Færslur: 2016 Október

31.10.2016 09:56

1265. Vigri RE 71. TFED.

Vigri RE 71 var smíðaður hjá Stocznia Im Komuny Paryskiej í Gdynia í Póllandi árið 1972 fyrir Ögurvík h/f í Reykjavík. 726 brl. 2.169 ha. Mirrlees díesel vél, 1.596 Kw. Kom fyrst til heimahafnar, Reykjavíkur, 24 október 1972. Skipið var lengt árið 1981 og mældist þá 860 brl. Selt 18 september 1992, Skagfirðingi h/f á Sauðárkróki, hét Skagfirðingur SK 4. Selt árið 2002, Torfnesi ehf á Ísafirði, skipið hét Haukur ÍS 847. Togarinn var seldur í brotajárn til Danmerkur og tekinn af Íslenskri skipaskrá,18 apríl árið 2007.


Vigri RE 71 í Reykjavíkurhöfn um árið 1990.                                                    (C) Gissur Snorrason.


Vigri RE 71 við komuna til landsins 24 október 1972.                              Ljósmyndari óþekktur.

   Vigri RE 71 kominn til Reykjavíkur

Vigri RE 71, fyrri af tveimur skuttogurum Ögurvíkur h.f. kom til Reykjavíkur í gær frá Póllandi, en þar var skipið smíðað. Fjöldi fólks var staddur á Ægisgarði í gær klukkan 14, er skipið lagðist að bryggju, en það hafði komið á ytri höfnina rétt fyrir hádegi. Kom skipið síðan inn í höfnina, þegar er tollskoðun var lokið. Hans Sigurjónsson, skipstjóri á Vigra sagði í viðtali við Mbl. við komuna í gær að skipið hefði reynzt ágætlega á heimsiglingu og hann hlakkaði til þess að fara í fyrstu veiðiferðina. Samningar um smíði skuttogara fyrir Ögurvík h.f. í Póllandi voru undirritaðir vorið 1970 eða í maímánuði. Togarinn er 801 brúttórúmlest samkvæmnt nýju mælingunni, en samkvæmt hinni gömlu yrði hann sjálfsagt um 1.000 til 1.100 rúmlestir. Kaupverð skipsins er um 130 milljónir króna. Síðari Ögurvikurtogarinn, Ögri er væntanlegur til landsins upp úr miðjum nóvember.
"Við vorum 5 sólarhringa og 6 klukkustundir á leiðinni heim," sagði Hans Sigurjónsson, skipstjóri, sem áður var skipstjóri á Vikingi frá Akranesi. Við hrepptum heldur leiðinlegt veður á heimleið og það sem ég hef reynt skipið í, þá verð ég að segja að það hefur reynzt í alla staði vel. Gerum við ráð fyrir að fara í fyrstu veiðiferðina öðru hvorum megin við helgina. Verðum við líklegast á heimamiðum fyrst í stað. Tólf skipverjar sóttu skipið til Póllands, en enn er ekki fastákveðið hve margir menn verða í áhöfn skipsins, en líkur benda til þess að þeir verði 24 eða 25. Næstu 6 mánuði verður um borð sérstakur "garantimeistari" og 2 aðrir verða með í fyrstu veiðiferð frá skipasmíðastöðinni. Hans sagðist vona að þessi togari gæfi meiri möguleika en gömlu síðutogararnir, en togarinn gekk 14 til 14,5 sjómílur á heimferð. Gísli Hermannsson einn af eigendum togarans sagði að óhemju mikið eftirlit hefði farið fram á meðan á smíði togarans stóð. "Við höfum haft marga góða menn í eftirlitinu, svo sem eins og Pétur Gunnarsson, Sigurjón Þórðarson og Hans Sigurjónsson. Samstarfið við Pólverjana hefur gengið vel, þótt ýmsir agnúar hafi að vísu oft komið upp, en þeir hafa jafnan verið leystir." Togkraftur skipsins er 25 tonn, ganghraði er allt að 14,9 sjómílur, en í reynd 13 til 14 mílur. Togkrafturinn er mjög góður sagði Gísli Hermannsson og gert er ráð fyrir að skipið taki um 300 tonn af afla í lest. "Eftir því sem afli er i dag, virðist lestin ekki of lítil," sagði Gísli Hermannsson.
Aðspurður um afkomumöguleika togarans, sagði Gísli Hermannsson: "Til þess að þetta skip beri sig, verða sjálfsagt að veiðast árlega um 8.000 tonn af ufsa og karfa. Þegar við undirrituðum samninga um smíði togarans fyrir hálfu þriðja ári, var reiknað með að við slyppum með 55 til 60 milljón króna aflaverðmæti, en síðan hefur ástandið hríðversnað, útgerðarkostnaður hefur aukizt um 45% og afli minnkað. Afkomumöguleikar fyrir skip sem þetta eru nú sáralitlir sem engir. Það er því dökkt, þarf raunar ekki mig til þess að segja frá því, þar eð opinber skýrsla ber ástandinu vitni." Engir samninigar eru um kaup og kjör togarasjómanna á skuttogurum og eru þeir skuttogarar sem fyrir eru í landinu reknir með bráðabirgðasamningum. Í gær hafði sáttasemjari ríkisins boðað til samningafundar vegna þessarar samningagerðar og var Gisli Hermannsson að fara i gær um klukkan 16 til þessa fundar. Sjö hluthafar eru í Ögurvík h.f. Þeir eru: Halldór Þorbjörnsson, Pétur Gunnarsson, Hans Sigurjónsson, Björn Þórhallsson, Sverrir Hermannsson, Þórður Hermannsson og Gisli Jón Hermannsson. Eins og áður sagði er Hans Sigurjónsson skipstjóri á Vigra. Fyrsti stýrimaður er Eðvald Eyjólfsson og annar stýrimaður Gunnar Hallgrímsson. Fyrsti vélstjóri er Sigurjón Þórðarson. Sigurjón hefur verið undanfarna 5 mánuði ytna vegna skipasmíðarinnar og Pétur Gunnarsson síðastliðna 7 mánuði.

Morgunblaðið 25 október 1972.

30.10.2016 10:22

161. Ólafur Magnússon EA 250. TFWX.

Ólafur Magnússon EA 250 var smíðaður í Brattvag í Noregi árið 1960 fyrir Valtýr Þorsteinsson útgerðarmann á Akureyri. Stál. 173 brl. 600 ha. Wichmann díesel vél. Skipið var lengt 1965, mældist þá 226 brl. Endurmælt í janúar 1969, mældist þá 187 brl. Árið 1975 var Valtýr Þorsteinsson h/f á Akureyri skráður eigandi skipsins. Selt 22 nóvember 1983, Nirði h/f í Hrísey, hét Sólfell EA 640. Selt 17 október 1992, Sædísi h/f á Ólafsfirði, sama nafn og númer. Talið ónýtt og tekið af skrá 13 nóvember 1992.

