12.04.2017 12:32

2 m. Kt. Skarphéðinn GK 11. LBTF.

Kútter Skarphéðinn var smíðaður hjá George & Thomas Smith í Rye á Englandi árið 1885 fyrir H. Berkeman í Grimsby, hét fyrst James Spurgeon GY 1017. Eik. 82 brl. Seldur W. Empson í Grimsby, sama nafn og númer. Seldur 1894, W.M. & Staples í Grimsby, sama nafn áfram. Seldur í júlí 1897, Jóni Jónssyni útvegsbónda í Melshúsum á Seltjarnarnesi, fékk nafnið Skarphéðinn. Fékk svo skráninguna GK 11 um árið 1905. Seldur árið 1916, Hans Pauli Mortensen í Trangisvaag í Færeyjum, hét þar Skarpheðin TG 594. Seldur 1931, N. Niclasen í Saurvogi í Færeyjum, hét Skarpheðin VA 1. Árið 1931 var sett 61 ha. vél í skipið. Seldur árið 1947, Júst í Túni, (J. Hansen), Tóftum í Færeyjum, hét Höganes FD 5. Skipið var endurbyggt árið 1950, mældist þá 91 brl. Ný vél (1950) 119 ha. Seldur 1953, D.P. Höjgaard í Tóftum. Ný vél (1966) 200 ha, 147 Kw. Seldur 1969, J.J. Johannessen í Lamba, Færeyjum. Höganes kemst í eigu Áhugafélags um varðveislu gamalla skipa í Rúnavík um 1985-90. Höganes sökk við bryggju í Rúnavík (held ég) árið 2010 eða 2011. Hef ekki upplýsingar um hvort skipið hafi verið gert upp eða það rifið.

Skarpheðin TG 594, ex Skarphéðinn GK 11 á Trangisvogi í Færeyjum.                   (C) Vagaskip.dk.


Skarpheðin VA 1 í Saurvogi í Færeyjum.                                                           (C) Vagaskip.dk.


Höganes FD 5. Búið að byggja yfir skipið.                                                     (C) Svein Thomsen.


Höganes FD 5 komið á land.                                                                            (C) Svein Thomsen.


Höganes FD 5 eins og hann leit út árið 2009.                                                    (C) Regin Torkilsson.


                "Skarphéðinn"

Hinn 9. dag júnímánaðar 1898 var jeg staddur niður í svonefndu Bryggjuhúsi í Reykjavík. Kallaði þá til mín Jón Jónsson bóndi og útgerðarmaður í Melshúsum á Seltjarnarnesi og spyr, hvort jeg ekki vilji koma með sjer út í Flóann og vera túlkur sinn, þar sem hið nýkeypta skip sitt "Skarphéðinn" hefði komið svo seint, að engin tök væru að gera það út, en nú væri tækifæri að fá fisk hjá togurum, sem hirtu ekki annað en kola og smáfisk , en fleygðu þorski og öðrum verðmætum fiski til enn meiri eyðileggingar á fiskimiðum, en vörpudráttur þeirra gerði. Eg var til í þetta og sama kvöld steig ég á skip. Að mig minnir vorum við 9 á skipinu, Jón í Melshúsum skipstjórinn, Björn Ólafsson skipstjóri, þá sprækur unglingur, Þórður gamli í Gróttu, Sigurður Jón Jónsson bróðir Jóns í Melshúsunm, ungur sonur hans Jón, 3 menn að austan og ég. Sigurður var sjógarpur mikill og lagði hann til sexmannafar sitt í ferðina og var það haft í eftirdragi.
Átti að hafa það til að flytja fisk, sem við kynnum að fá úr þeim togurum, sem vildu skifta við okkur. Verslunarvara þennan "túr" var 2 kassar af whisky, 50 bjórar og tvö hvít gæruskinn og salt var í framrúmi . Við sigldum svo sem leið lá út að togaraflotanum og kölluðum við til sumra og rerum sexmannafarinu til annara, en áragnurslaust; allir höfðu viðskifti við vissa menn og vildu ekki sinna okkur. Þetta var á "Sviðinu". Nú leist okkur ekki á og héldum suður á bóginn, Þar hittum við togara og var ég sendur út í hann, hitti þar ruddastýrimann, sem vart ætlaði að hleypa mjer upp í skipið. Eg spurði eftir skipstjóranum og tjáði stýrimaður mjer, að hann væri á útreiðatúr í Keflavík. í þessum svifum kom íslendingur, sem ég þekti, upp úr káetu og sagði mjer, að þýðingarlaust væri fyrir okkur að reyna að fá viðskiftamenn, því öll skipin væru lofuð.
Hann bauð mér niður og þar hitti ég fleiri landa, sem allir voru í verslunarviðskiftum, en munu hafa haldið heilagt þennan dag. Þeir fullyrtu allir, að engin tök mundu vera fyrir okkur að ná viðskiftum. Aðfaranótt 12. júní kvesti og héldum við skipinu norður eftir. Höfðu þá margir togarar haldið í skjól upp að landi. Á "Sviðinu" hittum við enskan togara, sem hét "Alice", en gátum ekki komist svo nærri, að við gætum haft tal af skipverjum. Þótti Jóni skipstjóra þetta leitt og varð það úr, að sexmannafarið var mannað og er sá enski sá það, stöðvaði hann skip sitt, en er við komum á hléborða við hann, var svo illt í sjóinn, að skipið saup á. Einhvern veginn komst ég upp í það og bað Sigurð formann að skilja mig eftir þar til lygndi og fór hann aftur út í "Skarphéðinn". Í brjóstvasanum hafði ég eina flösku af whisky og með hana óbrotna komst ég upp á stjórnpall, heilsaði upp á skipstjóra og spurði hann hvort ekki væru tök á, að fá hjá honum fisk. Hann spurði mig þá hvort ég hefði nokkuð meðferðis. Dró ég þá upp flöskuna og varð hann feginn að fá í staupinu.
Þessi skipstjóri lofaði að hafa aðeins viðskifti við okkur og stóð við það. Þegar lygndi fór hann að toga og tvær ferðir var farið að sækja fisk á sexmannafarinu og síðan farið að gera að og salta. Við vorum ávalt í námunda við skipið í rúma viku og var farið að ganga á forðann, bjórinn búinn, lítið eftir af whisky og gæruskinnin farin, en fallegur stafli var kominn í lestina. Jón í Melshúsum ákvað þá að sigla heim og afla meiri gjaldeyris, en sökum þess að allt varð að varast og búast mátti við að einhver kæmi og tæki frá okkur skipið, þá fór ég út í það með það whisky, sem eftir var og sagði skipstjóra að ég ætlaði að verða hjá honum á meðan skip okkar færi inn. Lét hann sér það vel líka og fékk ég þar bæði rúm og mat. Fyrstu nóttina, sem ég var þar, rifu þeir vörpuna í grjóti, svo lítið var um afla, síðan tók að hvessa ,og í tvo daga sáum við ekkert til "Skarphéðins".
Þegar loks við sáum hann, var farið að lygna og brátt fórum við að fá fisk. Á þriðju viku vorum við með togara þessum, en þá þótti Jóni skipstjóra orðið það áliðið vegna sláttar, að hann hætti, en síðasta daginn talaðist svo til, að skipstjóri lánaði Jóni togarann, en hélt til seinni part dags og nóttina hjá okkur á "Skarphéðni". Sagði hann mér, að hann hefði verið stýrimaður á honum í 2 ár, meðan hann var bresk eign og hét "James Spurgeon". Jón í Melshúsum hvarf okkur brátt sýn, en enski skipstjórinn vildi sigla "Skarphéðni" og vorum við að sigla fram og aftur alla nóttina. Undir morgun kom "Alice" með mikinn fisk á þilfari; fluttum við hann í "Skarphéðinn", kvöddum skipshöfnina ensku og þökkuðum fyrir samvinnuna. Afli okkar varð alls um 11 þús. fiskar, sem öllu hefði verið fleygt, hefðum við ekki hirt. Nokkru eftir þetta voru Íslendingar sektaðir fyrir að fara út í togara og meðal þeirra ríkur bóndi suður með sjó. Nágrannar hans, sem til hans komu, vottuðu honum samhryggð sína út af þessu óhappi, en þá sýndi hann þeim inn í fiskhús sín, sem voru full af togarafiski, og sagði: "Sektin var 40 krónur; þykir ykkur ekki fiskurinn slaga nokkuð upp í það?" Sigurður Jónsson, bróðir Jóns í Melshúsum, hafði aldrei verið á þilskipi er hann fór þessa ferð með "Skarphéðni". Skömmu síðar réðist hann á fiskiskipið "Komet" ásamt Jóni syni sínum. Það skip fórst í ofsaveðri og drukknuðu þar báðir. "Skarphéðinn" var hér á veiðum í fjölda mörg ár og þótti ávalt gæða skip. Hann var seldur til Færeyja á stríðsárunum. í vor, er hann var hér, skrapp ég út að honum, virti hann fyrir mér og mintist þeirra daga, er ég var með Jóni sáluga í Melshúsum. Allt virtist í sömu skorðum og var þá. Eg spurði Færeying, hvernig þeim líkaði við skipið. Hann svaraði: " Það er bezta skipið, sem haldið er úti frá Færeyjum". "Skarphéðinn" er nú 41 árs gamall, smíðaður í Rye 1885.

Ægir. 8 tbl. 1926.
Sveinbjörn Egilsson.
14 ágúst 1926.

11.04.2017 16:38

Bátasafn Gríms Karlssonar í Duus húsi í Keflavík.

