28.11.2016 09:41
B. v. Ingólfur Arnarson RE 201. TFXD.
Strax eftir kl. 1 fóru bæjarbúar að streyma niður að höfn, því allir vildu sjá togarann, sem svo mikið orð hafði farið af. Var Ingólfsgarður og bryggjan við hann brátt þjettskipað fólki. Laust fyrir kl. 12,30, sjest til Ingólfs Arnarsonar, þar sem hann siglir fánum skreyttur inn á milli eyjanna. Var það fögur sjón. Ingólfur Arnarson flautar, heilsar Reykjavík. Þegar hann var kominn innarlega á Engeyjarsund kemur flugvjel sveimandi og flýgur nokkra hringi yfir skipið. Það var fyrsta árnaðaróskin frá Reykjavík. Ingólfur Arnarson legst nú á ytri höfnina og lóðsbátur og tollbátur fara út. Aðeins 50-60 faðma frá Ingólfi Arnarsyni, þar sem hann staðnæmdist á ytri höfninni, var skip á síldveiðum, nýbúið að kasta nótinni og voru skipverjar að draga nótina inn. Byrjuðu þeir að háfa inn gott kast í sama mund og Ingólfur stöðvaðist. Var þetta skemtileg aðkoma.
Kl.
stundvíslega 14,30, siglir Ingólfur Arnarson inn í höfn og legst við
hafnargarðinn fyrir framan hafnarhúsið. Þar var mikill mannfjöldi saman kominn
á uppfyllingunni, á nærliggjandi skipum, á húsþökum og yfir höfuð hvar sem hægt
var að fóta sig. Kl. 4 hófst móttökuathöfnin um borð í skipinu og var henni
útvarpað. Fyrst ljek lúðrasveit Reykjavíkur undir stjórn Albert Klahn minni
Ingólfs: Lýsti sól, stjörnustól. Þessu næst flutti Jóhann Þ. Jósepsson
sjávarútvegsmálaráðherra ræðu. Hann hóf mál sitt á þessa leið: "Þessi fagri
febrúardagur markar tímamót í sögu íslenskrar stórútgerðar, og er merkisdagur í
sögu þessarar þjóðar. í dag fagnar höfuðstaður landsins, fagnar þjóðin öll,
komu þessa skips, sem er hið fyrsta af 32 samskonar botnvörpuskipum, sem
fyrverandi ríkisstjórn ákvað í ágústmánuði 1945 að láta smíða fyrir íslendinga
í breskum skipasmíðastöðvum. Vjer bjóðum hjer með skip og skipshöfn hjartanlega
velkomna heim"Því næst rakti ráðherrann í stórum dráttum aðdraganda
togarakaupanna, sem var stærsti þátturinn í nýsköpun atvinnulífsins, sem
fyrverandi ríkisstjórn beitti sjer fyrir. Þetta væri fyrsti togarinn af 32, sem
íslendingar sömdu um smíði á í Bretlandi. Síðan sagði ráðherrann: "íslendingar.
Öld fram eftir öld bjuggu landsmenn við skarðann hlut hvað skipakost snerti en
sóttu samt fast sjóinn og færðu björg í bú. Skráðar eru sögur og þjóð- inni
kunnar um dáðrakka drengi og hugumprúða, sem buðu höfuðskepnunum byrginn á opnu
skipunum sínum á þeim tímum sem skáldið hafði í huga er kvað: Fljúga stórir út
frá Eyjum áragammar á vastir framla innan frá landi með öllum söndum út er róið
á þrútinn sjóinn. Þótt mörg sje sagan kunn um baráttu og fórnfúst starf feðra
vorra og þeirra feðra á þessu sviði eru þær þó fleiri, sem hann einn veit sem
alt sjer og yfir öllu vakir. í dag minnumst vjer þeirra sem í því aldalanga
stríði stóðu með þakklátum huga. Og þá ber oss líka að minnast þeirra stórhuga
athafnamanna, sem á liðnum áratugum hafa staðið í fylkingarbrjósti í
sjávarútvegsmálum vorum, þeirra, sem hófu þilskipaútgerð og þeirra, sem síðan
rjeðust í það stórræði að kaupa gufutogara til landsins, ennfremur þeirra, sem
bygt hafa upp vjelbátaútgerð landsins á hverjum stað.