Ólafur Magnússon EA 250 á leið inn til Raufarhafnar.                                           (C) raufarhofn.net

Ólafur Magnússon EA 250. Líkan.                                             (C) Haukur Sigtryggur Valdimarsson.

          Ólafur Magnússon aflahæstur

                 Hörður Björnsson aflakóngur á vertíðinni

Síðdegis í gær lagðist Ólafur Magnússon EA 250 að Torfunesbryggju á Akureyri og er hættur síldveiðum. Hann veiddi fyrstu Norðurlandssíldina 13. júní, 528 mál og tunnur, 25 sjómílur austur af Horni og síðustu síldina 470 tunnur 10. sept. 100 sjómílur austur af Dalatanga. Sú síld var fallegasta síldin á sumrinu og var hún öll söltuð.  Ólafur Magnússon er nýjasta skip Valtýs Þorsteinssonar út- gerðarmanns á Akureyri. Blaðið hitti Hörð Björnsson skipstjóra á hinu aflasæla skipi í gær.
Hvað ertu búinn af afla mikið?
22.364 mál og tunnur.
Aflaverðmæti?
Það mun vera nálægt 3,4 milljónum króna, en hásetahlut er ekki búið að reikna út. Ellefu þúsund tunnur fóru í salt og frystingu.
Af hverju einkenndust veiðarnar mest í sumar?
Góðri tíð, meira síldarmagni en áður og stórum torfum. Leitartæki verða sífellt fullkomnari og veiðitæknin eykst og er kraftblökkin gott dæmi um það.
Hvað er til marks um stóru köstin?
Skipstjórinn flettir skipsbókinni og hún sýnir að 9 sinnum fengust 1000 mála og tunnu , köst eða meira. Við vorum heppnir í sumar.
Hvað komuð þið mest með úr veióiferð?
Tæp 1300 mál úr einu kasti og urðum þó að sleppa nokkrum bundruðum mála. Dagur þakkar viðtalið og óskar hinum 33 ára gamla, hávaxna og fríða skipstjóra til hamingju með vertíðina og nafnbótina Aflakóngur síldveiðanna 1961. Á Ólafi Magnússyni er 11 manna eyfirzk áhöfn. Stýrimaður er Jónas Garðarsson og fyrsti vélstjóri Jóhannes Baldvinsson.

Dagur 13 september 1961.



29.10.2016 09:03

Aldan EA 625. TFUK.

Aldan EA 625 var smíðuð í Lowestoft í Englandi árið 1919. Eik. 101 brl. 150 ha. 2 þennslu gufuvél. Eigandi var Hlutafélagið Unnur á Akureyri frá 30 júní árið 1939. Skipið var selt 3 september 1940, Bjarna Ólafssyni & Co á Akranesi, hét þá Þormóður MB 85. Ný vél (1941) 240 ha. Lister díesel vél. Selt 12 janúar árið 1942, Fiskiveiðahlutafélaginu Njáli á Bíldudal, skipið hét Þormóður BA 291. Skipið fórst út af Garðskaga 18 febrúar 1943 með 7 manna áhöfn og 24 farþegum, samtals 31 manns. Eitt hörmulegasta sjóslys í sögu þjóðarinnar fyrr og síðar.


Aldan EA 625 að landa síld á Siglufirði.                         Ljósmyndari óþekktur, mynd úr Íslensk skip.

             Þormóðsslysið 1943

 Eftir Guðrúnu Ástu Guðmundsdóttur: "Nú eru liðin 70 ár síðan vélskipið  Þormóður fórst og með því 24 farþegar og sjö manna áhöfn."

Hinn 16. febrúar 1943 lagði vélskipið Þormóður upp frá Patreksfirði og var ferðinni heitið til Reykjavíkur. Eftir að sóttar voru 30 lestir af kjöti á Húnaflóahöfn var komið við á Bíldudal og þar sóttir 22 farþegar. Í hópi farþega var móðursystir mín, Áslaug Jensdóttir, sem steig um borð í Þormóð á 17. afmælisdegi sínum.

