"Gylfi" Nýi botnvörpungurinn

Það var stórt skarð, er höggvið var í fiskiflotann íslenzka, er helmingur allra botnvörpuskipanna var seldur til útlanda, illu heilli. Munu allir, sem nokkurn skilning hafa á nauðsyn þess, að atvinnuvegir þjóðarinnar haldist í horfi og dafni, óska þess, að eigi verði þeirrar stundar langt að bíða, að skarðið það verði fyllt. Og því er það, að manni finnst góður gestur kominn að landi í hvert sinn sem nýr botnvörpungur íslenzkur kemur hingað. Síðan fór að hægjast um í heiminum og heljartök styrjaldarinnar að linast, hafa komið hingað þrír botnvörpungar. "Vínland'' kom fyrst, frá Hollandi. Þá kom hinn vandaði botnvörpungur "Egill Skallagrímsson", sem brezka flotastjórnin hafði haft í víking og kallað "Iceland,,. Egill var smíðaður með nokkru öðru móti en aðrir botuvörpungar, og sniðinn eftir því sem eigendur hans álitu bezt henta hér við land. Hafa þeir áreiðanlega verið heppnir í vali sínu, því Egill reyndist hið ágætasta skip og fylgdu honum úr hlaði óskorin lofsyrði brezku flotastjórnarinnar, er hann var afhentur eigendunum. Þriðji botnvörpungurinn kom í nótt. Heitir hann "Gylfi" og er eign Magnúsar Magnússonar forstjóra o. fl. en skipstjórinn er Jóel Jónsson.
Langur hefir aðdragandinn orðið að því að fá skipið. Um smíði á því var samið í júnímánuði 1914 við skipasmíðastöð Schiebecks í Geestemunde. En svo kom ófriðurinn og tók stjórnin skipið þegar í sína þjónustu og hefir haldið því síðan. Þjóðverjar gáfu "Ými", »Víði" og "Rán" laus árið 1915 en »Gylfi" fékkst ekki. Er það senniega af því að hann var stærstur skipanna. Þýzka stjórnin hefir haft skipið í sinni þjónustu öll ófriðarárin en leigu hefir hún þó goldið eftir það. Fyrsta febrúar síðastliðinn fóru þeir, Magnús Magnússon og Jóel skipstjóri utan til að fá skipið. Hafa þeir verið í ferðinni rétt hálft ár. Jóel alltaf í Þýzkalandi en Magnús til skiftis í Þýzkalandi og Kaupmannahöfn og gekk eigi greiðlega að fá skipið afhent. Um síðir fékkst þó viðurkenning þýzku stjórnarinnar fyrir því að skipið væri íslenzk eign og kol gátu þeir herjað út handa  skipinu svo að það kæmist til Esbjerg. Kostaði það miklar málalengingar og fyrirhöfn að fá skipið afhent, m. a. þurftu þeir að fara til Berlín. Magnús rómar mjög hjálpsemi og dugnað Jóns Krabbe  skrifstofustjóra og Jóns Sveinbjörnssonar í málinu.
"Gylfi" er lengstur íslenzku botnvörpunganna, 150 fet á lengd, en áður var sá lengsti 140 fet. Breiddin er 25 fet. Skipið er 350 smálestir brúttó. Vélin hefir 550 hestöfl en auka má upp í ca. 750. Skipið er vel byggt og vandað og búið öllum nýtízku tækjum. Segir Magnús að því hafi verið haldið furðu vel við, og sé að öllu leyti óskemmt eftir skylduvinnuna í Þýzkalandi. Málning hafi að vísu verið ófáanleg, en tjara verið notuð í staðinn til að verja ryði, og blönduð ýmsum efnum. Ómögulegt telur Magnús að fá botnvörpuskip byggð í Þýzkalandi nú. Þjóðverjar hafa svo margt að vinna fyrir sjálfa sig að þeir komast ekki yfir það. Og svo hvílir á þeim mikil skipasmíðakvöð fyrir Breta. "Gylfi" var fimm sólarhringa hingað frá Esbjerg.

Morgunblaðið. 2 ágúst 1919.

Barðinn strandar fram undan Akranesi

Um hádegi í gær, var togarinn "Barðinn " á leið utan úr Flóa og inn á Akranes, til þess að taka þar fiskilóðs. Rjett framan við Akranesvitann, á svonefndum Þjóta, tók togarinn niðri, og komst hvergi. Þetta var laust eftir hádegi. Var það rjett um háflóð. Skipstjóri sendi þegar skeyti til Þórðar Ólafssonar kaupmanns, sem annast afgreiðslu togarans, og segir hvernig komið var. Bað skipstjóri þess, að dráttarbáturinn "Magni " yrði sendur sem fyrst til þess að ná togaranum út af skerinu. Tveim tímum seinna fjekk Þórður skeyti um það frá togaranum, að kominn væri leki að skipinu, og ekki væri hægt að dæla úr því. Um kl. 6 var Magni kominn á vettvang til þess að athuga á hvern hátt togaranum yrði helst náð út með flóðinu um miðnætti.
Togarinn Gyllir fór upp eftir nokkuru seinna, til þess að verða til aðstoðar ef með þyrfti. Kunnugir menn á Akranesi, er Þórður Ólafsson átti símtal við, töldu allar líkur til þess, að Barðinn myndi nást út þarna . Við stefni hans var 7 faðma dýpi, en afturhlutinn lá á klettinum. Togarinn sást vel hjeðan úr Reykjavík, og var auðsjeð hjeðan kl. um 6 í gærkveldi, að hann hallaðist mikið og bar hátt á honum á skerinu. Togarinn er vátryggður hjá Sjóvátryggingarfjelagi Íslands.

