, að breskar flugvjelar taki þátt í leitinni, ef veður leyfir. Gullfoss fór hjeðan í veiðiför fyrra föstudag. Klukkan 9 á fimtudagskvold, er ofviðrið var skollið á hjer í Faxaflóa, hafði vjelbáturinn "Guðný" samband við Gullfoss, gegnum talstöð. "Guðný" var þá á hrakningi með bilaða vjel og ætlaði Gullfoss að koma henni til aðstoðar. Var Gullfoss rjett hjá "Guðnýu", en ætlaði að bregða sjer frá um stund til að bjarga dufli, sem hann átti þarna nálægt, en kom ekki eftir það. 8 Skipverjar á "Guðnýu" halda að Gullfoss hafi rekið með þeim um nóttina, því þeir sáu ljós á skipi altaf öðru hvoru fram eftir nóttu. Klukkan 5 á föstudagsmorguninn kom togarinn "Vörður" frá Patreksfirði "Guðnýu" til aðstoðar ,en þá sást Gullfoss hvergi og hefir ekki til hans spurst síðan. Vel getur átt sjer stað að loftnet togarans hafi slitnað niður eða loftskeytatæki  hans hafi skemst, svo þau sjeu ónothæf, og þess vegna hafi ekkert til hans heyrst. Einnig getur verið um vjelarbilun að ræða. Gullfoss hafði nægar kolabirgðir að minsta kosti fram til dagsins í dag, þó hann hafi þurft að "keyra" mikið.
B.v. Gullfoss er einn af minnstu togurum íslenska flotans, en traust og gott skip. Skipstjóri á togaranum er Finnbogi Kristjánsson og eru sennilega, 18 manns á skipinu. Eigandi Gullfoss er Magnús Andrjesson útgerðarmaður.

Morgunblaðið. 5 mars 1941.


Við Malarrif á Snæfellsnesi. Þau eru ófá skipin sem hafa farist þar, strandað eða farist á rúmsjó í námunda við nesið. Snæfellsjökull og Lóndrangar í baksýn.  (C) Einar Guðmann.

          Togarinn "Gullfoss" talinn af                        með 19 manna áhöfn

Það er ekki lengur talin nein von um, að togarinn Gullfoss sje ofan sjávar og mun hann hafa farist í ofviðrinu, sem geysaði hjer við Iand dagana 27. febrúar-1. mars s.l. Á skipinu var 19 manna áhöfn. Eins og Morgunblaðið hefir áður skýrt frá sást síðast til Gullfoss fimtudaginn 27. febrúar. Var hann þá staddur um 3 sjómílur útaf Lóndröngum á Snæfellsnesi. Skip, bæði innlend og erlend, voru beðin að hafa gætur á því, ef þau sæju til togarans, en ekki varð neitt skip vart við hann. Flugvjelin TF Örn leitaði að Gullfosi á stóru svæði í bjartviðri, en heldur ekki sú leit bar neinn árangur. 12 íslensk skip, varðskipin og togarar leituðu á stóru svæði í tvo daga, en urðu einskis vör. Eftirtaldir menn voru á Gullfossi:
Finnbogi Kristjánsson, skipstjóri, Garðastræti 33. F. 9. maí 1901. Kvæntur og átti 2 börn, 12 ára og 6 mán.
Stefán Hermannsson, 1. stýrimaður, Lokastíg 10. F. 6. júní 1905. Kvæntur og átti 4 börn, 14 ára, 8 ára, 6 ára og 2 ára.
Indriði Filippusson, 1. velstjóri, Brautarholti við Reykjavík. F. 13. apríl 1911. Ókvæntur.
Guðlaugur Halldórsson, II. vjelstjóri, Vesturbraut 12, Hafnarfirði. F. 8. nóv. 1885. Kvæntur; átti tvö börn, ung.
Magnús Guðbjartsson, matsveinn, Laugaveg 159 A. F. 26. febrúar 1913. Kvæntur. Barnlaus.
Maron Einarsson, kyndari, Laugaveg 159 A. F. 25. des. 1912. Kvæntur og átti 2 börn, 2ja ára og 7 mán. Sigurður Egilsson, kyndari, Bræðraborgarstíg 12. F. 11. sept. 1906. Kvæntur og átti 2 börn, 12 og 8 ára.
Hans Sigurbjörnsson, bátsmaður, Hafnarfirði. Kvæntur; átti mörg uppkomin börn.
Böðvar Jónsson, háseti, Suðurgötu 39. F. 28. okt. 1906. Kvæntur og átti 2 börn, 9 ára og 5 mán. Vilhjálmur Jónsson, háseti, Suðurgötu 39. F. 25. ágúst 1904. Ókvæntur. Hann var bróðir Böðvars.
Gísli Jónsson, háseti, Baldursgötu 31. F. 7. maí 1902. Ókvæntur.
Einar Þórðarson, háseti, Óðinsgötu 4. F. 11. des. 1911. Ókvæntur.
Ólafur Ólafsson, háseti, Bræðraborgarstíg 4. F. 31. ágúst 1892. Kvæntur og átti 6 börn, 16, 14, 13, 10, 8 og 7 ára.
Jón Stefánsson, háseti, Laugaveg 74. F. 9. jan. 1903. Kvæntur og átti 2 börn, 8 og 5 ára.
Magnús Þorvarðarson, háseti. Kárastíg 8. F. 27.. ágúst 1907. Ókvæntur.
Hjörtur Jónsson, háseti, Framnesveg 12. F. 27. nóv.- 1891. Ókvæntur.
Sigþór Guðmundsson, háseti, Grettisgötu 60. F. 14. febr. 1911: Kvæntur og átti 2 börn, 4 ára og 1 árs.
Ingólfur Skaptason, háseti, Fossi í Mýrdal. F. 30. mars 1905. Ókvæntur.
Gísli Ingvarsson, háseti, Þingholtsstræti 21. F. 3. des. 1913. Ókvæntur.