Ingólfur Arnarson RE 201 leggst við nýju uppfyllinguna við Miðbakka Reykjavíkurhafnar. Mikill fjöldi fólks var samankominn á hafnarsvæðinu að fagna komu skipsins. (C) Friðrik Clausen.
Við
hvert framfaraspor í þessum efnum hefur stórhugur og bjarsýni athafnamanna
landsins verið að verki. En einkum og alveg sjerstaklega verða oss í dag
hugstæð afrek og fórnir sjómanna vorra, sem á undanförnum stríðs og hættutímum
öfluðu þjóðinni flestra þeirra gæða, sem hún nú nýtur, og þeirra verðmæta, sem
hafa gert það fjárhagslega kleift að koma fótum undir nýsköpun atvinnuvega
þjóðarinnar. Þegar vjer nú lítum þetta hið mikla og fríða skip, sem að bestu
manna yfirsýn er talið standa í fremstu röð botnvörpu skipa, eins og þau gerast
best meðal annara þjóða og jafnvel framar, er ánægjulegt til þess að hugsa, að
á þessu og næsta ári á þjóðin von á því að eignast yfir 30 jafn mikil og góð
skip, sem munu dreifast á helstu útgerðarstaðina hjer við land. Þessu skipi
hafa forráðamenn höfuðstaðarins valið nafn landnámsmannsins gifturíka, sem
trúði á handleiðslu æðri máttarvalda og reisti hjer byggðir og bú samkvæmt
þeirri trú sinni. Megi gifta landnámsmannsins fylgja þessu fríða skipi og
hugarfar hans marka þau spor sem vjer stígum til framfara og viðreisnar í
þjóðlífi voru. í lok ræðu sinnar afhenti ráðherrann borgarstjóranum í Reykjavík
skipið til eignar og umráða til handa Reykjavíkurbæ. "Megi því jafnan vel
farnast og verða landi og þjóð til bjargræðis og blessunar", sagði
ráðherrann. Lúðrasveitin ljek "Íslands Hrafnistumenn".
Gunnar
Thoroddsen borgarstjóri tók næst til máls og birtist ræða hans hjer í heild:
Reykvíkingar og aðrir áheyrendur! í dag
hefur mikill viðburður gerst í sögu Reykjavíkur og landsins alls. Fullkomnasta
fiskiskip þjóðarinnar hefur lagst við landfestar á Íslandi. Það er fyrsta skip
hins fyrirheitna lands nýsköpunar atvinnulífsins og munu mörg eftir fara.
Höfuðborg landsins á þetta skip og mun gera það út. Reykjavík, heimili þessa
fyrsta landnema nýsköpunarinnar, Ingólfs Arnarsonar, eins og það var Reykjavík,
sem var heimili og aðsetur fyrsta landnámsmannsins, Ingólfs Arnarsonar.
Gunnar Thoroddsen borgarstjóri heldur ræðu af brúarvæng Ingólfs sem var jafnframt útvarpað til landsmanna. Ljósmyndari óþekktur.
Fiskveiðar
hafa lengst af verið undirstaða Reykjavíkur og aðalatvinnugrein. En tækin hafa
tekið miklum breytingum. Hinir opnu árabátar voru lengi lífsbjörg Reykjavíkur.
Síðar komu þilskip og loks togarar. Eftir súðbyrðingsför kom hinn seglprúði
knörr, eftir seglskipið vjelknúin skeið, yrkir Örn Arnarson. Þessar
gjörbyltingar í útveginum hafa orðið á skömmum tíma. Og nú þegar ný
atvinnubylting er hafin með komu nýtísku togarans Ingólfs Arnarsonar, hljótum
vjer að minnast með virðingu og þökk brautryðjendanna, hinna framtakssömu
forystu- og athafnamanna, er skynjuðu andardrátt hinnar nýju tækni og færðu
þannig þjóðinni aukinn afla og afköst. Nú er nýr þáttur að hefjast í sögu
íslenskrar útgerðar. Togaraflotinn er að endurnýjast. Til viðbótar og í stað
gamalla skipa koma nú þrír tugir nýrra og fullkominna botnvörpuskipa. Þau verða
hraðskreiðari og fengsælli en hin eldri, og hollari vistarverur fyrir
sjómennina. Þau eru atvinnuleg og fjelagsleg framför. En það hefst einnig nýr
þáttur í sögu Reykjavíkur á marga lund. Þetta er til dæmis í fyrsta sinn, sem
bæjarfjelagið sjálft ræðst í rekstur útgerðar. Reynslan mun sýna, hvort sú
tilhögun hentar betur eða verr. Skoðanir eru skiptar um ágæti opinbers
atvinnureksturs. En það segi jeg óhikað, að meginsjónarmið vort hlýtur að vera
það, að fá atvinnutækin og halda þeim úti. Óskir allra flokka munu sameinast í
því að árna hinni nýju bæjarútgerð Reykjavíkur heilla og velgengni.
