Innlendar skipasmíðar

Voru skipasmíðar með minnsta móti á þessu ári. Lokið var smíði aðeins 3 báta á árinu og var það 14 færri en verið hafði árið 1947, en samanlögð rúmlesta tala þeirra var 111 samanborið við 1.034 rúmlestir á árinu 1947. Voru bátar þessir smíðaðir á eftirtöldum stöðum: Akureyri 2 bátar 74 rúmlestir og Siglufirði 1 bátur 37 rúmlestir. Var hér um að ræða báta, sem smíðaðir voru á vegum ríkissjóðs.

Ægir. 8-9 tbl. 1 ágúst 1949.

   V.b. Gunnar Hámundarson GK 357

Það sem af er þessu ári hafa aðeins 3 nýir bátar bætzt í flotann. Fyrstur var tilbúinn "Gunnar Hámundarson" G. K 357, en hann kom 1. febrúar til Sandgerðis, en þaðan er hann gerður út í vetur. Byrjað var á smíði hans síðla á síðastliðnu sumri. Er hann smíðaður úr eik og furu. Hann er 26.72 brúttó rúmlestir að stærð, 49.6 fet á lengd, 13.3 fet á breidd og 6 fet á dýpt. Í honum er 80 -90 ha. June Munktell vél, sama vélin og var í "Gunnari Hámundarsyni" hinum eldri. "Gunnar" er smíðaður á Akranesi, og annaðist Þorgeir Jósepsson smíðina, en eigandi hans er Halldór Þorsteinsson útgerðarmaður í Vörum í Garði.

Ægir. 4 tbl. 1 apríl 1942.


Breski togarinn York City GY 193 var smíðaður í Smiths Dock Co Ltd. South Bank í Middlesbrough á Englandi árið 1933. 398 brl.                                                                (C) Peter H Pool.

 Gunnar Hámundarson sigldur niður í gær

                      Mannbjörg

Skipaárekstur varð í gærmorgun í ágætis veðri út af Garðskaga. Breskur togari. York City frá Grimsby, sigldi niður vjelbátinn Gunnar Hámundarson úr Garðinum. Á bátnum voru sjö menn og björguðust þeir allir ómeiddir. Báturinn var horfinn í djúpið tveim mínútum eftir að áreskturinn varð. Gunnar Hámundarson var aflahæsti reknetabáturinn hjer við Faxaflóa.
Áreksturinn varð út af Garðskagavita um kl. 10,30 í gærmorgun, um einnar klst. siglingu frá Sandgerði. Var Gunnar Hámundarson að koma úr róðri, með nær 60 tunnur síldar. Breski togarinn var að koma í veiðiför. Þegar áreksturinn varð, voru aðeins tveir menn uppi, af sjö manna áhöfn, Kjartan Ásgeirsson vjelamaður og Jónatan Ásgeirsson stýrimaður. Hinir voru allir undir þiljum. Um aðdraganda árekstursins er ekki vitað. Skipverjar á Gunnari Hámundarsyni segjast ekki hafa sjeð neitt til ferða breska togarans, og ekki vitað neitt fyrr en hann sigldi á bátinn. Togarinn kom aftan á bátinn, skammt fyrir aftan hvílu skipstjórans sem var stjórnborðsmegin. Skipverjar sem allir eru, að einum undanskyldum, á besta aldri, snöruðu sjer þegar upp, eins og þeir stóðu, fáklæddir úr hvílu og á þilfari þrifu þeir með sjer netabelgi og köstuðu sjer í sjóinn, en í sömu andránni seig vjelbáturinn hægt niður  að aftan og hvarf í djúpið. Þá munu hafa verið liðnar tvær mínútur frá því áreksturinn varð. Skipverjar á breska togaranum fóru sjer að engu óðslega við björgun skipbrotsmannanna. Þeir sem lengst voru í sjónum, biðu björgunar í um 20 mínútur. Þrír skipverja sem syndir eru, syntu að stiga, sem togaramennirnir settu niður með skipshliðinni. Þorvaldur Halldórsson skipstjóri, sem var einn þeirra er synti að togaranum, stakk sjer til sunds af borðstokk togarans, með bjarghring til eins manna sinna, sem ekki var syntur, og orðinn var talsvert þreyttur á að halda sjer á floti á netabelgnum. Tveimur skipsbrotsmönnum bjargaði svo vjelbáturinn Ingólfur frá Sandgerði, skipstjóri Bragi Björnsson, Gillandi. Komu þeir til Sandgerðis nokkru eftir hádegi. Hinir fimm, sem bjargað var um borð í togarann komu til Reykjavíkur um kl. tvö í gærdag.
Nákvæmlega var mánuður liðinn í gær, frá því að Gunnar Hámundarson hóf reknetaveiðar. Var hann aflahæsti báturinn hjer við Faxaflóa, með 1.560 tunnur. Báturinn var hið besta skip, þó ekki væri hann nema 27 tonn. Hann var byggður á Akranesi fyrir einum átta eða tíu árum. Eigandi hans var Halldór Þorsteinsson útvegsbóndi að Vörum í Garði. Þessir menn voru á bátnum:
Þorvaldur Halldórsson skipstjóri, Garði.
Kjartan Ásgeirsson. vjelamaður, Garðinum.
Einar Daníelsson frá Ísafirði.
Sigurbjörn Tómasson Keflavík.
Kjartan Jóhannsson matsveinn.
Þessir menn björguðust allir um borð í togarann.
Mb. Ingólfur bjargaði þeim Lárusi Bjarnasyni frá Reykjavík. Hann er elstur skipverja, rúmlega sextugur og Jónatan Ásgeirssyni stýrimanni. Þeir, sem togarinn bjargaði, Ijetu vel af móttökunum þar um borð. Fimm þeirra skipsfjelaga eru fjöldskyldumenn. 