Morgunblaðið. 11 mars 1941.

Vélbáturinn Þráinn NK 70 var smíðaður Hjá Frederikssund Skibsværft A/S í Frederikssund í Danmörku árið 1935. Eik og fura, 22 brl. 60 ha. Tuxham vél. 14,07 x 4,21 x 1,60 m. Eigandi var Ölver Guðmundsson útgerðarmaður í Neskaupstað frá 4 mars árið 1935. Báturinn var seldur til Færeyja 17 júlí árið 1946. Hét lengi vel Broddur VA 224 og gerður út frá Saurvogi. Árið 2011 komst báturinn í eigu áhugamannafélags í Vági sem hugðist gera hann upp. Væntanlega hafa þeir gert honum góð skil eins og færeyinga er von og vísa þegar gömul skip eru annars vegar.


Þráinn NK 70 í fjörunni neðan við Þórhól í Neskaupstað.                       (C) Björn Björnsson.

  Norðfirðingar auka skipastól sinn

Í fyrradag kom hingað til Norðfjarðar frá Fredrikssund í Danmörku eftir vikuferð með viðkomu á Shetlandseyjum og í Færeyjum, mótorbáturinn Þráinn NK. 70, tuttugu smálestir að stærð. Báturinn er smíðaður í Fredrikssund og hefir 50-60 hestafla Tuxhamvél. Skipstjóri á uppsiglingu var Bjarni Jónsson Fáskrúðsfirði, en eigandi bátsins er Ölver Guðmundsson útgerðarmaður. Einnig kom hingað til Norðfjarðar í gær frá Molde í Noregi, eftir þriggja sólarhringa ferð yfir hafið, og eins og hálfs sólarhrings töf í dimmviðri við Papey, mótorbáturinn Magni NK. 68, stærð 18 tonn með 24-25 hestafla Wichmanns mótorvél. Hann er smíðaður í Molde og er eigandi hans Guðjón Eiríksson frá Dagsbrún og félagar. Báðir bátarnir eru raflýstir og ágætlega útbúnir og hefir Norðfirski flotinn þar með fengið álitlega viðbót.

Alþýðublaðið. 12 mars 1935.


Broddur VA 224 í bóli sínu sennilega í Saurvogi í Færeyjum.               (C) www.wagaskip.dk

   Saga Þráins NK 70 (1935-2011)

Hér fyrir neðan er rakin saga Þráins NK 70 frá því hann var smíðaður í Frederikssund í Danmörku árið 1935 til ársins 2011, þegar áhugafélag í Vágum fékk hann afhentan til varðveislu.

1935 - Þráinn NK 70, Neskaupstaður, Ísland - Ölver Guðmundsson
1946 - Stjørnan KG119, Klaksvík - Bethuel Johannesen
1951 - Broddur VA224, Sørvág - P/F N.Niclasen
1962 - lagdur.
1963 - Broddur, VA224, Sørvág - Dánjal J.F. Hermansen, Hósvík
1965 - Streymsund, VN164, Hósvík - Dánjal J.F. Hermansen.
1970 - Streymsund, TN164, Tórshavn - Herman B. Hermansen
1977 - Birita, VA11, Miðvágur - Arnhold og Karl Johannesen 
1980 - Birita TG30, Lopra - William Suni Bech
1983 - Voyliklettur KG 697, Klaksvík - Niels Helgi Bech
1986 - Voyliklettur KG 697, Klaksvík - A.E.Joensen
1989 - Voyliklettur KG 697, Klaksvík - J.F.Hansen
1991 - Nestindur KG681, Klaksvík - Jógvan Oluf Vesturlið
2005 - Kára TN1188, Tórshavn - Eli Petersen
2011 - Broddur - Grunnurin "Broddur" - Áhugafelag í Vágum 

