Í þessum mánuði bættust tveir skuttogarar í flota Austfirðinga, fyrstu skipin þeirrar tegundar, sem Austfirðingar eignast. Hér er um systurskip að ræða, 494 tonn eftir eldri mælingareglum með 1200 ha Deutz aðalvél og þrjár ljósavélar af franskri geið. Bæði eru skipin smíðuð árið 1967 og eru keypt hingað frá Frakklandi. Öll siglingatæki era ný. Skipin eru tveggja þilfara þannig að fiskaðgerð fer fram í lokuðu rúmi. Eigendur annars skipsins, Barða NK 120, er Síldarvinnslan hf. í Neskaupstað, en hitt, Hólmatind SU 220, á Hraðfrystihús Eskifjarðar hf. Það var 14. desember, að Barði kom til Norðfjarðar. Skipstjóri á honum er Magni Kristjánsson, 1. stýrimaður er ráðinn Birgir Sigurðsson og 1. vélstjóri Sigurður Jónsson, allir í Neskaupstað. Talsverðar breytingar verða gerðar á skipinu og verða þær framkvæmdar af Dráttarbrautinni hf. Er hér einkum um að ræða breytingar á matsal og eldhúsi til samræmis við kröfur okkar, færibönd fyrir fisk á milliþilfar, smábreytingar í lestum og gerð ísgeymsla á milliþilfari. Loks verður skipið útbúið til veiða með flotvörpu. Vinna við breytingarnar hófst skömmu eftir komu skipsins og sækist verkið mjög vel og er gert ráð fyrir að skipið geti farið á veiðar eftir mánuð hér frá.

Hólmatindur kom til Eskifjarðar 22. desember. Breytingar þær, sem á skipinu verða gerðar, munu mestallar framkvæmdar á Eskifirði. Skipstjóri á Hólmatindi verður Auðunn Auðunsson, nafnkunnur togaraskipstjóri, 1. vélstjóri Guðmundur Valgrímsson úr Reykjaivik, en 1. stýrimaður hefur ekki enn verið ráðinn. Menn vænta mikils af þessum skipum. Talið er, að skuttogarar hafi mun meiri möguleika til að fiska en síðutogarar. Mætti þvi ætla að afkoma þeirra verði betri og sjómannahlutur hærri. Þá er þess og vænzt, að útgerð þeirra verði til að lengja til muna árlegan reksturstíma frystihúsanna og mynda traustari rekstursgrundvöll fyrir þau og auka á atvinnuöryggi verkafólks.

Vikublaðið Austurland 30 desember 1970.

Leifar af breska togaranum Goth fundnar eftir 49 ár

STAÐFESTING hefur fengist á því að reykháfurinn sem Helga RE fékk í troll síðastliðinn laugardag og sagt var frá í Morgunblaðinu í gær, er af togaranum Goth frá Fleetwood sem fórst árið 1948 með 21 manns áhöfn. Hannes Þ. Hafstein, fyrrverandi forstjóri Slysavarnafélags Íslands, hafði getið sér til um að reykháfurinn væri af Goth vegna áletrunar á honum.Bretinn Michael Thompson, sem rannsakað hefur sögu breskrar togaraútgerðar og veiðar við Ísland, segir að skrásetningarnúmerið H- 211 sem sást á reykháfnum sé það sem Goth bar áður en hann var seldur frá borginni Hull til Fleetwood árið 1946. Hluti af máluðu skrásetningarnúmeri hefur einnig varðveist á reykháfnum og má þar greina bókstafina F og D. Skrásetningarnúmer Goth í Fleetwood var FD-52.

Þegar blaðamaður Morgunblaðsins hafði samband við Thompson í gær kannaðist hann strax við skráningarnúmerið því hann er einmitt þessa dagana að kanna heimildir um Goth og fleiri togara sem smíðaðir voru í sömu skipasmíðastöð.

Camoens hlekktist á við Hornstrandir 23. júní. Var á leið norður fyrir land frá Rvík með 84 vesturfara, eptir 8-900 í viðbót á 6 höfnum nyrðra og eystra. Hitti fyrir hafís við Horn, komst gegnum hroða inn fyrir Reykjarfjörð, varð að snúa þar aptur, af því að þar var fyrir samföst spöng, en laskaðist af jökum fram undan Trjekyllisvík og hleypti þar á land. Höfðu höggvist tvö göt á síðuna sitt hvoru megin að framan. Náði landi í smárri möl fjórðung stundar eptir, sigið þá um 2 1 /2 fet. Fólk allt óskemmt á land. Ekki vonlaust um að bæta megi svo, að skipinu verði fleytt tómu til hafnar hingað til Rvíkur og kannske lengra. Skrifað hjeðan til Skotlands eptir öðru skipi í staðinn með franska herskipinu öðru í fyrra dag, en Coghill segir því ekki muni verða hætt norður fyrir land fyr en í ágústmánuði.

