Slippfjelagið

Slippfjelagið í Reykjavík er stofnað 1902. Stofnendur voru nokkrir áhugamenn í Reykjavík. Fyrstu stjórn fjelagsins skipuðu Tryggvi Gunnarsson, Ásgeir Sigurðsson og Jes Zimsen og sat Tryggvi Gunnarsson í henni sem formaður til dauðadags 1917, en hinir ásamt Guðmundi Ólafs til aðalfundar 1930. Fyrsti slippurinn var keyptur í Englandi og settur upp vorið 1904 eftir fyrirsögn O. Ellingsen og var þegar farið að taka upp skip. Slippurinn reyndist brátt hið þarfasta fyrirtæki, ekki síst fyrir skipaeigendur sjálfa. Aðallega voru það þilskip sem notuðu slippinn, og hafði hann ærið nóg að starfa fyrstu árin. En þegar fram leið og þilskipum fór að fækka, en togaraútgerðin að færast í aukana, fór eðlilega að draga úr viðskiftum Slippfjelagsins, því engir möguleikar voru til að taka upp skip af togarastærð. Á árunum fyrir stríðið óx togaraflotinn mjög ört, og var stjórn Slippfjelagsins þá þegar ljóst, að hjer var um mikilvægt atriði að ræða.
Á aðalfundi 1914 gat Tryggvi Gunnarsson þess, ,,að stjórnin hefði fullan hug á að koma slippnum í það horf, að hann væri fær um að gera við botnvörpunga". Mál þetta var rætt við og við á næstu árum, en ekkert varð úr framkvæmdum, enda fjekk Slippfjelagið nokkur ágæt veltiár eftir að heimsófriðnum lauk. En hugmyndin var vakandi og kom fram aftur og aftur, sjerstaklega hafði Kirk verkfræðingur mikinn áhuga fyrir því að koma hjer upp fullkomnum slipp. En eftir hið sviplega fráfall hans 1917 fjell málið niður í bráð. Á síðustu 10 árum hafa viðskifti við Slippfjelagið farið minkandi, jafnframt því, sem þörfin fyrir fullkominn slipp, er gæti tekið togara eða jafnvel stærri skip, hefir farið sívaxandi. Loks á síðastliðnu vori tókst að festa kaup á tveimur slippvögnum, er voru til sölu í Þýskalandi, og komu þeir hingað skömmu síðar. Fengið var samkomulag við bæjarstjórn um lóð og rjettindi til að setja upp og starfrækja tvo nýja slippa. Nýtt hlutafje var fengið. Samningur fjekst við hafnarstjórn um lán og hluttöku í fyrirtækinu, og með aðstoð ýmsra stofnana. sjerstaklega Útvegsbankans, og h.f. Hamars, tókst þrátt fyrir ýmsa örðugleika að koma upp öðrum slippnum, og tók hann til starfa um síðustu áramót. Á hann er hægt að taka alla togara íslenska. Þó þetta sje ekki nema eitt skref í áttina má ætla, að þetta hafi mikla þýðingu fyrir útgerðina og atvinnulíf Reykjavíkur. Eftir lauslegri áætlun hefir á undanförnum árum að meðaltali árlega verið greitt fyrir aðgerðir á íslenskum fiskiskipum í útlandinu allt að 200 þús. kr.
Nú getur flokkun og aðgerð á flestum íslenskum fiskiskipum farið fram hjer á landi með íslenskum vinnukrafti. Við flestar viðgerðir er vinnan aðalatriðið, en ekki efnið. Í sumar er í ráði, að byggja annan slipp nokkuð stærri er getur tekið skip á stærð við "Esju". Slippurinn sem þegar er byrjaður hefir kostað um 215 þús. kr. Hlutafje fjelagsins er nú 197 þús. kr. Þar af eru 100 þús. krónur almennir hlutir og 97 þús. kr. forgangshlutir. Stjórn fjelagsins skipa nú Th. Krabbe, vitamálastjóri, formaður, Kristján Siggeirsson, kaupmaður og Þórarinn Kristjánsson, hafnarstjóri. Framkvæmdastjóri fjelagsins er Sigurður Jónsson, verkfræðingur. 

Morgunblaðið. 30 apríl 1933.