Ljósm: Óþekktur.

Í fyrsta tölublaði Ægis,í júlí 1905,er sagt frá komu Seagulls og henni fagnað.Segir þar m.a.:

"Heyrst hefir að margir hér í Reykjavík og nágrenninu hefðu í hyggju að selja þilskip sín ef kostur er og kaupa aftur botnvörpuskip,og sýnir þetta virðingarverðan áhuga fyrir að fylgja með tímanum í fiskiveiðamálunum."

Útgerð Seagulls gekk alla tíð á afturfótunum.Fljótlega eftir að skipið kom til Reykjavíkur,var því haldið til veiða undir stjórn Árna Eyjólfssonar,en afli var lítill sem enginn.

Sá maður,sem kunnastur er af útgerð Seagulls,er Þorvaldur Björnsson óðalsbóndi,ýmist kendur við Núpakot eða Þorvaldseyri undir Eyjafjöllum.Hann var kominn yfir sjötugt er hann lenti í hinu misheppnaða Seagullsævintýri.Honum hafði græðst fé á búskap og var hann í tölu kunnari bænda á Suðurlandi.Þorvaldur fluttist til Reykjavíkur árið 1905 og mun þá fljótlega hafa komist inn í félagsskapinn um Seagull.Fullkominn eigandi Seagulls er hann ekki talinn fyrr en frá 1 desember 1906.Átti hann togarann einn til 28 maí 1907,en þá var hann gjaldþrota á fyrirtækinu.Togarinn var stundum nefndur manna í milli "Fjósarauður"Þorvaldi til háðungar og einnig vegna litarins,en hann var rauðbrúnn.Síðast var hann notaður til flutninga,allt þar til hann slitnaði upp,rak á land og skemmdist við Vestmannaeyjar í desember árið 1907.Hinn 9 júlí 1908 var auglýst nauðungaruppboð á botnvörpuveiðiskipinu Seagull og skyldi það fara fram hinn 13.sama mánaðar "við skipið,þar sem það nú stendur uppi í fjörunni hjer (þ.e.Vestmannaeyjum)"Á Seagull hvíldi skuld við Fiskiveiðasjóð Íslands,sem aldrei mun hafa goldist.Flakið hefur líklega verið dregið til Hafnarfjarðar,því að þar var það rifið mörgum árum seinna.

                                         Heimild: Saga Íslenskrar togaraútgerðar fram til 1917.Heimir Þorleifsson 1974.