Heimild: www wagaskip.dk

Skuttogarinn Runólfur SH 135 var smíðaður hjá Stálvík hf í Arnarvogi, Garðahreppi árið 1974 fyrir Guðmund Runólfsson hf í Grundarfirði. 312 brl. 1.750 ha. Wichmann vél, 1.287 Kw. 47,10 x 9,01 x 4,95 m. Smíðanúmer 23. Runólfur var annar skuttogarinn sem smíðaður var í Arnarvogi, sá fyrsti var Stálvík SI 1 sem smíðaður var fyrir Þormóð ramma hf á Siglufirði árið 1973. Þeir voru smíðaðir eftir norskum teikningum. Árið 1976 ákváðu stjórnvöld að hefja veiðar á kolmunna út af Austfjörðum. Gerður var samningur við Guðmund Runólfsson hf í Grundarfirði um að togari þeirra, Runólfur SH 135, yrði nýttur til veiðanna og skyldu þær fara fram á tímabilinu 12 júlí til 26 ágúst það sumar. Afli skipsins var um 1.100 tonn og var megninu af honum landað hjá Síldarvinnslunni hf í Neskaupstað. Veitt var með flotvörpu mestmegnis, en einnig með botnvörpu. Þessar tilraunaveiðar munu hafa gengið nokkuð vel og mun skipið hafa fengið allt upp í 50 tonn í holi. Togarinn var seldur 10 maí árið 1998, portúgölsku fyrirtæki í samvinnu við rússa og norðmenn. Hét þá Bellamorsk og var gert út frá Rússlandi og Noregi að ég held. Mun hafa farið í brotajárn í janúar árið 2005.

Það má geta þess að á meðan Runólfur var í eigu Guðmundar Runólfssonar hf í Grundarfirði (1975-1998), fór togarinn í um 800 veiðiferðir og aflaði um 73.500 tonn. Það er nú bara nokkuð vel að verki staðið held ég.


1408. Runólfur SH 135.                                                                  (C) Óskar Franz Óskarsson.

  Runólfur SH 135 til heimahafnar

Laugardaginn 19. janúar kom skuttogarinn Runólfur SH 135 til heimahafnar sinnar, Grundarfjarðar. Runólfur er smíðaður í Stálvík h/f í Garðahreppi og er annar skuttogarinn sem smíðaður er hér á landi. Runólfur er smíðaður eftir svipaðri teikningu og sá fyrri, Stálvík. Meðal breytinga má telja, að brúin er stærri, skipið er bakkaskip og búið til flotvörpuveiða m.a. með flotvörpusjá. Þá er það nýjung að skutrennunni má loka með þili lóðrétt upp úr rennunni. Byggingarverð er um 250 milljónir. Á Runólfi verður 16 manna áhöfn, allir úr Grundarfirði. Skipstjóri er Axel Schöth.

Alþýðublaðið. 23 janúar 1975.


Runólfur SH 135 að landa kolmunna hjá Síldarvinnslunni hf í Neskaupstað sumarið 1976. Togarinn liggur við bryggju í nýju höfninni sem þá var. Sjá má í loðnuverksmiðju SVN sem tók til starfa í febrúar það ár, en hún var byggð eftir að gamla síldarbræðslan gereyðilagðist í snjóflóði 20 desember árið 1974.     (C) Guðmundur Sveinsson.

  Kolmunnavinnsla í Neskaupstað

Byrjað var að vinna kolmunna í marning hjá Síldarvinnslunni í Neskaupstað í gær, og reyndist flakanýtingin mun betri en þorað hafði verið að vona, eða 45-46% úr vélunum. Aflanum, sem verið var að vinna úr, landaði skuttogarinn Runólfur, sem Hafrannsóknastofnun hefur á leigu til tilraunaveiða á kolmunna. Hjá Síldarvinnslunni í Neskaupstað hefur vélum verið breytt til að vinna kolmunna í marning, en einnig á að vinna hann í skreið. Markaður fyrir þessar tegundir kolmunna er í Bandaríkjunum og Nigeriu. Til að byrja með er aðaláherzlan lögð á marningsvinnsluna. Runólfur landaði 16-17 tonnum af kolmunna hjá Síldarvinnslunni í gær, en aflann fékk skipið í norðurkantinum á Seyðisfjarðardýpi, um 30-45 sjómílur undan Dalatanga, að sögn Sveins Sveinbjörnssonar fiskifræðings um borð í Runólfi. Skipið hélt aftur í gær á veiðar, og sagði Sveinn, að ætlunin væri að halda nú út á Norðfjarðardýpið og með suðurkantinum að Tangaflakinu. Kolmunninn er ísaður í kassa um borð í skipinu, og það hráefni, sem nota á í marning, má helzt ekki vera nema sólarhrings gamalt svo að það komi sem ferskast í vinnsluna. Hins vegar má sá kolmunni, sem notaður verður í skreið, vera allt að þriggja sólarhringa gamall. Tíminn ræddi við Má Lárusson, verkstjóra hjá Sildarvinnslunni í gærkvöld, og sagði hann að byrjað hefði verið á marningsvinnslu kolmunnans á hádegi í gær.
Þegar unnið hafði verið úr fjórum tonnum, kom í ljós að flakanýtingin var mjög góð, eins og áður er skýrt frá, eða toppnýting eins og Már sagði, en hann tók jafnframt fram, að fiskurinn væri óvenjulega stór af kolmunna að vera. Það er ekkert hægt að segja um afkastagetu á þessu stigi, við erum aðallega að safna tölulegum upplýsingum, og erum að þreifa okkur áfram með vinnsluna, sagði Már. Már sagði einnig að þrjár aðferðir væru notaðar til að merja kolmunnann, í fyrsta lagi er flökunum raðað á marningsbandið og roðið látið snúa niður, í öðru lagi er kolmunninn settur í marningsvélina eins og hann kemur fyrir og í þriðja lagi er hann hausaður og slógdreginn áður en hann er settur í vélina. Sagði Már, að allar þessar aðferðir yrðu reyndar nú, svo og að einhver hluti aflans myndi verða tekinn í skreiðarframleiðslu, en þá er kolmunninn hausaður í þar til gerðri vél og slógdreginn, síðan er hann settur á þurrkgrindur í saltfiskþurrkunarklefa í einn sólarhring og síðan þurrkaður í blásara í tvo sólarhringa. Við höfum aldrei prófað þetta áður í þessum mælikvarða, sagði Ólafur Gunnarsson, framkvæmdastjóri Síldarvinnslunnar í gær, og við vonumst til að þetta standi undir sér en ef einhver skakkaföll koma í ljós gerum við ráð fyrir að hið opinbera hlaupi undir bagga. Ólafur sagði, að góður markaður væri í Bandarikjunum fyrir marninginn, en meiri óvissa væri ríkjandi með skreiðarmarkaðinn í Nigeriu, en sem kunnugt er hafa stjórnvöld þar stöðvað allan innflutning á skreið í bili.

