453. Gísli Gunnarsson SH 5.

25.12.2016 11:49

B. v. Þórólfur RE 134. LCJH / TFOC.

Þórólfur RE 134 var smíðaður hjá Cochrane & Sons Ltd í Selby á Englandi árið 1920 fyrir Hlutafélagið Kveldúlf í Reykjavík. 403 brl. 800 ha. 3 þennslu gufuvél. Smíðanúmer 694. Skipið var talið ónýtt og tekið af skrá 16 febrúar árið 1955. Togarinn var síðan seldur í brotajárn til Danmerkur og rifinn í Odense (Óðinsvé) sama ár. Þórólfur og systurskipið, Skallagrímur, voru mikil afla og happaskip og einnig afburða góð sjóskip.

Þórólfur RE 134 með trollið á síðunni. Ljósmyndari óþekktur. Mynd í minni eigu.

Þórólfur RE 134. (C) Tóbakseinkasala ríkisins. sígarettupakka mynd.

Fiskur flattur um borð í Þórólfi RE 134 árið 1946. (C) Hjálmar R Bárðarson.

Þórólfur RE 134. (C) Guðbjartur Ásgeirsson.

Halaveðrið mikla

Togararnir

Þeir koma allir inn meira og minna brotnir. Á sumum hafa yfirmenn staðið 15 tíma samfleytt á stjórnpalli.

Þórólfur

Fremur lítið hafði orðið að á því skipi, loftskeytastengurnar þó brotnað og bátarnir laskast.

Morgunblaðið. 11 febrúar 1925.

Þórólfur varð fyrir áfalli.

Missti báða bátana, og bátadekkið brotnaði.

Togarinn Þórólfur, eign Kveldúlfs h.f. varð fyrir áfalli í grend við Vestmannaeyjar í ofsaveðrinu á föstudagskvöldið. Reið ólag yfir skipið og missti það báða bátana og bátadekkið brotnaði. Skipið lagðast á hliðina við áfallið og urðu skipverjar að moka til í því frá því klukkan 11 um morguninn og þar til kl. 7 morguninn eftir, til þess að rétta það að fullu við. Engan mann sakaði. Skipið kom á Reykjavíkurhöfn síðdegis í gær.

Alþýðublaðið. 19 desember 1948.

Skrifað af Þórhalli S Gjöveraa.

24.12.2016 10:23

Reykjavíkurhöfn á vetrarsólkvörfum.

Skipin komin til hafnar. (C) Þórhallur S Gjöveraa. 21 desember 2016.

Óska ykkur öllum gleðilegra jóla og farsældar á komandi ári

Hafið það ávallt sem allra best yfir hátíðirnar

Bestu jólakveðjur til ykkar.

Skrifað af Þórhalli S Gjöveraa.

22.12.2016 00:45

Nonni NK 86.

Nonni NK 86 var smíðaður á Akureyri árið 1928. Eik og fura. 10 brl. 20 ha. Skandia vél. Báturinn hét fyrst Baldvin Þorvaldsson EA 442 og var eigandi hans Loftur Baldvinsson útgerðarmaður á Böggvisstöðum í Svarfaðardal frá 28 nóvember 1930. Ný vél (1931) 35 ha. Bolinder vél. Seldur 7 nóvember 1940, Jóni Svan Sigurðssyni í Neskaupstað, hét Nonni NK 86. Ný vél (1944) 32 ha. June Munktell vél. Seldur 15 nóvember 1944, Steingrími Ingimundarsyni á Djúpavogi, báturinn hét Nonni SU 14. Talinn ónýtur og tekinn af skrá árið 1954.

Nonni NK 86 á siglingu á Norðfjarðarflóa. Barðsneshorn (Norðfjarðarhorn) í baksýn. (C) Björn Björnsson.

Skrifað af Þórhalli S Gjöveraa.

21.12.2016 00:36

2413. Guðrún Gísladóttir KE 15. TFGL.

Guðrún Gísladóttir KE 15 var smíðuð hjá Huangpu Shipyard í Guangzhou í Suður Kína árið 2001 fyrir útgerðarfélagið Festi h/f í Grindavík. 1.301 brl. 7.200 ha. Bergen diesel vél, 5.290 Kw. Skipið strandaði á skeri í Nappstraumensundi við Lófoten í Norður Noregi, 18 júní 2002 og sökk þar nokkru síðar. Guðrún var á leið til löndunar í Leksnes með um 900 tonn af frystum síldarflökum. Áhöfnin, 20 menn komust í björgunarbáta og var bjargað þaðan um borð í Norskt björgunarskip. Margar tilraunir voru gerðar til þess að ná skipinu af hafsbotni, en þær báru engann árangur.