Ísafold. 30 júní 1883.

                Línuveiðarinn Fjölnir ferst. 

Þann 9. apríl síðastliðinn,  fórst línuveiðarinn Fjölnir frá Þingeyri, er hann varð fyrir árekstri erlends skips undan ströndum Englands. Fjölnir var á leið frá Vestmannaeyjum hlaðinn fiski. Var þettla fyrsta ferð hans út á þessu ári, því að hann var nýkominn úr langri viðgerð. Ferðin gekk að óskum, þar til kl. 11 að kvöldi þess 9. apríl, að skipverjar sáu allt í einu ljós á skipi og í sama mund rákust skipin á, og var þó  Fjölnir með öll lögleg ljós. Skipið, sem árekstrinum olli, lagði Fjölni þegar á hliðina, svo að hann sökk samstundis. Skipverjar munu allir hafa hent sér í sjóinn, er þeir sáu hversu fara myndi, nema einn eða tveir, er ekki munu hafa komizt frá skipinu. Björgunarfleka skipsins skaut brátt upp, er Fjölnir var sokkinn og lýsti þá Ijós flekans. Fjórir skipverjanna, er syndir voru, komust upp á flekann, og stýrimanninum, er var ósyndur, tókst einnig að bjarga þangað. Hið erlenda skip var stöðvað þegar eftir áreksturinn Og skotið út báti af því til að bjarga skipbrotsmönnunum. Var siðan leitað á slysstaðnum, en árangurslaust. Hið erlenda skip reyndist vera Lorids Grovve frá Glasgow,  2000 rúml. að stærð. Fyrst var farið með skipbrotsmennina til Londonderry og fengu þeir þar hinar beztu viðtökur á sjómannaheimilinu, en þaðan fóru þeir svo samdægurs til Fleetwood. Af skipshöfninni fórust þessir menn: Gísli Gíslason, háseti, frá ísafirði, f. 19. Júní 1914. Guðmundur Ágústsson, kundari, frá Sæbóli í Aðaldal, f. 21. apríl 1922. Magnús G. Jóhannsson, matsveinn, Þingeyri, f. 25. júní 1922. Pétur Sigurðsson, kyndari, Dýrafirði, f. 25. marz 1918. Pálmi Jóhannesson, háseti, Miðkrika Hvolhreppi, f. 1918. Menn þessir voru allir ókvæntir og einhleypir. Þessir menn björguðust: Jón Sigurðsson, skipstjóri, Reykjavík. Þorkell Þórðarson, 2. vélstjóri, Reykjavik. Steinþór Benjamínsson, stýrimaður, Þingeyri. Jón Gislason, 1. vélstjóri, Reykjavík. Þorlákur Arnórsson, háseti, Ísafirði. Fjölnir var smíðaður í Selby 1922 og var 123 rúml. brúttó. Hann var eign H/f. Fjölnir á Þingeyri. 

Ægir. 38 árg. 1945. 2-4 tbl. 

SKÚLI MAGNÚSSON, annar nýsköpunartogari Reykjavíkurbæjar, sigldi fánum skreyttur hjer inn á höfn í gærmorgun. Nokkru fyrir hádegi fór borgarstióri bæjarráðsmenn og útgerðarráð bæjarins, um boð í skipið til að skoða það. Skúli Magnússon er nokkru lengri en Ingólfur Arnarson. Þilfarslengd skipsins er 180 1/2 fet, en togarinn þarf 199 feta langt bryggjupláss, þar sem hann liggur við Faxagarð. Ferðin heim gekk mjög vel og láta skipverjar vel yfir skipinu. Einkennisstafir Skúla Magnússonar eru RE-202. í reykháf skipsins er hið nýja merki Bæjarútgerðar Reykjavíkur, en það er bókstafurinn R í skildi, sem málaðir eru á fánalitirnir. Þetta merki teiknaði Halldór Pjetursson. Skipstjóri á Skúla Magnússyni er Halldór Guðmundsson, er lengi var á Júní. Fyrsti stýrimaður er Sigurður Þorleifsson er var skipstjóri á Skutli og fyrsti vjelstjóri er Loftur Ólafsson, en hann var á Max Pemperton um langt skeið.

