Eyjaberg VE 130

Fyrsti 95 lesta stálbáturinn smíðaður í
A-Þýzkalandi fyrir Íslendinga kominn

Kominn er til landsins fyrsti 95 lesta stálbáturinn af allmörgum jafnstórum, sem smíðaðir eru fyrir íslendinga í Þýzka lýðveldinu. Báturinn heitir Eyjaberg VE 130, eigandi Sigurður Þórðarson útgerðarmaður í Vestmannaeyjum. Kom báturinn til heimahafnar sinnar s.l. fimmtudagskvöld og í gærmorgun sigldi hann inn á Reykjavíkurhöfn. Fréttamaður Þjóðviljans fór um borð í bátinn í gærmorgun, skömmu eftir að hann hafði lagzt að verbúðabryggju við Grandagarð og hitti að máli skipstjórann Jón Guðjónsson, héðan úr bænum. Við vorum 5 saman, sem fórum utan til að sækja Eyjaberg, sagði skipstjórinn; vorum 4 sólarhringa og 20 klukkustundir frá Kaupmannahöfn til Vestmannaeyja. Meðalhraði í heimferðinni var 10 sjómílur, en báturinn gekk 11 sjómílur í reynsluferð. Hvernig reyndist báturinn á heimleiðinni?  Prýðilega. Að vísu fengum við gott veður á leiðinni og reyndi því ekki mjög á sjóhæfnina, en mér lízt mjög vel á bátinn, segir skipstjórinn, öllu virðist haganlega fyrir komið og vistarverur skipverja eru sérstaklega skemmtilegar. Sem fyrr segir er Eyjaberg VE 130 fyrsti 95 lesta báturinn af allmörgum samskonar, sem smíðaðir eru úr stáli fyrir íslendinga í Austur-Þýzkalandi. Fimm bátanna munu verða tilbúnir eða afhentir eigendum á þessu ári og fara tveir þeirra til Vestmannaeyja, auk Eyjabergs, og tveir til Ísafjarðar.
Bátarnir eru allir smíðaðir eftir teikningu Hjálmars Bárðarsonar skipaskoðunarstjóra í skipasmíðastöðinni í Brandenburg í Þýzka lýðveldinu. Aðalaflvél Eyjabergs er 400 hestafla Mannheim-vél, en hjálparvélin er 25 hestafla.

Þjóðviljinn. 2 desember 1959.


Eyjaberg VE 130. Líkan.                                                                          (C) Hjálmar R Bárðarson.

Eyjaberg VE 130. Líkan.                                                                             (C) Hjálmar R Bárðarson.


Fyrirkomulagsteikning skipa smíðuðum í Brandenburg.                        (C) Hjálmar R Bárðarson.


Eyjaberg VE 130 á strandstað á Faxaskeri í mars 1966.                           (C) Sigurgeir Jónasson.

   Eyjaberg VE strandaði á Faxaskeri
     Skipshöfnin komst yfir í Lóðsinn

Í gærkvöldi strandaði Vestmannaeyjabáturinn Eyjaberg VE 130 á vestanverðu Faxaskeri, sem er rétt norðan við Heimaey. 7 menn voru á bátnum og komust þeir á gúmmíbát yfir í Lóðsinn. Eyjaberg var heilt á strandstað er skipverjar yfirgáfu það, en búizt við að það mundi höggva sig niður í nótt og eyðileggjast. Þetta gerðist kl. 19.40, er Eyjaberg var að koma úr róðri með 12 tonn af fiski eftir daginn. Fór Eyjabergið venjulega siglingaleið inn milli Heimaeyjar og skersins eða um Faxasund, ásamt fleiri bátum. Dimmt var yfir og slydduhríð. Tilkynntu skipverjar hvernig komið var og fór Lóðsinn út til þeirra. Komust þeir í gúmmíbát sínum yfir í Lóðsinn, allir heilir, enda ágætt sjóveður. Skipstjóri á Eyjabergi er Sigurður Guðmundsson. En eigandi hans er Sigurður Þórðarson útgerðarmaður. Fréttaritari blaðsins náði snöggvast tali af skipstjóranum, er hann var kominn heim til sín. Hann vildi lítið um þetta segja umfram það sem vitað var.
Sagði að þeir hefðu verið að koma úr róðri vestan við Eyjar og farið venjulega siglingaleið. Hafi þeir séð að þeir mundu vera full nærri Faxaskerinu og ætluðu að beygja frá áður en þeir komu að því, en þá hafi stýrisútbúnaður ekki virkað. Báturinn var á fullri ferð og var strandi því ekki afstýrt. Skipstjórinn sagði að gott hefði verið í sjóinn og fóru skipverjar í gúmmíbátinn, eftir að þeir höfðu gert aðvart. En þar sem myrkur og slydduhríð og viðbúið að báturinn mundi höggva sig niður, þá þótti ekki ráðlegt að þeir væru þar um kyrrt. Höfðu þeir taug í gúmmíbátnum, sem föst var í Eyjaberginu og slepptu henni ekki fyrr en þeir höfðu náð Lóðsinum. En þangað létu þeir sogið bera sig og réru sjálfir. Varð þeim ekki meint af, enda steinsnar inn til Vestmannaeyjarkaupstaðar. Faxasker er lágt sker, og enginn gróður á því. En þar er skipbrotsmannaskýli.
Eyjaberg er stálbátur, 94 lestir að stærð, byggður í Austur- Þýzkalandi árið 1959.

Morgunblaðið. 8 mars 1966.