Þormóður var 101 smálest að stærð og útbúinn öllum fullkomnustu tækjum þess tíma, þ.ám. nýrri 240 hestafla díselvél, nýrri hjálparvél, dýptarmæli, talstöð o.fl.
Lagt var af stað á þriðjudagsmorgni í sæmilegu veðri. Um nóttina skall á mikill veðurofsi. Næsta morgun sendi forstjóri skipaútgerðarinnar skeyti til Gísla Guðmundssonar skipstjóra til að vitja um komutíma til Reykjavíkur. Fékk hann það svar að ekki væri unnt að segja það með vissu vegna veðurs. Loftskeytastöðin hafði aftur samband við skipið um kl. 19 miðvikudaginn 17. febrúar til að grennslast fyrir um hvenær skipsins væri að vænta. Frá Þormóði barst svarið: "Slóum Faxabugt, get ekki sagt um það núna." Fréttist síðan ekkert af skipinu fyrr en kl. 22.35 um kvöldið er skipstjórinn sendi út neyðarkall: "Erum djúpt út af Stafnesi. Mikill leki kominn að skipinu. Eina vonin að hjálpin komi strax."
Daginn eftir slotaði veðrinu og var hafin skipulögð leit og komu að henni íslenskir togarar og flugvélar frá bandaríska hernum ásamt íslenskri vél undir stjórn Arnar Johnson. Leitarskipin fundu yfirbyggingu skipsins sjö mílur undan Garðskaga og var fast við hana eitt lík. Veiðiskip fann eitt lík í björgunarhring og tveimur dögum síðar fundust tvö lík rekin á Akranes og nokkru síðar lík af karlmanni. Var nú orðið ljóst að ms. Þormóður hafði farist með sínum dýrmæta farmi, þ.e.a.s. farþegum og áhöfn.
Það er erfitt að ímynda sér þá sorg sem ríkti á Bíldudal þar sem íbúar voru um þessar mundir milli 260 og 300 manns. Þessa örlaganótt misstu Bílddælingar helstu framámenn í plássinu. Meðal farþega voru Loftur Jónsson kaupfélagsstjóri, Ágúst Sigurðsson, verslunarstjóri hjá Maron, og kona hans, verkstjóri hraðfrystihússins, kona hans og sjö ára gamall sonur þeirra. Þá fórust með skipinu prestarnir sr. Jón Jakobsson, prestur á Bíldudal, og sr. Þorsteinn Kristjánsson, prestur í Sauðlauksdal.
Sr. Jón Ísfeld, prestur í Búðardal, hafði vígst til Hrafnseyrar í Arnarfirði árið áður en var nú kvaddur til Bíldudals til að tilkynna aðstandendum þessa þungbæru fregn. Þegar hann kom yfir á Bíldudal var marga farið að gruna hvað gerst hafði. Einhver hafði heyrt neyðarskeyti skipsins í gegnum talstöð. Eftir sr. Jóni er haft að hann hafi fundið að í sumum húsum var fregnin komin á undan honum.
Hann kom í hús afa míns, Jens Hermannssonar kennara, sem tók á móti honum og sagði: "Þetta eru þung spor fyrir þig, prestur minn. Nú skaltu hvíla þig." Móðursystir mín, Áslaug Jensdóttir, steig um borð í Þormóð á 17 ára afmælisdegi sínum. Hún hafði gert erfðaskrá þar sem hún ánafnaði systur sinni og vinkonum eigur sínar. Afi minn fór síðan og gekk með séra Jóni í húsin
og studdu þeir þannig hvor annan, presturinn og kennarinn. Alls létust í slysinu 22 Bílddælingar, þar af sjö konur og eitt barn. Fjársöfnun hófst í Reykjavík til aðstandenda þeirra sem fórust og tóku blöðin við framlögum. Þáverandi biskup, Sigurgeir Sigurðsson, allir prestar í Reykjavík, ráðherrar og borgarstjórinn í Reykjavík rituðu undir áskorun til stuðnings söfnuninni.
Hinn 5. mars var haldin minningarathöfn í Dómkirkjunni. Þá var mikið ritað um hina látnu. Hugurinn hvarflaði til Bíldudals og hugur þjóðarinnar var hjá þeim sem misst höfðu svo mikið. Herra Sigurgeir Sigurðsson biskup flutti ræðu og endaði hana á þessa leið: "Drottinn, réttu oss veikum börnum þínum almáttuga hönd þína. Kom huggari, mig hugga þú. Kom hönd og bind um sárin."
Hinn 16. mars var haldin minningarathöfn á Bíldudal í ofsaveðri og jarðsett þau lík sem fundust. Sr. Jón Ísfeld og sr. Einar Sturlaugsson, prófastur á Patreksfirði, fluttu ræðu. Jóhann Skaftason sýslumaður og Böðvar Bjarnason töluðu. Jens Hermannson las ljóð. Lesnar voru samúðarkveðjur og inn á milli voru sálmar sungnir.
Fyrir slysið var atvinnulífið á Bíldudal í blóma en nú voru helstu forystumenn staðarins horfnir og skaðinn mikill og óbætanlegur. Þrettándi hver þorpsbúi var látinn. Í kjölfar slyssins fluttu margir í burtu og erfitt var að fylla í skörðin. Fólk gerði sér grein fyrir að lífið varð að halda áfram. Skólinn starfaði, reynt var að halda uppi kirkjulífi og skotið var nýjum stoðum undir atvinnulífið. Söfnun fór fram til handa þeim sem misst höfðu sína. Slysið lét engan ósnortinn, hugur allra var hjá syrgjendum. Árið 1944 fluttist sr. Jón Ísfeld til Bíldudals og gegndi þar prestakallinu í 17 ár við miklar vinsældir þorpsbúa.
Það eru nú liðin 70 ár síðan ms. Þormóður sigldi í sína hinstu för. Slysið telst enn í dag til eins af verstu sjóslysum íslenskrar sjóferðasögu.

Mbl.is 16 febrúar 2013.

28.10.2016 09:55

B. v. Fylkir RE 171. TFCD.

Fylkir RE 171 var smíðaður hjá Cook Welton & Gemmell Ltd í Beverley á Englandi árið 1958 fyrir Fylki h/f í Reykjavík. Smíðanúmer 930. 642 brl. 1.500 ha. Holmes Werkspoor díesel vél. Skipið var sjósett 8 febrúar 1958 og kom til heimahafnar sinnar, Reykjavíkur hinn 6 júní sama ár. Skipið var selt í janúar 1966, Newington Steam Trawling Co Ltd í Hull, hét þar Ian Fleming H 396. Togarinn strandaði við Havoy í Norður Noregi, 25 desember 1973. 3 menn fórust en 15 mönnum var bjargað. Skipið eyðilagðist á strandstað og sökk þar 5 janúar 1974.


59. Fylkir RE 171 að veiðum 1963-64.                                                           (C) Ingi Rúnar Árnason.


Ian Fleming H 396.                                                                                      Ljósmyndari óþekktur.


Ian Fleming H 396. Málverk.                                                                                          (C) P. Dell.

Fylkir, nýjasti togari Íslendinga  kom til Reykjavíkur í gær

Íslenzka togaraflotanum hefur nú bætzt nýtt og glæsilegt skip, bv. Fylkir RE 171. Togarinn kom til Reykjavikur árdegis í gær, en hann er keyptur af útgerðarfélaginu Fylki h.f. í stað samnefnds skips er félagið átti áður og sökk eftir að tundurdufl hafði sprungið við síðu þess í nóvember 1956.
Togarinn Fylkir er 644 brúttólestir að stærð en nettólestatalan 222. Hann er því álíka stór og nýsköpunartogararnir, en lestarrýmið er þó meira en í þeim flestum, eða samtals 17500 rúmfet. Lengd nýja togarans er I66,5 fet, breidd 32 fet og dýpt 17 fet. Aðalaflvél skipsins er dísilvél af gerðinni Werkspoor, 8 strokka, 1400 hestafla og snúningshraðinn 245 á mín. Ganghraði í reynsluför var 14,2 sjómílur. Vélin er talin mjög sparneytin, meðalganghraði skipsins á heimleiðinni var t.d. 11,5 sjómíla og olíueyðslan á sólarhring 2,5 tonn. Til nýjunga má telja, að aflvélin knýr í 'keyrslu rafal fyrir allt skipið. Fylkir er að sjálfsögðu búinn öllum nýjustu og beztu siglingatækjum: gýróáttavita , sjálfstýringu, ratsjá, tveim dýptarmælum, fisksjá o.s.frv. Loftskeytatæki og öll siglingatækin, nema þau tvö sem fyrst voru talin hér að framan, eru smíðuð í Englandi og er Fylkir fyrsti íslenzki togarinn sem smíðaður er eftir stríðið og búinn slíkum enskum tækjum.
 Á togaranum er einn björgunarbátur af venjulegri gerð og rúmar hann alla skipshöfnina í einu, en auk þess eru um borð gúmbjörgunarbátar sem rúma myndu tvær skipshafnir ef til kæmi. Björgunarbátinn, hinn stærsta, á að vera hægt að setja út á 20 sekúndum. Fylkir er smíðaður í Beverley í Englandi, í sömu skipasmíðastöðinni og á  sama sleðanum og gamli Fylkir. Smíðin hófst í september 1957; Skipstjóri á Fylki er Auðunn Auðunsson, 1. stýrimaður Helgi Ársælsson og 1. vélstjóri Viggó E. Gíslason. Togarinn mun halda á ísfiskveiðar fyrir innanlands markað.

Þjóðviljinn 7 júní 1958.


27.10.2016 09:44

976. Ólafur Sigurðsson AK 370. TFPD.