Morgunblaðið. 22 ágúst 1950.

           
          Nýtt skip í flota Vestfirðinga

Það bættist í Vestfirskan skipaflota þegar útgerðarmaðurinn Arnar Kristjánsson sigldi nýju skipi sínu, Ísborg ll ÍS 260 til heimahafnar í dag. Með tilkomu nýja skipsins verður eldra skipinu Ísborgu, lagt og það selt í niðurrif. Það skip sem áður hét Hafþór og síðan Haffari og var þá gerður út frá Súðavík hefur verið mikil happafley og verið ein af burðarásum í hráefnisöflun fyrir rækjuvinnslur í Ísafjarðarbæ.
Nýja skipið sem áður var gert út frá Sauðárkrók og hét þá Klakkur, var gert út á fiskitroll til hráefnisöflunar fyrir Fisk Seafood. Skipið var þá undir stjórn Snorra Snorrasonar, mikils fiskimanns. Klakkur er 500 rúmlestir, smíðaður í Gdynia í Póllandi 1977 og var Klakkur hf í Vestmannaeyjum upphaflegur eigandi.
Ísborg II kemur úr slipp á Akureyri þar sem það var botnmálað og farið yfir skrúfu og öxuldregið. Arnar gerir ráð fyrir að veturinn verði notaður til að útbúa skipið til rækjuveiða og það geti hafið veiðar snemma vors.

Bæjarins besta. 7 september 2018.