      "Morgunstjarnan" G . K. 532

Laust fyrir miðjan júlí var nýjum bát hleypt af stokkunum í skipasmíðastöð Júlíusar Nýborg í Hafnarfirði. Bátur þessi heitir "Morgunstjarnan" og hefur einkennisstafina G. K. 532. Hann er 43 rúmlestir að stærð, smíðaður úr eik og hefur 171 ha. Buda-Lanova dieselvél. Alls eru í bátnum 16 hvílur; 9 hvílur í hásetaklefa, 6 í káetu og 1 í skipstjóraklefa. Allar vistarverur eru fóðraðar innan með lakksmurðum krossvið, vatnsþéttum. Er þetta fyrsti báturinn, sem þannig er gengið frá. Byrjað var á smíði þessa báts síðastliðið haust, en skriður komst ekki á verkið fyrr en í byrjun þessa árs. Júlíus Nyborg teiknaði bátinn og sá um smíði hans. Járnsmíði og niðursetningu vélar annaðist Vélsmiðja Hafnarfjarðar h/f. Raflagnir annaðist h. f. Ekko í Hafnarfirði, en Guðmundur Hróbjartsson kom fyrir miðstöðvarlögnum. Sören Valentínusson í Keflavík bjó til segl og reiða. Togvinda er í bátnum og smíðaði hana Vélsmiðjan Keilir í Reykjavík. Auk þess unnu Blikksmiðjan Dvergasteinn h/f í Hafnarfirði og Hannes Sigurjónsson húsgagnabólstrari við smíði bátsins.
Eigandi "Morgunstjörnunnar" er nýstofnað hlutafélag í Hafnarfirði, sem heitir "Hafstjarnan h. f." Framkvæmdastjóri þess er Magnús Guðjónsson í Hafnarfirði, en hann átti fyrr vélbátinn Njál. Skipstjóri á Morgunstjörnunni er Guðvarður Vilmundsson úr Hafnarfirði. Báturinn hefur verið á síldveiðum í sumar.

Ægir. 8 tbl. 1 ágúst 1944.

        Brimnes RE 27 selt og 40                    manna áhöfn sagt upp

Útgerðarfélagið Brim hefur selt frystitogarann Brimnes RE eða öllu heldur samþykkt kauptilboð í skipið, segir Guðmundur Kristjánsson forstjóri Brims. Tveimur áhöfnum skipsins var sagt upp í morgun með þriggja mánaða uppsagnarfresti.
Í áhöfnunum eru 40 manns. Guðmundur segir að reynt verði að útvega þeim áfram vinnu hjá Brimi. Kaupandi togarans er rússneskur. Kvótinn verður áfram hjá Brimi. Guðmundur segir ástæðuna fyrir sölunni vera þá að kauptilboðið hafi verið gott. Örfáar vikur eru síðan Brim hf. keypti um þriðjungshlut í HB Granda hf. og hefur Guðmundur tekið sæti í stjórn HB Granda. Frystitogarinn Brimnes hefur verið með aflahæstu skipum flotans og var aflahæst 2016. Guðmundur segir að frystitogurum hafi verið að fækka mikið, nú sé orðið miklu hagkvæmara að vera með landvinnslu en í frystitogurunum.

Rúv.is 8 maí 2018.

        Breki VE kominn til Eyja

Fjöl­menni tók í dag á móti Breka VE, nýju skipi Vinnslu­stöðvar­inn­ar, sem komið er til heima­hafn­ar eft­ir fimm­tíu daga sigl­ingu frá Kína. Lagt var frá bryggju í borg­inni Shi­da­ho í Kína 22. mars en þaðan og til Íslands eru 11.300 míl­ur.
Heim­sigl­ing­in gekk að ósk­um en syst­ur­skip­in Breki og Páll Páls­son, sem Hraðfrysti­húsið Gunn­vör fékk, voru í sam­floti á leiðinni. Það var í júní 2014 sem Vinnslu­stöðin hf. í Vest­manna­eyj­um og Hraðfrysti­húsið-Gunn­vör í Hnífs­dal sömdu um smíði skip­anna og var miðað við að þau kæmu til lands­ins á miðju ári 2016. Mikl­ar taf­ir urðu hins veg­ar á af­hend­ing­unni. Tog­ar­arn­ir eru hannaðir af verk­fræðistof­unni Skipa­sýn og eru 50 metra lang­ir og 13 metra breiðir.
Magnús Rík­arðsson er skip­stjóri á Breka og skip­stjóri á nýj­um Páli Páls­syni er Páll Hall­dórs­son. Átta manns voru í áhöfn Breka á heim­leiðinni og sjö manns í áhöfn Páls Páls­son­ar. Kaup­verð hvors skips var um 1,2 millj­arðar króna.

Mbl.is 6 maí 2018.

   Systurskipin Breki og Páll Pálsson                   lögð af stað heimleiðis

Systurskipin Breki VE og Páll Pálsson ÍS eru loks lögð af stað heimleiðis frá Kína, þar sem þau voru smíðuð. Afhending þeirra hefur tafist svo mánuðum skiptir og er búist við að heimsiglingin taki allt að sex vikur. Áhafnirnar hafa búið sig undir mikinn hita á hluta heimleiðarinnar og var settur sérstakur kælibúnaður í brú, vistarverur og vélarrúm skipanna svo að þar verði líft. 
Þá eiga skipin eftir að sigla um tvö svæði þar sem sjórán eru tíð, en að líkindum munu þau þá slást í för með örðum skipum og njóta verndar. Snemma í morgun voru skipin um 150 sjómílur norð- norðvestur af Shanghai.

Vísir.is 23 mars 2018.

                  Síldargengd

Þokan grúfði yfir fjarðarbotninum, þegar horft var ofan af Oddskarði. Þegar niður kom, blandaðist hún reyknum úr verksmiðjunni. Fyrstu húsin komu í ljós eins og vörður við veginn. Byggðin fór að þéttast og síldaranganin magnaðist og nú var blaðamaður Vísis kominn í velferðarríkið Neskaupstað sem í kyrrð sinni bar keim af mokafla af síld og sleltulausri vinnu dag og nótt vikum saman undanfarið. Á söltunarstöðinni Ás var unnið langt fram eftir nóttu. Síldardömurnar virðast hafa vakað langtímum saman, en kappið var óskert. Þráinn NK rennir upp að bryggju með góðan afla. Freyfaxi KE frá Keflavík er nýbyrjaður á síldveiðum. Um morguninn hafði verið saltað úr honum, og voru þeir á leið út aftur. Síldin er uppi í landssteinum aðeins 4 til 5 tímar á miðin SSA af Gerpi. Þarna er allur flotinn að veiðum sennilega um 200 skip, fá ekkert smáræði í einu kasti, 3.000 mál, jafnvel barst orðrómur um, að eitt þeirra hefði fengið 4.000 mál. Um morguninn hafði verið saltað, en nú var lát á vegna þess að verið var að landa síld í flutningaskipið "Stavnes". Um kvöldið hófst löndun úr tveimur skipum við planið Ás, Barða NK með 1.200 mál og Bjarti NK með 1.800 mál, sem hvort tveggja eru aflaskip (með um og yfir 30 þúsund mál). Ekki var vinnuaflið mikið á þessu plani, en alvarlegur hörgull á fólki til síldarvinnu er þarna fyrir austan á aflatíðinni.
Fólkið á plönunum var orðið þreytt af vökum og striti. Komið hefur fyrir, að það hefur unnið 40 stundir í strikklotu, án þess að festa blund. Tunnurnar hlaðast upp jafnt og þétt, og síldin berst að landi á Norðfirði eins og á færibandi, demantssíld, millisíld, blönduð síld, síld, sem breytist í peninga, ósvikinn gjaldeyri. Sárafá skip voru inni í gær og í fyrradag á Norðfirði þrátt fyrir uppgripsveiðina. Þrærnar voru fullar, þar sem annars staðar á austfirzku síldarstöðvunum. Á Rauða torginu, en svo kallast miðin, kennd við rússneska "vininn" er alltaf krökt af skipum, sem biða eftir kvöldinu, en þá taka þau síldina á um 20- 25 faðma dýpi, og það gengur ævintýri næst, hvað aflast mikið í hvert sinn. Glöggir menn fyrir austan eru farnir að spá því, að þessi aflahrota haldist lengi, jafnvel fram yfir nýár.