Hér eru nokkur málverk af íslenskum bátum og skipum sem hefur verið komið fyrir í gömlum stýrum af bátum, flest máluð af Gylfa Ægissyni að ég held. Bátasafn Gríms Karlssonar var opnað í Duushúsum á lokadaginn 11. maí 2002.  Þar má sjá rúmlega 100  líkön af bátum og skipum úr flota landsmanna. Líkönin smíðaði listasmiðurinn Grímur Karlsson, fyrrverandi skipstjóri úr Njarðvík.  Eftir að hann hætti til sjós hefur hann smíðað bátalíkön af einstakri ástríðu og rekur með því þróun báta á Íslandi frá árinu 1860 til vorra daga.  Sýningin er fyrst og fremst umgjörð um bátalíkönin en í gegnum þau ásamt fjölda mynda og muna frá Byggðasafni Reykjanesbæjar, er rakin saga sjávarútvegs á Íslandi.  


1471. Ólafur Jónsson GK 404.


221. Vonin KE 2.


1251. Knarrarnes KE 399.


419. Binni í Gröf KE 127.                                                                      (C) Þórhallur S Gjöveraa.

10.04.2017 18:25

L. v. Sæborg EA 383. LBPR / TFNE.

Línuveiðarinn Sæborg EA 383 var smíðuð í Kristiansand í Noregi árið 1902. Stál. 69 brl. 120 ha. 2 þennslu gufuvél. Hét Nesodden áður en hún kom til landsins árið 1929. Eigandi var Helgi Benediktsson útgerðarmaður í Vestmannaeyjum frá 6 júní 1929. Hét hjá honum Gunnar Ólafsson VE 284. Skipið var selt 4 september 1933, Kristjáni Gíslasyni í Reykjavík, sama nafn og númer. Selt 9 febrúar 1934, Njáli Þórðarsyni í Reykjavík og Birni J Björnssyni á Akranesi, skipið hét Sæborg MB 4. Selt 13 júní 1936, Jörundi Jörundssyni og Guðmundi Jörundssyni í Hrísey, hét Sæborg EA 383. Skipið var yfirbyggt og díesel vél (stærð og gerð óþekkt) sett í það árið 1942. Skipið fórst þegar það var á leið til Skála á Langanesi frá Seyðisfirði 14 nóvember árið 1942 með allri áhöfn, 6 mönnum og 2 farþegum. Sæborg var þá í leiguflutningum fyrir skipaútgerð ríkisins. Ekki er útilokað að skipið hafi farist út af hernaðarvöldum, en það er og verður óstaðfest.


Línuveiðarinn Sæborg EA 383.                                                                    (C) Snorri Snorrason.

      Helgi Benediktsson Aldarminning

Árið 1925 hófst nýr þáttur í lífi Helga Benediktssonar. Þá eignast hann hlut í sínum fyrsta vélbát, en það var Auður VE 3, 15 brl., sem hann lét smíða í Eyjum. Aðrir eigendur Auðar voru þeir Ágúst Jónsson og Kristján Sigurðsson, Vestmannaeyjum og Þórður Magnússon, Reykjavík. Helgi eignaðist síðan bátinn einn og átti hann til ársins 1948. Sama ár, þ.e. 1925, eignaðist hann hlut í Freyju VE 260 ásamt þeim Björgvini Vilhjálmssyni og Hannesi Hanssyni, Vestmannaeyjum. Báturinn strandaði við Landeyjasand 30. mars 1927. Tveir menn fórust en sex menn björguðust. Árið 1929 lét Helgi smíða Skíðblaðni VE 287,16 brl., í Vestmannaeyjum. Skíðblaðni átti hann til ársins 1950. Sama ár, þ.e. 1929, eignaðist hann 69 brl. stálbát með 120 ha. gufuþjöppuvél, sem smíðaður hafði verið í Noregi 1902. Þessi bátur hlaut nafnið Gunnar Ólafsson VE 284. Seldi hann bátinn árið 1933.

      "Sæborg" frá Hrísey ferst

Línuveiðarinn "Sæborg" frá Hrísey fór frá Seyðisfirði 11. nóv. síðastliðinn, áleiðis til Skála á Langanesi. Síðan hefur ekkert spurzt um skipið og er það því talið af. Skipsmenn voru 6, en auk þess voru með skipinu 2 farþegar. Mennirnir voru þessir:
Jóhann Friðriksson, skipstjóri, Reykjavík, kvæntur og átti 1 barn.
Valdimar Schiöth, stýrimaður, Hrísey, ókvæntur.
Eðvald Valdórsson, 1. vélstjóri, Vestmannaeyjum, kvæntur og átti 1 barn.
Aðalsteinn Jónsson, 2. vélstjóri, Hrísey, kvæntur og átti 3 börn.
Óli G. Friðriksson, matsveinn, Aðalvík, ókvæntur.
Páll Pálmason, háseti, Akureyri, ókvæntur.
Hallgrímur B. Hallgrímsson, farþegi, Reykjavik, kvæntur og átti 1 barn. Auk Hallgrims var einn Bandaríkjamaður farþegi með skipinu.
"Sæborg" var smíðuð í Noregi árið 1902, en yfirbyggð og sett í hana diesel vél á þessu ári. Eigendur skipsins voru þeir feðgarnir Jörundur Jörundsson og Guðmundur Jörundsson útgerðarmenn í Hrisey.

Ægir. 11 og 12 tbl. 1942.

09.04.2017 14:35

B. v. Svalbakur EA 2. TFJC.

Svalbakur EA 2 var smíðaður hjá Alexander Hall & Co Ltd í Aberdeen í Skotlandi árið 1949 fyrir Ríkissjóð Íslands. 656 brl. 1.000 ha. 3 þennslu gufuvél. Smíðanúmer 726. Kom fyrst til heimahafnar sinnar, Akureyrar hinn 5 júní sama ár. Svalbakur var skráður frá upphafi á Akureyri en komst í eigu Útgerðarfélags Akureyringa árið 1967. Togarinn var seldur í brotajárn til Spánar og tekinn af skrá 31 janúar árið 1975.


Svalbakur EA 2 að veiðum.                                                                      Ljósmyndari óþekktur.


Svalbakur EA 2 við bryggju á Akureyri.                                                       (C) Mats Wibe Lund.


Svalbakur EA 2.                                                                                          (C) Snorri Snorrason.


Svalbakur EA 2 á leið út Eyjafjörð.                                                               Ljósmyndari óþekktur.


Svalbakur EA 2 að landa í Krossanesi.                                                     Ljósmyndari óþekktur.


Þorsteinn Auðunsson skipstjóri á Svalbak í brú skipsins.                      (C) Minjasafnið á Akureyri.


Fyrirkomulagsteikning togara smíðuðum hjá Alexander Hall & Co í Aberdeen í Skotlandi.

               Svalbakur EA 2

Hinn nýi togari Útgerðarfélags Akureyringa h.f "Svalbakur" kom hingað til bæjarins aðfaranótt 5. þ m., beint frá Aberdeen, en skipið var formlega afhent umboðsmönnum félagsins af hálfu skipasmíðastöðvarinnar Alexander Hall Ltd. í Aberdeen hinn 31. f. m. Við það tækifæri flutti Sigursteinn Magnússon, aðalræðismaður, ræðu, þar sem hann lýsti ánægju íslendinga yfir viðskiptunum við skozkar skipasmíðastöðvar. Jafnframt afhenti hann fyrir hönd eigenda togarans, ljósmynd af Akureyri, en forstöðumaður skipasmíðastöðvarinnar tók á móti henni og þakkaði með ræðu. Viðstaddir hádegisverðarboð í tilefni afhendingar togarans voru, auk aðalræðismannsins og forstöðumanna skipasmíðastöðvarinnar, Guðmundur Guðmundsson, framkvæmdastjóri Útgerðarfélagsins, íslenzki ræðismaðurinn í Aberdeen, fulltrúar togaraeigenda í borginni og fleiri gestir.
Í reynsluför sinni var ganghraði Svalbaks 14,02 sjómílur en meðalhraði í förinni til Íslands 13 sjómílur. Skipið reyndist vel á heimferðinni. Kunnáttumenn segja skipið hið glæsilegasta og mjög vandað. Það er af svipaðri gerð og Kaldbakur, 2 fetum lengra en hann og mun ganga eitthvað betur. Nokkuð er breytt til um útbúnað um borð í samræmi við fengna reynslu, en yfirleitt má segja að þetta skip sé af
sömu gerð og hinir svokölluðu "nýsköpunar"-togarar. Svalbakur er síðastur þeirra skipa, sem fyrrv. ríkisstjórn samdi um smíði á í Bretlandi. Skipið fer á veiðar nú um helgina. Skipstjóri er Þorsteinn Auðunsson, 1. stýrimaður er Gunnar Auðunsson, en 1. vélstjóri Bergur P. Sveinsson.

Dagur 9 júní 1949.

08.04.2017 19:39

1509. Ásbjörn RE 50. TFPU. Á útleið frá Reykjavík.

Tók þessa myndasyrpu af togaranum í haust þegar hann var á útleið úr Reykjavíkurhöfn. Ásbjörn er aldeilis búinn að skila sínu og vel það í þau tæp 40 ár sem hann hefur verið gerður út, fyrst af Ísbirninum h/f, síðan Granda h/f og síðast af H.B. Granda h/f í Reykjavík. Nú er að koma að skapadægrum hjá honum og spurning hvað verður um hann, fer hann í brotajárn eða verður hann gerður út til fiskveiða af nýjum eigendum.


Ásbjörn RE 50.


Ásbjörn RE 50.


Ásbjörn RE 50.


Ásbjörn RE 50.


Ásbjörn RE 50.


Ásbjörn RE 50.