Morgunblaðið. 22 ágúst 1931.

    Barðinn, vonlítið að hann náist út

Í blaðinu í gær var frá því skýrt að tvö skip voru í fyrrakvöld komin á vettvang til þess að reyna að bjarga Barðanum af Þjótnum, hafnarbáturinn Magni og togarinn "Gyllir." Er hafnarbáturinn Magni kom að Þjótnum kl. að ganga sjö á föstudagskvöld, voru skipverjar af Barðanum allir í skipsbátunum, og höfðu verið það um hríð, því þá var togarinn farinn að hallast svo mikið á skerinu, og kominn svo mikill sjór í hann, að búast mátti við því, að hann kynni að sökkva skyndilega. Var nú tekið til óspiltra málanna að dæla úr togaranum. Tókst þá að dæla úr lestarrúminu, en Magni hafði ekki við að dæla úr vjelarrúminu. Um miðnætti á laugardagsnótt var gerð tilraun til þess að draga togarann af skerinu.
Var sín dráttartaugin sett í hvort skipið, Magna og Gyllir. En Barðinn bifaðist ekki. Aftari helmingur Barðans var á skerinu, en framendinn stóð fram af því. Er hætt var tilraunum þessum, var haldið áfram að dæla úr skipinu. En nú höfðu dælurnar ekki við, skipið fylltist af sjó, og varð þá svo fram þungt, að klukkan að ganga þrjú um nóttina, stakkst það fram af skerinu, svo stefni þess stendur í botni, en afturendann upp úr sjó. Gyllir snéri nú til Reykjavíkur, en Magni kom ekki fyrr en kl. 8 í gærmorgun, og þá með skipshöfn Barðans, nems skipstjóra og vjelstjóra. Þeir komu síðar með vjelbát. Er skipverjar af Barðanum fóru í bátana, tóku þeir allan farangur sinn með sjer.
En veiðarfæri skipsins voru ekki tekin, sakir þess, að allir bjuggust þá við því, að skipið næðist út. Sker þetta, Þjóturinn, sem Barðinn strandaði á, er, að sögn 3 klettahnjótar, svo sem mótorbátslengd hver. Á skeri þessu brýtur alltaf, nema þegar sjór er ládauður, eins og hann var í þetta sinn. Barðinn var smíðaður í Englandi árið 1913; 416 smálestir að Stærð. Eigendur h.f. Heimir hjer í Reykjavík. Með veiðarfærum og afla var skipið vátrygt fyrir kr. 270.000. Farið hefir verið fram á, að Ægir kæmi á vettvang í dag, til þess að athugað yrði enn hvort nokkur von sje til þess að ná skipinu  út.

Morgunblaðið. 23 ágúst 1931.

            Nýr bátur til Dalvíkur

Nýr bátur er kominn hingað til Dalvíkur. Er það 58 lesta bátur, smíðaður í Danmörku. Helgi Jakobsson sigldi bátnum heim, en Jóhannes Jónsson mun verða formaður á vetrarvertíð. Eigandi hins nýja báts er hlutafélagið Röðull. Framkvæmdastjóri þess er Jón Stefánsson. Báturinn er vandaður og gott sjóskip að sögn. Á leiðinni til Íslands gistu skipverjar hjá íslenzkri fjölskyldu í Klakksvik og héldu þar jólin.

Dagur. 4 janúar 1956.

Togarafélögin Víðir og Ýmir í Hafnarfirði 

Togaraútgerð, rekin með nýtískuskipum og að fullu samkeppnisfær við það, sem gerist best annars staðar, hófst í Hafnarfirði árið 1915. Þá komu til bæjarins tveir nýir togarar, báðir smíðaðir í Þýskalandi. Hétu þeir Víðir og Ýmir, eign samnefndra hlutafélaga.
Ýmisfélagið var eldra, stofnað 24 febrúar 1914. Stjórnina skipuðu þeir Ágúst Flygenring, Olgeir Friðgeirsson og Hjalti Jónsson (Eldeyjar-Hjalti). Þessir menn höfðu áður komið að togaraútgerð frá Hafnarfirði. Hjalti segir frá því, að Holger Debell forstjóri Hins íslenska steinolíufélags, hafi verið annar aðalhvatamaður að stofnun félagsins ásamt Ágúst Flygenring.
Hitt félagið, Víðir, var stofnað 11 febrúar 1915. Stjórnina skipuðu þeir Magnús Einarsson dýralæknir, formaður, Pétur Halldórsson bóksali, síðar borgarstjóri í Reykjavík og Guðmundur Böðvarsson kaupmaður. Þá voru þeir og hluthafar bræðurnir Böðvar bakari og Þórarinn Böðvarssynir. Hafði Þórarinn prókúruumboð og framkvæmdastjórn.

Saga Íslenskrar togaraútgerðar fram til 1917.
Heimir Þorleifsson 1974.

      Botnvörpungurinn Víðir GK 450

Hinn nýi botnvörpungur Hafnfirðinga, kom hingað í nótt. Liggur hann fyrir innan Battarísgarðinn, allur flöggum skreyttur.

Vísir. 29 maí 1915.

                        Árekstur

Botnvörpungarnir »Rán« og , »Víðir« rákust á á Eyjafirði í gær.  Sagt er að »Rán« (eign M. Th. Blöndahl o. fl.) hafi skemst allmikið, en »Víðir« (Guðm. Böðvarsson o. fI. ekki meira en svo að hann getur haldið áfram síldveiðinni.