Vísir. 7 október 1965.

               Fram G. K. 328

Í ágústmánuði 1945 samdi Eggert Kristjánsson stórkaupmaður við Fredrikssund Skibsværft, en hann er umboðsmaður þeirrar skipasmíðastöðvar hér á landi, um smíði á alls 15 bátum, 35-60 rúmlestir. Verð bátanna er um 5000 kr. pr. rúmlest, ásamt aðalaflvél. Bátar þessir eru flestir væntanlegir hingað til lands á þessu ári. Af þeim fara 3 eða 4 til Hafnarfjarðar, en hinir til Húsavíkur, Patreksfjarðar, Sandgerðis og Akraness. Fyrsti báturinn, sem heitir Fram og hefur einkennisstafina G. K. 328, kom til Hafnarfjarðar 1. apríl. Hann er 60 rúmlestir að stærð og hefur 200 hestafla Tuxham-dieselvél. Annars verða sumir bátarnir af þessari stærð með 240 hestafla vél.
Eigandi Fram er Hlutafélagið Stefnir í Hafnarfirði, en framkvæmdarstjóri þess er Guðmundur Guðmundsson. Bátur þessi er smíðaður með styrk frá Bæjarútgerð Hafnarfjarðar. Félag þetta hefur samið um kaup á tveimur slíkum bátum til viðbótar frá Fredrikssund og verður Bæjarútgerð Hafnarfjarðar einnig hluthafi í þeim.

Ægir. 4 tbl. 1 apríl 1946.


Fram GK 328 á siglingu.                                                                              Mynd úr Íslensk skip.

Fram GK 328 á strandstað á Hópsnesi við Grindavík.                            (C) Sigurjón Vigfússon.


Fram GK 328 á strandstað.                                                                          (C) Sigurjón Vigfússon.

 Vb. Fram strandaði við Grindavík í gærkvöldi
            Björguðust til lands á gúmbáti

Laust eftir kl. 9 í gærkvöldi strandaði vélbáturinn Fram frá Hafnarfirði í brimi og stormi, rétt við innsiglinguna til Grindavikur. Á honum var 11 manna áhöfn, og björguðust allir mennirnir í land í gúmmíbáti. Munu flestir skipbrotsmannanna hafa komið til Hafnarfjarðar laust eftir miðnætti í gærkvöldi. Í gærkvöldi var með öllu óvíst um örlög Fram, en mikið brim var þá í Grindavík. Báturinn var á leið inn til Grindavíkur þegar þetta gerðist. Í það grynnsta var að fara inn ósinn fyrir svo djúpristan bát sem Fram, en hann er 65 lestir að stærð, og brim var mikið, sem fyrr segir, og braut yfir leiðina inn. Var hann kominn inn undir ytri bryggjuna í Grindavík, er hann tók niðri í hælinn, en við það hrökk stýrið upp af standinum. Skipstjóranum, Jóhanni Frímanni, tókst þó að ná bátnum út úr ósnum aftur. Fór nú vélbáturinn Arnfirðingur, sem lá í Grindavíkurhöfn, út til þess að aðstoða Fram og tókst að koma yfir í hann dráttartaug. En þegar Arnfirðingur ætlaði að fara að draga Fram af stað, vildi svo óheppilega til, að festingin á tauginni bilaði, einhverra orsaka vegna. Skipti það nú engum togum, að Fram rak upp á flúðir, sem eru inn af Djúpsundinu, en svo nefnist aðalinnsiglingarleiðin til Grindavíkur; sat báturinn þar fastur og braut á honum.
Mbl. átti í gærkvöldi tal við Sigurð Þorleifsson, símstöðvarstjóra í Grindavík, sem er jafnframt formaður slysavarnadeildarinnar þar. Skýrði hann svo frá, að björgun áhafnarinnar af Fram hefði gengið ágætlega, en reyndar komust mennirnir til lands af eigin rammleik, eins og fyrr er getið.  Fyrst fóru 8 menn af áhöfninni í gúmmíbátinn, en þeir þrír, sem eftir voru, héldu í kaðal, sem festur var í hann, og gáfu síðan eftir, unz félagar þeirra höfðu náð landi. Þá drógu þeir þremenningarnir bátinn aftur til sín og lögðu síðan í honum til lands. Gekk það að óskum. Lágsjávað var í gærkvöldi, er þessir atburðir gerðust, en mjög óttuðust Grindvíkingar, að á næturflóðinu mundi brimið berja mjög á bátnum og ef til vill brjóta hann. Skipstjórinn á Fram, er eins og fyrr segir Jóhann Frímann, en framkvæmdastjóri útgerðarfélagsins er Guðmundur Guðmundsson. Þess má geta hér, að um fyrri helgi var Fram nokkuð hætt kominn, er hann fékk net í skrúfuna, þegar hann var að leggja út af Hafnarnesi. Var hann kominn mjög nærri landi, er vélbáturinn Viktoría frá Þorlákshöfn kom honum til hjálpar.

Morgunblaðið. 24 mars 1959.