Ásbjörn RE 50.


Ásbjörn RE 50.                                                          (C) Þórhallur S Gjöveraa. 22 nóvember 2016.


                  Ásbjörn RE 50

28, marz s.I. kom skuttogarinn Ásbjörn RE 50 í fyrsta sinn til landsins. Ásbjörn RE er byggður í Flekkefjord Slipp og Maskinfabrik A/S í Flekkefjord í Noregi, smíðanúmer 126, og er níundi skuttogarinn sem umrædd stöð byggir fyrir Íslendinga. Auk þess hefur stöðin byggt einn skipsskrokk fyrir Slippstöðina, sem Slippstöðin lauk við frágang á og afhenti á s.l. vori, Björgúlf EA (sjá 9. tbl. Ægis 1977). Ásbjörn er af lengri gerðinni frá "Flekkefjord", eins og Guðbjörg ÍS, Gyllir ÍS, Björgúlfur EA og Ásgeir RE, en fyrstu fimm togararnir frá Flekkefjord voru 3.30 m styttri, en þessir togarar eru: Júlíus Geirmundsson ÍS, Guðbjartur ÍS, Bessi ÍS, Framnes I ÍS og Björgvin EA. Eigandi Ásbjörns RE er ísbjörninn h.f. í Reykjavík og er þetta annar skuttogari fyrirtækisins en fyrir er skuttogarinn Ásgeir RE (sjá 2. tbl. Ægis 1978) sem Ísbjörninn fékk afhentan í desember á s.l. ári. Ásgeir og Ásbjörn eru systurskip, fyrirkomulag það sama svo og véla og tækjabúnaður. Helztu frávik eru þau að í Ásbirni eru skutgeymar notaðir fyrir ferskvatn í stað brennsluolíu, miðstöðvarketill stærri og tvær örbylgjustöðvar í stað einnar. Skipstjóri á Ásbirni RE er Ragnar Franzson og 1. vélstjóri Axel Lárusson. Framkvæmdastjóri útgerðar er Ingvar Vilhjálmsson.
Mesta lengd 49.85 m.
Lengd milli lóðlína 44.00 m.
Breidd 9.50 m.
Dýpt að efra þilfari 6.60 m.
Dýpt að neðra þilfari 4.35 m.
Eiginþyngd 603 tonn.
Særými (djúprista 4.30 m) 1058 tonn.
Burðargeta (djúprista 4.30 m) 455 tonn.
Lestarrými 438 m.3
Brennsluolíugeymar 76 m.3
 Andveltigeymar (brennsluolía) .. 25 m.3
Skiptigeymar (br.olía/sjókjölf.) . . 28 m.3
Ferskvatnsgeymar 84 m.3
Ganghraði (reynslusigling) 14 sjóm.
Rúmlestatala 442 brl.
Skipaskrárnúmer 1509.

Ægir. 1 maí 1978.

07.04.2017 18:04

2889. Engey RE 91. TFJG. Móttökuathöfn og skipinu formlega gefið nafn.

Engey RE 91 var smíðuð hjá Celiktrans Shipyard í Istanbúl í Tyrklandi árið 2016. 1.827 bt. 2.500 ha. MAN 6L27/38 vél, 1.795 Kw. Engey er 54,75 metrar á lengd og 13,5 á breidd. Skipið kom til landsins hinn 25 janúar s.l. eftir 15 sólahringa siglingu frá Tyrklandi. Síðan þá hefur verið unnið við að koma vinnsludekki og karaflutningakerfi í skipið á Akranesi. Móttökuathöfn fór fram við Norðurgarðinn í Örfirisey í dag og að athöfn lokinni bauðst gestum og gangandi að skoða skipið og þiggja veitingar í boði útgerðarinnar. Sjón er sögu ríkari, enda glæsilegt og vel búið skip Engey RE 91.


Móttökuathöfn í Örfirisey.


Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir sjávarútvegsráðherra gefur skipinu formlega nafn.


Hjálmar Jónsson Dómkirkjuprestur blessar skip og áhöfn.


Sjálfvirka karakerfið sem flytur allann fiskinn í lestina.


Sníglatromlur sem flytja fiskinn frá aðgerðaraðstöðu í krapa.


Flokkunarband frá aðgerðaraðstöðu að ég held.


Í þessum tromlum er fiskurinn fluttur fram að karaaðstöðunni.


Aðgerðarborð. Tók eftir að ekki er gert ráð fyrir örvhentu fólki við aðgerð.


Böndin frá móttökunni og aðgerðaraðstaðan.


Veit ekki hvað þessi græja gerir, enda ekki nema von. Margt þarna sem ég hef aldrei séð.


Kristinn Helgi Guðjónsson 1 vélstjóri í kaffipásu.


Stakkageymslan.


Stjórnarformaður H.B. Granda, Kristján Loftsson til vinstri í setustofu skipsins.


Friðleifur Einarsson skipstjóri í gula vestinu í borðsalnum.


Nikkan þanin í brúnni fyrir gesti.                                           (C) Þórhallur S Gjöveraa. 7 apríl 2017.

       MÓTTÖKUATHÖFN ENGEYJAR Í DAG

Engey RE 91, nýr ísfisktogari HB Granda, kemur til hafnar í Reykjavík í dag frá Akranesi. Engey kom til landsins 25. janúar sl. að lokinni 15 sólarhringa siglingu frá Celiktrans skipasmíðastöðinni í Istanbúl í Tyrklandi þar sem skipið var smíðað. Frá komu skipsins til landsins hefur sjálfvirku lestarkerfi ásamt búnaði á vinnsludekk verið komið fyrir í skipinu á Akranesi. Búnaðurinn, sem er sá fyrsti sinnar tegundar, hefur fyrirtækið Skaginn 3X hannað, þróað og smíðað á Akranesi og á Ísafirði. Búnaðurinn mun stórbæta vinnuumhverfi sjómanna um borð auk þess sem hann mun auka afkastagetu skipsins og hámarka virði afurða úr afla þess.
,,Við erum afar ánægð og stolt að taka á móti Engey RE 91 sem er glæsilegur ísfisktogari og án efa eitt tæknivæddasta fiskiskip landsins. Við munum taka á móti tveimur ísfisktogurum, Akurey og Viðey, í flotann á næstu mánuðum en þau skip verða með sama búnaðinum og er í Engey. Við reiknum með að Engey fari í sína fyrstu veiðiferð í lok apríl," segir Vilhjálmur Vilhjálmsson, forstjóri HB Granda.
,,Um að ræða stærsta þróunarverkefni sem ráðist hefur verið í um borð í fiskiskipi hérlendis. Þessi nýja tækni grundvallast fyrst og fremst á nýjum aðferðum við meðhöndlun fisksins og aukinni sjálfvirkni í vinnslukerfinu sem flýtir aðgerð og frágangi á afla sem skilar mun betri gæðum. Með nýrri myndavélatækni er hver einasti fiskur myndaður, tegundagreindur og stærðarflokkaður. Myndavélatæknin heldur utan um allan feril fisksins allt þar til að löndun lokinni. Með þessu erum við komin með möguleika á rekjanleikakerfi sem á sér enga hliðstæðu allt frá veiðum til neyslu, ef menn kjósa svo," segir Ingólfur Árnason, framkvæmdastjóri Skaginn 3X, en fyrirtækið fékk á dögunum Nýsköpunarverðlaun Íslands fyrir þennan nýja búnað.
,,Þetta er annað skipið sem er búið hinu byltingakennda SUB-CHILLINGT kerfi, sem gerir kleift að kæla fiskinn niður að -1°C án þess að frysta hann. Með þessari tækni er hægt að geyma fiskinn í körum án þess að nota ís. Skaginn 3X hefur sótt um sex ný einkaleyfi fyrir vinnslubúnaðinn sem settur var um borð í Engey," segir Ingólfur ennfremur.
Nautic ehf. sá um hönnun skipsins. Samtals eru klefar fyrir 17 manns um borð í skipinu, 15 eins manns klefar og einn tveggja manna klefi. Móttökuathöfn verður við Norðurgarð í Reykjavíkurhöfn klukkan 14 í dag. Engey verður síðan almenningi til sýnis á morgun, laugardag frá kl. 13-16.

Vefsíða H.B. Granda hf. 7 apríl 2017.




06.04.2017 13:54

2 m. kt. Toiler RE 97. LBHF.

Kútter Toiler var smíðaður í Dartmouth á Englandi árið 1876. Eik. 66 brl. Eigandi var Geir Zoega útgerðar og kaupmaður í Reykjavík frá maí árið 1892. Fær skráningarnúmerið RE 97 árið 1906-07. Árið 1906 keypti Grams Handel A/S á Þingeyri Toiler, en Thor Jensen skráður sem eigandi (Danskar skipaskrár 1907-09). Skipið komst í eigu Péturs J. Thorsteinssonar & Co þegar það keypti Gramsverslun á Þingeyri. 1916 eru eigendur sagðir Einar Þorgilsson & Co í Hafnarfirði og Bræðurnir Proppé á Þingeyri. Árið 1917 eru Bræðurnir Proppé á Þingeyri eigendur Toilers. Toiler er seldur 1919-20, P. Olsen í Vestmanna í Færeyjum, sama nafn. Árið 1924 er H.M. Niclasen í Miðvogi í Færeyjum eigandi skipsins. Toiler finnst ekki á skipaskrá eftir árið 1930. Sennilega talinn ónýtur og rifinn fljótlega eftir það.


Kútter Toiler RE 97. Skipverjar raða sér á lunninguna með handfærin.        (C) Magnús Ólafsson.