1472. Klakkur SK 5 við bryggju á Sauðárkróki.                   (C) Þórhallur S Gjöveraa. 17 júlí 2016.

              Þrír vélbátar farast

Aðfaranótt laugardags 12. febrúar gerði aftakaveður af suðvestri. Flestir bátar úr verstöðvum frá Faxaflóa, Vestmannaeyjum og Hornafirði, höfðu róið um nóttina, og lentu margir bátar í hinum mesta hrakningi við að ná landi. Vélbátnum Ægir úr Garði, eign Finnboga Guðmundssonar, útgerðarmanns, hvolfdi út af Garðskaga og fór heila veltu yfir sig í sjónum. Reið brotsjór yfir skipið og braut allt ofan af því. Skipstjórinn, ásamt Sigurði Björnssyni, var í stýrishúsinu, er sjórinn reið yfir skipið. Tók Sigurð út. en skipstjórinn festist undir planka og bjargaðist þannig. Í lúkarnum voru þrír menn, og sakaði þá ekki. Komu þeir upp, eftir að báturinn hafði rétt sig við, en rétt í þeim svifum bar þar að m.b. ,.Jón Finnsson", skipstjóri Þorsteinn Jóhannesson, og tókst honum að bjarga þeim fjórum, sem eftir voru um borð, og fór með þá til Keflavíkur. Sigurður Björnsson, sem drukknaði, var frá Geirlandi í Sandgerði, sonur Björns Sigurðssonar, skipstjóra á Siglufirði. Hann var fæddur 27. maí 1917, kvæntur og átti 3 börn. "Björn II", frá Akranesi sökk á fiskimiðunum, er hann var ásamt öðrum bátum á leið til lands. Kom allt í einu mikill leki að bátnum og sáu skipverjar að hann myndi sökkva innan skamms. Náðu þeir sambandi við m.b. "Fylkir" frá Akranesi, skipstj. Njáll Þórðarson, tókst skipverjum af "Fylkir" að bjarga mönnunum fjórum, sem voru á "Birni II." en báturinn maraði í kafi síðast er sást til hans. v.b. "Ægir" rak síðar yfir bugtina og lenti í sandvík í landi jarðarinnar Ás í Melasveit. Frammastrið hékk við bátinn á reiðanum, veiðarfæri í lestinni, bolur bátsins, kjölur, stýri og skrúfa allt óbrotið. Þykir einstakt að bátinn skyldi reka gegnum skerjagarðinn án þess að saka og eru nú taldar góðar líkur á, að báturinn náist út. Í þessu sama veðri fórust tveir vélbátar frá Vestmannaeyjum og einn frá Gerðum. Vestmannaeyjabátarnir voru: "Freyr", VE 98, 14 smál., byggður í Færeyjum 1920. "Njörður", VE 220, 15 smál. byggður í Vestmannaeyjum 1920, eigandi beggja þessara báta var h.f. Fram í Vestmannaeyjum. Það er kunnugt að "Njörður" lagði lóðir sínar vestur frá Einidranga og sást það síðast til bátsins, að hann lagði af stað heimleiðis um hádegi á laugardag. Bjarghring hefir rekið á Landeyjarfjörum úr bátnum. "Freyr" lagði sínar lóðir norðvestur af Einidranga, ásamt öðrum báti. Hefir ekkert spurst til Freys síðan. Einum Vestmannaeyjabáti hlekktist á. Var það Ísleifur, VE 63, 30 smál., byggður í Reykjavík 1916. Reið mikill sjór yfir bátinn og skolaði öllu lauslegu af þiljum. Munaði litlu að báturinn færist. Sjómenn í Vestmannaeyjum telja laugardagsveðrið eitthvert versta sjóveður, sem Vestmannaeyjabátar hafa lent í lengi.
V.b. "Óðinn" GK 22 var byggður í Friðrikssundi 1931, var 22 smál. Eigendur firmað Guðmundur Þórðarson, Gerðum. Hann fór í róður á föstudagskvöldið, og hefir sennilega lagt línu sína djúpt í Miðnessjó. Þegar síðast sást til hans, rétt um kl. 12 á laugardag, var hann á þeim slóðum og "slóvaði" við bauju. Á Óðni voru þessir menn:
Geirmundur Þorbergsson, skipstjóri Bræðraborg, Garði, f. 10. sept. 1910, kvæntur, lætur eftir sig 3 börn.
Þorsteinn Pálsson, vélamaður, Sandgerði, f. 8. júní 1925, kvæntur, lætur eftir sig 4 börn.
Þórður Óskarsson, Gerðum, f. 16. sept. 1925, ókvæntur.
Tómas Árnason, frá Flatey á Skjálfanda. f. 28. sept. 1915, ókvæntur.
Sigurður Jónasson, frá Súðavík, f. 4. nóv. 1923, ókvæntur.
Auk þessara bátstapa með allri áhöfn, varð mikið um skemmdir á bátum, sem ýmist komust nauðulega að landi, sumir mikið brotnir, og allmikið var um að bátar brotnuðu við að reka á land. Veiðarfæratjón varð gífurlegt hjá bátaflotanum, og er talið að það muni nema hundruðum þúsunda króna.