   Islandsk Handels & Fiskeri Kompagni

Um og eftir aldamótin 1900 risu upp tvö stórfyrirtæki á Eyrum þ.e. Geirseyri og Vatneyri, Island Handels & Fiskeri Kompagni (I.H.F.) keypti Geirseyrareignir og rak verslun og útgerð þaðan. P.J. Thorsteinsson & Co. (Milljónafélagið) sem keypti Vatneyrareignir af Pétri Thorsteinssyni, hafði rekstur sinn þar. Bæði fyrirtækin voru dansk-íslensk og á vegum þeirra var rekin mikil þilskipaútgerð frá Patreksfirði og saltfiskverkun. Er þessi félög liðu undir lok tóku við umsvifum tveir einstaklingar sem mörkuðu merk spor í atvinnusögu staðarins. Pétur A. Ólafsson var verslunarstjóri hjá I.H.F. á Patreksfirði og keypti eignirnar á Geirseyri af félaginu 1906 og rak síðan verslun og útgerð á staðnum um 25 ára skeið. Ólafur Jóhannesson var verslunarstjóri hjá P.J. Thorsteinsson & Co. meðan félagið starfaði á Patreksfirði og festi hann kaup á Vatneyrarverslun og mannvirkjum öllum og miklum hluta Vatneyrarlands. Rak hann fyrst öfluga þilskipaútgerð og svo togaraútgerð sem hófst árið 1925 og stóð að heita óslitið til 1961. Í kringum togarana risu mörg atvinnufyrirtæki, hraðfrystihús, vélsmiðja, fiskimjölsverksmiðja og verslun. Eftir 1961 hefur sjávarútvegurinn byggst á afla vélbáta, smærri og stærri skipa og dagróðrabáta og atvinnustarfsemin að miklu leyti flust á Vatneyri þar sem höfnin er nú.

Úr atvinnumálastefnu fyrir Vestur Barðastrandasýslu 2004-2008.

Stýrimenn útskrifaðir frá Stýrimannaskólanum í Reykjavík árið 1904 með hið meira stýrimannapróf. Yzt til hægri í næst efstu röð er Sigurður Jóhannesson frá Höfða í Eyrarsveit, fæddur 2. Febrúar árið 1880. Sigurður var skipstjóri með kútter Grímsey, sem var gerður út frá Flatey á Breiðafirði, en sú útgerð hleypti miklu lífi í athafnalíf í Flatey um skeið upp úr 1910.

Þorpið í Flatey á Breiðafirði.                                                                      (C) Þórhallur S Gjöveraa.


Höfnin í Flatey á Breiðafirði.                                                                       (C) Þórhallur S Gjöveraa.

 Þilskipaútgerð Guðmundar Bergsteinssonar

Þilskipaútgerð Guðmundar Bergsveinssonar jókst nú með hverju ári svo að aldrei hafði blómlegra atvinnulíf verið í Flatey en á þessu ári (1915) og næstu árum. Þegar þess er minnst að Guðmundur hóf saltfiskverkun í Flatey mátti segja að atvinna væri næg fyrir alla, karla, konur og börn og aldrei mun afkoma Flateyinga hafa verið betri þessa hálfu öld, en þennan annan tug aldarinnar.

Saga Flateyjarhrepps.

                  Fylkir VE 14

Fimmtíu til sextíu vélbátar úr verstöðvunum hér við Faxaflóa og nokkrir bátar að auki voru í mesta sjávarháska í fyrrinótt og í gærdag. Þegar þetta er ritað er vitað um tvo vélbáta, sem farizt hafa, "Ægi" úr Garði og Björn II sem gekk frá Akranesi, en um sex báta er ekki vitað enn. Einn úr Sandgerði, tvo úr Keflavík, tvo úr Vestmanneyjum, og einn er á leið hingað frá Vestmanneyjum. Vitað er, að einn maður hefir farizt: af vélbátnum "Ægi, Sigurður Bjarnason, ungur maður frá Geirlandi á Miðnesi.
Allir bátar, sem reru frá Akranesi, komust heilu og höldnu heim, nema "Björn II." Slysavarnafélaginu barst í gær, seinnipartinn, beiðni frá þessum báti um aðstoð, vegna þess, að leki væri kominn að honum. Vélbáturinn "Fylkir" frá Akranesi var nærstaddur, og tókst honum að ná öllum mönnunum, en "Björn II." mun hafa sokkið. Hins vegar maraði hann en í hálfu kafi þegar "Fylkir" fór frá honum.

Í hvassviðrinu í gær lentu bátar frá Akranesi í hrakningum á Hvalfirði. Þorsteinn frá Akranesi missti annan nótabát sinn í ofviðrinu, en bjargaði hinum og nótinni við illan leik. Fylkir frá Akranesi, sem var með reknet undan Laxvogi, lenti líka í storminum og gat við illan leik náð netunum upp og forðað því að reka á land. Er það talið að þakka harðfengi skipstjórans, Valdimars Kristmundssonar, og skipsmanna hans.
Tíðindamaður blaðsins átti í morgun tal við Valdimar, og sagði hann, að hin stutta reynsla sín af veðri á Hvalfirði væri sú, að þar gæti hvesst ekki síður en annars staðar og sjóir gætu orðið þar ærið miklir, eins og t. d. í gær. Mér virðist, segir Valdimar, að það slái alltaf fyrir í firðinum í hvaða átt sem er. Auk Þess er mjög misvinda og vont að átta sig á snörpum vindhviðum, sem koma þegar minnst varir. Vélbáturinn Þorsteinn frá Akranesi lagðist fyrir akkeri í storminum í gær, en vindur og bára urðu þess valdandi, að hann missti annan nótabátinn út í veðrið, svo að við ekkert varð ráðið. Hins vegar tókst að ná mestum hluta nótarinnar, sem þó er nokkuð skemmd. Var hún eins og venjulega í báðum bátunum, en skipverjum tókst að koma henni að mestu yfir í hinn bátinn, sem ekki tapaðist. Bátinn, sem týndist, hefir nú rekið á land við Bjarteyjarsand á Hvalfjarðarströnd. Þorsteinn komst annars heilu og höldnu að landi í gær.

Tíminn. 11 nóvember 1947.