                   Kútter Toiler

Toiler nefndist þilskip, 66 smálesta stórt, sem Geir keypti árið 1892. Þetta var enskur kútter, nokkuð gamall, en þó sæmilegt skip.

Akranes. 1 júní 1945.

  Sigurður í Görðum segir frá sjósókn í 60 ár

Árið 1896 var jeg með "Toiler". Þá urðum við síðbúnir í miðsumarstúrinn sem venjulega var farinn til Vestur og Norðurlands. Þegar við komum vestur í Ísafjarðardjúp, var þar allt fullt af ís. Urðum við að leggja undan ísnum og lágum undir Rit. Þegar ísinn fór að lóna frá, fórum við út að ísröndinni. Jakahröngl var kringum okkur. En aflinn gífurlegur. Þar var svo mikið af síld, að sjórinn var eins og krap. Svo þjett var síldin í yfirborðinu, að hún valt um hvað eftir annað og lá á hliðinni. Það var rjett eins og ekki væri pláss fyrir hana í sjónum. Líklegt var, að ekki væri erfitt fyrir okkur að ná þarna í beitu. Það gekk samt erfiðlega. Við settum út netstúf frá skipsbátnum. Þegar helmingurinn af netinu var kominn í sjóinn, var hann fullur af síld og ætlaði að sökkva.
Við gátum ekki innbyrt netið í bátinn, en komum því við illan leik upp í skútuna. Við fyltum skipið af rígaþorski. Komum við til Reykjavíkur allt að því mánuði á eftir öðrum. Þá varð Geir Zoega kátur. Hann setti afla okkar í sjerstakan stafla í pakkhúsinu og leiddi þangað marga til að skoða hve fiskurinn var vænn, og sagði: "Þetta veiddu þeir á "Toiler" þegar aðrir voru komnir í land".

Morgunblaðið. 9 mars 1940.

                    Ræflafélagið

Ef til vill haldið þið, að þessi yfirskrift sé eintómt grín, en svo er aldeilis ekki. Á þessum árum var beinlínis til félag í Reykjavík, sem hét þessu óhrjálega nafni, og hér skal gerð nokkur grein fyrir þessu félagi, því að það kemur Slippfélaginu beinlínis við. Tryggvi Gunnarsson, bankastjóri, var mikill framfara- og félagsmaður. Hann var í mörgum félögum, og víst lengst af formaður þeirra flestra. Tryggvi var frumkvöðull að stofnun Ræflafélagsins eins og margra annarra félaga, og hefur áreið- anlega ráðið nafni þess. Líklega hefur honum fundizt það hæfilega tvírætt um, hvort heitið ætti að vera táknrænt upp á félagsmennina, sem væru í því, eða tilganginn, sem félagið átti að þjóna. Markmið félagsins var að kaupa ónýt skip eða lítt nothæf, eða strönduð, skiparæfla til þess að gera við þau. Var þetta eingöngu eða aðallega gert til að tryggja slippnum atvinnu, þann tíma, sem lítið eða ekkert væri til að gera. Enda þótt þetta væri aðalmarkmiðið, töldu þeir réttara, að þetta væri sérstakt félag, laust við slippinn sjálfan, svo að hann þyrfti ekki að leggja fé í þetta eða bera af því ábyrgð, heldur hafa atvinnu af þvi að endurbyggja "ræflana" eða gera við þá.
Toiler var eitt með elztu kútterunum, og eitt þeirra ensku skipa, sem keypt voru hingað til lands. Ekki veit ég, hver fyrst keypti þetta skip frá Englandi, en Geir Zoega átti það lengi. Nú kom að því, að Toiler þurfti mikillar aðgerðar við. Kom Geir því að máli við Ellingsen og biður hann að taka skipið á slippinn til viðgerðar. Var það gert og viðgerð hafin. Hefur mér verið tjáð, en veit ekki frekari sönnur á að Toiler hafi verið fyrsta skipið, sem fært var til hliðar á hinni nýju útaffærslubraut Ellingsens. Þegar farið var að rífa skipið og gera við það, kom í ljós, að það þurfti miklum mun meiri viðgerð en gert hafði verið ráð fyrir. Viðgerðin var komin lítið á veg, þegar farið var í hana mikið fé, of mikið fé að dómi Geirs, en þó miklu meira eftir. Geir leist þvi ekki á blikuna og bauðst til að selja slippnum skipið í því ástandi, sem það væri, ef um gæti samizt. Ekki vildi Ellingsen eða stjórn slippsins eiga neitt við þessi kaup. En eftir nokkrar samninga umleitanir varð það að samkomulagi með Geir og Tryggva fyrir hönd Ræflafélagsins, að það keypti skipið, þar sem það stæði, og var nú gert við það á vegum Ræflafélagsins. Nokkru síðar keypti svo "Milljónafélagið" P. J. Thorsteinsson & Co., skipið, og er eigandi þess í nóv. 1907. Toiler var skrásettur frá Reykjavík, R. E. 97, var 66,24 smál. og var byggður 1876, innfluttur frá Englandi í júní 1892. Líklega var Toiler seldur vestur á firði, en mun hafa verið seldur til Færeyja 1919. Til gamans má segja frá því, að einu sinni, og líklega oftar lét Tryggvi prenta og senda út þessu lík fundarboð til félagsmanna:
"Fundur verður haldinn í Ræflafélaginu í dag kl. 2. Runólfur Ólafsson í Mýrarhúsum er sérstaklega boðaður á fundinn. Tr Gunnarsson." Líklega hafa a. m. k. þessir menn verið í Ræflafélaginu: Tryggvi Gunnarsson, Runólfur Ólafsson, Jón í Melshúsum, Ásgeir Sigurðsson, Jes Zimsen, Jón Norðmann og Jóhannes Jósefsson.

Slippfélagið í Reykjavík 50 ára.
Akranes 1 október 1953.

05.04.2017 20:05

B. v. Ýmir GK 448. LCDP / TFKC.

Ýmir GK 448 var smíðaður hjá George Seebeck A.G. í Geestemunde (Bremerhaven) í Þýskalandi árið 1915 fyrir Fiskiveiðahlutafélagið Ými í Hafnarfirði. 269 brl. 500 ha. 3 þennslu gufuvél. Smíðanúmer 356. Skipið var selt í ágúst 1928, Þórði Flygenring í Hafnarfirði, hét hjá honum Eldey GK 448. Skipið var selt 30 október 1928, Fiskiveiðahlutafélaginu Kára í Viðey, hét Þorgeir skorargeir GK 448. Selt 27 október 1932, Sameignarfélaginu Kópi í Reykjavík, skipið hét Kópur RE 33. 4 febrúar 1937 var Útvegsbanki Íslands eigandi. Selt 25 janúar 1940, Hlutafélaginu Aski í Reykjavík, hét Þorfinnur RE 33. Þegar h/f Askur í Reykjavík kaupir togarann Skutul ÍS 451 af h/f Val á Ísafirði, 20 mars 1942, taka Ísfirðingarnir togarann Þorfinn RE 33 upp í kaupin. Skipið var selt 22 nóvember 1945, p/f Tór í Þórshöfn í Færeyjum, fékk nafnið Tórfinnur TN 78. Seldur 1951, p/f Steyrur í Þórshöfn (Jákup Jensen), sama nafn og númer. Seldur 1955, Alfred Johansen í Þórshöfn, hét Bakur VN 356. Seldur 1956, G Hansen í Þórshöfn, sama nafn og númer. Togarinn hefur sennilega farið í brotajárn fljótlega eftir árið 1956.


Ýmir GK 448.                                                                                     (C) Guðbjartur Ásgeirsson.


Þorgeir skorargeir GK 448.                                                     Ein af sígarettumyndunum frá 1931.


Kópur RE 33 til hægri og Selfoss í slippnum í Reykjavík 1936-37.                Ljósmyndari óþekktur.


Þorfinnur RE 33.                                                                                           (C) Þjóðminjasafnið.


Tórfinnur TN 78.                                                                                            (C) Trawler Photos.


Ýmir GK 448. Málverk.                                                                             Nafn málara ólæsilegt.  


        Togaraútgerð Hafnfirðinga.