Sjómannablaðið Víkingur. 3 tbl. 1 mars 1944.

         Olíubátur sökk í Hvalfirði
  Áhöfnin bjargaðist í land á skektu

Alþýðublaðið. 5 júlí 1962.

Olíubáturinn L. W. Haskell að dæla olíu á bandarískan kafbát í Reykjavíkurhöfn árið 1956.

 Tímanum og Olíufélaginu ber ekki        saman við skipaskrá Lloyds
    Segja Olíufélagið eiga Haskell       Lloyd segir eiganda í London farið              í kringum Íslenzk lög

Á forsíðu "Tímans" í gær er skýrt frá því að oliupramminn L.W. Haskell sé eign Olíufélagsins. Í viðtali við Mbl. í gær staðfesti Guðni Hannesson, fulltrúi hjá Olíufélaginu, að skipið væri eign félagsins. Kemur þetta ekki heim við það sem segir um skipið í Lloyd's Register of Shipping, sem skráir eiganda þess Esso Export Ltd. í London, en svo sem skýrt hefur verið frá var Haskell skrásett þar. Hinsvegar hefur skráning skipverja á Haskell farið fram hjá lögskráningu skipshafna hjá tollstjóraembættinu, og skyldutryggingar og önnur gjöld hafa verið innheimt hjá Olíufélaginu hf. Úr því að "Tíminn" segir, og Olíufélagið staðfestir, að það eigi skipið, hlýtur að vakna sú spurning hvenær það hefur verið keypt, hvað kaupverðið hafi verið og síðast en ekki sízt, hvort það hafi verið með leyfi gjaldeyrisyfirvaldanna að Olíufélagið keypti skipið? Hjálmar Bárðarson, skipaskoðunarstjóri, tjáði Mbl. í gær að Haskell hefði komið til Íslands um 1950, áður en hann tók við embætti skipaskoðunarstjóra. Skipið, sem er byggt 1915, var þá of gamalt til þess að skrásetja mætti það á Íslandi, en samkvæmt íslenzkum lögum má eigi flytja inn og skrásetja skip eldri en 12 ára. Þarf til slíks sérstök lög frá Alþingi, líkt og með hvalbátana og Hæring á sínum tíma. Haskell hefur því aldrei verið skrásettur hér, heldur í London. Skipaskoðunarstjóri sagði að hann hefði aldrei haft afskipti af Haskell, sökum þess að skipið var ekki skrásett hér. Lögskráning skipshafna í Reykjavík tjáði Mbl. í gær að áhöfnin á Haskell væri skrásett hér. Hefðu venjulegar skyldutryggingar og önnur gjöld, sem fara í gegnum lögskráninguna, verið innheimt hjá Olíufétaginu hf. Það hlýtur að teljast í hæsta máta kynlegt, hversu högum þessa skips hefur verið háttað. Eigi Olíufélagið skipið, eins og það og "Tíminn" segja, virðast kaupin á því að hafa farið fram á ólöglegan hátt. Þá var skipið of gamalt til þess að mega flytjast inn hér, og er það því skiljanlegt að látið hafi verið líta út sem Esso Export í London ætti það.

Morgunblaðið. 6 júlí 1962.