                    Brim Seafood hf

Brim hf er stofnað 1998 þá sem Útgerðarfélagið Tjaldur ehf þegar þeir feðgar, Kristján Guðmundsson, Hjálmar Kristjánsson og Guðmundur Kristjánsson, skiptu upp rekstri sínum á Rifi. Guðmundur var þá fluttur til Reykjavíkur og tók alfarið við rekstri Útgerðarfélagsins Tjalds ehf. Félagið var frá upphafi til húsa að Tryggvagötu 11 í Reykjavík en fluttist inn á Bræðraborgarstíg 16, árið 2007. Árið 2005 var nafni Útgerðarfélagsins Tjalds ehf breytt í Brim hf.

Í upphafi gerði félagið út einn línubát, Tjald SH 270. Báturinn stundaði línuveiðar og landaði aflanum ýmist ferskum á fiskmarkaði og frystum afurðum á erlenda markaði. Starfsmenn félagsins voru í upphafi um 20. Árið 1999 var sjávarútvegsfyrirtækið Básafell hf keypt og seinna sameinað inn í útgerðarfélagið Tjald, (Brim hf.) Við þessi kaup hóf félagið togararekstur og gerði út tvo rækjufrystitogara, Eldborg RE og Orra ÍS og línubátinn Tjald SH 270. Erfiður rekstur var í rækjuveiðum á þessum árum og hætti félagið rekstri rækjuskipanna á árunum 2002 til 2003. Frystitogarinn Guðmundur í Nesi RE 13 er keyptur og kemur í ársbyrjun 2004. Togarinn er sérhæfður til grálúðuveiða.

Á þessum árum lagði félagið aðaláherslu á grálúðuveiði á djúpslóð, með línuveiðum, togveiðum og netaveiðum. Ýmsar ástæður voru fyrir því að fyrirtækið varð að hætta línuveiðum á grálúðu meðal annars sú að búrhvalurinn komst á lag með að éta grálúðuna af línunni þegar verið var að draga hana af miklu dýpi. Í framhaldi af því fór Tjaldur SH á grálúðuveiðar með net og var það í fyrsta skipti sem það var gert við Ísland.

Árið 2004 keypti félagið í samvinnu við KG fiskverkun á Rifi, Útgerðarfélag Akureyringa. Í framhaldi var ÚA sameinað inn í Brim hf árið 2005. Í dag er Brim hf með víðtæka starfsemi í sjávarútvegi á Íslandi. Það gerir út frystitogarana Brimnes RE 27, Guðmund í Nesi RE 13 og Kleifaberg RE 70. Árið 2012 starfa hjá Brimi um 150 manns.

Brim hf. hefur alltaf lagt mikla áherslu á að vera með traust og góð skip í rekstri á hverjum tíma og leitast er við að svara kröfum nútímans um hagkvæman rekstur, gæði hráefnis og góðan aðbúnað sjómanna. Umhverfismál og gott starfsfólk skipa háan sess í allri starfsemi Brims.

Af vefsíðu Brim Seafood hf.

                Vélskipið "Edda"

Þann 23. júní síðastliðinn var rennt til sjávar í Hafnarfirði stærsta skipi, er smíðað hefur verið á Íslandi. Heitir það "Edda" Og hefur einkennisstafina G. K. 25. Skip þetta er 184 rúmlestir brúttó og er smíðað í Skipasmíðastöðinni Dröfn h/f. Í Hafnarfirði, en yfirsmiður var Sigurjón Einarsson skipasmiður. Teikningar allar gerði Hafliði Hafliðason, skipasmiður í Reykjavík. Eftirlit með smíði skipsins hafði Páll Pálsson, skipasmiður í Rvík, en eftirlit með niðursetningu véla Ólafur Einarsson vélfræðingur, er einnig gerði teikningar að stýrisútbúnaði skipsins. Vélsmiðja Hafnarfjarðar h. f. framkvæmdi alla járnsmíði og annaðist niðursetningu véla, undir stjórn Jóhanns Ól. Jónssonar og Magnúsar Kristóferssonar. Raflagnir annaðist Raftækjaverzlunin Ekkó í Hafnarfirði og málningu Kristinn Magnússon málarameistari. Skip þetta er smíðað samkvæmt nýjustu íslenskum reglum um skipasmíðar, en þær eru þær ströngustu, sem þekkjast á Norðurlöndum.
Byrðingur og bönd eru úr eik, en vélarreisn og stjórnpallur úr stáli. Aðalvél skipsins er 378 hestafla Ruston & Hornsby dieselvél. Enn fremur eru í skipinu 85 ha. dieselvél fyrir togvindu, og önnur 18 ha. fyrir rafal og dælur. Dýptarmæli, miðunarstöð og talstöð er komið fyrir í kortaklefa. Alls eru mannaíbúðir fyrir 20 manna áhöfn. Eigendur "Eddu" er hlutaféiagið Einar Þorgilsson & Co í Hafnarfirði. Þeir létu á sínum tíma smíða stærsta togarann, sem enn hefur verið smíðaður fyrir Íslendinga og nú hafa þeir látið smíða storsta vélskipið, sem gert hefur verið á Íslandi. Skipstjóri á "Eddu" er Sigurður Andrésson úr Reykjavík og 1. vélstjóri er Skarphéðinn Þórólfsson, Seltjarnarnesi. Skipið hefur stundað síldveiðar í sumar og lagt upp á Djúpavík.

Ægir. 8 tbl. 1 ágúst 1944.

  100 smálesta bátur til Stykkishólms

Í fyrrinótt kom til Stykkishólms nýr bátur frá Svíþjóð. Heitir báturinn "Ágúst Þórarinsson", SH 25, og er eign Sigurðar Ágústssonar kaupmanns í Stykkishólmi. Hann er 100 smálestir að stærð, smíðaður hjá Sverre skipasmíðastöðinni í Gautaborg. Gekk heimferð bátsins í alla staði vel. Báturinn er hinn vandaðasti að öllum útbúnaði. Er hann betur búinn að vistarverum skipverja en aðrir bátar, sem undanfarið hafa komið frá Svíþjóð. Sérstaklega má geta þess, að í bátnum er borðsalur, þar sem 16 manns geta matast í einu. Báturinn hefur 265 hestafla Alfa-dieselvjel. Björn Hansson, skipstióri, frá Reykjavík, sigldi bátnum heim og verður með hann á síldveiðum í sumar.

Morgunblaðið. 9 ágúst 1946.