Guðrún Gísladóttir KE 15. (C) Sverrir Jónsson.

Guðrún Gísladóttir KE 15 að sökkva. Ljósmyndari óþekktur.

Guðrún Gísladóttir KE 15. Líkan. (C) Þórhallur S Gjöveraa. 8 febrúar 2014.

Guðrún Gísladóttir KE 15 sökk við strendur Noregs

Eitt stærsta skip íslenska fiskiflotans, Guðrún Gísladóttir KE 15, sökk skammt frá Lofoten í Noregi aðfaranótt miðvikudags eftir að hafa strandað á skeri morguninn á undan. Við sjópróf kom fram að skerið sem togarinn strandaði á var ekki merkt inn á sjókort. Skipið var á leið til löndunar í Leknesi á Lofoten með tæplega 900 tonn af frystri síld og átti um þrjár sjómílur ófarnar þegar það steytti á skeri með fyrrgreindum afleiðingum. Tuttugu manna áhöfn togarans sakaði ekki.
Gerð var tilraun til að koma skipinu á flot á þriðjudagskvöld sem ekki tókst og sökk það í morgunsárið næsta dag.Fyrir utan síldina hafði togarinn um 300 tonn af hráolíu og 2 tonn af smurolíu innanborðs og óttast norsk yfirvöld mjög mengun af þessum sökum. Hefur útgerðin lofað að hreinsa olíu úr flakinu sem fyrst.

Morgunblaðið. 23 júní 2002.