         Reyna að ná olíubrákinni

Um klukkan fjögur í fyrrinótt kom v.b. Leó aftur ofan úr Hvalfirði, en eins og sagt var frá í gær fór hann með kafara upp eftir, þangað sem flakið af olíuprammanum L.W. Haskell liggur. Þegar á staðinn kom, varð ekki vart við að olía bærist frá flakinu, og þrátt fyrir nákvæma rannsókn gat kafarinn ekki fundið nein merki leka. Hins vegar er talsverð olía komin í fjörðinn, og er talið fullvíst, að það sé sú olía, sem komst í lúkarinn. Ekki er vitað, hvort hann hefur fyllzt alveg, en gizkað er á, að í honum hafi mest rúmazt 15 tonn. Flakið stendur upp á endann í sjónum og er stefnið á kafi í botnleðjunni. Lúkarinn er nú fullur af sjó, og er reiknað með að þrýstingur sjávarins sporni við því, að meiri olía berist úr lestinni fram í lúkarinn og þaðan upp á yfirborðið. Olíufélagið leggur nú sem fyrr allt kapp á að sporna við skemmdum af völdum olíunnar. M. a. er verið að útbúa tvo báta, sem eiga að dæla upp olíuflekkjunum, sem enn fljóta um sjóinn. Ekki er vitað, hvort reynt verður að ná flakinu upp, en það liggur á 18 faðma dýpi.
Tíminn hafði í gær tal af Samsyni Samsonarsyni, bónda í Hvammsvík, en flakið liggur beint fyrir framan hjá honum, og spurði hann um tjón af völdum olíunnar. Sagðist hann ekki hafa gengið fjörur og kynnt sér málið rækilega, en hélt að olían væri víða um fjörðinn komin í fjöruborðið, og í fyrrakvöld kvaðst hann hafa séð æðarunga koma að landi, ataða í olíu og deyja. Kvað hann alvarlega horfa með æðarvarpið, því að líklegt mætti telja að flestir unganna dræpust og jafnvel eitthvað af fullorðnu líka, þótt það þyldi olíuna fremur. Á stríðsárunum, sagði hann, var mikil olía hér á firðinum og fuglinn lagðist svo að segja alveg frá, en nú var varpið aftur komið í samt horf og fyrir stríð. Loftur Bjarnason í Hvalveiðistöðinni sagði að olían væri veltandi þar í fjöruborðinu og framan við bryggjuna, enda munar um það að fá 200 tonn af svartolíu í fjörðinn, sagði hann og dró ekki af. Komið var að landi með hval í fyrrakvöld og sagði Loftur að þeir reyndu að þvo hann og ná af honum olíunni, en ekki kæmi í ljós fyrr en farið væri að bræða, hvort lýsið væri skemmt. "Við þorum ekki að hirða rengið, og varla kjötið heldur" sagði hann einnig og virtist svartsýnn.
Þá spurði Tíminn Þorbjörn í Borg, formann Dýraverndunarfélags Íslands, hvort þeir hefðu gert einhverjar ráðstafanir til þess að bjarga fuglinum, en hann sagði, að það mál hafi ekki verið rætt enn, en yrði líklega gert um helgina. Sagði honum þunglega hugur um, að nokkuð yrði gert að gagni.

Tíminn. 7 júlí 1962.