Fjarðarklettur GK 210. Líkan Gríms Karlssonar.                                            (C) Þórhallur S Gjöveraa.

     Við fylltum olíugeymana af sjó til
          að fyrirbyggja sprengingu

    Rætt við skipstjórann á Fjarðarkletti

Eldur kom upp í vélarrúmi vélbátsins Fjarðarkletts GK 210 frá Hafnarfirði um hálfníuleytið í fyrrakvöld. Var báturinn þá að veiðum skammt vestur af Eldey. Eldurinn komst einnig í káetuna og brenndi gat á dekkið, en ekkert tjón varð á mönnum. Vélbáturinn Elding kom Fjarðarkletti til aðstoðar og dró hann til Hafnarfjarðar. Komu bátarnir þangað á níunda tímanum í gærmorgun. Við náðum tali af skipstjóra Fjarðarkletts, Kristjáni Kristjánssyni, í gær og sagðist honum svo frá: Við vorum að veiðum skammt vestur af Eldey í fyrrakvöld, þegar eldur kom upp í vélarrúmi. Klukkan mun hafa verið um hálfníu. Gaus þegar upp mikill reykur og varð báturinn fljótt rafmagnslaus, þannig að ekki reyndist hægt að nota sjódæluna við slökkvistarfið. Við notuðum þessi litlu handslökkvitæki, sem við höfðum, en þau höfðu lítið að segja, vegna þess að ógjörningur var að komast niður í vélarrúmið.
Eldurinn breiddist síðan út aftur í káetuna. Við byrgðum strax allt og fylltum olíugeymana af sjó til að fyrirbyggja sprengingar. Þá höfðum við strax samband við næsta skip, sem var Sæljónið og kom það fljótlega til okkar. Einnig náðum við sambandi við varðskip, en það var of langt í burtu, um níu tíma siglingu. Skömmu seinna kallaði vélbáturinn Elding í okkur, en hann var á leið frá Sandgerði til hjálpar öðrum bát, skammt norður af Eldey, sem hafði fengið vörpuna í skrúfuna. Biðum við svo eftir Eldingunni og kom hún til okkar um kl. 11. Hófum við þá aftur slökkvistarfið en Eldingin hafði meðferðis stór kolsýruslökkvitæki og tókst okkur fljótlega að ráða niðurlögum eldsins. Stuttu síðar sviðnaði þó gat á dekkið, hafði leynst glóð í dekkbita. Sprautuðum við þá með sjóslöngu niður um gatið og niður í vélarrúm og tókst okkur þá endanlega að slökkva glóðina, sem einnig var í káetu og aftast í vélarrúmi. Síðan dró Eiding okkur til Hafnarfjarðar og komum við hingað um hálfníu í gærmorgun. Varð tjónið tilfinnanlegt?  Ja, það get ég nú ekki sagt um eins og er. En af verksummerkjum að dæma er tjónið nokkuð og kemur til með að stöðva bátinn um stundarsakir, að minnsta kosti.

Morgunblaðið. 19 ágúst 1967.

     Engey RE 1  Kleifaberg ÓF 2 og                         Kleifaberg RE 70 
                   Saga skipsins

En snúum okkur þá að Engey. Eins og áður sagði var það smíðað í Gdnyia árið 1974 fyrir ísfell hf. í Reykjavík en Hraðfrystistöðin í Reykjavík gerði skipið síðan út frá árinu 1984. Engey var eins og systurskip þess að Vigra og Ögra undanskildum, búin afar öflugri aðalvél, 3.000 hestafla Sgoda-Sulser vél sem þótti vel í lagt á þeim tíma og fannst mörgum nóg um. Þessar vélar hafa hins vegar reynst mjög vel í alla staði eins og best sést á því að þær eru enn á fullum afköstum í þessum skipum og í engu þeirra hefur þurft að skipta um aðalvél þrátt fyrir að hafa verið í botnlausu álagi í meira en þrjá áratugi. Ólíkt öðrum skipum þar sem aðalvélarnar eru oftast nær aftast í skipunum, eru aðalvélar þessara togara framan við mitt skip, beint undir matsal og vistarverum skipverja sem þykir ekkert sérstaklega aðlaðandi í dag. Mjög mikill hávaði er frá vélum og öðrum búnaði þeim tengdum eins og menn geta ímyndað sér. Það er ekki mjög þægilegt til lengdar að vera með 3.000 hestafla vél lemjandi við kojustokkinn dögum og vikum saman. En menn hafa látið sig hafa það eins og margt annað til sjós.
Engey var upphaflega ísfisktogari og mikið í siglingum á sínum tíma og sigldi tíðum á erlendar hafnir, aðallega með karfa á Þýskalandsmarkað. Skipið hefur bæði verið lengt og breytt í frystitogara auk þess sem efra þilfari þess var lyft til að fá aukna lofthæð á vinnsludekk. Engey og Viðey runnu inn í sameiningu Hraðfrystistöðvarinnar í Reykjavík við Granda á sínum tíma og voru þá bæði gerð út undir merkjum þess síðarnefnda. Undir lok þess tíma sem Grandi gerði Engey út var skipið sent til smokkfiskveiða við Falklandseyjar þar sem fyrirtækið hugðist hasla sér völl. Sú útgerð gekk hins vegar ekki eins og til var ætlast af ýmsum ástæðum.