Tíminn. 17 júlí 1976.


1408. Runólfur SH 135 á leið í veiðiferð.                                       (C) Hringur Pálsson.


1408. Runólfur SH 135 nýsmíðaður.                                                       Ægir. 3 tbl. 15 febrúar 1975.

               Runólfur SH 135 

18- janúar s. l. afhenti Stálvík hf. í Garðahreppi skuttogarann Runólf SH 135, sem er smíðanúmer 23 hjá stöðinni. Þetta er 2. skuttogarinn sem Stálvík h. f. smíðar, en sá fyrsti var Stálvík SI 1 , sem stöðin afhenti í september 1973. Runólfur er byggður eftir sömu teikningu og Stálvík SI (sjá 16. tbl. '73). Eigandi Runólfs SH er Guðmundur Runólfsson h.f., Grundarfirði. Skipið er byggt skv. reglum Det Norske Veritas og flokkað + 1A1, Stern Trawler, IceC, +MV. Aðalvél er Wichmann, gerð 7 AX, 1750 hö við 375 sn/mín, sem tengist skiptiskrúfubúni frá Wichmann. Skrúfa skipsins er 4ra blaða, þvermál 2150 mm og utan um hana er skrúfuhringur. Framan á aðalvel er aflúttak, með ASEA gír, fyrir Indar jafnstraumsrafal 295 KW, 440 V, sem er aflgjafi fyrir togvindu. Hjálparvélar eru tvær Caterpillar, gerð D 343 TA ' 280 hö við 1500 sn/mín. Hvor vél knýr Stamford rafal, 230 KVA  3 x 220 Hz. Á annarri hjálparvélinni er 50 KW Indar jafnstraumsrafall, sem er vararafall fyrir togvindumótor. Stýrisvél er frá Brusselle, gerð HSCE 140 R, snúningsvægi 6,4 tm við 35° útslag. Vindubúnaður er frá Brusselle. Togvinda er rafknúin af gerðinni 2004-III með tvær toggtromlur, tvær hífingartromlur og tvo koppa. Hvor togtromla tekur um 1100 faðma af 3 ¼ " vír. Togátak vindu á miðja tromlu (840 mm") er 12,5 t og tilsvarandi vírahraði um 120 m/mín.
Vindan er knúin 375 ha. 440 V Indar jafnstraumsmótor. Fremst á efra þilfari (togþilfari) eru tvær grandaravindur, s. b. - og b. b.-megin, togátak 5 t og vírahraði 42 m/ mín. Aftast á togþilfari b.b.- megin við skutrennu er hjálparvinda fyrir pokalosun o. fl., togátak 3 t og vírahraði 44 m/mín. Skipið er búið flotvörpuvindu, sem er staðsett aftast á hvalbaksþilfari, aftan við brú. Ofangreindar vindur eru vökvaknúnar (háþrýstikerfi), og eru samtals þrjár rafdrifnar dælusamstæður, tvær 78 ha fyrir grandaravindur (og flotvörpuvindu) og ein 50 ha fyrir hjálparvindu við skutrennu. Akkerisvinda er af gerðinni AL 24, rafdrifin, og er framarlega á hvalbaksþilfari. Tveir vökvaknúnir losunarkranar af gerðinni Hiab 950 er í skipinu, annar staðsettur aftast á hvalbaksþilfari, en hinn á s.b.- skorsteinshúsi. Vökvaknúin fiskilúga, framan við skutrennu, veitir aðgang að fiskmóttöku aftast á vinnuþilfari. í efri brún skutrennu er vökvaknúin skutrennuloka, sem er felld lóðrétt niður. Þess má geta að samskonar búnaður er í Dagstjörnunni KE (sjá 20. tbl. '73), en Runólfur SH er 2. íslenzki skuttogarinn sem er með slíkan búnað. Á vinnuþilfari eru 2 blóðgunarker, tvær slægingarvélar, önnur af gerðinni Atlas Jutland, hin af gerðinni Shetland 28. Að öðru leyti er vinnuþilfar búið fiskþvottakari, færiböndum til flutnings á fiski, slógrennum og losunarbúnaði fyrir úrgang.
Í skipinu er Seafarer sjóísvél, gerð TE 16, afköst 6,7 tonn á sólarhring. Ísvél þessi er framleidd af Stálver s. f. og er fyrsta samstæðan sem fyrirtækið framleiðir (sjá 15. tbl. '74). Ísklefi um 8 m3 að stærð er fremst á vinnuþilfari, en sjálf ísvélin er í sérstökum klefa í þilfarshúsi á efra þilfari. Fiskilest er um 300 m3 að stærð og er gerð fyrir fiskkassa. Aftast í lestinni eru Ulstein and-veltigeymar og eru nú 10 íslenzk fiskiskip búin slíkum geymum. Lestin er einangruð með polyurethan og klædd með stálplötum. Kælikerfi er miðað við að halda 0°C hitastigi í lest. Kæliþjappa er frá Bitzer, kælimiðill Freon 22, og er lest kæld með kælileiðslum. Íbúðir eru samtals fyrir 18 menn, fimm 2ja manna klefar undir neðra þilfari, tveir 2ja manna og einn eins manns klefi á neðra þilfari, tveir eins manns klefar og íbúð skipstjóra í þilfarshúsi á efra þilfari. Á neðra þilfari er einnig matsalur, eldhús, kæld matvælageymsla með frystiskáp, snyrting með salernum og sturtuklefa. Skipstjóri hefur eigið salerni og bað, en í þilfarshúsi er einnig snyrtiaðstaða. Skipstjóri á Runólfi SH er Axel Schiöth og 1. vélstjóri Búi Jóhannsson. Framkvæmdastjóri útgerðarinnar er Guðmundur Runólfsson. Ægir óskar eigendum og áhöfn til hamingju með skipið.
Rúmlestatala 312 brl.
Mesta lengd 47.10 m
Lengd milli lóðlína 40.00 m
Breidd 9.00 m
Dýpt að efra þilfari 6.50 m
Dýpt að neðra þilfari 4.35 m
Djúprista 4.30 m
Lestarrými 300 m3
Brennsluolíugeymar 124 m3
Ferskvatnsgeymar 47 m3
Sjókjölfestugeymir 21 m3
Ganghraði (reynslusigling) 13 sjómílur.