Ólafur Sigurðsson AK 370 var smíðaður hjá V.E.B. Elber Werft í Boizenburg í Austur Þýskalandi árið 1965. 264 brl. 660 ha. Lister díesel vél. Eigandi var Sigurður Hallbjarnarson h/f á Akranesi frá 18 júní 1965. Árið 1967 var Sigurður h/f á Akranesi skráður eigandi skipsins. 22 janúar 1975 var skráningarnúmeri skipsins breytt í AK 371. Selt 1975, Ísstöðinni h/f í Garði. Skipið var selt til Noregs og tekið af skrá 3 október 1975.


Ólafur Sigurðsson AK 370.                                                                       (C) Hafsteinn Jóhannsson.


Ólafur Sigurðsson í Leirvík á Hjaltlandseyjum.                                                       (C) J.A. Hugson.


Ólafur Sigurðsson AK 370 í Leirvík á Hjaltlandseyjum.                                           (C) J.A. Hugson.

26.10.2016 11:00

45. Esja ll. TFSA.

Strandferðaskipið Esja var smíðuð í Álaborg í Danmörku árið 1939 fyrir Skipaútgerð ríkisins. 1.347 brl. 2 x 1.250 ha. Atlas díesel vélar. Esja var í strandferðum við Ísland og flutti póst, vörur og farþega milli hafna. Í september árið 1940 fór Esja eina ferð til Petsamo í Finnlandi og sótti þangað 258 Íslendinga sem teppst höfðu á Norðurlöndum vegna heimstyrjaldarinnar. Eftir styrjaldarlok, á árunum 1945-46, fór Esja nokkrar ferðir til Kaupmannahafnar og Gautaborgar til að sækja þangað Íslendinga sem vildu komast heim. Yfir sumartímann árið 1948 var Esja í farþegaflutningum milli Reykjavíkur og Glasgow í Skotlandi. Esja var seld til Bahamaeyja 17 september 1969 og hét þar Lucaya.


Strandferðaskipið Esja á Norðfirði á styrjaldarárunum.                                  (C) Björn Björnsson.

          Esja komin heim frá Petsamo

Þann 15. október árið 1940 kom strandferðaskipið Esja til Reykjavíkur með 258 Íslendinga innan borðs sem höfðu flúið stríðsátökin í Evrópu. Sigurður Haraldsson var með um borð, þá ellefu ára gamall, en hann segir að ferðin hafi í raun verið spennandi fyrir svo ungan dreng.
Sigurður segir að mikið félagslíf hafi verið í skipinu og margt reynt til að stytta fólki stundir. Esja var hins vegar ekki stórt skip og langt í frá svefnpláss fyrir alla þá rúmu viku sem ferðin frá Petsamo til Íslands tók. Þótt leyfi hafi fengist fyrir ferðinni frá bæði Bretum og Þjóðverjum var auðvitað ótti í fólki enda herskip, kafbátar og tundurdufl á leiðinni.
Þór Whitehead sagnfræðingur er í Freiburg í Þýskalandi þar sem hann rannsakar stríðsárin en þar er eitt stærsta stríðsskjalasafn Þjóðverja. Hann hefur meðal annars komist að því að flugumaður Þjóðverja var með um borð sem þó slapp í gegnum nálarauga bresu leyniþjónustunnar. Þór mun segja sögu þessa manns í nýrri bók um stríðsárin þar sem hann fjallar ítarlega um Petsamo förina.
Í raun var ótrúlegt að ferðin skyldi farin því ýmiss atvik komu upp sem stefndu henni í voða. Þjóðverjar tóku skipið til hafnar í Þrándheimi þar sem því var haldið í nokkra daga áður en hópurinn var sóttur til Petsamo. Bretar höfðu áður krafist þess að fá að skoða skipið á Orkneyjum, en þeirri kröfu var haldið leyndri fyrir áhöfninni og kom það henni því mjög á óvart þegar sveigja þurfti af leið og fara suður til Bretlands. Þór segir að breska leyniþjónustan hafi verið of sein og skipið því farið frá Orkneyjum áður en hægt var að skoða farþegana um borð. Breskt herskip var því sent á eftir Esju en af einhverjum ástæðum fann það ekki íslenska skipið við Færeyjar.
Vel var fylgst með ferð Esju á sínum tíma og ítarlega fjallað um ferðina enda má segja að þarna hafi Íslendingar svo sannarlega fundið fyrir áhrifum stríðsins.

Rúv.is 15 október 2010

        ESJA STRANDAÐI Á GÆSAFJÖRUM

Strandferðaskipið Esja leysti landfestar á Akureyri seint að kveldi sl. laugardags og ætlaði til Siglufjarðar. Veður var stillt, fjörðurinn bárulaus og strendurnar beggja vegna fjarðarins hvítar af nýfallinni mjöll. Skipið setti á fulla ferð þegar komið var út fyrir Oddeyrartanga og hélt venjulega skipaleið norður fjörðinn, með Svalbarðseyrarvita á hægri hönd og öflugan Hjalteyrarvitann á vesturstöndinni að leiðarljósi og sáust báðir mjög vel. En skammt var stórra tíðinda að bíða, því að skipið breytti um stefnu og renndi upp í fjöru skammt norðan við Dagverðareyri, í lítilli vík, sem Ytrivík er kölluð og er rétt norðan við merki þau, er skilja lönd jarðanna Dagverðareyrar og Gæsa. Þetta gerðist um klukkan hálf eitt á sunnudagsnóttina. Á sunnudaginn var fjölmennt á slysstaðnum og furðaði alla á hinum gífurlegu mistökum á stjórn skipsins, sem hafði beina stefnu á bæinn Gæsa og sú stefna var óralangt frá réttri leið. Það lóaði ekki á steini og því var hinni 38 manna áhöfn og 10 farþegum engin hætta búin. Skipið hafði, við strandið, skafið botninn nokkurn spöl og var því ekki um harðan árekstur að ræða. Góð kastlengd var úr fjörunni fram í skipið. Hið nýja olíuflutningaskip SÍS, Stapafell, dró Esju út á flóðinu á mánudagsnóttina. Það verður að segjast eins og það er, að almennt mun litið svo á, að stjórnendur Esju hafi ekki verið alls gáðir, þegar þetta slys bar að höndum. Um sannindi þessa er blaðinu ekki kunnugt. En á með að ekki er upplýst önnur ástæða, eða öllu heldur, á meðan engin skynsamleg ástæða fyrir skipsstrandinu er fram borin, verður almenningsálitinu ekki breytt. Skipstjóri á Esju er Tryggvi Blöndal, en þriðji stýrimaður var á vakt þegar skipið strandaði, ásamt tveimur hásetum í brúnni. Botn skipsins er mikið laskaður, en það fór þó suður. Sjóréttur verður í Reykjavík.

Dagur 5 desember 1962.