1360. Kleifaberg ÓF 2 að veiðum.                                                             (C) Björn Valur Gíslason.

Undir lokin voru menn þó farnir að ná tökum á því verkefni undir stjórn Guðmundar Mugga Kristjánssonar sem nú er hafnarstjóri á Ísafirði. En þolinmæði útgerðarinnar var þrotin og skipið selt til Þormóðs ramma - Sæbergs í Ólafsfirði sem þá var nýtt félag eftir sameiningu Sæbergs hf. í Ólafsfirði og Þormóðs ramma hf á Siglufirði, sem Grandi var m.a. hluthafi í. Það var því ekki um annað að ræða fyrir Mugga og félaga en að sigla aftur til norðurs, heim til Íslands og færa nýjum eigendum skipið. Engey RE-1 var afhent nýjum eigendum í júlí 1997 og hélt þá strax til karfaveiða á Reykjaneshrygg. Til að byrja með hélt skipið sama nafni og númeri en fékk fljótlega nafnið Kleifaberg ÓF-2. Nafnið vísar til lítillar byggðar vestan og utarlega í Ólafsfirði sem heitir Kleifar og var áður gert út frá. Bergsnafnið er tilkomið frá Sæbergi og skipum þess sem öll hafa borið bergs-nöfn, t.d. Sólberg, Múlaberg, Hvannaberg og Mánaberg. Útgerð Kleifabergs hefur alla tíð gengið afar vel og skipið ætíð verið í hópi aflahæstu skipa landsins og þeirra sem skilað hafa mestu verðmæti á hverju ári. Kleifabergið var gert út undir merkjum Þormóðs ramma - Sæbergs hf. í tæp tíu ár og aflaði á þeim tíma ríflega 50.000 tonna að verðmæti meira en 8 milljarða króna. Við sameiningu Sæbergs og Þormóðs ramma urðu allnokkrar breytingar á högum áhafna skipa félaganna. Sólberg og Múlaberg sem áður voru í eigu Sæbergs og höfðu verið á bolfiskveiðum fóru nú á rækju sem skip Þormóðs ramma, Stálvík, Sigluvík og Sunna, höfðu stundað um árabil. Áhöfn Kleifabergsins var því að mestu samtíningur af skipum Sæbergs auk annarra sem bættust í hópinn. Fljótlega fór áhöfnin að láta á sér bera á öðrum sviðum en fiskveiðum og vinnslu, svo eftir var tekið. Stofnuð var um borð hljómsveitin, Roðlaust og beinlaust, sem í dag hefur sent frá sér þrjá geisladiska sem seldir hafa verið til stuðnings björgunar- og öryggismálum, sér í lagi þó Slysavarnaskóla sjómanna. Geisladiskarnir þrír, Bráðabirgðalög, Brælublús og Sjómannasöngvar hafa allir selst feyki vel og verið í hópi söluhæstu diska hverju sinni.


Hljómsveitin Roðlaust og beinlaust á tónleikum.                                            (C) Mynd úr Víkingnum.

Auk þess hefur Roðlaust og beinlaust sent frá sér tvö jólalög sem notið hafa mikilla vinsælda. Annað lagið var síðar gefið út á færeysku fyrir þarlendan markað. Árið 2005 var hljómsveitinni boðið að leika á sjómannalagahátíð í bænum Paimpol í Frakklandi þar sem fram komu hundruð tónlistarmanna og sótt var af meira en 120.000 gestum. Þessi magnaða skipshljómsveit hefur margsinnis spilað opinberlega við ýmis tilefni hér á landi og verður með mikla og skemmtilega dagskrá á Hátíð hafsins í Reykjavík um næstu sjómannadagshelgi. Tiltölulegar litlar breytingar hafa verið í áhöfn Kleifabergsins frá því að það komst í hendur norðanmanna. Sömu yfirmenn eru í öllum stöðum jafnt í brú og vél, utan þeirra sem hætt hafa sökum aldurs. Reyndar er aldur afstæður sem slíkur eins og messaguttinn Gógó hefur sýnt og sannað. Gógó eða Ragnar Sigtryggsson eins og hann heitir víst, hóf störf sem messi á Kleifaberginu á áttræðisaldri og lét ekki af störfum fyrr en á síðasta ári þá kominn yfir áttrætt. Vaktformenn og lykilmenn á dekki eru allir þeir sömu og fyrir tíu árum og sáralitlar breytingar hafa orðið í öðrum stöðum á skipinu. Það er því greinilegt að áhöfn skipsins er góður og samstilltur hópur hvort sem um er að ræða við veiðar og vinnslu eða söng og spilamennsku.

Sjómannablaðið Víkingur. 6 tbl. 1 júní 2007.

             Brim kaupir Kleifaberg

Þormóður rammi Sæberg hefur selt frystitogara sinn Kleifaberg ÓF 2 til Brims hf. Áhöfninni hefur verið boðið að halda plássum sínum, að minnsta kosti út árið. Ólafur Marteinsson, framkvæmdastjóri Þormóðs ramma Sæbergs, segist ánægður með þessi viðskipti og ánægður með að áhöfninni hafi verið tryggt pláss á skipinu áfram. Hann vill ekki gefa upp söluverð skipsins. Fyrirtækið á von á tveimur nýjum frystiskipum, því fyrra í nóvember 2008. Til þess tíma munu hin frystiskipin í eigu félagsins, Sigurbjörg ÓF og Mánaberg ÓF, sjá um bolfiskveiðar fyrirtækisins. Kleifabergið er selt án aflaheimilda og verður afhent 30. marz næstkomandi. "Þetta er eðalskip og við ætlum að halda útgerð þess áfram með sama hætti og Þormóður rammi Sæberg hefur gert. Við eigum nægar veiðiheimildir fyrir skipið og þurfum ekki að draga úr hjá öðrum," segir Guðmundur Kristjánsson, forstjóri Brims. Hann segir að þetta sé bara viðbót við flota Brims og öllum verðið boðið að halda áfram um borð. En hvar verður skipið skráð? "Það er ekki ákveðið, en mér skilst að það sé gott að vera með togara á Ólafsfirði."

Morgunblaðið. 15 febrúar 2007.


1360. Engey RE 1 við komuna til landsins 10 mars árið 1974.                                     Mynd úr Ægi.

                  Engey RE 1

10. marz s. l. kom skuttogarinn Engey RE 1 til heimahafnar sinnar í fyrsta sinn. Skuttogari þessi er byggður hjá Gdynia Shipyard, Gdynia Póllandi og er 3. skuttogarinn, sem þar er smíðaður fyrir Íslendinga. Tveir þeir fyrstu voru sem kunnugt er smíðaðir fyrir Ögurvík h.f., en Engey RE er sá 1. í röðinni af 5 skuttogurum, sem samið var um á eftir Ögurvíkur-skuttogurunum, og hafa verið gerðar nokkrar breytingar á umræddum 5 skuttogurum frá fyrstu tveimur. Engey RE er eign Ísfells h.f.
Rúmlestatala 742 brl.
Mesta lengd 60,60 m
Lengd milli lóðlína 53,00 m
Breidd 11,30 m Dýpt að efra þilfari 7,30 m
Dýpt að neðra þilfari 5,00 m
Djúprista (KVL) 4,60 m
Særými (djúprista 4.85 m) 1542 tonn.
Burðarmagn ( " ) 500 tonn.
Lestarrými 530 m3
Brennsluolíugeymar 145 m3
Brennsluolíu- eða sjókjölfestugeymar 137 m3
Kjölfestugeymar (stafnhylki) .. 14 m3
Ferskvatnsgeymar 57 m3
Ganghraði (reynslusigling) ... . 16,2 sjómílur.

