Nýtt og vandað skip til Keflavíkur

               Ingiber Ólafsson GK 35

Þann 8. júlí í sumar kom til Keflavíkur nýtt og glæsilegt fiskiskip, smíðað í skipasmíðastöð Marselíusar Bernharðssonar á Ísafirði og mun það vera 36. skipið, sem hans ágæta og þarfa fyrirtæki sendir frá sér. Þetta nýja skip, sem ber nafnið Ingiber Ólafsson GK 35, er 83 smálestir að stærð, með 500 hestafla Caterpillar dieselvél og gengur 11 mílur. Báturinn er einnig með Caterpillar ljósavél og búinn öllum beztu og fullkomnustu öryggis og fiskileitartækjum, sem völ er á, s.s. radar, dýptarmælum, ljós-miðunarstöð, talstöð, fisksjá, færanlegum stjórntækjum vélar, vökvastýri og fleiri tækjum til þæginda og öryggis. Eigendur bátsins eru þeir bræðurnir Jón og Óskar Ingiberssynir og heitir báturinn eftir föður þeirra, sem um langt skeið var hér í fremstu röð sjósóknara og mikill afla og happamaður. Skipstjóri á þessum nýja farkosti, Óskar, hefir erft dugnaðinn og sjómannshæfileikann frá föður sínum, enda þekktur aflakóngur í Keflavík. M.b. Ingiber Ólafsson er traustbyggt og vandað skip, enda er skipasmíðastöð Marsclíusar löngu landskunn fyrir vandaða vinnu. Báturinn fór strax norður á síldveiðar og þó hann kæmi þangað í seinna lagi, veiddi hann tæp 9 þúsund mál og tunnur og spáir sú byrjun góðu um framtíð skips og útgerðar.

Faxi. 8 tbl. Október 1961.

            Sjöstjarnan VE 92 ferst

               5 björguðust en eins er saknað

Fimm skipverjar björguðust, en eins er saknað, eftir að Sjöstjarnan VE 92 fórst skammt austur af Heimaey um kl. 10 í gærmorgun. Skipverjarnir fimm hröktust í 3 klukkustundir í gúmmíbjörgunarbátnum í aftakaveðri áður en þeim var bjargað um borð í hafnsögubátinn Lóðsinn VE. Hann fann þá fyrir vestan Eyjar um kl. 13 í gær eftir að merkjasendingar höfðu borist um gervihnetti frá björgunarbátnum, en það var Cargoluxflugvél í 18 þúsund feta hæð eftir flugtak frá Keflavíkurflugvelli sem heyrði fyrst neyðarmerkin og lét Flugstjórn í Reykjavík vita. Einnig komu boð frá öryggisstöðvum í Frakklandi og Noregi.
Við vorum þrír niðri í lúkarnum frammí þegar báturinn fékk á sig brotsjó sem lagði hann skyndilega á hliðina," sagði Þráinn Sigurðsson stýrimaður á Sjöstjörnunni í samtali við Morgunblaðið. "Við fórum úr höfn rétt fyrir klukkan 7 í morgun, en ég hafði mig ekki í koju, það var eitthvað sem kom í veg fyrir það. Júgóslavneskur skipverji, Sambo Bach, var einnig á fótum, en matsveinninn, sem er saknað, var í koju. Ég hef lent í því áður að vera á bát sem fór á hliðina undan brotsjó, en pabbi náði að keyra hann upp. Haraldur skipstjóri reyndi það sama um leið og báturinn lagðist, en þegar ég heyrði að hann var að keyra vélina upp, reið annar brotsjór yfir og báturinn lagðist dauður. Þá hrópaði ég, drífum okkur upp, drífum okkur upp. Við óðum að stiganum, sjórinn var farinn að fossa niður, en ég sá matsveininn ekki fara úr kojunni. Við Sambo náðum að krækja saman höndum og leiðast, en áður en við ruddumst upp á móti fossandi sjónum náðum við að draga að okkur loft. Það var einhver ótrúlegur kraftur sem kom í okkur og það var hreinlega eins og við værum dregnir upp. Við vorum svo lánsamir að lúkarsdyrnar voru opnar, því líklega hefði orðið erfitt að opna dyrnar á móti þrýstingnum. Við náðum að krafla okkur í gegn um sjóinn, líklega þriggja metra dýpi, og þegar við komum úr kafinu náðum við taki á lunningunni sem maraði þá í kafi. Þá sá ég að Haraldur Traustason var kominn út úr stýrishúsinu og var byrjaður að losa gúmmíbjörgunarbátinn. Við vorum ekki byrjaðir að draga þegar slysið varð," sagði Þráinn, "en að undanförnu höfum við verið átta á bátnum. Einn var í fríi en var á leið til Eyja með Herjólfi þegar verið var að bjarga okkur og annar, sem hefur verið með Haraldi skipstjóra í þrjú ár, hætti í gærkvöldi og réð sig á togara. Þegar við Sambo vorum komnir úr kafinu náðum við að fikra okkur eftir lunningunni og aftur á þar sem Haraldur skipstjóri var ásamt Haraldi syni sínum og Sverri Guðmundssyni. Haraldur skipstjóri náði að losa björgunarbátinn og opna hann handvirkt, en þar sem við stóðum fimm utan á stýrishúsinu var hvalbakurinn kominn í kaf, en við sáum aldrei til matsveinsins og það var hrikalegt að geta ekkert gert, báturinn að sökkva, brjálað veður og í miklu hasti urðum við að skera uppblásna björgunarbátinn lausan, því afturmastrið var að lenda ofan á honum. Skömmu seinna skaut hinum björgunarbátnum upp, en við náðum honum aldrei til okkar. Þegar frammastrið var alveg komið í sjó sagði Haraldur skipstjóri okkur að drífa okkur um borð í gúmmíbjörgunarbátinn og hann fór síðastur okkar aftur á frá borði. Skömmu eftir að við vorum komnir í björgunarbátinn gangsettum við neyðarsendinn, það tók okkur dálitla stund því við kunnum ekki á hann, en það er stórkostlegt að hafa þessi tæki og að stöðvar víða um heim skuli vera á vaktinni. Við urðum þó að setja rekakkeri út áður til þess að stilla bátinn. Okkur var nokkuð kalt í bátnum og þurftum mikið að ausa en eftir þriggja tíma hrakninga bjargaði Lóðsinn okkur."
Maðurinn sem fórst hét Sigurvin Brynjólfsson og var matsveinn á bátnum.

Morgunblaðið. 21 mars 1990.