  Lenti í röngum firði, stórskemmdi
bryggju og strandaði þrisvar sinnum

Brezkur togari, Blackburn Rovers GY-706, lenti í talsverðum hrakningum á Austfjörðum í gær. Braut hann hafskipabryggju í Mjóafirði og er það mikið tjón og skipið tók niðri að minnsta kosti þrisvar sinnum, en losnaði af sjálfsdáðum. Verður að leggja fram tveggja milljóna króna tryggingu vegna bryggju skemmdanna, til að togarinn fái að halda úr höfn á Norðfirði, en þar er hann nú. Í dag rákust tveir brezkir togarar á út af Austfjörðum og er annar þeirra nú í höfn á Norðfirði. Blackburn Rovers var á leið á Íslandsmið frá Færeyjum, en þar var hann síðast í höfn í Klakksvík. Á leiðinni gerðu nokkrir af áhöfninni uppsteit. Fjórir hásetar og annar vélstjóri neituðu að fara með togaranum norður fyrir land til veiða, eða á þær slóðir sem brezku togararnir fórust ekki alls fyrir löngu. Vildu þessir menn komast af skipinu. Ætlaði skipstjórinn að láta þessa menn á land á Norðfirði, en hann villtist og lenti fyrst í Mjóafirði. Þegar komið var til hafnar þar tókst ekki betur til en togarinn sigldi á hafskipabryggjuna, sem er úr timbri, og stórskemmdi hana. Einnig tók togarinn niðri tvisvar sinnum í Mjóafirði. Hafskipabryggjan í Mjóafirði er byggð á staurum og var hún endurbyggð fyrir þremur árum síðan. Togainn sigldi á talsverðri ferð á bryggjuna og hangir nú hluti henna laus, er það um fimm sinnum fimm flatarmetrar af bryggjunni sem er laus. Einnig hefur það sem eftir stendur af bryggjunni skekkst. Hefur nú verið lögð fram fyrir rétti krafa um tveggja miljóna króna tryggingu vegna bryggjuskemdanna. Í Mjóafirði bað skipstjórinn um að fá lóðs til Norðfjarðar en hann var þar ekki fyrir hendi. Sigldi þá togarinn lóðslaus til Norðfjarðar og nú hitti hann á réttan fjörð og kom þangað um kl. 21. í gærkveldi. Var þegar settur sjóréttur yfir skipstjóranum vegna bryggjuskemmda í Mjóafirði. Skipstjórinn viðurkenndi strax að hafa valdið skemmdunum, enda hafði hann samband við menn í landi í Mjóafirði áður en lagt var þar úr höfn. Mjófirðingar telja að bryggjan sé ekki nothæf eins og er og krefjast að sett sé tveggja milljón króna trygging áður en togarinn heldur úr höfn. Munu skipverjarnir sem ekki vilja sigla lengur með togaranum verða settir á land, á Norðfirði. Áður en togarinn lagði að bryggju á Norðfirði kom hann við í fjörunni skammt fyrir sunnan bæinn.
Í dag varð árekstur milli tveggja brezkra togara út af Austfjörðum. Litlar skemmdir urðu á öðrum togaranum en hinn varð að leita hafnar á Norðfirði og verður gert við skemmdir hans þar.

Tíminn. 13 febrúar 1968.

Ægilegur sjóhrakningur "Skandiu"                         af Marstal

Á þriðjudagskvöld var símað hingað, frá Vík í Mýrdal, að þaðan sæist seglskip, í nauðum statt og þyrfti hjálpar við. "Njörður", togari frá Reykjavík, var hjer staddur á leið til Englands. Hann brá við þegar að vitja skipsins og kom með það hingað á miðvikudagsmorgun. Var það flutt inn í Botninn svo nefndan, og liggur nú þar. Skipið heitir "Skandia", þrísigld skonorta frá Marstal í Danmörku. Skipshöfnin er dönsk, skipstjóri heitir Hansen. það var svo útleikið, er það kom, að á það vantaði tvö möstrin og bugspjótið. Skjólborðið var brotið báðu megin um alla miðju skipsins, báturinn farinn og allt aflaga, sem aflagast gat. Skipið var á leið til Spánar, með fiskifarm, sem það tók hjá hf. "Kvöldúlfi" í Reykjavík, alls um 300 smálestir. Skandia" ljet í haf frá Rvík í lok janúarmánaðar. Hafði góðan byr í vikutíma suður eftir Atlantshafi. þá gerði ofsastorm af útnorðri og fjekk skipið áföll stór, missti bátinn o. fl. Var þá komið á 52. gr. N. Br. og 31. gr. V. L., þ. e. suður á móts við Landsend á Englandi. Tíu dögum síðar gerði annað ofviðrið af útnorðri með ægilegum sjógangi. Tók skipið brotsjó einn svo mikinn að burt svifti möstrunum tveimur, bugspjótinu, skjólborðinu og einum skipverja; hann náðist þó aftur alheill eftir einn fjórðung stundar. Úr því tóku við sífeldir hrakningar. Enskt gufuskip hittu þeir fyrir sjer og vildi það bjarga þeim, en það tókst ekki, því að vjelin í því var biluð. Sáu þeir enska skipið um tíma á hrakningi skamt frá sjer, en vissu ekki hvað um það varð síðast. Síðan reistu þeir upp stöng nokkra í stað framsiglu, gerðu sjer seglbleðla eftir föngum og sigldu jafnan er tækt var. Fyrir nokkrum dögum sáu þeir danskt seglskip fara skamt frá sjer í vesturátt, hugðu það vera á leiðinni til Ameríku og báðust hjálpar með merkjum. En dólgurinn danski Ijet sem hann sæi ekki nauðsyn landa síns, og hjelt leiðar sinnar. Sigldu þeir nú enn og ætluðu að leita sjer bjargar á einhvern hátt, er þeir kæmu í nánd við  Ísland. Nokkru af farminum urðu þeir að kasta fyrir borð til þess að ljetta skipið. Vistir höfðu þeir nægar það sem til þurfti. Að síðustu var afráðið að leita lands í Vík í Mýrdal, og það fór sem áður segir, að þaðan voru boðin gerð hingað. Skipverjar voru furðu hressir eftir allan þennan hrakning er þeir komu hingað 52 dögum eftir að þeir ljetu í haf.