Auk þeirra Hafnfirðinga, sem ráku útgerð í byrjun 20. aldarinnar, koma nokkuð margir útlendingar við sögu, en þeir höfðu mikla útgerðarstarfsemi hér fyrstu þrjá áratugi þessarar aldar. Fyrstu tilraunir, sem gerðar voru með botnvörpu hér við land, voru gerðar af þýzkum manni árið 1889, en Englendingar hófu hér veiðar með botnvörpum 1891. Frá Hafnarfirði er fyrst gerð tilraun með botnvörpuveiðar af brezkum fiskikaupmanni, Pike Ward að nafni, árið 1899, en togarinn nefndist "Utopia". Þessi útgerð stóð aðeins þetta eina ár og varð Ward að hætta henni vegna ýmissa erfiðleika.
Erlendum togurum, knúnum gufuafli, fjölgaði nú við strendur landsins, og voru þeir mjög fengsælir. íslendingar tóku brátt að gera tilraunir með útgerð togara, en þær misheppnuðust flestar í byrjun. Þá var það árið 1904, að nokkrir íslenzkir útvegsmenn og kaupmenn tóku sig saman og réðust til kaupa á litlum og nokkuð gömlum enskum togara, sem bar nafnið "Coot". Þeir voru Arinbjörn Ólafsson, Keflavík, Björn Kristjánsson, Reykjavík, Guðmundur Þórðarson, Gerðum, Þórður Þórðarson, Reykjavík, Indriði Gottsveinsson, Reykjavík, sem varð skipstjóri á Coot og Einar Þorgilsson, Óseyri, sem jafnframt varð framkvæmdarstjóri fyrir félaginu.
Var þetta fyrsta íslenzka togaraútgerðin, sem heppnaðist og var Coot gerður út frá Hafnarfirði. Útgerð þessi stóð nokkuð skammt, því Coot strandaði við Keilisnes í desember 1907 og var þá að koma úr viðgerð í Reykjavík. Íslenzkir togarar eru ekki gerðir út frá Hafnarfirði, frá því Coot ferst, þar til 1915. Þá eru smíðaðir í Þýzkalandi tveir togarar, Ýmir og Víðir, sem voru eign samnefndra hlutafélaga, en Ágúst Flygenring veitti því fyrra forstöðu, en Þórarinn Böðvarsson því síðara. Með tilkomu þessara tveggja togara til Hafnarfjarðar, hefst raunverulega innlend stórútgerð hér. Hefur innlend togara útgerð verið rekin í Hafnarfirði stöðugt síðan 1915. Erlendir aðilar höfðu töluverða togaraútgerð hér framan af þessari öld, þó með nokkrum hvíldum. Höfðu flestir þeirra aðsetur í "Svendborg", en hinir síðustu hurfu héðan um 1929. Var það firmað Hellyers Brothers Ltd., Hull, sem gerði út 6 togara frá Hafnarfirði á árunum 1923-1929.
Hafnfirzkir útgerðarmenn juku á næstu árum botnvörpuskipastól sinn mjög mikið og voru flestir gerðir út 12 íslenzkir togarar frá Hafnarfirði, en í dag eru gerðir út 6, og eru það að sjálfsögðu allt nýsköpunartogarar. Árið 1931 hóf Bæjarútgerð Hafnarfjarðar starfrækslu sína og festi kaup á togaranum Maí. Hefur Bæjarútgerðin verið starfrækt síðan og gerir nú út 3 togara og 1 mótorbát. Forstöðumaður Bæjarútgerðarinnar var ráðinn Ásgeir G. Stefánsson, og hefur hann komið töluvert við sögu útvegsmála í Hafnarfirði síðan. Hafði hann áður haft töluverð afskipti af vélbátaútgerð hér í bæ. Aðrir togarar sem gerðir eru út frá Hafnarfirði í dag, eru Röðull, sem Venus h.f. gerir út, Surprise, sem Einar Þorgilsson & Co. h.f. gerir út og Bjarni riddari, sem Hrafnaflóki h.f. gerir út. Eftir síðari heimsstyrjöldina var allur skipastóll togaraútgerðarinnar í Hafnarfirði endurnýjaður. Er nú svo komið, að engir af hinum gömlu togurum eru gerðir hér út lengur. Fyrsti nýsköpunartogarinn, sem kom til Hafnarfjarðar, var togarinn Bjarni riddari, er kom í september árið 1947.

Hamar. 1 júní 1958. 

 Þrjú botnvörpuskip og stöðin í Viðey til sölu

Botnvörpuskipin "Kári Sölmundarson", GK. 153, "Ari", GK. 238 og "Þorgeir skorargeir", GK. 448, eru til sölu. Hverju skipi geta fylgt veiðarfæri og varahlutar, eins og bankinn hefir eignast með skipunum. Til sölu er ennfremur stöð KÁRA-félagsins í Viðey, með bryggjum og öllum áhöldum, eins og bankinn hefir eignast stöðina úr þrotabúi Fiskveiðahlutafélagsins KÁRI. Tilboð í eignir þessar allar sameiginlega eða í hvert skip og stöðina fyrir sig, sendist Útvegsbanka íslands h.f" Reykjavík, fyrir 15. desember næstkomandi. - Reykjavík, 2. desember 1931.   Útvegsbanki Íslands hf.

Vísir 3 desember 1931.                                                                    

03.04.2017 11:42

L. v. Hafþór ÍS 453. LBNT / TFDG.

Línuveiðarinn Hafþór ÍS 453 var smíðaður hjá Cochrane & Sons Ltd í Selby árið 1922 fyrir J. McCann, hét Silene. 98 brl. 200 ha. 2 þennslu gufuvél. Smíðanúmer 770. Seldur árið 1925, Magnúsi Thorberg útgerðarmanni á Ísafirði, fékk nafnið Hafþór ÍS 453. Skipið var selt 1 desember 1927, Georg Gíslasyni, Árna Þórarinssyni, Sigurjóni Högnasyni, Eyvindi Þórarinssyni, Guðmundi Helgasyni, Þórarni Bernódussyni og Júlíusi Jónssyni í Vestmannaeyjum, hét þar Venus VE 20. Selt 1933, Júlíusi Guðmundssyni og fl. á Þingeyri, hét Venus ÍS 160. Selt 1935, Guðmundi J Ásgeirssyni á Þingeyri, sama nafn og númer. Selt 1940, Pétri O Johnson og fl. í Reykjavík, skipið hét Reykjanes RE 94. Árið 1941 var skipið endurbyggt í Reykjavík, m.a. nýtt stýrishús og hvalbakur sett á skipið og ný vél, 232 ha. Allen díesel vél. Mældist þá 103 brl. Skipið sökk um 2 sjómílur út af Tjörnesi 24 júlí 1942. Áhöfnin, 18 menn, komust í nótabát og var þaðan bjargað um borð í línuveiðarann Ólaf Bjarnason MB 57 frá Akranesi.


Línuveiðarinn Hafþór ÍS 453.                                           Ljósmyndari óþekktur. Mynd í minni eigu.


Hafþór ÍS 453 við bryggju (liggur yst) í Vestmannaeyjum 1927.                     (C) Sigfús M Johnsen.


Reykjanes RE 94 í Vestmannaeyjahöfn.                           Ljósmyndari óþekktur. Mynd í minni eigu. 

 Línuveiðarinn Reykjanes sökk í fyrrinótt

                    Mannbjörg varð

Línuveiðarinn Reykjanes sökk á þrem mínútum í fyrrinótt, en mannbjörg varð. Er slysið vildi til var skipið á síldveiðum austan við Tjörnes. Var það orðið mjög fermt. Orsök slyssins er talin hafa verið sú, að annar nótabáturinn féll úr bátauglunum, en þá olli báturinn hinum megin því, að skipið kastaðist á hliðina og sökk á þrem mínútum. Öll áhöfn Reykjanessins að undanteknum vélamönnunum var í bátunum er slysið vildi til. En vélamennirnir komust á kjöl og var þeim bjargað þaðan. "Ólafur Bjarnason" flutti alla áhöfnina óskaddaða til Hjalteyrar í gærmorgun. Reykjanesið var gott skip, 103 brúttó-smálestir að stærð. Eigandi þess var Pétur Johnson.

Morgunblaðið. 26 júlí 1942.

02.04.2017 10:51

B. v. Hilmir RE 240. LCGW / TFLC.

Hilmir RE 240 var smíðaður hjá Cochrane & Sons Ltd í Selby á Englandi árið 1913 fyrir Pickering & Haldane Steam Trawling Co Ltd í Hull. Hét fyrst T.R. Ferens H 1027. 307 brl. 550 ha. 3 þennslu gufuvél, smíðuð hjá Amos & Smith í Hull. Smíðanúmer 580. Skipið var tekið í þjónustu breska sjóhersins í maí 1915 sem tundurduflaslæðari, hét HMT T.R. Ferens (307), og var mestan hluta stríðsáranna í Hvítahafi. Togaranum var skilað til eigenda sinna árið 1919. Seldur í febrúar 1920, Fiskiveiðahlutafélaginu Hilmi í Reykjavík, fær nafnið Hilmir RE 240. Seldur 23 mars 1922, Fiskiveiðahlutafélaginu Njáli í Reykjavík, sama nafn og númer. Hilmir var hætt kominn í Halaveðrinu mikla í febrúar 1925, en komst við illan leik til hafnar og hafði orðið fyrir miklu tjóni. Í október 1937 fékk togarinn mikinn brotsjó á sig þegar hann var staddur um 200 sjómílur suðaustur af Dyrhólaey á leið til Englands í söluferð. Einn skipverja tók út og drukknaði hann. Hilmir komst til hafnar í Aberdeen og var þá togarinn flaki líkastur, allt brotið og bramlað ofanþilja og allt lauslegt sópaðist í hafið. Gert var við togarann þar og tók það langan tíma. Árið 1941 var togarinn gerður út frá Bíldudal, sama nafn og númer. Seldur í janúar 1945, Gunnari Guðjónssyni skipamiðlara í Reykjavík, hét Kópanes RE 240. Seldur í febrúar 1947, Rituvikar Trawlers í Rituvík í Færeyjum, hét Skoraklettur FD 352. Seldur árið 1953, p/f Vár í Vestmanna í Færeyjum, hét Kópanes VN 25. Togarinn strandaði við Færeyingahöfn á Vestur Grænlandi 11 maí 1955 þegar hann var á leið frá Davidssundi úr veiðiferð. Togarinn eyðilagðist á strandstað, mannbjörg varð.


Hilmir RE 240 kominn heim úr Halaveðrinu. Eins og sést er togarinn illa laskaður að sjá, bátadekkið stórskemmt, björgunarbátarnir farnir og flest allt lauslegt fór í hafið.           (C) Þorleifur Þorleifsson.


Hilmir RE 240.                                                                                    (C) Guðbjartur Ásgeirsson.


T.R. Ferens H 1027.                                                                            (C) Hull Fishing Heritage.