Vísir. 9 september 1915.

       Togarann Sindra rekur á land

Togarann Sindra frá Akranesi rak mannlausan á land, undir túnfætinum að Saurbæ á Hvalfjarðarströnd í gærmorgun. Óvíst er hvort skipinu verði bjargað. Nokkru eftir að Sindri kom af síldveiðum á liðnu sumri, var togarinn fluttur inn í Hvalfjörð og lagt þar, en sem kunnugt er liggja nú því nær allir gömlu togararnir við festar. Nokkru fyrir hádegi í gær veitti heimilisfólkið því eftirtekt að skip kom, að því er virtist siglandi upp að landinu. Þótti heimilisfólkinu þetta all kynlegt, en hjelt að hjer væru á ferð erlendir fiskimenn á skipi sínu, villtir af leið. Segir nú ekki frekar af ferðum skipsins, fyrr en það strandar í fjörunni, skammt vestan við túnfótinn í Saurbæ. Var veður þá hið besta. Kom þá skýrt í ljós að þetta var Sindri, sem legið hefur í Hvalfirði í allan vetur. Í gærkvöldi var óvíst hvort takast myndi að bjarga togaranum.

Morgunblaðið. 24 desember 1949.

      Vélbáturinn Hilmir frá Keflavík                           sökk í fyrrinótt

           Sex manna áhöfn bjargað

Vélbáturinn Hilmir frá Keflavík sökk í fyrrakvöld kl. 11,45 um 8 mílur norður af Eldey. Áhöfnin, 6 menn, komst í gúmmíbát og síðan var þeim bjargað um borð í vélbátinn Freyju frá Sandgerði. Komu skipbrotsmenn heilir á húfi til Sandgerðis um kl. 3 í fyrrinótt. Hilmir KE 18 var byggður úr eik í Sviþjóð 1934 og var hann 18 tonn að stærð. Skipstjóri og eigandi Hilmis er Baldur Júlíusson. Höfðu þeir verið á handfæraveiðum undanfarið og fóru til veiða s.l. mánudag. Er þeir voru að veiðum um 7 mílur norður af Eldey um kl. 10,45 í fyrrakvöld, urðu þeir varir við að Ijósin slokknuðu. Er nánar var að gætt, kom í Ijós, að mikill sjór var í vélarrúmi og dugði ekki til þótt dælurnar þar væru í gangi.
Skipverjar reyndu að bjarga bátnum með því að setja einnig í gang dælurnar á dekki og reyndu einnig að ausa bátinn, en allt kom fyrir ekki. Var þá stefnt til lands, en þar sem sjórinn í vélarrúmi jókst stöðugt ,var haft samband við nærstadda báta um talstöð. Fyrst náðist samband við bát frá Hafnarfirði, sem staddur var í 16 mílna fjarlægð. Skotið var upp neyðarblysum frá bátnum, og hann yfirgefinn og farið í gúmmíbát kl. 11,40. Hilmir sökk síðan kl. 11,45. Frá gúmmíbátnum var síðan skotið neyðarblysum öðru hverju og að lokum kom vélbáturinn Freyja á vettvang og bjargaði mönnunum 6. Var þá um klukkustund liðin síðan Hilmir sökk. Skipbrotsmenn komu til Sandgerðis um kl. 3 í fyrrinótt og hafði enginn þeirra orðið fyrir neinum meiðslum eða hnjaski. Þeir misstu allan farangur sinn, því að ekkert rúm var í gúmmíbátnum, þótt einhverju hefði mátt bjarga, áður en Hilmir sökk. Veður var ekki slæmt, þegar þetta gerðist, NA 4 til 5 vindstig.

Morgunblaðið. 19 ágúst 1965.

               Huginn l ÍS 91

Huginn fyrsti. Svo heitir til bráðabirgða fyrsti bátur útgerðarfélagsins Huginn hér í bænum. Er hann nú kominn til landsins og er væntanlegur hingað í dag. Hefir hann þá verið viku á leiðinni frá Nyborg á Fjóni, þar sem hann var byggður, Báturinn er 60 smálestir að stærð og hefir 130 - 160 hestafla vél. Skipstjóri er Ragnar Jóhannsson. Á hann að vera fullbúinn á síldveiðar, þegar hann kemur, og mun leggja upp á Sólbakka, ef síldveiði helzt hér vesturfrá. Annar bátur félagsins mun koma hingað í byrjun ágúst, og er hann byggður í Korsör á Sjálandi.

Skutull. 27 júlí 1934.

     Hekla og Geysir sækja sjómenn

Báðar millilandaflugvjelar Loftleiða, Hekla og Geysir, fara hjeðan vestur um haf árdegis í dag. Ferðinni er heitið til Nýfundnalands, en þar bíða flugvjelanna rúmlega 50 sjómenn. Sjómenn þessir sigldu þangað fjórum bátum Björgvins Bjarnasonar útgerðarmanns á Ísafirði, en þeir verða gerðir út frá Nýfundnalandi í vetur og munu áhafnir þeirra vera þarlendir menn. Geysir fer ekki lengra en til Gandarflugvallar á Nýfundnalandi og tekur þar um 40 farþega, en Hekla tekur þá sem eftir verða, er hún kemur til baka úr áætlunarflugi til New York. Flugvjelarnar eru báðar væntanlegar úr þessari ferð á laugardaginn.

Morgunblaðið. 20 október 1949.