25.10.2016 12:28

B. v. Ilivileq GR-2-201. á leið inn Viðeyjarsund.

Ég tók þessa myndasyrpu af Ilivileq þegar hann var á leið inn Viðeyjarsund til löndunar í Sundahöfn. Skipið hét áður Skálaberg RE 7 og var í eigu Brims h/f í Reykjavík, en er nú í eigu Arctic Prime Fisheries í Qaqortoq á Grænlandi og gert þaðan út í dag.


Ilivileq GR-2-201 á leið inn Viðeyjarsund 3 júlí 2016.                                  (C) Þórhallur S Gjöveraa.


Ilivileq GR-2-201.                                                                                 (C) Þórhallur S Gjöveraa.


Ilivileq GR-2-201.                                                                                (C) Þórhallur S Gjöveraa.


Ilivileq GR-2-201.                                                                                (C) Þórhallur S Gjöveraa.


Ilivileq GR-2-201.                                                                                (C) Þórhallur S Gjöveraa.


Ilivileq GR-2-201 við Grandagarð 8 október 2016.                                   (C) Þórhallur S Gjöveraa.

24.10.2016 10:42

B. v. Baldvin NC 100. DFIA.

Baldvin NC 100 var smíðaður hjá Szczecinska Stocznia Remontow Gryfia S.A. í Szczecin í Póllandi og smíðinni síðan lokið hjá Simek A/S í Flekkefjord í Noregi árið 1992 sem 2165. Baldvin Þorsteinsson EA 10 fyrir Samherja h/f á Akureyri. Smíðanúmer 78. 995 brl. 3.589 ha. Wichmann vél, 2.640 Kw. Skipið var selt 2 maí 2002, Deutsche Fischfang Union í Cuxhaven í Þýskalandi sem er dótturfyrirtæki Samherja. Fékk nafnið Baldvin NC 100. Ný vél (2005) 4.077 ha. MaK vél. Skipið var lengt um 14 metra árið 2014 og mælist nú 1.906 bt. Togarinn er gerður út af DFFU í Cuxhaven í Þýskalandi í dag.


Baldvin NC 100 að koma til hafnar á Dalvík.                             (C) Haukur Sigtryggur Valdimarsson.


Baldvin NC 100 á Dalvík.                                                          (C) Haukur Sigtryggur Valdimarsson.


Baldvin NC 100.                                                                      (C) Haukur Sigtryggur Valdimarsson.


Baldvin NC 100 við slippbryggjuna á Akureyri.                  (C) Haukur Sigtryggur Valdimarsson.


2165. Baldvin Þorsteinsson EA 10. Líkan.                      (C) Haukur Sigtryggur Valdimarsson.

         Baldvin Þorsteinsson EA 10

Nýr skuttogari bættist við flota Akureyringa 20. nóvember, er b/v Baldvin Þorsteinsson EA 10 kom til heimahafnar í fyrsta sinn. Skipið er nýsmíði nr. 78 frá SIMEK A/S, Flekkefjord í Noregi, og var afhent frá stöðinni 12. nóvember.
Skrokkur skipsins er smíðaður í Póllandi hjá skipasmíðastöðinni Szczecin Ship Repair Yard "Gryfia". Hönnun skipsins var samvinna eiganda (Samherja), Teiknistofu Karls G. Þorleifssonar, Skipatækni hf., og SIMEK A/S, en línuhönnun unnin af Marintek í Þrándheimi. Þetta er þriðja fiskiskipið sem umrædd stöð smíðar fyrir íslendinga, hin fyrrí eru Ýmir HF og Snæfell EA (nú Hrafn Sveinbjarnarson GK). Baldvin Þorsteinsson EA er frystitogari með búnað til flakavinnslu.
 Skipið er búið kældum blóðgunarkörum sem er nýjung í skipi hérlendis. Skipið er smíðað í ísklassa 1B (heildarklassa) hjá Det Norske Veritas, sem er umfram það sem tíðkast hefur fyrir fiskiskip hérlendis. Þá er togþilfar skipsins búið fyrir þrjár vörpur undirslegnar. Skipið er annað stærsta fiskiskip flotans, en Vigri RE, sem fjallað var um í 9. tbl., er stærri.
Á móti hinu nýja skipi úreldir útgerðin skuttogarann Þorstein EA (1393), tvö stálfiskiskip, Búrfell KE (17) og Þorlák Helga EA (200), auk þess lítinn trébát. Baldvin Þorsteinsson EA er í eigu Samherja hf, Akureyri. Skipstjóri á skipinu er Þorsteinn Vilhelmsson og yfirvélstjóri Baldvin Loftsson. Framkvæmdastjóri útgerðar er Þorsteinn Már Baldvinsson.

Ægir 11 tbl. 1992.

      BALDVIN NC LENGDUR UM 14 METRA


Togarinn Baldvin NC 100, sem er í eigur dótturfélags Samherja, Deutsche Fischfang Union, var lengdur í Póllandi um 14 metra og verður breytingum á skipinu lokið í Slippnum á Akureyri, meðal annars verður komið fyrir ýmsum vinnslubúnaði. Hluti búnaðarins er íslenskur. Baldvin NC 100 hét áður Baldvin Þorsteinsson EA og var þá gerður út af Samherja. Meðfylgjandi mynd var tekin af Baldvin við bryggju á Akureyri.
Íslenskir iðnaðarmenn unnu að breytingunum í Póllandi, meðal annars iðnaðarmenn frá Akureyri.

Vikudagur.is 25 apríl 2014.

23.10.2016 10:08

212. Sæþór ÓF 5. TFDZ.

Sæþór ÓF 5 var smíðaður í Risör í Noregi árið 1960 fyrir Hraðfrystihús Ólafsfjarðar h/f á Ólafsfirði. Stál. 155 brl. 460 ha. Deutz díesel vél. Skipið var selt 25 janúar 1973, Haferninum h/f á Akranesi, hét Sæfari AK 171. Var endurmælt 23 ágúst 1973, mældist þá 127 brl. Ný vél (1977) 490 ha. Deutz díesek vél. Selt 29 september 1977, Erlingi h/f í Vestmannaeyjum, hét Erlingur Arnar VE 124. Selt 7 ágúst 1980, Hafnfirðingi h/f í Hafnarfirði, hét Hringur GK 18. Endurmælt árið 1980, mældist þá 132 brl. Selt 17 mars 1981, Hilmari Magnússyni og Oddi Sæmundssyni í Keflavík, hét Vatnsnes KE 30. Selt árið 1985, Guðmundi Axelssyni og Helga Hermannssyni í Keflavík, hét Axel Eyjólfsson KE 70. Skipið var lengt árið 1986. 2 apríl 1987 er Guðmundur Axelsson í Keflavík skráður eigandi. Fær nafnið Skagaröst KE 70 árið 1988. Skipið var yfirbyggt sama ár og ný vél (1988) 866 ha. Caterpillar vél. Skipið var endurmælt í september 1988, mældist þá 187 brl. Selt 23 mars 1990, Ingimundi h/f í Reykjavík, hét Ögmundur RE 94. Selt til Grænlands og tekið af skrá 22 desember 1994.