Ægir. 3 tbl. 15 febrúar 1975.

Þegar nafn Siglufjarðar kemur upp í huga fólks sem komið er vel yfir miðjan aldur, þá er bærinn samnefnari fyrir síld og síldarævintýri landsmanna sem hófst fyrir alvöru á öðrum áratug síðustu aldar. Talað var um "Klondike" Íslands, silfur hafsins og margt annað í svipuðum dúr. Nöfn manna eins og Ole Tynes, Sören Goos, Evangers bræður, Gustaf og Olaf,sem byggðu síldarbræðslu handan byggðar í Siglufirði, en sú verksmiðja sópaðist í sjó fram árið 1919 í snjóflóði, svo talað sé ekki um sjálfan Óskar Halldórsson (Íslandsbersa) sem er og var holdgerfingur síldaráranna hér á landi á fyrrihluta síðustu aldar. Halldór Laxness gerði honum "Íslandsbersa" góð skil í bók sinni Guðsgjafarþulu. Stuttu síðar komu Síldarverksmiðjur ríkisins til sögunnar. En nóg um það, myndin hér að neðan er tekin á síldarplani á Siglufirði, sennilega á 3 áratug síðustu aldar og sjá má síldarstúlkurnar salta í tunnur á bryggjunni og línuveiðari sem gerður hefur verið út á síld og annað síldarskip að landa afla sínum sem hefur eflaust farið að mestu leyti í tunnurnar.


Síldin söltuð af kappi á Siglufirði. Skipið við bryggjuhausinn er trúlega Grímsey GK 2, smíðað í Þýskalandi árið 1902. 208 brl. 400 ha. 3 þennslu gufuvél sem var fyrst í eigu Þórðar Flygenring í Hafnarfirði. Hét svo nöfnunum, Huginn GK 17, Huginn MB 20 og síðast Huginn RE 83. Var að lokum selt til Skotlands til niðurrifs árið 1951. Gamalt póstkort í minni eigu.

Varðskipið Freyja var smíðuð hjá SeKwang Shipbuilding Co Ltd í Mokpo í S-Kóreu árið 2010. 4.566 bt, 3.600 brl, 1.370 nettó. 2 x Bergen diesel ME = 16.320 ha, 12.000 Kw. 85,80 x 19,90 x 8,80 m. Hét fyrst Vittoria og síðan G H. Endurance og var í eigu United Offshore Support í Leer í Þýskalandi. Hámarkshraði skipsins er 17 sjómílur. Kaupverðið er 1,7 milljarður króna.
Það er fagnaðarefni að varðskip Landhelgisgæslunnar fái heimahöfn á landsbyggðinni, n.t.t. á Siglufirði. Ég óska skipi og áhöfn þess, velfarnaðar í starfi og LHG og íslensku þjóðinni til hamingju með þetta glæsilega skip.
Haukur Sigtryggur Valdimarsson á Dalvík sendi mér þessar myndir hér að neðan af Freyju koma til heimahafnar á Siglufirði í gær 6 nóvember 2021.