          Nýr togari kemur á morgun

Fyrir hádegi á morgun bætist eitt skip við í togaraflotann íslenska. Togarinn Vörður, eign h.f. Vörður á Patreksfirði er þá væntanlegur hingað til Reykjavíkur. Vörður er systurskip Gylfa, en þau eru bæði af svonefndri "Sunligthgerð" Gísli Bjarnason skipstjóri flytur skipið hingað heim. En frá Grimsby var lagt af stað s. l. laugardagsmorgun.  H.f. Vörður hefir selt gamla Vörð til Færeyja.

Morgunblaðið. 11 mars 1947.

         Togarinn Vörður ferst í hafi

  Fimm menn fórust, en 14 var bjargað

Enn hefur skarð verið höggvið í íslenska sjómannastjett. Togarinn Vörður frá Patreksfirði fórst á sunnudagskvöld í hafi og með honum fimm menn af 19 manna áhöfn. Með þessu slysi hafa fimm heimili, fjögur á Patreksfirði og eitt í Tálknafirði, misst fyrirvinnu sína. Menn þessir láta eftir sig 15 börn, þar af munu 13 barnanna ekki hafa náð 16 ára aldri. Skipstjórinn á Verði, Gísli Bjarnason, meiddist er slys þetta bar að. Leið honum eftir atvikum vel í gærkvöldi svo og öðrum skipsmönnum, en þeir voru væntanlegir til Akraness árdegis í dag með togaranum Bjarna Ólafssyni, er bjargaði Varðarmönnum, þeim er af komust.
Fjórir skipverjanna, sem fórust, voru búsettir á Patreksfirði, þeir:
Jens Viborg Jensson fyrsti vjelstjóri. Hann lætur eftir sig konu og tvær uppkomnar dætur og sex ára fósturson. Hann var 41 árs.
Jóhann Jónsson annar vjelstjóri, 48. ára að aldri. Lætur hann eftir sig konu og sjö börn. Þrjú þeirra eru innan fermingaraldurs. Hann átti aldraðan föður á lífi, og er hann búsettur hjer í Reykjavík.
Guðjón Ólafsson annar stýrimaður. Hann lætur eftir sig konu og tvö börn og aldraðan föður átti hann á lífi. Guðjón var 43 ára.
Halldór Guðfinnur Árnason, kyndari, 33 ára. Hann lætur eftir sig konu og þrjú börn. Foreldrar hans eru báðir á lífi og búa á Ísafirði.
Ólafur Kristinn Jóhannesson háseti frá Hvammeyri í Tálknafirði. Hann var yngstur þeirra er fórust, 32 ára. Hann var nýkvæntur og lætur eftir sig auk konu sinnar, fósturföður og foreldra.
Frjettin um tildrög þessa hörmulega sjóslyss, voru mjög óljósar í gærkvöldi, en vitað er að Vörður var staddur um 165 sjómílur suðaustur af Vestmannaeyjum er hann sökk. Var togarinn á leið til Bretlands með fullfermi. Slæmt veður var er Vörður sökk og illt í sjó, en togarinn mun hafa sokkið um klukkan sjö. Án þess að geta nokkuð fullyrt um tildrög slyssins, eins og fyrr segir, þá er margt talið benda til þess að það hafi borið að nokkuð skyndilega, því mennirnir 14, er Bjarni Ólafsson bjargaði, voru sagðir hafa verið klæðlitlir er þeim var bjargað.
Bjarni Ólafsson var á leið heim frá Bretlandi og var nærstaddur er slysið varð, en um björgunarstarfið, sem annað í sambandi við sjóslysið, var ekkert vitað í gærkvöldi. Bjarni Ólafsson hjelt sig á slysstaðnum nokkrar klukkustundir eftir að slysið varð í þeirri von að finna lík þeirra, sem fórust. Fann hann þó aðeins eitt þeirra, og mun það hafa verið lík Jóhanns Jónssonar. Í gærkvöldi um kl. 10,30 var Bjarni Ólafsson staddur skammt sunnan Reykjaness og var þar hið versta veður. Þá átti forstjóri útgerðar hans, tal við Jónmund Gíslason, skipstjóra á Bjarna Ólafssyni. Sagðist Jónmundur ekki geta rætt málið við forstjórann um talstöðvar samband, enda mjög slæm skilyrði. En Jónmundur skipstjóri lagði á það áherslu að skipsmönnunum af Verði liði vel og Gísla Bjarnasyni skipstjóra, sæmilega eftir atvikum.
Togarinn Vörður BA 142, var þýskbyggður af svonefndri Sunlightgerð. Hann var smíðaður í Bremerhaven 1936, 620 rúmlestir. Hann var rúmlega 57 m. á lengd og tæplega 9 m. á breidd. - Vörður var með stærstu togurum flotans og kom hingað til lands árið 1947. Eigandi Varðar var samnefnt fjelag, er Garðar Jóhannesson veitir forstöðu.

Morgunblaðið. 31 janúar 1950.

             Sáputogararnir seldir.

Svo sem kunnugt er, voru að styrjöldinni Iokinni keyptir hingað til lands frá Englandi þrír þýzkbyggðir togarar, af svokallaðri "Sunlight" gerð. Tveir þessara togara voru keyptir til Patreksfjarðar, en H/f Alliance keypti þann þriðja. Annar Patreksfjarðartogarinn, Vörður, fórst í hafi í vetur, en hinn, Gylfi, hefur nú verið seldur til Þýzkalands og einnig Kári, togari sá, er Alliance átti.

Ægir. 1 mars 1950.