Forgöngumönnum þessa máls, fyrrverandi ríkisstjórn og nýbyggingarráði, og ekki síst
sjávarútvegsnefnd og útgerðarráði Reykjavíkur, vil jeg flytja alúðar þakkir
Reykjavíkurborgar. En það eitt er ekki nóg að eignast listaskip, sem líklegt er
til mikilla afreka. Þótt tæknin muni komin á það stig að geta siglt mannlausum
skipum eftir áætlun, verða fiskveiðar ekki ennþá a. m. k. stundaðar án
mannafla. Þjóð vor er svo lánsöm að eiga stóra stjett karl menna, sem sækja
sjóinn fast og hræðast hvergi holskeflur Ægis eða dutlunga Ránardætra. Sjómenn
íslands hafa sannað öllum heimi kjark sinn og karlmannslund á árum
styrjaldarinnar. Þeir munu ekki reynast deigari á tímum heimsfriðar í glímu
sinni við hafið. Þeir eiga kröfu til þess, að þjóðin búi þeim í hendur örugg
skip með góðum aðbúnaði fyrir þá sjálfa. Skipið er tæki, fiskimaðurinn
stjórnandi þess.
Ingólfur Arnarson RE 201 nýsmíðaður. Ljósmyndari óþekktur.
Örn
Arnarson segir í hinu snjalla sjómannakvæði sínu: Hvert eitt fljótandi skip ber
þó farmannsins svip, hann er ferjunnar andi og hafskipsins sál. Sjómannastjettin
mun færa björgin í grunn undir framtíðarhöll. Fyrir eitt þúsund sjötíu og þrem
árum nam Ingólfur Arnarson land hjer í Reykjavík vegna þess að öndvegissúlur
hans rak hjer að landi. Þetta glæsta skip er heitið eftir landnemanum fyrsta.
Það er öndvegisskip íslenska fiskiflotans. Vjer berum nú fram til forsjónar
vors fagra lands þá ósk, að gifta fylgi nafni, og að farsæld Ingólfs
landnámsmanns svífi jafnan yfir vötnunum þar sem þetta skip leggur leið sína
um. Fyrir hönd bæjarstjórnar og Reykjavíkurborgar býð jeg togarann Ingólf
Arnarson velkominn og skipshöfn hans alla og veiti honum viðtöku fyrir bæjarins
hönd. Lúðrasveitin ljek: Þar fornar súlur flutu á land. Gísli Jónsson alþm, sem
hefur haft eftirlit með smíði skipsins talaði næst. Hann lýsti skipinu og er
ræða hans birt á öðrum stað í blaðinu. Lúðrasveitin ljek: Það laugast svölum
úthafsöldum.
Þegar móttökuathöfninni var lokið voru landfestar skipsins leystar og siglt út
fyrir eyjar. Var margt boðsgesta innanborðs. Skoðuðu menn skipið eftir því sem
kostur var á, en veitingar (brauð og öl) voru framreiddar í hinum rúmgóðu
vistarverum skipsins.
Af þeim 32 togurum sem samið var um smíði á í Englandi, var 15 úthlutað til
Reykjavíkurbæjar og útgerðarfyrirtækja í bænum. Af þessum 15 togurum keyptu einstaklingar
5 í upphafi, en Reykjavíkurbær 10, en bærinn seldi aftur 5 til
útgerðarfyrirtækja í bænum. Bærinn sjálfur,á því enn 5 togara, þrjá eimknúna og
tvo dieseltogara.
Hjörleifur RE 211. Ljósmyndari óþekktur.
Sjerstakt útgerðarráð hefir yfirstjórn á rekstri bojartogaranna. Það skipa þessir menn: Kjartan Thors, formaður, Sveinn Benediktsson, Ingvar Vilhjálmsson, Jón Axel
Pjetursson og Ingólfur Jónsson. Útgerðarráð hefir kjörið þá Svein Benediktsson
og Jón A. Pjetursson til þess að annast framkvæmdarstjórn bæjartogaronna fyrst
um sinn. Skrifstofa Útgerðarráðsins er í Hafnarhúsinu. Ráðgert er að Ingólfur
Arnarson fari á veiðar eftir 10 daga. Bræðslutæki verða sett í skipið hjer og
það búið til veiða að öðru leyti.