Varðskipið Freyja að koma til heimahafnar á Siglufirði í gær.












                                                                                               (C) Haukur Sigtryggur Valdimarsson.


Útlitsteikning af Freyju.                                                                                            (C) LHG.

   Stór áfangi að varðskip fái heimahöfn
                   á landsbyggðinni

Bæjarstjórinn í Fjallabyggð segir að ekki þurfi að ráðast í miklar framkvæmdir í Siglufjarðarhöfn til að útbúa þar aðstöðu fyrir nýtt varðskip. Hann telur miklu máli skipta fyrir landsbyggðina að varðskip skuli nú í fyrsta sinn hafa eignast heimahöfn úti á landi.
Landhelgisgæslan tilkynnti í gær þá ákvörðun að heimahöfn nýs varðskips, Freyju, verði á Siglufirði. Elías Pétursson bæjarstjóri í Fjallabyggð segir það hvorki flókið eða kostnaðarsamt að útbúa aðstöðu fyrir skipið þar. "Við eigum hafnargarð sem væri hægt að nýta í þetta. Þannig að það þarf að fara í einhverjar aðgerðir, girða og koma mögulega heitu vatni til þess að tengja við skipið og rafmagni. En engar stórframkvæmdir." Enn hafi ekkert verið rætt um hugsanlegan kostnað vegna legu skipsins við bryggju á Siglufirði og þá hvort eða hvernig slíkur kostnaður skiptist milli Gæslunnar og Fjallabyggðar. "Það er ekki þannig að hvorki Gæslan eða aðrir komi hér og séu algerlega ókeypis. Þeir náttúrulega verða með nokkuð marga legudaga þannig að eitthvað munum við bara semja um þetta." Þá muni einhver umsvif fylgja í kjölfarið, viðhald og umhirða við skipið í höfn sem komi heimamönnum þá til góða. Og það að velja Siglufjörð sem heimahöfn varðskips skipti miklu máli fyrir landsbyggðina. "Núna er varðskip í rauninni í fyrsta skipti að eignast heimahöfn úti á landi. Sem að ég held að sé nú bara stórmál."

Ruv.is 22 september 2021.

Nótaskipið Börkur NK 122 var smíðaður hjá Trondhjems Mekanisk Verksted A/S í Þrándheimi í Noregi árið 1968 fyrir norska útgerðarfélagið Fishing Intenational Ltd í Hamilton á Bermúdaeyjum, hét áður Devonshire Bay. 711 brl. 1.200 ha. Wichmann vél. 52,08 x 10,93 x 7,17 m. Smíðanúmar 269/629. Síldarvinnslan h/f í Neskaupstað kaupir skipið í ágúst árið 1972. Ýmsar endurbætur voru gerðar á skipinu, t.d. var það útbúið til flotvörpuveiða og fl. Fiskimjölverksmiðja var í skipinu, en hún var tekin úr því og seld úr landi. Börkur kom svo í fyrsta sinn til heimahafnar í Neskaupstað hinn 10 febrúar 1973. Börkur stundaði að mestu loðnuveiðar fyrstu árin. Einnig var skipið á kolmunnaveiðum og kom með fyrsta farminn, um 200 tonn til Neskaupstaðar hinn 19 maí það ár. Í október 1975 fór Börkur á makrílveiðar undan ströndum Máritaníu við norðvestur Afríku, en gengu þær veiðar frekar illa. Ný vél var sett í skipið árið 1979, 2.100 ha. Wichmann vél, 1.545 Kw. Börkur var lengdur og gagngerar endurbætur voru gerðar á honum hjá Nauta skipasmíðastöðinni í Gdynia í Póllandi árið 1997. Skipið var lengt um 14,64 m. Nýtt stýrishús var sett á skipið, settur á það bakki, einnig perustefni. Allar vistarverur skipverja endurnýjaðar. Allur spilbúnaður skipsins var endurnýjaður. Kælikerfi sett í lestar og skipið útbúið til flotvörpuveiða. Burðargeta skipsins var eftir þessar breytingar um 1.800 tonn. Eftir breytingarnar mældist skipið 949 brl. Í marsmánuði árið 1999 var skipt um vél í Berki í Englandi. 6.690 ha. Caterpillar vél, 5.420 Kw, var þá sett í skipið.


1293. Börkur NK 122 að landa 800 tonnum af loðnu í gömlu síldarbræðslu SVN í Neskaupstað 23 febrúar 1973. Held að þetta sé fyrsta löndun skipsins hér heima. (C) Guðmundur Sveinsson.