                  Nýr Gullfaxi

Á annan páskadag kom hingað til bæjarins nýsmíðað fiskiskip, Gullfaxi NK 6. Þetta er mikið skip, 180 tonn að stærð, smíðað úr eik í Djupvik í Svíþjóð eftir teikningu Egils Þorfinnssonar. Eigandi Gullfaxa er samnefnt hlutafélag, en aðalhluthafar eru Ármann Eiríksson og Þorleifur Jónasson, sem sigldi skipinu til landsins og verður skipstjóri á því. Ólafur Eiríksson er fyrsti vélstjóri. Aflvél skipsins er 585 ha. Deutz. Skipið er mjög vel búið að öllu leyti og sýnilega ekkert til sparað að gera það sem bezt úr garði bæði hvað snertir aðbúð áhafnar, öryggisútbúnað og hverskonar tækni útbúnað til veiða og siglinga. Gullfaxi er næststærsta skip, sem nú er í eigu Norðfirðinga. Sýnilegt er, að hann ber mjög mikið, t. d. af síld. Skipið er tilbúið til síldveiða og mun í ráði, að það fari þegar á síld.

Austurland. 27 apríl 1962.

  Þorlákshafnarbátur gjöreyðilagðist í eldi

                Engin slys á mönnum  

Vélskipið Ingvar Einarsson ÁR 14 stórskemmdist af eldi í gær, en engin slys urðu þó á mönnum. Skipið var statt út af Vík í Mýrdal, er eldurinn kom upp og fékk áhöfnin, 12 manns, við ekkert ráðið. Vélskipið Arnar kom á vettvang og dró hið brennandi skip inn á Dyrhólaós, þar sem því var rennt upp í fjöru. Þar slökkti Slysavarnadeildin Víkverji í skipinu, en kjarni deildarinnar er jafnframt kjarni slökkviliðsins í Vík. Er jafnvel talið, að Ingvar Einarsson sé gjörónýtur. Samkvæmt upplýsingum Hannesar Hafstein, framkvæmdastjóra Slysavarnafélags Íslands, gerði Vestmannaeyjaradíó félaginu viðvart um neyð skipsins. Var hið brennandi skip þá statt nokkuð djúpt úti af Vík í Mýrdal, nánar tiltekið 12 sjómílur frá Reynisfjalli og 11 sjómílur frá Hjörleifshöfða. Var þá mikill eldur um borð. Jafnframt var vitað að Arnar ÁR 55, en bæði þessi skip eru gerð út frá Þorlákshöfn, var farinn áleiðis til Ingvars Einarssonar. Eldurinn kom upp aftantil í skipinu og var hvað magnaðastur í vélarrúmi og stýrishúsi.
Áhöfnin gat ekki hafzt þar við og urðu mennirnir að halda til frammi í skipinu, þar sem þeir höfðu neyðartalstöð. Gátu þeir ekki við neitt ráðið. Um klukkan 12,30 kom Arnar að Ingvari Einarssyni og fór þá áhöfn Ingvars yfir í Arnar og hafði þá jafnframt verið komið fyrir dráttartaug milli skipanna. Hélt Arnar svo af stað með bátinn til lands. Slysavarnafélagið lét björgunarsveit sína, Víkverja í Vík, vita af þessu og var sveitin tilbúin á ströndinni, ef á þyrfti að halda.
Þegar Arnar kom síðan upp undir land með bátinn þá var sýnt, að ekki var unnt að koma línu milli lands og báts vegna brims við ströndina. Var því ákveðið að fara með brennandi bátinn vestur fyrir Reynisfjall og reyna við Dyrhólaósinn. Þangað var komið klukkan liðlega 14 í gær, en þar voru þá komnir björgunarsveitarmenn úr Víkverja, sem jafnframt eru í slökkviliðinu í Vík, með slökkvibíl, veghefil og bíl með drifi á öllum hjólum. Var línu skotið út í bátinn og hann síðan dreginn upp í sandinn.
Komust björgunarsveitarmenn um borð og slökktu eldinn. Klukkan 16 tilkynntu þeir lóranstöðinni að eldurinn hefði verið slökktur. Strax og fréttist um eldsvoðann sást frá Reynisfjalli til bátsins og var þá mikill eldur í bátnum og risu miklar eldtungur frá honum, aðallega frá skut og miðskips. Þess má og geta að Lóðsinn í Vestmannaeyjum lagði af stað með dælur strax og fréttist um eldsvoðann, en hann náði ekki í tæka tíð. Vélbáturinn Ingvar Einarsson var eikarbátur, smiðaður í Sviþjóð 1962, 140 brúttórúmlestir að stærð og hét áður Gullfaxi VE 102 frá Vestmannaeyjum. Var báturinn í fyrsta flokks standi og hið bezta skip, er eldurinn kom upp. Er hann nú gjörónýtur. Þá ber þess að geta, að síðdegis í gær kom aftur upp eldur í bátnum, þar sem hann lá í Dyrhólaósi, en fljótiega var slökkt í honum aftur. Arnar var í gærkvöldi væntanlegur með áhöfn Ingvars Einarssonar til Þorlákshafnar.

Morgunblaðið. 12 desember 1974.

     Tvö nýbyggð skip hjá Marselíusi

Nýlega eru hlaupin af stokkunum í skipasmíðastöð Marselíusar Bernharðssonar, tvö skip, Sigurgeir, 62 smálestir, og Guðrún, 10 smálestir. Sigurgeir er Phönix gamli "aukin og endurbætt útgáfa", og er skipið eign Ólafs Guðmundssonar í Keflavík. Guðrúnu á Vísir í Súðavík. Þá er fullsmíðuð ný Dís fyrir Njörð, og heitir hún Jódís. Á að fara að setja í hana vélina. Þá er Marselíus að smíða tvo 16 smálesta báta og í þann veginn að hefja smíði á 45 smálesta skipi. Hefir hann dregið að sér geysimikið af efni í skip, svo að ekki mun hann skorta það fyrst um sinn.