Skoraklettur FD 352.                                                                  www.vagaskip.dk

        Togaranum Hilmi hlekkist á

Togarinn Hilmir varð fyrir áfalli í hafi í fyrradag og tók einn mann út, sem drukknaði. Hann hjet Guðni Sigurðsson, 23 ára gamall, búsettur hjer í bænum. Hilmir var á leið til Englands með ísfisk. Var búist við að hann mundi landa í Grimsby í gær. En í gær fjekk útgerðarfjelagið "Alliance" skeyti frá skipstjóranum á Hilmi, sem þá var kominn til Aberdeen. Einustu upplýsingar, sem liggja fyrir hjer um slysið, eru úr skeyti skipstjórans. Segir í því, að togarinn hafi orðið fyrir áfalli í hafi. Bátadekk hafi brotnað og bátana tekið út. "Casinn" hafi brotnað og einnig hafi trjeverk allt í brúnni brotnað. Maðurinn, sem druknaði, var við stýrið er slysið vildi til. Guðni Sigurðsson var efnispiltur. Hann var ókvæntur og bjó með foreldrum sínum á Hávallagötu 21 hjer í bænum. Foreldrar hans fluttu hingað til bæjarins 1930, en þau bjuggu áður að Vetleifsholti í Ásahreppi í Rangárvallasýslu. Hilmir mun selja afla sinn í Aberdeen í dag og verður þar sennilega gert við skemmdirnar á skipinu.

Morgunblaðið. 29 október 1937.


Málverk Valgarðs Klemenssonar, skipverja á Hilmi sýnir brotsjóinn sem togarinn varð fyrir þegar hann var á leið til Englands 24 október 1937.                                        (C) Valgarður Klemensson.


     Togarinn Hilmir var nær sokkinn

Gísli Jónsson, vjelaeftirlitsmaður hefir sent Morgunblaðinu eftirfarandi frásögn af áfalli því, sem togarinn Hilmir fékk á sig á leið til Englands 24. október síðastliðinn. Hilmir hefur verið í Englandi síðan. Morgunblaðið skýrði frá þessu áfalli 29. okt. eftir skeyti sem borist hafði frá skipstjóra togarans, þar sem segir að einn maður, Guðni Sigurðsson, hafi druknað, bátadekk hafi brotnað og bátadekk tekið út. Aðrar fregnir hafa ekki borist af hinu mikla áfalli fyrr en nú.
Þann 29. október kom b.v. "Hilmir" til South Shields á Englandi, sundurflakandi ofanþilja af áfalli sem skipið hafði fengið í Atlantshafinu á leið til Englands. Ég hef séð mörg skip koma í höfn undan ofvirðrum mismunandi útleikin, en ekkert áður líkt þessu. Mest allur hluti stýrishússins var horfinn, bátapallurinn með bátum og öllu tilheyrandi, loftventlar yfir ketilrúmi, og bræðsluskýli var allt bókstaflega þurrkað í burtu, siglutoppar brotnir, stög og reiði slitið niður. Ketil og vélareisn, eldhús, brú og hágluggi vjelarrúms var allt lagt saman eins og pappaaskja. Afturgálginn var annars vegar rifinn upp frá þilfarinu og honum þeytt inn í vélareisn bar sem hann lá kýttur saman, hinn afturgálginn kýttur hálfa leið niður á öldustokk.
Skjólborð og stoðir var ýmist lagt inn eða rifið upp og á 2ja þumlungs gildar járnstengur var brugðið hnútum eins og á snærispotta, og þilfarið á stóru svæði ýmist rifið upp eða kýtt niður. Ég hitti skipverja að máli strax og skipið kom í höfn, 19 vaska menn, flesta kornunga. Látlaust og rólega skýrðu þeir mér frá þessu áfalli, sem hjer segir, "Sunnudaginn 24. október vorum við staddir 205 sjómílur austur af Portlandi á leið til Englands.
Vindur var norðaustan 9 og mikill sjór. Stýrðum við SA 3/4 A og fórum með hálfri ferð. Kl. 7 um kvöldið, er mikill hluti skipverja sat yfir borðum aftur í káetu, kom brotsjór upp með bakborðshlið skipsins við afturgálga og helti sjer yfir það með feikna afli og fleygði því svo hart á hliðina að stjórnborðshliðin í stýrishúsinu brotnaði inn, við að hendast ofan á hafflötinn. Fylltist stýrishúsið í einu vetfangi af sjó og sömuleiðis herbergi skipstjóra, en þakið af stýrishúsinu rifnaði af. Skipstjóri, sem staddur var framan til í stýrishúsinu, missti þegar meðvitundina við áfallið og er hann aftur raknaði við, var hann enn að veltast innan um sjóinn í húsinu, og hafði þá drukkið mikið af sjó, svo að nærri lá við drukknun. Guðni Sigurðsson var við stýrið. Skolaðist hann út í gegnum brotnu hliðina yfir járnþiljurnar og sást ekki meir. Hefir hann að líkindum strax mist með- vitundina eins og skipstjórinn. Þriðji maðurinn, Sigurður Sigurðsson var staddur bakborðsmegin í stýrishúsinu og sakaði hann ekki.
Sjórinn sópaði í burtu öllu ofan af skipinu að aftan, fyllti káetuna og loftskeytaklefann, henti þar til borði, bekkjum, áhöldum og mönnum, svo að allt var í einni kös. Og svo var höggið mikið, að öll glóð og allar ristar í eldholum ketilsins hentist út, nema helmingur úr einu eldholinu; þar glóðu enn nokkrir eldsneistar, sem gerðu okkur mögulegt að viðhalda og auka aftur eimþrýsting ketilsins. Vjela og ketilrúm fylltust svo af sjó, að þar var staðið í mitti. Ljósin sloknuðu um allt skip, loftskeyti stöðvuðust, en kol og farmur kastaðist yfir í hljesíðuna. Skipið lá þannig í hálfa klukkustund, áður en það byrjaði að reisa sig aftur við nokkuð að ráði, og engum okkar kom til hugar þá, að við yrðum nokkru sinni til þess að flytja sagnir af þessu áfalli. Og þó heyrðist hvergi æðruorð frá nokkrum manni. Kaldur og rólegur gekk hver maður að sínu verki, eftir því sem því varð viðkomið, með það eitt fyrir augum, að standa á meðan að stætt væri, og hverfa þá yfir á aðra strönd, með fullvissuna um það að hafa ekki brugðist skyldum sínum". En einmitt þessi kalda, rólega skyldurækni, sem fáum er gefin til jafns við Íslenska sjómenn, varð til þess að bjarga hjer fólki og fleyi. "Þegar stýrishúsið brotnaði, slóst vjelsíminn þar til svo að hann flutti hringingu til vjelarrúms, en slitnaði þá í sömu andránni.
Það var allt jafnt að hringingin heyrðist, skipið fór í kaf, vjelarrúm fylltist og ljósin slokknnðu. Yfirvjelstjórinn, Ágúst Ingvarsson, var á verði og stöðvaði hann vjelina samstundis. En með því að hann fann, að skipið hjelt áfram að síga niður, setti hann vjelina aftur á fulla ferð, án þess að hafa um það fyrirskipun, til þess, ef mögulegt væri, að skipið gæti rifið sig upp aftur með ferðinni og þurkað af sjer sjóinn. Jafnsnemma hljóp maður sá, sem í stýrishúsinu var og ekki hafði slasast, að stýrinu til þess að snúa skipinu, ef mögulegt væri, upp að vindinum, og það er enginn vafi á því, að fyrir þessa skynsamlegu yfirvegun og tilþrif þessara tveggja manna, bjargaðist skipið.
Í kolsvarta myrkri, öslandi sjóinn í mitti, kappkostaði vjelarliðið sameiginlega án afláts að viðhalda eldi og eimi, svo skipið gæti látið að stjórn, koma á stað dælum og síðar, svo fljótt sem unt var, ljósum, á meðan að stýrimaðurinn braust í gegnum ölduflóðið frá káetu og upp í stýrishús, til þess að aðstoða við stjórnina skipstjórann ,sem enn lá þar meðvitundarlaus. Allan tímann, sem skipið lá svona, kom engin önnur bára yfir skipið. Það var eins og sjórinn væri orðinn sléttur, þrátt fyrir veðurhæðina". Er þetta skiljanlegt, þegar athugað er að sjórinn brýtur allar lýsis og olíutunnur á þilfari um leið og hann gengur yfir skipið, og ætti það að vera bending til manna, að nota bárufleyga í vondum veðrum, þó á hafskipum sé. Þegar veðrinu slotaði næsta dag, var fáninn dreginn í hálfa stöng, það var hinsta kveðja okkar til fjelagans unga, sem svo sviplega og sorglega var burtu kvaddur. Öll skipshöfnin drýpur höfði sem einn maður og hljóðnar í hálfa mínútu eða svo, og jeg skil, hinir íslensku farmenn eru allt jafnt, harðir sem stál og bljúgir sem börn.

Morgunblaðið. 25 nóvember 1937.
Frásögn Gísla Jónssonar.

01.04.2017 10:54

B. v. Askur RE 33. TFND.

Askur RE 33 var smíðaður hjá Alexander Hall & Co Ltd í Aberdeen í Skotlandi árið 1947 fyrir Ask h/f í Reykjavík. 657 brl. 1.000 ha. 3 þennslu gufuvél. Smíðanúmer 718. Skipið var selt 24 febrúar 1961, Síldar og fiskimjölsverksmiðjunni h/f í Reykjavík, sama nafn og númer. Togarinn var seldur í brotajárn til Belgíu og tekinn af skrá 2 júlí árið 1969.


19. Askur RE 33 með trollið á síðunni.                                              (C) Sigurgeir B Halldórsson.


Askur RE 33.                                                             (C) Úr safni Hafliða Óskarssonar á Húsavík.