Skeggi. 22 tbl. 23 mars 1918.

          Bátasmíði í Grindavík.

Pétur Vigelund er, nú að lúka við smíði í Grindavík á vjelbát með þilfari, fyrir Einar yngra Einarsson frá Garðhúsum. Annan bát hefir Vigelund í smíðum og byrjar bráðum á þeim þriðja. Útgerðin í Grindavík er að breytast, því að eftir að bryggjan kom er hægt að hafa þar stærri báta og betur útbúna báta en áður var. Nú er t. d. verið að setja þilfar í einn trillubátinn og verður sennilega sett í fleiri báta. Nýlega hefir nýr bátur bæst í flotann í Grindavík, eigandi Karl Guðmundsson. Þessi bátur er smíðaður hjer í Reykjavík, er með stýrishúsi, og vjelahúsi. Í honum er 12-15 hestafla Scandiavjel. Báturinn var rjettar 7 stundir á leiðinni hjeðan til Grindavíkur.

Morgunblaðið. 17 október 1934.

           Bát rak á land í óveðri

28.-29. marz rak vélbátinn »Hrönn«, eign verzlunar Einars G. Einarssonar, á land í Grindavík og brotnaði, en við bátinn hefur verið gert.

Ægir. 1 maí 1935.

               Ottó Wathne og                              járngufuskipið "Vaagen"

Ísafold. 30 september 1891.

     Ottó Wathne kaupir "Vaagen"

Austri segir að Ottó Wathne muni búinn að kaupa gufuskipið "Vaagen" fyrir 28.000 krónur.

Heimskringla. 9 apríl 1896.

         Ingólfur Arnarson RE 19

Nýr bátur frá Svíþjóð kom til Reykjavíkur í gær. Hefir hann verið nefndur Ingólfur Arnarson RE 19. Báturinn er 91 smálest að stærð og var verð hans um 500 þúsund krónur. Ágúst Snæbjarnarson hf í Reykjavík er eigandi bátsins.

Vísir. 31 júlí 1946.

         Síldveiðiskip aðstoðuð

Hinn 13. þ. m. varð mb "Ingólfur Arnarson", RE 19, fyrir vjelarbilun upp í Hvalfirði, er hann var að síldveiðum þar og hafði 800 mál síldar innanborðs. Bað skipstjórinn, Ágúst Snæbjarnarsson, um aðstoð, og dró varðbáturinn "Faxaborg" "Ingólf" til Reykjavíkur. Hinn 18. þ. m. brotnaði stýri á mb "Farsæli" AK 59, er hann var að síldveiðum í Hvalfirði, og hafði 550 mál síldar innanborðs. Bað skipstjórinn, Jóhann Guðjónsson, um aðstoð, og dró varð báturinn "Faxaborg" "Farsæl" til Reykjavíkur.