Ægir. 10 tbl. 1 júlí 1974.

          Nýr bátur til Stykkishólms

Stykkishólmi, 6. Febrúar. Nýr bátur kom hingað s. l. sunnudagskvöld. Heitir hann Tjaldur SH 175, og er smíðaður í Esbjerg í Danmörku og var smíði hans lokið 20. janúar s. l. Er báturinn 53 rúmlestir með 240 hestafla Alpha-vél. Er hann smíðaður úr eik og er hinn vandaðasti að öllum frágangi. Vistarverur skipverja eru snyrtilegar og rúmgóðar fyrir 11 menn, auk þess er klefi handa skipstjóra. Báturinn er vel búinn að siglinga- og öryggistækjum og vel gengið frá öllum hlutum. Var hann rúma viku á leiðinni og kom við í Færeyjum. Á- milli Færeyja og Íslands hreppti báturinn hið versta veður, og tafði það hann a. m. k. um einn sólarhring. Reyndist hann hið bezta sjóskip í alla staði. Í vetur verður hann gerður út frá Stykkishólmi og verður eigandi hans, Kristján Guðmundsson frá Nesi, skipstjóri á honum. Hann sigldi bátnum upp. Ógæftir hafa verið miklar undanfarið. í s. l. viku var t. d., ekki farið nema einu sinni á sjó, og fiskuðu bátarnir þá upp í 5 tonn.

Morgunblaðið. 7 febrúar 1956.


Tjaldur SI 175 við bryggju á Siglufirði.                                            (C) Jón Ólafur Karlsson Eyrbekk.

     Veit ekki hvort ég hefði þolað
          að fara mikið oftar í kaf

             segir skipstjórinn á Tjaldi frá                    Vestmannaeyjum sem sökk á sunnudag

"Ég veit ekki hvort ég hefði þolað að fara í kaf mikið oftar, því ég var orðinn gegnkaldur og dofinn, þegar ég var loksins dreginn upp í þyrluna, "sagði Valgeir Sveinsson skipstjóri á Tjaldi EA 175 frá Vestmannaeyjum, sem sökk 16 mílur suður af Krýsuvíkurbjargi á sunnudaginn. Skipverjum þrem að tölu var bjargað um borð í þyrlu frá varnarliðinu, sem kom á staðinn fimm mínútum áður en báturinn sökk. "Þegar við vorum dregnir um borð í þyrluna misskildum við stjórnendur hennar og af þeim sökum fór ég nokkrum sinnum á kaf í iskaldan sjóinn, "sagði Valgeir. Valgeir sagði, þegar Morgunblaðið ræddi við hann, að það hefði verið á tíunda tímanum á sunnudagsmorgun, sem skipverjar hefðu orðið varir við leka í vélarrúminu. "Við vorum búnir að vera niðri í vél nokkru áður, en þegar komið var niður skömmu fyrir kl. 10 var kominn mikill sjór í vélarrúmið og vélin farin á ausa upp á sig. Okkur tókst aldrei að sjá hvaðan lekinn kom. Þegar klukkan var farin að nálgast 11 sáum við, að vonlaust var að reyna að halda bátnum á floti og var þá sent út neyðarkall," sagði Valgeir. Klukkan 10.57 á sunnudagsmorgun barst Reykjavíkurradíói neyðarkall frá bátnum. Hrafn Sveinbjarnarson og Guðmundur Þórðarson frá Grindavík héldu þegar í stað til móts við Tjald og skömmu síðar Harpa og Oddgeir, einnig frá Grindavík. Þyrla frá varnarliðinu fór af stað skömmu síðar og eins og áður sagði sökk Tjaldur stuttu eftir að þyrlan kom á vettvang, en þá var klukkan farin að nálgast eitt.
Báturinn sökk um 16 sjómílur suður af Krýsuvíkurbjargi og áttu bátarnir fjórir þá nokkuð eftir ófarið að honum. "Við fórum ekki í gúmmíbát fyrr en í síðustu lög, því við töldum að betra væri að finna okkur, ef við værum við skipshlið," sagði Valgeir Sveinsson. "Þaðan fórum við aftur um borð í Tjald, þegar þyrlan kom þar sem auðveldara var að draga okkur upp. Þegar við komum um borð í þyrluna var yndislega tekið á móti okkur. Við vorum allir háttaðir um leið og nuddaðir hátt og lágt. Ég vil nota þetta tækifæri til að koma þökkum á framfæri við Slysavarnarfélag Íslands, sem skipulagði björgunina, og eins til varnarliðsmannanna, sem björguðu okkur." Skipverjar á Tjaldi voru fluttir til Reykjavíkur, þar sem þeir voru færðir í þurr föt, en síðan héldu þeir til Vestmannaeyja. 
Tjaldur var 53 tonna eikarbátur, smíðaður í Esbjerg í Danmörku árið 1955. Báturinn var áður gerður út frá Dalvík, en Valgeir skipstjóri hafði nýlega keypt hann. "Það er ekki nema mánuður síðan báturinn var keyptur og vorum við rétt búnir að koma honum í gott lag og hafnir róðra, þegar þetta kom fyrir. Það er því sjálfhætt á sjónum í bili, hvað sem síðar verður," sagði hann.

Morgunblaðið. 31 ágúst 1976.

 M.b. Sæunn sekkur út af Haganesvík

Sl. mánudag sökk m.b. Sæunn úti fyrir Haganesvík. Var skipið að koma frá Akureyri með kolafarm á leið til Hofsóss. Er það var statt úti fyrir Haganesvík, kom leki að því, sem skipsmönnum tókst ekki að halda í skefjum. Björguðu þeir sér í báta, en litlu síðar sökk Sæunn. Í nánd við Sæunni var statt skip frá Siglufirði, er tók skipbrotsmennina og flutti til Siglufjarðar. Sæunn var eign Jóhanns Ásmundssonar á Litla-Árskógssandi. Hún var 29 smálestir að stærð.

Íslendingur. 44 tbl. 17 nóvember 1944.