Askur RE 33 á leið í slipp í Reykjavík.                                                     (C) Ingi Rúnar Árnason.


Askur eftir ásiglingu Víkings í september 1964.                                       (C) Ingi Rúnar Árnason.


Í brúnni á Ask eftir áreksturinn.                                                                (C) Ingi Rúnar Árnason.


Togararnir Askur RE 33 og Geir RE 241 dregnir utan í brotajárn 1969.            Ljósmyndari óþekktur.

   Nýsköpunartogarinn Askur kom í gær

Þrettándi nýsköpunartogarinn kom til Reykjavíkur í gærmorgun. Togari þessi heitir Askur, eign samnefnds hlutafjelags hjer í bænum. Askur er byggður í Aberdeen og er hann af sömu gerð og Egill rauði. Skipstjóri á Ask er Karl Jónsson, fyrsti stýrimaður Helgi Ársælsson og fyrsti vjelstjóri S. Andersen. Askur fer væntanlega á veiðar n.k. þriðjudag. Eins og fyrr segir, þá eru nú komnir til landsins 13 nýsköpunartogarar. Von er á þeim fjórtánda innan skamms. Er það Júlí eign Bæjarútgerðar Hafnarfjarðar. Togarinn fór í reynsluför þann 4. nóv. s.l. og gekk sú ferð að óskum.
Í næsta mánuði er von á Ísólfi, togara Seyðisfjarðar, Goðanesi eign Neskaupstaðar og Neptúnus hlutafjelagsins Júpíter í Hafnarfirði, Neptúnus verður stærstur nýsköpunartogaranna, sem koma á þessu ári. Um næstkomandi áramót verða því nýsköpunartogarar landsmanna orðnir 17 að tölu.

Morgunblaðið. 8 nóvember 1947.

      Togararnir Askur og Víkingur í árekstri                á Jónsmiðum

         Sólin var aðalástæðan fyrir árekstrinum

Sólin var aðalástæðan fyrir árekstrinum, og b/v Askur kom beint úr sólarátt, sagði Hans Ragnar Sigurjónsson, skipstjóri á b/v Víking Ak 100, sem lenti í árekstri við b/v Ask RE 33, á Jónsmiðum við Austur-Grænland. Togararnir komu inn til Reykjavíkur um miðnætti í gær og sjóréttarpróf hófust á skrifstofu Borgardómara í morgun. Dómforseti var Valgarður Kristjásson, en meðdómendur Eiríkur Kristófersson og Sigmundur Sigmundsson.
Sjóréttarprófin hófust klukkan 10 í morgun. Fyrst komu fyrir réttinn Hans Ragnar Sigurjónsson, skipstjóri á b/v Víking. Hans skýrði m. a. svo frá: "Ég tel sólskin vera aðalástæðuna fyrir árekstrinum. Askur kom úr sólarátt frá Víking og sá ég ekki togarann fyrr en mjög lítið bil var á milli skipanna". Aðspurður um það, hvort hægt hefði verið að forða árekstri, svaraði Hans: "Ég tel miklar líkur til, að hægt hefði verið að komast hjá árekstri, ef b/v Askur hefði haldið ferð sinni áfram, í stað þess að stöðva". Hans Ragnar sagði, að Askur hefði verið á veiðum á svipuðum slóðum og hann, Askur hefði togað í suður en Víkingur í norður. Þegar Víkingur hefði hætt að toga, hefði hann og stýrimaðurinn gætt að Aski, en hvergi séð hann og sagðist Hans hafa álitið að Askur hefði farið af miðunum. Sagði Hans að þeir hefðu verið búnir að "kippa" í ca. 10 min., þegar þeir urðu varir við Ask. Hans Ragnar var sjálfur allan tímann í brúnni og háseti með honum, sem var við stýrið. Sagði skipstjórinn að hann hefði heyrt flaut frá Ask, en þá hefði mest verið um tvö hundruð metra bil á milli togaranna. Þegar fréttamaður Vísis yfirgaf sjóréttinn í morgun, var Hans Ragnar enn fyrir rétti. Næstur átti að koma fyrir sjóréttinn skipstjórinn á Aski, Arinbjörn Sigurðsson. Skemmdir á togurunum hafa ekki verið kannaðar að fullu, en mjög litlar skemmdir urðu á Víkingi, en hann heldur á veiðar í kvöld. B.v. Askur skemmdist töluvert á bakborðshlið og brú.

Vísir. 18 september 1964.

30.03.2017 11:05

892. Víkingur ll ÍS 170. TFQC.

Víkingur ll ÍS 170 var smíðaður í Skipasmíðastöð Marselíusar Bernharðssonar á Ísafirði árið 1959 fyrir Útgerðarfélagið Víking h/f á Ísafirði. Eik. 60 brl. 280 ha. MWM díesel vél. Báturinn var seldur 19 ágúst 1976, Fræg h/f í Þorlákshöfn, hét Jón Helgason ÁR 12. Ný vél (1983) 385 ha. Caterpillar díesel vél, 283 Kw. Seldur 24 júlí 1985, Rifi h/f í Hrísey, báturinn hét Svanur EA 14. Seldur 28 desember 1990, Jóhanni Sigurbjörnssyni í Hrísey, sama nafn og númer. Seldur 7 apríl 1994, Þórði Jónssyni h/f á Bíldudal, hét Svanur BA 61. Seldur 22 mars 1996, Baldri Þór Bragasyni í Vestmannaeyjum, hét Haförn VE 21. Árið 1999 er skráður eigandi Haförn ehf í Vestmannaeyjum. Árið 2003 er eigandi bátsins Dufþakur ehf í Vestmannaeyjum. Seldur árið 2004, Eyfisk ehf í Hrísey, hét Heddi frændi EA 244.( í skipaskrá 2004 sagður hafa heitið áður Fönix ?) Báturinn var talinn ónýtur og tekinn af skrá 23 febrúar árið 2010. Báturinn lá lengi við bryggju á Höfn í Hornafirði og uppi voru áform um að gera þennan bát upp, en til stóð að brenna hann árið 2008. Hvort það hafi verið gert eða honum hafi verið haldið til haga fyrir uppbyggingu, veit ég ekki.


Víkingur ll ÍS 170.                                                                                  Ljósmyndari óþekktur.


Víkingi ll ÍS 170 hleypt af stokkunum 22 maí 1959.                                   Mynd úr Bæjarins besta.

                 Víkingur ll ÍS 170

Síðastliðinn föstudag, 22. maí, var hleypt af stokkunum 60 smálesta fiskibát í Skipasmíðastöð Marselíusar Bernharðssonar á Ísafirði. Báturinn hlaut nafnið Víkingur II. Eigandi hans er Víkingur h.f. Ísafirði. Báturinn er hinn vandaðasti að allri gerð og búnaði. Aflvél hans er 300 ha. Mannheim vél. Hann er búinn öllum helztu siglinga og öryggistækjum, svo sem ratsjá, dýptarmæli, miðunarstöð o.fl., auk þess sem hann hefur fisksjá. Skipstjóri á bátnum verður Arnór Sigurðsson. M.b. Víkingur er 31. báturinn, sem smíðaður er í skipasmíðastöð Marsellíusar Bernharðssonar.

Vesturland. 29 maí 1959.

              Vill varðveita Víking II

Ísfirðingurinn Svavar Cesar Kristmundsson vill kanna hvort áhugi sé fyrir að varðveita eikarbátinn Víking II. Víkingur II var smíðaður í Skipasmíðastöð Marselíusar Bernharðssonar og var sjósettur 1959. Báturinn var smíðaður fyrir þá bræður Arnór og Hermann Sigurðssyni í samvinnu við Norðurtangann. Víkingur II heitir í dag Heddi frændi EA og er við bryggju á Hornafirði. Svavar, sem er gamall Ísfirðingur nú búsettur á Húsavík, segist vera áhugamaður um varðveislu báta og sögu sjávarútvegs. "Með þetta áhugamál er verst að vera ekki milljónamæringur", segir Svavar. Hann segir að báturinn hafi lengi verið bundinn við bryggju á Hornafirði og það að hann hafi alltaf verið á floti hafi bjargað honum frá skemmdum. "Það var hafnarnefndarfundur á Hornafirði í gær og ég veit að til stendur að brenna hann." Í dag er báturinn nær óþekkjanlegur.
Búið að setja á hann hvalbak og bjóðageymslu bakborðsmegin og auk þess var brúin stækkuð. "Ég er með hugmyndir um að koma honum til Húsavíkur í geymslu og það er seinni tíma mál hvort hann verður varðveittur. En honum verður ekki fargað á meðan." Aðspurður hvers vegna varðveisla Víkings II er honum svona mikið hjartans mál segir Svavar að það sé nauðsynlegt að fyrir sögu Ísafjarðar að varðveita til frambúðar eitthvað af bátunum sem voru smíðaðir hjá Marselíusi. "Ég stundaði í gamla daga sem púki að fylgjast með bátasmíðinni hjá Marselíusi og ófáar reynslusiglingar sem maður komst í þegar bátarnir voru sjósettir", segir Svavar.

Bæjarins besta. 31 janúar 2008.

29.03.2017 13:55

Hamóna ÍS 29. TFHL.