Morgunblaðið. 9 júlí 1948.

1935 - Þráinn NK 70, Neskaupstaður, Ísland - Ölver Guðmundsson
1946 - Stjørnan KG119, Klaksvík - Bethuel Johannesen
1951 - Broddur VA224, Sørvág - P/F N.Niclasen
1962 - lagdur.
1963 - Broddur, VA224, Sørvág - Dánjal J.F. Hermansen, Hósvík
1965 - Streymsund, VN164, Hósvík - Dánjal J.F. Hermansen.
1970 - Streymsund, TN164, Tórshavn - Herman B. Hermansen
1977 - Birita, VA11, Miðvágur - Arnhold og Karl Johannesen 
1980 - Birita TG30, Lopra - William Suni Bech
1983 - Voyliklettur KG 697, Klaksvík - Niels Helgi Bech
1986 - Voyliklettur KG 697, Klaksvík - A.E.Joensen
1989 - Voyliklettur KG 697, Klaksvík - J.F.Hansen
1991 - Nestindur KG681, Klaksvík - Jógvan Oluf Vesturlið
2005 - Kára TN1188, Tórshavn - Eli Petersen
2011 - Broddur - Grunnurin "Broddur" - Áhugafelag í Vágum 

Heimild: www.vagaskip.dk

  Hálfrar aldar afmæli íslenzkra gufuskipa. "Ásgeir litli" var fyrsta íslenzka gufuskipið.

 Ásgeir G. Ásgeirsson kaupmaður og etatsráð - varð til þess að eignast fyrsta íslenzka gufuskipið. Var það »Ásgeir litli,« sem allir eldri ísfirðingar kannast við, og sem smíðaður var til þess að fullnægja samgönguþörfinni um ísafjarðardjúp. Var »Ásgeir litli« svo langt á undan tímanum, þótt lítill væri, að hann var um langt skeið myndarlegasti og þægilegasti flóabáturinn hér á landi. Og stórum betri, miðað við fhitningaþörlina eins og hún var þá, en þeir farkostir sem nú eru tíðastir í Djúpferðum. 30. f. m. voru liðin rétt 50 ár síðan »Ásgeir litli« kom hingað til Ísafjarðar; kom hann 30. júní 1890 og hóf skömmu síðar Djúpferðir, og fór alls 14 áætlunarferðir það sumar, en auk þess aukaferðir í þágu verzlunarinnar, sem hafði fiskimóttöku víðsvegar í Djúpinu og sumstaðar fastar verzlanir, og auk þess á Suðureyri í Súgandafirði og Flateyri í Önundarfirði.

Styrkur til ferðanna var 3 þúsund krónur, og þótti mörgum mikill. Hélzt hann óbreyttur mörg ár, en hækkaði nokkuð síðar, einkum eftir að P. M. Bjarnarson annaðist Djúpferðirnar með gufubátnum Tóta. Djúpferðunum fór smáfjölgandi ár frá ári. Sáu menn skjótt þægindin við fastar áætlunarferðir. Fargjald frá ísafirði til Arngerðareyrar var kr. 2,50 og frá Ísafirði til Hesteyrar kr. 2,00. "Ásgeir litli" var ekkert stórskip, 17 rúmlestir netto, en hafði rúmgóða káetu með stoppuðum bekkjum. Heldur þólti hann hættuskip lítið hlaðinn; talinn hlunnvaltur, en aldrei henti neitt slys í hinum mörgu ferðum litla Ásgeirs, eins og hann var almennt kallaður. Má eflaust þakka það aðgætni skipstjóranna, en þeir voru tveir allan tímann, sem litli Ásgeir var í förum. Fyrst danskur maður, Bley. Kom hann með skipið hingað frá Danmörku, og stýrði honum í mörg ár. Sigldi hann til Danmerkur að haustinu, venjulegast með skipum Ásgeirsverzlunar. Fyrst með skonnortunni S. Louise og síðan með gufuskipinu »Stóra Ásgeir,« sem Ásgeirsverzlun keypti 1902. Þegar Bley hætti skipstjórn á Asgeiri litla tók við henni Ole Andreasen, norskur maður; kom hann hingað til Ásgeirsverzlunar sem seglmakari, og stundaði jafnan þá iðn að vetrinum. 50 ára afmæli Ásgeirs litla, sem brautryðjanda í starfrækslu íslenzkra gufuskipa á að vera lögeggjan til allra ísfirðinga um það, að fá sem allra fyrst farkost í Djúpferðirnar, sem sé ekki minna merkilegur og á undan tímanum en Ásgeir litli var á sínum tíma. Það er öllum Ijóst, að flutningaþörfin hefir margfaldast á síðustu árum, og hitt er þá líka jafn ljóst að þeirri þörf verður ekki forsvaranlega fullnægt með misjöfnum leiguskipum. Til þess að fá varanlegan og góðan farkost um Djúpið er því aðeins tvent fyrir hendi, annaðhvort að kaupa hentugt skip til ferðanna eða láta smíða nýtt skip.