Skutull. 18 september 1942.

    Nauðstöddu skipi komið til hjálpar

Í hádegisútvarpi í gær sendi Slysavarnafélagið tilkynningu til skipa er væru nærri Horni um að vélskipið Guðrún ÍS 97 frá Súðuvík væri hjálparþurfi 4 sjómílur norðaustur af Horni. Guðrún hefur talstöð og gerði loftskeytastöðinni á Ísafirði aðvart, en þá var enginn bátur í landi, sem gat farið út henni til hjálpar. En skip sem var að koma norðan frá Eyjafirði, nafn þess vissi skrifstofa Slysavarnafélagsins ekki, heyrði útvarpstilkynninguna, kom Guðrúnu til aðstoðar og dró hana til Ísafjarðar.

Þjóðviljinn. 22 ágúst 1947.

           M.b. Hagbarður TH 1

 M.b. Hagbarður, er Slippfélagið í Reykjavík hefur smíðað fyrir Húsavíkurkaupstað, og var báturinn fullgerður fyrir yfirstandandi síldarvertíð. Það er ekki nein nýlunda lengur að sjá ný og glæsileg fiskiskip bætast við skipastólinn, og því hætta á að hverjum nýjum bát sé ekki nægilega mikill gaumur gefinn, en þessum nýja bát frá Slippfélaginu er vert að veita athygli, því hann mun vera eitt vandaðasta skip sinnar tegundar, sem smíðað hefur verið hér á landi, hvað allan útbúnað og frágang snertir. Vistarverurnar í bátnum eru allar þiljaðar með póleruðu birki og mahogany. Niðurgangur í hásetaklefann er afþiljaður og er þar skápur fyrir hlífðarföt. Í hásetaklefanum eru rúmgóðar hvílur fyrir átta menn. Til þæginda er innbyggður klæðaskápur og þvottaskál með rennandi vatni.
Úr hásetaklefanum er innangengt í afþiljað eldhús með olíukynntri eldavél. Eldhúsið er vel útbúið með skápum. Báturinn er 47 brúttósmálestir að stærð með 160 ha. Lister diesel vél. Þá er báturinn búinn sérstrakri Ijósavél, talstöð, dýptarmæli og vökvastýrisútbúnaði. Lyftingin á bátnum er straumlínulöguð og er herbergi skipstjóra þar aftan við stjórnklefann. En þar undir og aftan við vélarúmið er herbergi fyrir 6 menn, hvorutveggja hið vandaðasta. Báturinn er smíðaður úr valdri eik og mjög rammbyggður, enda ekkert til hans sparað.
Skuturinn fyrir ofan þilfar er úr stáli og er það nýlunda og gerir auðveldara að koma við viðgerðum ef afturendi bátsins verður fyrir hnjaski eins og oft vill verða, en það hefur viljað verða dýrt spaug á bátum þar sem böndin ganga langt niður í skip, fyrir utan hvað slíkt er oft orsök til leka sem erfitt er að ráða við og oft verður ekki vart við fyrr en seint og síðar meir þegar allt er orðið fúið. Járnfestingar í bátnum eru úr galvaniseruðu járni eða stáli, og borðin í vistarverunum eru brydduð með ryðfríum stálgjörðum, og annað er eftir því. Sérstaka athygli hefur vakið, hvað segla og reiðaútbúnaður bátsins er vandaður og vel frá honum gengið, og hefur Óskar Ólafsson hjá Slippfélaginu annast uppsetningu á því. Þá er allt fyrirkomulag í bátnum til mestu fyrirmyndar og til mikils sóma fyrir Slippfélagið og þá sérstaklega yfirsmiðinn þar, Peter Wigelund, sem teiknað hefur bátinn og séð um smíðina á honum.

Sjómannablaðið Víkingur. 9 tbl. 1 september 1946.

   Hagbarður SF 15 snarfyllti og sökk

Hagbarður SF 15 sökk um 15 sjómílur vestur af Ingólfshöfða um kl. 23 á sunnudagskvöld eftir að báturinn hafði rekizt á eitthvað í sjónum með þeim afleiðingum að óstöðvandi leki kom að skipinu. Mannbjörg varð. Hagbarður, sem var 45 tonn að stærð, smíðaður 1946, var á vesturleið, þegar slysið varð. Fjórir menn voru á bátnum og voru tveir þeirra sofandi frammi í lúkar þegar óhappið varð, en hinir voru á vakt. 1 vélstjóri var sofandi í lúkarnum, en hann vaknaði við áreksturinn og fór samstundis aftur í vélarrúm. Þá þegar var vélin farin að ausa yfir sig sjó og sýnt var, að dælurnar mundu ekki hafa undan. Var þá strax sent út neyðarkall og svöruðu Fylkir NK og Hornafjarðarradíó strax. Fylkir var með trollið úti að toga, en sleppti þegar úr pokanum og hífði trollið inn til þess að geta haldið á slysstaðinn. Skipverjar á Hagbarði losuðu annan gúmmíbátinn og fóru um borð í hann.
Tóku þeir með sér skipsskjölin og handtöskur ásamt neyðartalstöð, en aðeins liðu nokkrar mínútur frá því áreksturinn varð og þar til mennirnir voru komnir í björgunarbátinn, og nokkrum mínútum síðar sáu þeir Hagbarð sökkva í djúpið. Fylkir náði að miða björgunarbátinn út og eftir tvær klukkustundir fann hann bátinn, en þokusúld var á. Skipverjar voru þá nokkuð blautir og kaldir, en Fylkir kom með þá hingað til Hafnar í Hornafirði, snemma í morgun og voru sjópróf í dag. Ekki er vitað á hvað Hagbarður rakst, en mögulegt er að það hafi annaðhvort verið rekadrumbur eða hvalur.