Héldu að skipinu myndi hvolfa af skerinu

Áhöfn Guðrúnar Gísladóttur KE 15 átti erfitt með að trúa þeim tíðindum að skipið hafi sokkið á strandstað tæpum sólarhring eftir að skipið sigldi á óþekkt sker í Lófóteyjaklasanum þriðjudaginn 18. júní sl. Þegar skipið sigldi á skerið kom rétt rúmlega eins metra löng rifa á skrokk þess og fljótlega kom á það um 45 gráðu halli. Neyðaráætlun var þegar sett í gang og skipið hafði verið yfirgefið eftir 7-8 mínútur. Kristinn Pálsson var kokkurinn um borð og hafði fylgt skipinu allt frá því Guðrún Gísladóttir KE 15 var sjósett í Kína fyrir tæpu ári. Hilmar Bragi Bárðarson blaðamaður ræddi við Kristinn í vikunni.
Guðrún Gísladóttir KE 15 var dýrasta og fullkomnasta fiskiskip íslenska fiskiskipaflotans. Skipið var smíðað til veiða og vinnslu á uppsjávarfiski og frystingar um borð. Í skipinu var 7200 hestafla aðalvél. Guðrún Gísladóttir KE er hönnuð af Skipatækni ehf. Skipið var rétt rúmlega 70 metra langt skip og 14 metra breitt. Fjórar Baader vélar voru á millidekki. Þá var búnaður til að slógdraga og hausa, sannkallaðar fjölnota vélar eins og margt annað í skipinu. Einnig voru tveir sjálfvirkir frystar sem gátu fryst allt að 180 tonnum á sólarhring. Frystilestar voru 1300 rúmmetrar og fjórir RSW kælitankar samtals 800 rúmmetrar að ógleymdri ísvél sem getur útbúið 30 tonn á sólarhring. Vinnslulína skipsins var sú fullkomnasta sem völ var á og í raun einsdæmi. Sjálfvirknin var mikil og eingöngu fjórir menn unnu við framleiðslulínuna sem var stjórnað af iðntölvu. Guðrún Gísladóttir KE var tryggð fyrir rúma tvo milljarða íslenskra króna og skipsskaðinn er stærsta einstaka tjón sem íslenskt tryggingafélag þarf að bæta. Þá eru ekki taldar með tryggingar á veiðarfærum og afla en skipið var á leið í land með síldarflök að verðmæti um 100 milljónir króna.
Guðrún Gísladóttir KE var á landleið til Leknes í Norður Noregi með 870 tonn af frystum síldarflökum þennan örlagaríka morgun um miðjan júní. Kristinn segir í samtali við Víkurfréttir að skipið var að vera komið í gegnum sund syðst í Lófóteyjaklasanum þegar það steytti á óþekktu skeri og strandar undan bænum Ballstad. Guðrún Gísladóttir var að koma af síldveiðum úr lögsögu Jan Mayen með 870 tonn af frystum síldarflökum. Vinnslu afurða um borð hafði lokið kl. 03 um nóttina og mannskapurinn var að þrífa skipið þegar ósköpin gengu yfir.
Hvernig gerðist þetta?
Þetta var ekki mikið högg, eins og keyrt væri á vegg. Skipið vípraði hins vegar stafnana á milli og tilfinningin var óþægileg. Mönnum var strax ljóst hvað væri að gerast og neyðaráætlun var þegar sett í gang um borð í skipinu".
Kristinn sagði að skipið þegar hafa hallað mikið. Þeir sem voru í koju vöknuðu við lætin þegar skipið strandaði og mannskapurinn var kominn upp í brú með það sama. Skipið hallaði um 45 gráður á skerinu að sögn Kristins var mannskapurinn mjög rólegur um borð.
Við óttuðumst þó strax að skipinu gæti hvolft af skerinu miðað við hvað það hallaði mikið. Vegna þess var allt kapp lagt á að komast sem fyrst frá borði. Við vorum tuttugu um borð og fórum allir í flotgalla í brúnni. Fimmtán fóru í sjóinn bakborðsmegin og fimm á stjórnborða. Áður höfðu björgunarbátar verið sjósettir og allir komust mjög fljótt í bátana og enginn blotnaði alvarlega".
Kristinn sagði skipið hafa staðið á skerinu að framan og þar hafi komið rúmlega metra löng rifa á skipið og sjór flætt í astikrými og í rými hjá frystivélum fremst í skipinu. Engin sjór hafi verið aftan til í skipinu, og þar flaut skipið. Þannig voru 11,5 faðmar niður á botn við skut skipsins.
Áhöfn Guðrúnar Gísladóttur var búin að yfirgefa skipið á 7-8 mínútum. Strandið er tilkynnt til norsku strandgæzlunnar kl. 08:45 að íslenskum tíma og greint er frá því í útvarpi á Íslandi í fréttatíma kl. 09:00. Það eru áhöfn Guðrúnar Gísladóttur KE mjög ósátt við. "Sérstaklega í ljósti þess að þá erum við ennþá í björgunarbátum á sjónum við skipið og okkur var ekki bjargað fyrr en hálftíma síðar en norskt björgunarskip er að bjarga okkur á tímabilinu 09:30 til 10:00 að íslenskum tíma", segir Kristinn og segist vita til þess að nokkur dæmi séu um það að eiginkonur skipverja hafi fyrst heyrt af slysinu í útvarpi og í hafi þá ekki vitað um afdrif sinna manna.