                Börkur kominn

Laugardaginn 10. febrúar kom Börkur NK 122 í fyrsta sinn til heimahafnar, Neskaupstaðar. Síldarvinnslan hf., Neskaupstað keypti Börk í Noregi á sl. hausti, en síðan hafa farið fram ýmsar breytingar á skipinu Og fjögurra ára flokkunarviðgerð á skipi og vél. Þá var í skipinu síldarbræðsla, sem tekin var úr því og flutt til Reykjavíkur. Verður hún seld. Settir hafa verið í skipið 8 hráefnistankar, þar af eru tveir einangraðir, og unnt er að flytja í þeim afla um lengri veg, t. d. síld til söltunar af fjarlægum miðum. Áður hefur verið sagt frá Berki hér í blaðinu, og skal lýsing skipsins því ekki endurtekin hér, en geta má þó þess, að í skipinu eru tvö 16 tonna spil og flotvönputromla, en ætlunin er, að skipið stundi veiðar í flotvörpu jafnt sem nót, eftir aðstæðum hverju sinni. Í skipinu eru svo að sjálfsögðu öll siglinga- og fiskileitartæki, og er það hið bezta útbúið. Börkur er stórt skip, 1.019 lestir, og er stærsta skip, sem Norðfirðingar hafa eignazt. íbúðarklefar eru hinir vistlegustu. Á heimleiðinni var ganghraði skipsins 12,5 mílur, en á sjóhæfni þess reyndi ekki, að sögn skipstjóra, þar sem renniblíða var þá á hafinu. Skipstjórar á Berki eru þeir bræður, Sigurjón og Hjörvar Valdimarssynir. Fyrsti vélstjóri er Björgvin Jónsson og fyrsti stýrimaður Sigurbergur Hauksson. Á skipinu verður 15 manna áhöfn. Börkur er farinn til loðnuveiða með nót.

Austurland. 7 tbl. 16 febrúar 1973.


Börkur NK 122 við komuna til heimahafnar 10 febrúar 1973.     (C) Guðmundur Sveinsson.


Börkur NK 122 við bæjarbryggjuna í fyrsta sinn 10 febrúar 1973. (C) Tryggvi Ingólfsson.


Devonshire Bay við bryggju í Leirvík á Hjaltlandseyjum sumarið 1968.         (C) J.A. Hugson.

                Börkur NK 122 

Snemma á þessu ári kom Börkur NK 122 til heimahafnar sinnar Neskaupstaðar. Skipið, sem áður hét Devonshire Bay var keypt frá Noregi á sl. ári, en þaðan var það gert út á veiðar við Kanaríeyjar. Í skipinu var búnaður til bræðslu á hráefni, en sá búnaður var tekinn úr skipinu í Noregi og í þess stað settir í það hráefnisgeymar. Skipið er smíðað hjá Trondhjems Mek. Verksted í Noregi árið 1968. Skipið var útbúið til snurpunótaveiða og flotvörpuveiða, smíðað úr stáli samkvæmt flokkunarreglum "Lloyd's Register of shipping +100A1, Deep Sea Fishing", og hefur tvö heil þilför stafna á milli. Undir neðra þilfari, talið að framan, er stafnhylki, keðjukassar, brennsluolíugeymir, asdikklefi, netalest og fisklestar. Undir fiskilest í tvöfalda botninum eru geymar fyrir olíu og ballast. Aftan við lestarnar er vélarúmið og þar fyrir aftan skutgeymir fyrir ferskvatn. Á neðra þilfari er geymsla fiskilestar og aftast íbúðir,- tveir borðsalir, eldhús, þrír einsmanns klefar og sex tveggja manna klefar. Auk þess eru matvælageymslur, þvottaklefi og salerni. Á efra þilfari eru vindur, losunarbúnaður og fiskidælur. Yfirbygging á efra þilfari er á tveimur hæðum, þilfarshús og brú. Í þilfarshúsi eru tveir eins manns klefar, sjúkraklefi, salerni, verkstæði og vélareisn. Til hliðar við þilfarshús, stjórnborðsmegin, er kraftblökk og færslublökk og þar fyrir aftan nótakassi, en aftast er skutrenna og gálgi til flotvörpuveiða. Í brú er stýrishús, kortaklefi og íbúð skipstjóra.
Aðalvél er Wichmann 8ACAT, 1200 hö. við 350 sn./mín., og er tengd við Wichmann skrúfubúnað. Skrúfa skipsins er 3ja blaða skiptiskrúfa með skrúfuhring. Aflúrtak er framan á vélinni fyrir vökvadælur vindukerfis og dælur fyrir hliðarskrúfur. Auk þess eru rafknúnar vökvadælur fyrir vindukerfi skipsins. Hjálparvélar eru 3 Scania Vabis, DS11, 176 hö. við 1500 sn. mín., með 145 KVA, 3x380 V, 50 Hz rafala hver. Tvær hliðarskrúfur af gerðinni Brunvoll SPO, 150 hö. hver, eru að framan og aftan. Stýrisvél er Tenfjord H 160. Vindur skipsins eru vökvaknúnar, lágþrýstar frá Norwinch. Snurpuvinda er staðsett bakborðsmegin, miðskips, og er meðaltogkraftur um 6 t við 75 m/mín. Tvær togvindur ("splitvinch") fyrir flotvörpuveiðar eru á aðalþilfari, nokkru framan við yfirbyggingu, stjórnborðs- og bakborðsmegin. Vindur þessar eru af gerðinni TUD-12-380- 120. Aftan við yfirbyggingu er netavinda fyrir flotvörpu.
Framarlega á aðalþilfari er akkerisvinda af gerðinni A 26/36-30N, með um 6 t lyftiafl við 18 m/mín. hraða. Við frammastur eru 3 vindur: bómulyftivinda, gerð BL 30/2, bómuvinda, gerð BS 15 og losunarvinda, gerð LF 45. Ein hjálparvinda, gerð C 15 er staðsett við yfirbyggingu. Kraftblökk og færslublökk eru af gerðinni ABAS GB15. Síldardælur eru Rapp U880 og Karmoy. Auk þess er framan a yfirbyggingu stjórnborðs- ^egin krani af gerðinni Örjavik með um 1.5 t lyftiafli við 3 0 m/mín. Lestarými skipsins skiptist í 18 geyma; 9 geymar undir neðra þilfari og 9 geymar á millidekki. Geymar þessir skiptast í stjórnborðs- og bakborðsgeyma og geyma í miðju. Geymar í miðju eru einangraðir og gerðir fyrir kælingu með sjóhringrás.
Af tækjum í brú eru þau helztu: Ratsjár: Decca RM 316 og Decca RM926. Dýptarmælar: Simrad EH2E og Simrad EK38A. Asdik: Simrad SB3. Loran: Koden LR-700. Miðunarstöð: Taiyo TD-A163. Talstöð: Simrad TA3/RA2. Örbylgjustöð: Nera. Sjálfstýring: Arkas. Á skipinu er 15 manna áhöfn. Skipstjórar verða til skiptis bræðurnir Sigurjón og Hjörvar Valdimarssynir. 1. vélstjóri er Björgvin Jónsson.
Stærð skipsins 711 brl.
Mesta lengd 52.08 m
Lengd milli lóðlína 45.75 m
Breidd 10.90 m
Dýpt frá efra þilfari 8.05 m
Dýpt frá neðra þilfari 5.85 m
Lestarými 1200 m3
Brennsluolíugeymar 106 m3
Ballastgeymar 248 m3
Ferskvatnsgeymar 55 m3
Hraði í reynslusiglingu 13.5 sjómílur.