Þrettán manna áhöfn var á skipinu heim. Skipsstjórinn er, sem kunnugt er,
Hannes Pálsson. Aðrir skipsverjar voru: 1. vjelstjóri: Þorkell Sigurðsson. 1.
stýrimaður: Loftur Júlíusson. 2. vjelstjóri Baldur Snæland. 2. stýrimaður:
Gunnar Auðunsson. Bátsmaður: Ólafur Sigurðsson. Matsveinn: Guðm. Maríasson.
Loftskeytamaður: Ingólfur Friðbjarnarson. Hásetar: Jónatan Kristleifsson, Kári
Gíslason og Leó Kristleifsson. Kyndarar: Ármann Brynjólsson og Einar M.
Karlsson.
Ingólfur Arnarson tók um 140 smálestir af vörum í Hull til flutnings heim.
Útvegaði Eimskipafjelag Íslands skipinu flutninginn og sjer um afgreiðslu hans
hjer. Sem tákn góðvildar til þessa fyrsta hinna nýju togara, lætur
Eimskipafjelagið aðstoð sína í tje án nokkrar þóknunar.
Í dag á almenningur þess kost að skoða skipið. Verður það til sýnis frá kl.
9-12 árd. og 1-7 síðd.
Morgunblaðið. 18 febrúar 1947.
Ingólfur Arnarson RE 201. Líkan. (C) Þórhallur S Gjöveraa.
Lýsing á
Ingólfi Arnarsyni
Ræða Gísla
Jónssonar alþm. við móttökuathöfnina
Togarinn Ingólfur
Arnarson, er stærsti og glæsilegasti togarinn, sem Íslendingar hafa enn
eignast. Hann er fyrsta skipið af þrjátíu, sem samið var um smíði á í
Bretlandi, í október 1945, fyrir milligöngu Nýbyggingarráðs og íslensku
ríkisstjórnarinnar. Skipið ef smíðað hjá skipasmíðastöð Mrss Cochrane &
Sons, Ltd. Í Selby. Er það fyrsta skipið af átta, sem samið var um í þeirri
smíðastöð. Það er smíðað samkvæmt ströngustu reglum flokkunarfjelagsins Lloyds
í Bretlandi (+ 100 A L) og þó nokkuð styrkara, þar
sem það þótti nauðsynlegt, vegna íslenskrar vetrarverðráttu. Lengd þess
er 175 fet, breidd 30 fet og dýpt 16 fet. Það er 642 br rúmlestir og 216 nettó
rúmlestir. Burðarmagn þess er 500 smálestir með 81 cm borð fyrir báru. Bolurinn
er hólfaður í sundur með 7 vatnsþjettum skiljum, en alls eru í skipinu 20
vatnsheld hólf. Botn þess er tvöfaldur frá vjelarúmi og fram úr, og skiptist í
geyma fyrir olíur, vatn og lýsi, þannig, að vatnsgeymar eru fyrir 60 smál.
olíugeymar fyrir 245 smál. og lýsisgeymar fyrir 20 smál. Slík skipting bolsins
í vatnsheld hólf, skapar margfalt öryggi fyrir skipið, ef það mætir áföllum af
völdum veðurs, árekstra eða strands. Framrúmi er skipt í tvö fiski rúm, en þeim
aftur skipt í 12 stíur, sem hver er útbúin með 4 hillum. Rúmar skipið þannig
300 smál. af ísfiski. Stærð þeirra er alls 45 þús. teningsfet. Eru þau öll
þiljuð vatnsþjettri viðarsúð. Fyrir framan fiskirúmin er stór veiðafærageymsla,
með hillum og skápum. Aðgangur er í hana frá þilfari.