Morgunblaðið. 15 október 1974.

                   Báta vantar

Í fyrrakvöld vantaði þrjá vjelbáta úr róðri, einn af Sandi, annan úr Ólafsvík og hinn þriðja af Akranesi. Bátarnir frá Ólafsvík og Sandi komu fram í gærmorgun, en Akranesbáturinn ekki. Hann heitir "Kveldúlfur". Sást það seinast til hans í fyrrakvöld úti á miðum, að hann var að draga línuna, en hún slitnaði, og fór báturinn þá að leita að hinni uppistöðunni. Í gærdag fékk Slysavarnafjelagið togarann ,Kóp' til þess að leita að bátnum. Ennfremur er saknað vjelbáts að austan, sem Valur heitir. Lagði hann á stað frá Fáskrúðsfirði 19. janúar og ætlaði til Vestmannaeyja. Á honum eru fjórir menn. Varðskipið "Þór" var fengið til þess að leita að bátnum í gær.

Morgunblaðið. 22 janúar 1933.

           V.b. "Kveldúlfur" talinn af                               með 6 mönnum.

Eins og getið var í blaðinu á sunnudaginn, var á laugardag hafin leit að vjelbátnum "Kveldúlfi" frá Akranesi. Var leitað þann dag allan og eins um nóttina og á sunnudaginn. Tóku þátt í leitinni togararnir Kópur, Skallagrímur, Snorri goði, línuveiðarinn Ólafur Bjarnason og fleiri skip, en leitin bar engan árangur. Þegar seinast sást til bátsins á föstudagskvöld var hann að draga línuna, en hún slitnaði og lagði hann þá á stað og ætluðu menn að hann mundi ætla að taka duflið á hinum endanum og draga þaðan. En annað- hvort hefir hann ekki fundið duflið, eða ekki komist að því, því að leitarskipin fundu það og línuslitrið. Veður var hvasst um kvöldið, skafningsrok, en alveg sjólaust, svo að litlir bátar, sem úti voru og höfðu fullt þilfar af fiski, misstu enga bröndu út. Í gær var leitinni að bátnum enn haldið áfram og tóku þátt í henni þrír togarar og línuveiðiskip, en leitin bar engan árangur og er talið vonlaust að báturinn sje ofansjávar. 
Á bátnum voru 6 menn.
Skafti Jónsson, formaður
Einar Jónsson, bróðir hans,
Guðmundur Jónsson,
Indriði Jónsson,
Helgi Ebeneserson og unglingspiltur, sem sagt er að hafi heitið Þorbergur Guðmundsson. Þeir Skafti og Einar voru eigendur bátsins, menn á besta aldri og mestu dugnaðarmenn,  báðir ókvæntir. Guðmundur Jónsson ætlaði innan skamms að halda brúðkaup sitt og ganga að eiga systur þeirra bræðra. Indriði Jónsson var kvæntur maður og átti 2 börn. Helgi Eheneserson var kvæntur maður.

Morgunblaðið. 24 janúar 1933.

               Glófaxi N.K. 54

Á jóladag kom hingað frá Danmörku nýr fiskibátur, sem hlotið hefur nafnið Glófaxi og einkennisstafina N. K. 54. Glófaxi er smíðaður í Fredriksund 64 brúttólestir að stærð með 240-260 hestafla Alpha-dísilvél. Báturinn er hinn sterklegasti og vandaðasti að sjá og er búinn öllum þeim öryggis og siglingartækjum sem tíðkast í bátum af þessari stærð. Ganghraði bátsins á leið til landsins reyndist 9 sjómílur á klukkustund. Hreppti hann misjafnt veður og féll skipverjum hið bezta við bátinn. Glófaxi verður í vetur gerður út frá Keflavík. Eigandi hans, Sveinbjörn Sveinsson, verður sjálfur skipstjóri. Austurland býður Glófaxa velkominn í norðfirzka bátaflotann og óskar Sveinbirni til hamingju með þennan myndarlega bát. Þess má geta, að Norðfirðingar eiga í smíðum í Danmörku tvo báta af sömu stærð og gerð og Glófaxi er. Mun annar koma ekki löngu eftir áramótin, en hinn að vori.

Austurland. 30 desember 1955.

              Glófaxi stækkaður

Vélbáturinn Glófaxi NK 54 er nú kominn í slipp hér í Neskaupstað. Á að stækka bátinn og verður það gert á þann hátt, að hann verður sagaður sundur í miðju og aukið í hann tveim til tveim og hálfum metrum. Við þetta mundi burðarþol bátsins líklega aukast um nálægt 15 tonn og Glófaxi þá eftir stækkunina verða um 80 tonn. Ekki er gert ráð fyrir að þessi stækkun geri vélaskipti nauðsynleg og mun litið draga úr ganghraða bátsins. Þess er vænzt, að stækkuninni verði lokið fyrir vertíð. Astæðan fyrir því, að eigandi Glófaxa, Sveinbjörn Sveinsson, skipstjóri, ræðst í að láta stækka bátinn, er einkum sú, að hann telur hann full lítinn fyrir kastblökk til síldveiða, en þau tæki koma vafalaust í flesta báta á næstunni. Glófaxi er aðeins fárra ára gamall, smíðaður í Danmörku.