Morgunblaðið. 21 febrúar 1948.

        Björgun skipshafnarinnar                   á Ingólfi Arnarsyni gekk vel
    Dýptarmælirinn sýndi 20 faða dýpi, skömmu                            áður en báturinn strandaði

Björgun skipbrotsmanna af vjelbátnum Ingólfi Arnarsyni, sem strandaði í fyrrinótt, gekk mjög greiðlega. Tíu menn voru á bátnum, og bjargaði björgunarsveitin frá Stokkseyri þeim öllum, og var björgunarstarfinu lokið eftir um fjórar klukkustundir. Báturinn er talinn ónýtur. Ingólfur Arnarson strandaði ekki við Knarrarósvita, eins og talið var í fyrstu, heldur skammt frá Ragnheiðarstöðum, sem eru um fimm kílómetrum fyrir austan vitann. Björgunarsveitin sem Helgi Sigurðsson stjórnar, fór á strandstað í þremur bílum. Við Loftstaðahól var numið staðar og gengið þar upp, til að skyggnast eftir hinum strandaða báti. Sáu menn hvar hann lá, og að því er virtist, alllangt frá landi, skipbrotsmenn höfðu kynnt bál á hvalbak. Var nú haldið, eins og leið liggur að Ragnheiðarstöðum, og síðar fram sandinn, sem var greiður yfirferðar, vegna þess hve frosinn hann var. Klukkan mun hafa verið um þrjú, þegar komið var niður í fjöruna. Snjeri báturinn stefni að landi og voru um 200 metrar út að honum. Undirbúningur að sjálfu björgunarstarfinu gekk vel, og fyrsta björgunarlínan hæfði skipið. Hófst þá skömmu síðar björgun mannana. Vegna þess hve langt var út í skipið slakknaði svo á línunni, er mennirnir voru dregnir í land í björgunarstólnum, að hver einasti þeirra fór á kaf í sjóinn. Skipstjórinn, Ágúst Snæbjarnarson, yfirgaf síðastur skip sitt, nokkru fyrir klukkan átta. Á strandstað var upphitaður bíll er mönnunum var hjúkrað í eftir þörfum. Enginn þeirra var meiddur en kalt var þeim orðið enda talsvert frost Skipbrotsmönnunum mun öllum hafa tekist að bjarga einhverju af fatnaði sínum og var hann dreginn í land í björgunarstólnum.
Brim var nokkurt, og tilgangslaust að ætla sjer að setja bát á flot. Það varð skipbrotsmönnum þessum til lífs, að þeir skyldu bíða björgunarsveitarinnar í skipinu. Stokkseyringar telja ekki líkur til þess, að Ingólfi Arnarsyni verði bjargað. Báturinn liggur á skeri, og er botn hans nokkuð brotinn. Skipstjóri var enn þar eystra í gærkveldi, og nokkrir af mönnum hans. Á vjelbátnum voru þessir menn:
Ágúst Snæbjarnarson skipstjóri. Laugaveg 135,
Sveinn Magnússon stýrimaður, Skipasundi 17,
Jón Jónasson 1. vjelstjóri, Mávahlíð 9,
Hilmar Valdimarsson 2. vjelstjóri, Kamp Knox G-6,
Jóhann Í. Guðmundsson matsveinn, Lindargötu 63,
Halldór Karlsson háseti, Hofteigi 6,
Guðjón Einarsson háseti, frá Moldnúpi Rangárvallasýslu
Ágúst Steindórsson, háseti Ási í Hrunamannahreppi
Björn Jónsson, háseti, Hofsósi,
Magnús Jónsson háseti, Höfðaborg 51 
Björgvin Guðmundsson, háseti, frá Hólmavík.
Skipbrotsmenn hafa skýrt svo frá, að þeir hafi verið á siglingu er báturinn strandaði, og hafi dýptarmælirinn sýnt 20 faðma dýpi, rjett í þann mund er báturinn strandaði.

Morgunblaðið. 15 mars 1950.