íbúðir skipverja eru sem hjer segir: í stafni skipsins eru íbúðir og hvílur á
tveimur hæðum fyrir 24 menn alls. Á neðri hæðinni er klefi fyrir 16 menn, og er
það rúm mun stærra en áður var í eldri skipum, ætlað 24 mönnum. Á efri hæð er
klefi fyrir 8 menn. En þess utan er þar setustofa sameiginleg fyrir hásetana,
útbúin með borðum og bekkjum. Á þennan hátt geta þeir, sem frí eiga frá
störfum, hvílt sig í næði, án þess að vera truflaðir af umgangi þeirra, sem við
störf eru. Hverri hvílu fylgir sjerstakur geymsluskápur fyrir föt o. fl. og
setubekkir eru meðfram öllum hvílum. Aðeins tvær hvíluraðir eru í hæðinni, í
stað þriggja í gömlu skipunum, og því bæði loftrými og gólfflötur meiri fyrir
hvern mann en áður þekktist. Út frá setustofunni og innan gengt úr henni, er
baðherbergi og hreinlætisklefi fyrir skipverja, svo er sjerstakur klefi til að
þurka og geyma í yfirhafnir og hlífar skipverja. Þar eru og tvö vatnssalerni. Í
skut skipsins eru einnig íbúðir á tveimur hæðum.
Á neðri hæðinni er
sameiginlegt anddyri fyrir íbúðirnar á þessari hæð, með stiga á milli hæðanna.
Fyrir aftan það er salur með 6 hvílum, borðum og legubekkjum. "Fyrir
framan anddyrið er herbergi tveggja kyndara, með hvílum og bekkjum. Sitt til
hvorrar hliðar eru tvö herbergi, annars vegar fyrir yfir og undirvjelstjóra,
hins vegar fyrir yfir og undirstýrimann. Öll herbergi á þessari hæð eru útbúin
með hvílum, stoppuðum og klæddum legubekkjum, borðum og skápum, en þiljur allar
af gljáðum harð- viði. Á efri hæð er matsalur með borðum og bekkjum, nægilega
stór fyrir alla skipshöfnina, með búri, skápum og matvælageymslum. Þar er og
baðherbergi, hreinlætisklefi, tvö vatnssalerni og þurkklefi fyrir yfirhafnir.
Er þessu komið fyrir til hliðar við borðsalinn og innangengt úr honum í alla
þessa klefa.
Fyrir framan borðsalinn er rúmgott eldhús, með borðum, hillum og
skápum og olíukynntri eldavjel. Samgangur er á milli borðstofu og eldhúss, Þar
er og kæliklefi fyrir vistir, svo skipverjar geti jafnan haft nýmeti á borðum.
Inngangur á þessa hæð er frá báðum hliðum og frá bátaþilfari, en samgangur til
vjelarúms. Fremst í reisn er herbergi skipstjóra, með hvílu, legubekkjum,
borði, stólum og fatask. allt af gljáðum harðviði. Þar fyrir aftan er
baðherbergi, hreinlætisklefi og vatnssalerni. Samgangur er milli herbergis
skipstjóra og stýrishúss, sem komið er fyrir á næstu hæð ásamt loftskeytaklefa
og kortahúsi. Íbúðir allar eru hitaðar upp með olíukynntum miðstöðvarvjelum. Er
dælt um þær allar tæru lofti eftir vild. Er það hvorttveggja nýjung frá
því sem áður hefur verið. Alls eru í
skipinu íbúðir og hvílur fyrir 38 menn. Á bátapalli að aftan er komið fyrir við
"patent" uglur tveim bjargbátum, útbúnum að öllu leyti eftir ströngustu reglura um öryggi. Í reisn
skipsins, yfir vjelarúmi, er komið fyrir lifrarbræðsluklefa. Verður þar komið
fyrir bræðslutækjum af nýrri gerð, sem smíðuð eru hjerlendis að fyrirsögn
Ásgeirs Þorsteinssonar, verkfræðings.
Skipið er útbúið með 1300 hestafla eimknúinni aðalvjel, er knýr það rúmar 13
mílur á klst. Er hún af hinni venjulegu þríþenslu tegund, gerð fyrir að nota
yfirhitaðan eim, en þó endurbætt á margvíslegan hátt frá því sem áður hefur
þekkst í togurum. M.a. er loftdæla vjelarinnar ekki sambyggð með henni, eins og
venja er til, heldur er hún sjerstæð og rafknúin. Á þann hátt er ávalt hægt að
halda uppi fullu sogafli, bæði fyrir aðalvjel og togvindu, hvort sem aðalvjelin
er í hægum eða fullum gangi eða alveg stöðvuð. Er þetta mjög mikill
eldsneytissparnaður og Ijettir mikið gang bæði aðalvjelar og togvindu, og fer
miklu betur með þær vjelar báðar, í meðferð. Er hjer að ræða um algjörlega
nýjung í togurum. Eimketill skipsins er smíðaður fyrir 225 lbs. þrýsting. Hitaflötur
hans er 2800 ferfeta. Hann er kyntur með olíu í stað kola, og sparast því alt
það erfiði og óþrifnaður, sem áður fylgdi kyndingu, kolamokstri, eldhreinsun og
öskuburði. Mun margur gleðjast yfir þeim umbótum.