Sæþór ÓF 5.                                                                            (C) Haukur Sigtryggur Valdimarsson.

      Nýtt stálskip til Ólafsfjarðar í gær

 Í morgun kl. 10.30 sigldi hér inn höfnina nýtt vélskip, fánum skrýtt. Skip þetta heitir Sæþór ÓF 5 og er eign Hraðfrystihúss Ólafsfjarðar h.f. Það er smíðað í Risör í Suður-Noregi og er úr stáli, 155 smálestir að stærð og með 460 hestafla Deutsch-dieselvél. Ganghraði skipsins reyndist 10,7 sjómílur á leiðinni upp, en 11,8 sjómílur í reynsluför. Skipið er búið öllum nýjustu og beztu siglingatækjum og frágangur allur mun vera hinn vandaðasti jafnt ofan þilja sem neðan. Bærinn var allur fánum skrýddur í tilefni komu skipsins og var því fagnað með ræðuhöldum og söng. Ræður fluttu Ásgr. Hartmannsson, bæjarstjóri Bauð hann skip og skipshöfn velkomið til landsins og séra Kristján Dúason bað fyrir skipi og skipshöfn, sem verða á því. Karlakór Ólafsfjarðar fagnaði Sæþór með söng. Ásgeir Ásgeirsson, framkvstj. Hraðfrystihúss Olafsfjarðar h.f. þakkaði af skipsfjöl hlýjar og góðar móttökur og lýsti gerð skipsins. Bauð hann öllum viðstöddum að skoða það. Eftir hádegi var skólabörnum barna og unglingaskólans boðið í siglingu um fjörðinn. Skipstjóri á Sæþór er Gísli M. Magnússon, en 1. vélstjóri Kristján Jónsson. Hafa þeir báðir dvalið undanfarið í Noregi og fylgzt með lokasmíði skipsins.

Tíminn 5 janúar 1961.

22.10.2016 09:50

2850. Skálaberg RE 7. TFKV.

Skálaberg RE 7 var smíðaður hjá Shipyard N.A. 61 Communara í Nikolayev í Úkraínu en skipið klárað hjá Kimek A/S í Kirkenes í Noregi árið 2003 fyrir J.F.K. Trol p/f í Klaksvík í Færeyjum, hét Skálaberg KG 118. 3.695 bt. 10.728 ha. Wartsiila NSD 16V32 vél, 8.000 Kw. Selt 18 janúar 2010, Patagonia y Antártida S.A. Rebautizado í Argentínu, skipið hét Esperanza Del Sur. Skipið var selt 30 október 2012, Brimi h/f í Reykjavík, hét Skálaberg RE 7. Skipið var selt 13 júní 2014, Arctic Prime Fisheries í Qaqortoq á Grænlandi og heitir í dag Ilivileq GR-2-201.


Skálaberg RE 7 í Las Palmas á Kanaríeyjum 5 mars 2013.                                      (C) Patalavaca.


Skálaberg RE 7 við Miðbakka Reykjavíkurhafnar.                                         (C) Anna Kristjánsdóttir.


Skálaberg KG 118.                                                                                     (C) ShipSpotting.com


Esperanza Del Sur.                                                                                       (C) Miguel A Caldeano.

           Skálaberg RE 7 á heimleið

Skála­berg RE 7, frysti­tog­ari sem Brim hf. keypti í fyrra­haust, er nú á heim­leið frá Las Palmas á Kana­ríeyj­um og er vænt­an­legt til Reykja­vík­ur á morg­un. Guðmund­ur Kristjáns­son, fram­kvæmda­stjóri Brims, seg­ir að framund­an sé að end­ur­skipu­leggja milli­dekk skips­ins og taki sú vinna um einn mánuð. "Von­andi verður kom­in á skyn­sam­leg sjáv­ar­út­vegs­stefna með nýrri rík­is­stjórn þegar þeirri vinnu verður lokið," seg­ir Guðmund­ur.

Brim hf. keypti skipið frá Arg­entínu í sept­em­ber í fyrra og var kaup­verðið um 3,5 millj­arðar króna. Það var smíðað í Nor­egi 2003 fyr­ir fær­eyskt út­gerðarfé­lag, en er á meðal nýj­ustu skut­tog­ara Íslend­inga. Skála­bergið var gert út frá Fær­eyj­um og und­ir því nafni til árs­ins 2010 er það var selt til Arg­entínu. Skipið er 74,50 metra langt, 16 metra breitt og er 3.435 brúttó­lest­ir. Skipið er vel búið tækj­um og frystigeta þess er 100 tonn á sól­ar­hring. Það er m.a. sér­stak­lega styrkt til sigl­inga á norðlæg­um slóðum.
Guðmund­ur seg­ir ekki liggja fyr­ir hvenær skipið fari á veiðar, á næstu vik­um komi í ljós hver þró­un­in verði í ís­lensk­um sjáv­ar­út­vegi. Hann gagn­rýn­ir fyr­ir­komu­lag veiðigjalda og seg­ir aðeins hluta af fyr­ir­tækj­um greiða fullt gjald. Í því sam­bandi nefn­ir hann að rang­ir þorskí­gild­isstuðlar mis­muni fyr­ir­tækj­um og stuðst sé við und­ar­legt af­slátt­ar­kerfi vegna skulda.

Morgunblaðið 15 maí 2013.

           Skálaberg selt til Grænlands

Frystitogari Brims hf, Skálaberg RE 7 hefur verið seldur til Grænlands á næsta ári. Kaupandi er Artic Prime Fisheries í Qagortog, en Brim á minnihluta í fyrirtækinu.
Skipið verður gert út frá Grænlandi með þarlendri og íslenskri áhöfn. Brim keypti togarann fyrir þrjá og hálfan milljarð króna frá Argentínu fyrir rúmu ári. Skálberg RE 7, er eitt fullkomnasta veiðiskip íslenska flotans. Það kom hingað til lands í maí, en hefur legið hér við bryggju í Reykjavík allar götur síðan. "Þegar við keyptum það, þá höfðum við trú á því innan íslensku lögsögunnar, en núna er ekki rekstrargrundvöllur fyrir þetta skip á Íslandi og það verður selt erlendis á næsta ári," segir Guðmundur. 
Guðmundur segir að það sé breytt landslag í sjávarútveginum. "Aðalatriðið er það að nú er farið að skattleggja sjávarútveginn eftir þorskígildisstuðlum. Eina sem þeir segja er verðmæti þorsktefunda yfiir hafnarkantinn og að skattleggja okkur eftir því gerir rekstur svona stórra og dýrra skipa vonlausan á Íslandi. Það er ekkert tekið tillit til fjárfestingarinnar í þessari fjárfestingu. Þetta er annað árið hjá okkur núna sem við erum að ganga í gegnum þetta og við sjáum ekki grundvöllinn lengur."

ruv.is 17 desember 2013.