Austurland. 15 september 1961.

                M.b. Vísir GK 70 

Eins og áður hefur verið getið um hér í blaðinu var stofnað Útgerðarfélag Keflavíkur h.f., að tilhlutan hreppsnefndarinnar skömmu eftir áramótin í fyrra. Tekin var ákvörðun um að láta byggja einn bát ca. 55 smálesta. Allar skipasmíðastöðvar voru önnum kafnar, þó tókst að semja um smíði bátsins við Skipasmíðastöð Marsilíusar Bernharðssonar á Ísafirði.
Báturinn átti að vera tilbúinn í vertíðarbyrjun og mun smíði hans þá að mestu hafa verið lokið, en nokkur töf varð á sumum vélarhlutum og seinkaði það afhendingu bátsins. 8. febrúar, þegar sólin var hæst á lofti (kl. 12), skreið skeiðin, fánum prýdd stafna á milli, inn í höfnina í Keflavík. Hafði báturinn þá hlotið nafnið Vísir, en einkennisstafir hans eru G. K. 70. M.b. Vísir er allra fegursta fley, vandað að öllum frágangi og öllu haganlega fyrirkomið, að því er séð verður við fljóta yfirsýn. Hann er 54 smálestir að stærð og drifin af 200 hestafla June Munktell vél. Hann gengur um 9 mílur. Í bátnum er dýptarmælir, talstöð og útvarpstæki, og ráðgert að setja fljótlega miðunarstöð í hann. Skipstjóri á Vísi er Árni Þorsteinsson en vélstjóri Sigurður B. Helgason.
Útgerðarfélag Keflavíkur h.f., sem er eigandi Vísis, var stofnað með almennri þátttöku Keflvíkinga. Keflavíkurhreppur á 1/10 hluta af innborguðu hlutafé en það eru um 100 þúsund. Gert er ráð fyrir að auka hlutaféð upp í 1/2 milljón. Framkvæmdastjóri félagsins er Albert Bjarnason en Ragnar Guðleifsson gjaldkeri. Fyrsta róðurinn fór Vísir sama kvöldið, er hann kom til Keflavíkur, en sneri við vegna slæms veðurútlits, og slapp þannig við aftakaveðrið 9. febrúar. Á leiðinni heim bilaði vélin, en þó komst hann heilu og höldnu að landi. Nú er hann búinn að fara marga róðra og hefur fiskað ágætlega.

Faxi. 2 tbl. 1 mars 1946.

   4 mönnum bjargað úr sjávarháska

     Nökkvi VE 65 strandaði vestur af                Ingólfshöfða í gærmorgun

Í gærmorgun strandaði vélbáturinn Nökkvi VE 65 frá Vestmannaeyjum rúmar þrjár sjómílur vestur af Ingólfshöfða. Fjórir menn voru á bátnum og tókst björgunarsveitum að bjarga þeim úr bátnum skömmu eftir hádegið í gær. Var báturinn að koma af veiðum, þegar skyndilega skall á ofsaveður, sem bar hann upp á rif. Það var um ellefu leytið í gærmorgun, sem Hornafjarðarradíói barst tilkynning um að vélbáturinn Nökkvi væri strandaður vestur af Ingólfshöfða. Þá var allhvasst á þessum slóðum, vindátt á norð-austan og níu vindstig. Báturinn hafði lent á rifi sem er vestur af Ingólfshöfða og braut mikið á honum. Sigldu nokkrir bátar á strandstað auk þess sem björgunarsveitir frá Hornafirði og Öræfum lögðu af stað þangað. Á flóðinu skömmu eftir strandið tók bátinn upp af rifinu og rak hann inn fyrir grunnbrot, þannig að sjór braut ekki lengur á honum.
Þá hafði einn bátanna á strandstað náð sambandi við björgunarsveitina og var þá björgunarsveitin í Öræfum komin á staðinn. Var hafist handa við að koma björgunarlínu út í bátinn og tókst það fljótt og vel. Var ákveðið að taka mennina fjóra strax í land, þar sem báturinn var farinn að liðast í sundur og sjór kominn í hann. Var björgunaraðgerðum lokið um tvöleytið í gærdag. Ekki var í gær útlit fyrir að hægt yrði að bjarga bátnum. Veður var slæmt og í dag var spáð hvassviðri á þessum slóðum.
Nökkvi VE 65 er 53 lestir að stærð. Hann var smíðaður á Ísafirði árið 1946.

Tíminn. 10 maí 1980.

         Arndís Pálsdóttir eiginkona                        skipstjórans á Nökkva

     "Ég átti þrjú mannslíf á bátnum"

"Ég átti þarna þrjú mannslif, svo ég hugsaði auðvitað mitt, þegar mér barst fregnin um strandið", sagöi Arndis Pálsdóttir, eiginkona Georgs Stanley Aðalsteinssonar skipstjóra á Nökkva VE 65, en Georg er jafnframt eigandi bátsins. Með honum voru tveir synir þeirra hjóna, annar tuttugu og eins árs, en hinn tuttugu og tveggja ára svo og Kári Sólmundarson. "En ég varð ekki eins hrædd og ég hefði ef til vill átt að verða", sagði Arndis. "Þetta eru nú einu sinni börnin okkar, en það spilar ef til vill inn í, að ég hef aldrei verið hrædd um manninn minn þegar hann hefur verið á sjó. Við megum sannarlega vera þakklát fyrir að ekki fór verr".

Tíminn. 10 maí 1980.