Aðalvjel og ketill er smíðað
hjá Mrss Amos & Smith. Ltd., Hull. Settu þeir einnig niður allar vjelar í
skipið. Ketillinn er útbúinn með yfirhitunarkerfi, frá Superheater Co., og loftþrýstivjelum
frá Howdensverksmiðjum, sem dæla upphituðu lofti inn í eldkolin. Olíukyndingarvjelarnar
eru smíðaðar hjá Walsend Shipway & Engineering Co., sem smíðuðu allar
vjelarnar í herskipið Hood. Eru þær allar rafknúnar. Loftdælan og eimvatnsdælurnar
eru rafknúðar sjerdælur, smíðaðar af Weirs-verksmíðjunum, en kælidælur,
þilfarsdælur, austurdælur og aðrar sjerdælur, af Qroysdale-verksmiðjunum, og
eru þær einnig allar rafknúðar. Er dælukerfið þannig útbúið, að þótt bæði
kælidæla, aðalvjelar og loftdæla bili, má nota aðalvjel með 80% afli, sem er
afarmikið öryggi fyrir skipið og algert nýmæli. Ný tegund vökvastýrisvjela, smíðuð
hjá Donkin & Co. er tengd beint við stýrið, en virkt frá stýrishúsi. Öllum
stýristaumum er því sleppt, og er það bæði til öryggis og þæginda. Ganga
vökvadælurnar fyrir raf orku. Er þetta einnig nýmæli. Akkersvinda, tvöföld,
smiðuð af Clark Chopman, og alveg sjerstaklega gerð fyrir íslenska togara, er
rafknúin. Getur hún lyft báðum akkerum í einu á 15 faðma dýpi. Togvinda
skipsins er eimdrifin. Er það eina aukavjelin, sem drifin er þannig'. Hún er
300 hestöfl að stærð, gerð fyrir 1200 faðma á hvert kefli. Er hún smíðuð af C.
D. Holmes & Co., Hull, og margvíslega endurbætt frá fyrri tegundum. Þá eru
í skipinu 2 dieselvjelar, hvor 120 hesta, með átengdum 80 kw rafal, sem
framleiða raforku fyrir allar aukavjelar og til Ijósa.
Eru vjelar þessar
smíðaðar hjá Ruston Hornsby & Co. En auk þess er ein 5. kw samstæða frá
sömu verksmiðju, sem nota má til ljósa í höfnum. Skipið er útbúið með talstöð,
loftskeytastöð og miðunarstöð frá M. P. Pedersen, Kbh., tveimur dýptarmælum
Fathometer & Huges, sem bæði sjálfrita og senda neista, eftir vild, einnig
með rafmagnshraðamæli, rafmagnsvjelsíma, " sjerstakri gerð áttavita,
Radartækjum og öðrum nýtísku áhöldum. Þegar hinn valinkunni skipstjóri, Jóhann
Pjetursson, var að lýsa fyrir blaðamönnum hinu glæsilega skipi sínu
"Gylfa", fyrir nokkrum dögum, fjellu honum af munni þessi orð: "Ingólfur
Arnarson er listasmíð. Þar er saman"komið allt, sem íslenskir og breskir
útgerðarmenn og sjómenn geta óskað sjer". Betur verður þessu skipi ekki
lýst. Hið glæsilega skip er árangur af samstiltum vilja þeirra manna allra, sem
metið hafa verk ykkar sjómannanna undan farin mörg og erfið ár, til þess að
mæta óskum ykkar og vonum um betra og öruggara far. Velkominn býð jeg Ingólf
Arnarson að landi. Enn mun hjer með honum hefjast nýtt landnám, nýir
möguleikar, nýir og betri tímar fyrir land og lýð, Þjer allir, sem mál mitt
megið heyra, gefið honum blessun ykkar. Felið hann Guði og góðum vindum í bænum
ykkar fyrr og síðar.
Morgunblaðið. 18 febrúar 1947.