21.10.2016 10:34

Fylkir NK 46.

Fylkir NK 46 var smíðaður af Pétri Vigelund í Neskaupstað árið 1930. Eik. 22 brl. 42 ha. Alpha vél. Eigandi var Verslun Sigfúsar Sveinssonar í Neskaupstað frá 2 maí 1930. Ný vél (1939) 80 ha. Alpha vél. Báturinn var seldur 15 janúar 1943, Hauki Ólafssyni í Neskaupstað. Seldur Einari Waag í Klaksvík í Færeyjum, hét Fylkir KG 116. Seldur árið 1949, Gunnari Haldansen í Vestmanna, Færeyjum, hét Sigursteinur VN 319. Seldur árið 1952, Nicolaj Nysted í Hvannasund, Færeyjum, hét Justa Jógvan KG 115. Seldur árið 1955, Arhold Jacobsen í Saurvogi, Færeyjum, hét Rógvakollur VA 123. Ný vél (1957) 76 ha. tegund óþekkt. Seldur árið 1959, Jens Rasmussen í Saurvogi, sama nafn og númer. Bátinn rak á land og sökk við Skopun í Færeyjum, 11 febrúar árið 1967.


Fylkir NK 46 í bóli sínu á Norðfirði.                                                                   (C) Björn Björnsson.


Rógvukollur VA 123                                                                                         (C) www.vagaskip.dk

20.10.2016 09:46

Fríða RE 13. LBPT.

Kútter Fríða RE 13 var smíðuð hjá William McCann´s Shipyard on Carrison Side í Hull árið 1884 fyrir Richard Simpson & George Bowman í Hull. Hét fyrst City of Edinboro H 1394. Eik 83 brl. Geir Zoega útgerðar og kaupmaður í Reykjavík kaupir skipið 21 febrúar árið 1897, ásamt fjórum öðrum kútterum, bæði fyrir sjálfan sig, tengdason sinn og fl. Seld árið 1908, Sjávarborg í Hafnarfirði, sama nafn. Selt í nóvember 1913, Niels Juel Mortensen í Færeyjum, hét Fríða TG 546. Fær nýtt nafn árið 1924, hét þá Solvaborg TG 546. Selt árið 1943, Ola Olsen í Vestmanna í Færeyjum, hét Solvasker VN 304. Fékk nýtt nafn árið 1957, hét Sjoborgin FD 48. Einnig var sett díesel vél í skipið sama ár, óvíst um stærð og gerð. Selt árið 1962, Hans Petur Hojgaard, sama nafn. Skipið var selt árið 1980, Dr. Henry Irvine sem flytur það til Hull og það gert upp í upprunalegri mynd, en heldur vélinni. Nýtt nafn árið 1984, William McCann, til heiðurs þeim er byggði skipið. Árið 1994 var eigandi skipsins William McCann Trust í Hartlepool í Englandi. Árið 1996 fær skipið sitt fyrsta nafn, City og Edinboro og í kjölfarið flutt til Lowestoft. Selt árið 2000, Excelsior Trust og bíður þess að vera gert upp. Fleiri upplýsingar hef ég ekki um kútter Fríðu RE 13, hvort skipið hafi verið gert upp og gert að safni, en vonandi hefur það verið gert.


Fríða RE 13.                                                              Ljósmyndari óþekktur, mynd úr Íslensk skip.


William McCann H 1394 í slipp í Grimsby.                                                              (C) Steve Farrow.


William McCann H 1394.                                                                              Ljósmyndari óþekktur.


City of Edinboro í slipp í Hull.       Ljósm: óþekktur.


City of Edinboro H 1394.                                                                    Höfundur teikningar óþekktur.

19.10.2016 11:21

Seagull RE 84. LBJQ.

Kútter Seagull RE 84 var smíðaður í Englandi (Hull ?) árið 1887. Eik 86 brl. Eigendur voru Þorsteinn og Björn Guðmundssynir og Hjalti Jónsson skipstjóri (Eldeyjar Hjalti) í Reykjavík frá árinu 1903. Þeir keyptu Kútterinn frá Hull í Englandi. Skipið var lengi í eigu Jes Zimsens kaupmanns í Reykjavík, en var síðast í eigu H.P. Duus verslunar. Seagull var seldur árið 1922, Christian Christiansen í Þórshöfn í Færeyjum, sama nafn. Seldur 1926, Jógvan Johansen í Vestmanna í Færeyjum, hét Seagull VN 219. Seldur árið 1944, p/f Barmi í Miðvági í Færeyjum, hét Seagull VA 146. Seldur árið 1956, Michael Petersen í Saurvogi, sama nafn og númer. Skipinu var lagt og það síðan rifið í Selvík, Færeyjum í júlí árið 1977.


Kútter Seagull RE 84 á Reykjavíkurhöfn.                                                         (C) Magnús Ólafsson.


Kútter Seagull VA 146.                                                                                  (C) www. vagaskip.dk

        Seagull hætt kominn í ofsaveðri

Hinn 3 mars árið 1922 geisaði ofsarok um sunnanvert landið. Þilskipið Seagull, eign Duusverslunar, var statt á miðum úti undan suðurströndinni, þegar rokið skall á. Fékk það á sig brotsjó, sem sópaði öllu lauslegu af þilfari, lagði skipið á hliðina, braut skipsbátinn og fleygði honum á sjó út. Tveir menn slösuðust mjög mikið. Lifði annar af , en hinn lést úr sárum. Hafði annar legið í rúmi sínu, þegar brotsjórinn reið yfir, en lamist harkalega við þiljurnar vegna kasts þess, sem á skipið kom. Hinn varð fyrir eldavél skipsins. Fleiri skipverjar meiddust, þótt minna væri. Seagull lá lengi á hliðinni og varð engri björg komið við í fyrstu, en loks réttist skipið, án þess að meira slys yrði. Komst það til Reykjavíkur, er veðrinu slotaði, með rifin segl og illa til reika að öðru leyti.

Heimildir: Skútuöldin.
              www.vagaskip.dk
              Danskar skipaskrár.

18.10.2016 11:26

B. v. Garðar Þorsteinsson GK 3. TFDE.

Garðar Þorsteinsson GK 3 var smíðaður hjá Cook Welton & Gemmell Ltd í Beverley á Englandi árið 1948 fyrir Útgerðarfélagið Hrímfaxa og Sviða h/f í Hafnarfirði. Smíðanúmer 790. 677 brl. 1.000 ha. 3 þennslu gufuvél. Skipið var sjósett 28 janúar 1948. Kom í fyrsta sinn til heimahafnar sinnar, Hafnarfjarðar 21 júní sama ár. 15 mars árið 1951 var Ríkissjóður Íslands skráður eigandi. Skipið var selt 24 júlí 1951, Bæjarsjóði Siglufjarðarkaupstaðar, hét Hafliði SI 2. Selt 2 maí árið 1969, Útgerðarfélagi Siglufjarðar h/f. Togarinn var seldur til Englands og tekinn af skrá 7 júní árið 1973.