Vesturland 13 júlí 1940.

Faxaflóabáturinn nýí, Ingólfur , leggur ekki á stað frá Norvegi hingað fyr en 1. maí. Hann byrjar ferðir sínar hér um flóann á að gizka um miðjan maí. Þarf að hafa tíma til að búa sig, þegar hér er kominn, afla sér vista o.s. frv.

Ísafold 29 apríl 1908.

Faxaflóabaturinn nýi, Ingólfur, hafnaði sig hér í morgun eftir 8 daga ferð frá Björgvin. Skipstjórinn heitir Sigurjón Pétur Jónsson, 27 ára gamall, ættaður af Eyrarbakka (bróðir Sigurðar Iæknis Jónss. í Khöfn); hann hefir átt heima í Stafangri 4 ár, kvæntur þarlendri stúlku og flytja þau sig nú hingað alkomin. Báturinn er nær 70 smálestir að stærð, tekur um 60 farþega í 2. farrými og nál. 40 í 1. farrými, hefir um 9 mílna hraða í vökunni, er smíðaður úr stáli, traustur mjög og vandaður í alla staði. Skipshöfnin hrepti vonzkuveður, blindbyl og rok á miðvikudag suður undan Ingólfshöfða, og gjörir hún mikið orð á því, hve báturinn hafi reynst prýðilega. Hann hefir kostað 66 þús. krónur.

Ísafold 9 maí 1908.

Faxaflóabáturinn nýi, Ingólfur, er nú tekinn við ferðunum um flóann. Fór til Keflavíkur daginn eftir að hann kom hingað og sótti á 4. hundrað manns, auk fullfermis af flutningi. Samtímis sótti Geraldine fólk og flutning suður fyrir Skaga, eins margt og hún tók. Þar með hætti hún áætlunarferðunum, en verður í flutningum áfram hins vegar og fer siðan að stunda fiskiveiðar. Hún hættir við góðan orðstir fyrir flýti og ferðavaskleik; hefir aldrei brugðið út af áætlun i allan vetur, hverju sem viðrað hefir, og hefir skipstjórinn, Jón Árnason, fengið á sig almenningsorð fyrir óvenjumikla atorku og áræði og þar með stilling og gætni, enda komið sér mætavel við ferðafólk fyrir lipurð og alúðlega nærgætni, hann og hans menn. Hann er og allra manna kunnugastur öllum leiðum hér um flóann, þvi mikill söknuður að honum frá þeim starfa. Bót í máli, að hinn nýi skipstjóri á Ingólfi fær og bezta orð hjá þeim, er hann þekkja. Ingólfur mikið sélegur bátur, vandaður að sjá að öllu smíði og haglega fyrir komið farþegarúmi í honum. Hann er dável hraðskreiður, 8 ½ -8 ¾  mílna ferð á vöku. Hann er hið fyrsta alislenzkt farþegagufuskip. Skipshöfn öll islenzk, nema vélstjóri (norskur).

Ísafold 13 maí 1908.

Skinney-Þinganes var stofnað árið 1999 með samruna þriggja fyrirtækja, Borgeyjar hf., Skinneyjar hf. og Þinganess ehf. Borgey var elst þessara fyrirtækja, stofnað af Kaupfélagi Austur-Skaftfellinga ásamt hópi einstaklinga árið 1946, en Skinney og Þinganes voru fjölskyldufyrirtæki með um það bil 30 ára sögu að baki. Skinney var stofnuð árið 1968 en Þinganes fjórum árum síðar. Bæði fyrirtækin gerðu út vertíðarbáta og frá árinu 1987 rak Skinney einnig allumfangsmikla saltfiskverkun, humarfrystingu, síldarsöltun, síldar- og loðnufrystingu og niðurlagningu á síld.