Hamóna ÍS 29 var smíðuð í Nova Scotia í Kanada árið 1922. Eik og fura. 173 brl. 60 ha. hjálparvél. Hún var smíðuð sem tveggja mastra skonnorta. Hamóna var lúðuveiðari með amerísku bermudastórsegli og mikill siglari áður en hún var keypt til landsins. Eigandi var Anton Proppé útgerðar og kaupmaður á Þingeyri frá aprílmánuði árið 1941. Kom til landsins í maí sama ár. Nýjar vélar (1941) 2 x 120 ha. Atlantic díesel vélar. 7 nóvember 1942 er h/f Gláma á Þingeyri eigandi skipsins. Hamóna rak á land rétt innan við Þingeyri í óveðri, 17 desember 1945 og eyðilagðist. Skipið var svo rifið þar í fjörunni, en stýrishúsið sem var sett á skipið í mikilli viðgerð og endurbótum í Reykjavík árið 1941 var svo notað lengi sem flugskýli á flugvellinum á Þingeyri.


Hamóna ÍS 29 eftir breytingarnar í Reykjavík 1941.                                     Ljósmyndari óþekktur.


Hamóna eins og hún leit út í upphafi.                                                  (C) Jón Rafn Jóhannsson.

                Hamóna ÍS 29  

Anton Proppé var athafnasamur maður á stríðsárunum. Árið 1941 skellti hann sér til Kanada og festi þar kaup á gamalli seglskútu, 170 brúttótonn að stærð. Fékk hún nafnið Hamóna ÍS 29. Hamóna var rennileg tvímastra skonnorta, smíðuð árið 1922, með 60 hestafla hjálparvél. Skipstjóri var Kristján Ebenesarson frá Flateyri, seglaskipstjóri á heimferðinni frá Kanada var Jón Guðmundur Ólafsson frá Patreksfirði og vélstjóri var Þórður J Magnússon frá Flateyri.
Mamóna kom til landsins í maí 1941 og var næstu mánuði í siglingum með ísaðan fisk til Englands og vöruflutningum innanlands fyrir ameríska herinn sem þá var nýkominn til landsins. Um haustið var hún tekin í slipp í Reykjavík til viðgerðar og breytinga. Settar voru í skipið tvær nýjar 120 hestafla vélar og stýrishús byggt. Þótti mörgum að virðuleiki skipsins færi þar með. Breytingarnar tóku heilt ár. Hamóna var eftir það í flutningum til stríðsloka. Þá reyndi hún fyrir sér á síldveiðum sumarið 1945. Endalok Hamónu urðu þau að skipið rak á land innan við Þingeyri í stórviðri 17 desember 1945 og var rifin þar í fjörunni. Í sama veðri enduðu líka daga sína vélbátarnir Glaður og Venus frá Þingeyri. Stýrishúsið á Hamónu átti sér þó annað líf. Það þjónaði lengi sem flugskýli á Þingeyrarflugvelli, þar sem séra Stefán Eggertsson sá um stjórnina. Flugskýlið er nú komið á Samgöngusafnið á Hnjóti í Örlygshöfn í Patreksfirði og sómir sér þar vel.

Saga verkalýðshreyfingar á Vestfjörðum.

                 Dýrafjörður

Einn vélbátur stundar handfæraveiðar þaðan og hefir aflað vel, en smábátaaflinn á þær 12 trillur, er þaðan stunda veiðar, flestar með handfæri, hefir verið í tæpu meðallagi. Tvö skip frá Þingeyri hafa lengstum verið við ísfiskflutninga í vetur og vor, en stunda nú síldveiði. Nýlega hefir eitt 160 rúml. skip bætzt við flotann á Þingeyri, en það er skonnortan "Hamóna", sem Anton Proppé keypti í vetur frá Ameríku. Hefir skip þetta farið eina ferð með ísfisk til Englands.

Ægir. 1 júlí 1941.


28.03.2017 12:53

482. Guðmundur Þórðarson GK 75. TFSL.

Guðmundur Þórðarson GK 75 var smíðaður í Skipasmíðastöð Hafnarfjarðar árið 1943. Eik. 52 brl. 120 ha. Lister díesel vél. Eigendur voru h/f Ægir og Kristinn Árnason & Co Gerðum í Garði, Gullbringusýslu frá 21 apríl 1943. Ný vél (1956) 280 ha. MWM díesel vél. Báturinn var seldur 10 október 1961, Eyri h/f í Sandgerði, sama nafn og númer. Seldur 25 janúar 1971, Braga Emilssyni á Höfn í Hornafirði, hét Fálkanes SF 77. Ný vél (1971) 368 ha. Kelvin Dorman díesel vél. Seldur 5 mars 1972, Hjálmari Elíesersyni í Kópavogi, báturinn hét Guðmundur RE 19. Ný vél (1972) 370 ha. Cummins díesel vél. Seldur 9 október 1973, Bjarna Beck, Hreiðari Pálssyni og Ríkharði Jónssyni í Ólafsvík, hét Þorleifur Magnússon SH 172. Árið 1975 var nafni bátsins breytt, hét þá Sonja B SH 172. Seldur 15 apríl 1978, Þórði Markússyni á Eyrarbakka, hét Bakkavík ÁR 100. Árið 1978 fór fram á bátnum stórviðgerð. Seldur 28 október 1980, Kristjáni Óskarssyni og Magnúsi Brynjólfssyni í Þorlákshöfn, báturinn hét Bjarnavík ÁR 13. 28 desember 1981 var skráður eigandi Suðurvör h/f í Þorlákshöfn. Seldur 29 október 1987, Bakkafiski h/f á Eyrarbakka, hét Bjarnavík ÁR 20. Seldur 2 mars 1989, Siglfirðingi h/f á Siglufirði, báturinn hét Daníel SI 152. Talinn ónýtur og tekinn af skrá 13 mars árið 1992. Báturinn stendur upp á landi á Siglufirði í dag og vonandi verður hann gerður upp.


Guðmundur Þórðarson GK 75.                                                                    Ljósmyndari óþekktur.


Guðmundur Þórðarson GK 75 til vinstri,sennilega við bryggju í Keflavík.    (C) Guðbjartur Ásgeirsson.


Daníel SI 152 á Siglufirði.                                                    (C) Þórhallur S Gjöveraa. 17 júlí 2016.


Daníel SI 152 á Siglufirði.                                                    (C) Haukur Sigtryggur Valdimarsson.


Guðmundur Þórðarson GK 75. Líkan Gríms Karlssonar skipstjóra.            (C) Þórhallur S Gjöveraa.


      Guðmundur Þórðarson GK 75

Þann 8. apríl síðastliðinn hljóp af stokkunum hjá Skipasmíðastöð Hafnarfjarðar nýr vélbátur, er heitir Guðmundur Þórðarson. Bátur þessi er 52 brúttó rúmlestir að stærð og hefur 100 hestafla Lister Diesel vél. Kjölurinn að bátnun var lagður snemma í ágúst 1942, en smíðin tafðist sökum efnisskorts og annarra orsaka. Eigendur bátsins eru  Ægir h. f. Gerðum og Kristinn Árnason og Co., Gerðum. Framvæmdarstjóri hans verður Finnbogi Guðmundsson, en skipstjóri Kristinn Árnason.

Ægir. 1 maí 1943.

27.03.2017 19:59

731. Reykjaröst KE 14. TFJN.

Reykjaröst KE 14 var smíðuð í Skipasmíðastöð Marselíusar Bernharðssonar á Ísafirði árið 1945. Eik. 53 brl. 150 ha. Fairbanks Morse díesel vél. Eigandi var Röst h/f í Keflavík frá 8 júlí sama ár. Báturinn bar fyrst skráningarnúmerið GK 414, en 1 janúar 1950 fékk hann númerið KE 14. Ný vél (1954) 347 ha. Buda díesel vél. Seldur 12 október 1965, Ásgeiri h/f í Garði, hét Ásgeir Magnússon GK 60. Ný vél (1969) 350 ha. Caterpillar díesel vél. Seldur 27 september 1971, Hauki Guðmundssyni í Reykjavík, báturinn hét Grunnvíkingur GK 60 og var skráður í Sandgerði. Árið 1973 fær hann skráninguna GK 63. Frá 14 janúar 1974 heitir báturinn Grunnvíkingur HU 63 og er gerður út frá Blönduósi, sami eigandi. 17 apríl 1975 fær báturinn aftur skráninguna GK 63 og gerður út frá Sandgerði. 15 desember 1978 heitir báturinn Grunnvíkingur RE 163 og gerður út frá Reykjavík, sami eigandi áfram. Seldur 15 janúar 1990, Miðfelli h/f í Hnífsdal, hét Grunnvíkingur ÍS 163. Ný vél (1991) 408 ha. Caterpillar díesel vél, 300 Kw. Talinn ónýtur og tekinn af skrá 9 nóvember árið 1994.

Reykjaröst KE 14.                                                                                  Ljósmyndari óþekktur.

Reykjaröst GK 414 nýsmíðuð á Ísafirði árið 1945.                                                    Mynd úr Ægi.

Reykjaröst KE 14. Líkan Gríms Karlssonar skipstjóra.                            (C) Þórhallur S Gjöveraa.

               Reykjaröst GK 414.

Í júlímánuði síðastliðnum hljóp nýr bátur af stokkunum í Skipasmíðastöð Marselliusar Barnharðssonar á Ísafirði. Fór bátur þessi þá þegar á síldveiðar. Bátur þessi heitir Reykjaröst og hefur einkennisstafina G. K. 414. Hann er 53 rúml. að stærð og hefur 150 hestafla Fairbank Morse vél. Eigandi Reykjarastar er hlutafélagið Röst í Keflavík. Framkvæmdastjóri þess er Margeir Jónsson, en skipstjóri á bátnum er Angantýr Guðmundsson.

Ægir. 1 september 1945.






Flettingar í dag: 226
Gestir í dag: 20
Flettingar í gær: 1134
Gestir í gær: 51
Samtals flettingar: 1062851
Samtals gestir: 76985
Tölur uppfærðar: 11.12.2024 13:13:57