75. Garðar Þorsteinsson GK 3.                                                                    Ljósmyndari óþekktur.

             Garðar Þorsteinsson kom í gær

Nýsköpunartogarinn , Garðar Þorsteinsson GK 3 frá Hafnarfirði. lagðist að bryggju þar suður frá fánum skreyttur laust fyrir hádegi í gær. Mannfjöldi var á bryggjunni til að fagna skipi og skipverjum, en bryggjan hafði verið fánum skreytt. Kristján Bergsson framkvstj. útgerðarinnar, Hrímfaxi og Sviði h/f, bauð gestum að skoða skipið og lýsti byggingu þess. Garðar Þorsteinsson er af næst stærstu gerð nýsköpunartogaranna, Röðul-gerðin, 180 feta langur. Hann er byggður í Beverley. Togarinn er nefndur eftir Garðari Þorsteinssyni alþingismanni, er Ijest á s.l. ári. Skipstjóri á Garðar Þorsteinssyni er Guðmundur Þorleifsson og fyrsti vjelstjóri Jón Björnsson. Togarinn er 26. nýsköpunartogarinn sem til landsins kemur. Hann fer væntanlega á veiðar annað kvöld.

Morgunblaðið. 22 júní 1948.




17.10.2016 12:16

B. v. Egill rauði NK 104. TFKC.

Egill rauði NK 104 var smíðaður hjá Alexander Hall & Co Ltd í Aberdeen í Skotlandi árið 1947 fyrir Bæjarútgerð Neskaupstaðar í Neskaupstað. Smíðanúmer 716. 656 brl. 1.000 ha. 3 þennslu gufuvél. Togarinn var sjósettur 24 janúar árið 1947 og kom í fyrsta sinn til heimahafnar sinnar, Neskaupstaðar 12 júlí sama ár. Í fyrstu veiðiferð skipsins var haldið á fjarlæg mið, þ.e. í Hvítahaf. Á árunum 1948-50, stunduðu togararnir talsvert veiðar á norðlægum slóðum, við Bjarnarey, í Barentshafi og í Hvítahafi eins og komið hefur fram hér að ofan. Oft á tíðum með misjöfnum árangri, eins og kemur fram í greininni hér að neðan í viðtali við Stefán Ágústsson, sem var loftskeytamaður á Agli á þessum árum. Á myndinni, sem tekin er á árinu 1948, er Egill rauði við innri bæjarbryggjuna á Norðfirði ásamt Draupni NK 21, sem smíðaður var í Svíþjóð árið 1942.

Egill rauði NK 104 við bryggju á Norðfirði ásamt Draupni NK 21.                     (C) Björn Björnsson. 

 Egill rauði NK að veiðum við Bjarnarey og í Barentshafi

í ágúst árið 1948 hélt Egill rauði NK, fyrsti togari Bæjarútgerðar Neskaupstaðar, til veiða í Barentshafi en snéri heim með öngulinn í rassinum. Um borð var Stefán Ágústsson loftskeytamaður. "Við vorum að veiðum þar sem nú er kallað "Smugan" en áttum í byrjunarörðugleikum með spilið og þegar það bilaði í miðjum túr neyddumst við til að snúa heim." Hann kveðst ekki vita til þess að skip sem stunduðu veiðar á þessum slóðum hafi orðið fyrir miklum óþægindum sakir þess. Að vísu rekur hann minni til þess að heimamenn í Honningsvág í Noregi hafi verið afundnir mjög þegar Egill hugðist taka þar kost og ekki afgreitt olíu nema gegn því skilyrði að togarinn héldi rakleiðis heim. Stefán telur þetta hafa stafað af því að togarinn var við veiðar á viðkvæmum slóðum, nánar tiltekið í "Smugunni".
Að sögn Stefáns var togaraflotinn í Barentshafi fjölþjóðlegur á þessum árum. "Við áttum góð samskipti við færeysku togarana á miðunum en náðum litlu sambandi við þá bresku og rússnesku. Bretar höfðu leyfi til að veiða mun nær rússneskri lögsögu en aðrir og því voru þeir á öðrum slóðum. Rússarnir voru hins vegar á kafí í kalda stríðinu og sýndu okkur bara fyrirlitningu þegar þeir sigldu framhjá. Ég gerði tilraun til að ná sambandi við þá á morsinu en þeir sögðu mér bara að þegja!" Árið 1950 veiddu íslensk skip yfir 6.500 tonn af þorski við Bjarnarey, Svalbarða og Norður Noreg. Á þessum tíma reis þorskveiði Íslendinga á þessum norðlægu slóðum hæst. Árið eftir komu tæp 2.400 tonn upp úr sjó og tæp 3.300 árið 1952.
Egill rauði fór í annan túr árið 1950 og þá var stefnan sett á Bjarnarey. Stefán segir að ógrynni skipa hafi stundað veiðar við eyna á þessum tíma, þar á meðal um tíu íslensk, sem öll fiskuðu í salt. "Ég man ekki til þess að gerðar hafi verið athugasemdir við þessar veiðar." Þrátt fyrir að miðin hafi reynst gjöful þetta árið voru aflabrögð Norðfjarðartogarans ekki sem skyldi. "Fiskurinn var afskaplega smár við Bjarnarey á þessum tíma. Þar að auki var hann fullur af þara og lyktaði svoleiðis að maður náði varla andanum." Stefán segir að þetta hafi leitt til þess að haldið var lengra austur á bóginn í átt að Novaya Zemlya.
Þótt lítið fískirí hafí verið leiddist skipverjum á Agli ekki þófið, þökk sé "Bjarnareyjarútgáfunni". Stefán loftskeytamaður notaði morstækið, sem var lykillinn að sambandi skipsins við umheiminn, til að þiggja upplýsingar frá starfsbróður sínum í Reykjavík um málefni líðandi stundar. Hann vélritaði síðan fréttirnar upp og leyfði skipverjum að njóta. "Þetta var eins og vatn í þurra jörð," segir Stefán og fullyrðir að ekki hafi vinsældir fréttablaðsins dvínað eftir að hann fór að lauma ýmsum staðbundnum fréttum inn á milli. Stefán telur framkomu Norðmanna vegna veiða íslendinga á þessum sömu slóðum í dag furðulega. "Ég skil svo sem ákaflega vel það viðhorf Norðmanna að vilja búa að þessu einir. Þeir eiga hins vegar engan lagalegan rétt á því.

Morgunblaðið 4 september 1994. /
viðtal við Stefán Ágústsson loftskeytamann á Agli rauða NK.


Flettingar í dag: 367
Gestir í dag: 22
Flettingar í gær: 1134
Gestir í gær: 51
Samtals flettingar: 1062992
Samtals gestir: 76987
Tölur uppfærðar: 11.12.2024 16:37:59