Ægir. 7 tbl. 15 apríl 1973.


1293. Börkur NK 122 á loðnuveiðum.                                     (C) Tryggvi Sigurðsson.


1293. Börkur NK 122 í heimahöfn í Neskaupstað.                             Ljósmyndari óþekktur.


1293. Börkur NK 122 eftir breytingarnar sem gerðar voru á honum í Póllandi. Myndin er tekin á Akureyri. (C) Haukur Sigtryggur Valdimarsson.

                Börkur NK 122

Í janúar s.l. lauk breytingum á Berki NK-122, hjá Skipasmíðastöðinni Nauta í Gdynia í Póllandi. Breytingarnar voru hannaðar hjá Vik og Sandvik í Noregi og Teiknistofu KGÞ á Akrureyri og fólu m.a. í sér 14,64 m lengingu á skrokk, nýjar yfirbyggingar og innréttingar, ný spil og kraftblökk, dekkbúnað, krana, andveltigeymi, nýjan bakka, Ijósavél, RWS-kerfi fyrir lestar, ísdreifikerfi og margt fleira. Skipið er í eigu Síldarvinnslunnar hf. í Neskaupstað. Framkvæmdastjóri útgerðar er Finnbogi Jónsson og útgerðarstjóri er Freysteinn Bjarnason. Skipstjóri Barkar NK-122 er Sturla Þórðarson, 1. stýrimaður er Hálfdán Hálfdánarson og yfirvélstjóri er Óskar Sverrisson. Fiskifélag Íslands þakkar Freysteini og áhöfn Barkar fyrir veittar upplýsingar og óskar hluthöfum og Norðfirðingum nor og fjor til hamingju með breytt og endurnýjað skip.
Helstu mál og stærðir eftir breytingu.
Mesta lengd (Loa) 68,10 m.
Lengd milli lóðlína 60,39 m.
Breidd (mótuð) 10,90 m.
Dýpt að efra þilfari 8,05 m.
Dýpt að neðra þilfari 5,85 m.
Eiginþyngd 1.300 tonn.
Særými við 7,5 m djúpristu 3.405 tonn.
Lestarými 1845 m 3.
Brennsluolíugeymar 368 m 3.
Kjölfestugeymar. 255 m 3.
Ferskvatnsgeymar. 57,6 m 3.
Andveltigeymir. 40,0 m 3.
Brúttó rúmlestir. 949,14.
Brúttótonn 1.440.
Nettótonn 488.
Hraði í reynslusiglingu 13 hnútar.
Rúmtala 3.850,8 m 3.
Skipaskrámúmer. 1293.
Aflvísir 4.440.
Áætluð bryggjuspyrna 23 tonn.

Ægir. 2 tbl. 1 febrúar 1998.