Guðrún Gísladóttir KE var að koma úr sinni sjöundu veiðiferð þegar ósköpin gengu yfir. Eins og áður hefur komið fram hallaði skipið strax mikið og óttuðust menn í fyrstu að skipinu myndi hvolfa af skerinu. Þegar menn könnuðu aðsæður um borð í skipinu á kvöldflóðinu var enginn sjór kominn upp á millidekk þess og menn voru því vongóðir um að það tækist að bjarga því. "Skipið rétti sig alveg á flóðinu um kvöldið og menn voru mjög vongóðir. Þá voru hins vegar ekki til staðar dráttarskip sem gátu ráðið við Guðrúnu Gísladóttur KE. Skipið var um 3000 tonn og á staðinn var kominn dráttarbátur með 17 tonna dráttargetu.
Það var síðan tveimur tímum fyrir morgunflóðið sem skipið fór að sökkva að aftan og Guðrún Gísladóttir KE var sokkin á tíu mínútum," sagði Kristinn þegar hann lýsti atburðarásinni fyrir blaðamanni. Kristinn segir það ekki vitað hvers vegna skipið sökk, miðað við skemmdirnar á skrokk skipsins.
Það að skipið hafi sokkið var mikið áfall fyrir mannskapinn í landi, enda menn fullir bjartsýni á að björgun tækist vel. Sjórinn á slysstað var líka sem heiðartjörn og það var ekki í hugum manna að svona færi.
Áhöfnin tapaði miklu af persónulegum munum við skipsskaðann. Menn fóru frá borði í gallabuxum og bol og skildu allt annað eftir í vistarverum skipsins. Þannig eiga áhafnarmeðlimir sjálfir engar myndir frá vettvangi slyssins aðrar en þær sem birst hafa í norskum blöðum. Allar myndavélar áhafnarmeðlima voru um borð í hinu strandaða skipi. Þá voru einnig fjölmargir aðrir persónulegir munir um borð, enda algengt að sjómenn hafi með sér persónulega muni þegar haldið er í langan tíma frá heimahögum.
Kristinn sagði norsku björgunarskipin vel búin og aðstaða um borð verið til fyrirmyndar. Þannig hafi skipbrotsmenn fengið inniskó og þurrar peysur um borð og minnsta mál að henda blautum fötum í þvottavélar og þurrkara. Svo þegar komið var í land hafi verið látið opna verslanir fyrir þá þannig að hægt væri að kaupa skó og annan fatnað.
Mikill meirihluti áhafnar Guðrúnar Gísladóttur KE hefur farið á námskeið í Slysavarnaskóla Sjómanna og sagði Kristinn þá reynslu hafa komið sér vel þegar yfirgefa þurfti skipið. Mönnum var brugðið við þær aðstæður sem menn stóðu frammi fyrir en Kristinn sagði áfallið hafa komið eftirá og sérstaklega þegar mönnum var ljóst að skipið hafi sokkið á nokkrum mínútum.
Við sjópróf kom fram að skerið, sem Guðrún Gísladóttir KE steytti á og sökk við í Lófót, var ekki merkt inn á sjókort. Skipstjórinn sagði við sjópróf í Noregi að hann hefði verið í góðri trú um að hann væri að sigla á réttri slóð þegar skip hans strandaði. Sjóprófin voru haldin í bænum Svolvær í Lófót og hófust þau á því að Sturla Einarsson greindi frá því hvað hefði gerst. Sturla sagðist hann hafa undirbúið siglinguna eftir bestu getu innan norska skerjagarðsins til bæjarins Leknes þar sem landa átti 870 tonnum af síldarflökum. Þetta var í annað sinn á örfáum vikum sem Sturla sigldi skipinu þangað en í þetta sinn var ný leið valin.
Sturla sagðist við sjóprófin hafa kannað sjókort gaumgæfilega og rætt við hafsögumenn á Lófótsvæðinu áður en hann ákvað leiðina sem farið skyldi. Hann sagðist hafa verið ákveðinn í að fara hvergi um svæði þar sem dýpi undir kili skipsins fullfermdu væri minna en 14 metrar og taldi skipið á slíkri siglingaleið þegar það strandaði. Þá var Guðrún Gísladóttir á um 6 sjómílna ferð.
Sturla lagði fram sjókort máli sínu til stuðnings í sjóréttinum og kom fram í norskum fjölmiðlum að framburður hans hafi verið mjög trúverðugur og að fas hans hefði borið vitni um að þar færi rólyndur og þaulvanur skipstjórnarmaður.
Þegar þetta er skrifað er ennþá óljóst hvað tekur við hjá þeim 40 sjómönnum sem misstu vinnu sína við skipsskaðann. Það voru tvær 20 manna áhafnir á Guðrúnu Gísladóttur KE, enda skipið í raun fullkomin verksmiðja sem átti aldrei að stoppa.

Guðrún Gísladóttir KE 15 var dýrasta og fullkomnasta fiskiskip sem smíðað hefur verið fyrir íslenska fiskiskipaflotann. Svona skip liggja ekki á lausu og eru í raun ekki til í heiminum í dag. "Guðrún Gísladóttir KE var algjör hafborg og mikill söknuðu af þessu skipi," sagði Kristinn Pálsson í samtali við Víkurfréttir. Krisinn var þess heiðurs aðnjótandi að sækja skipið nýtt til Kína á síðasta ári og sigla með því um 10.000 sjómílna leið til Íslands og þurfti meðal annars að fara um tvær hættulegustu siglingarleiðir heimsins, þar sem sjórán og jafnvel morð á sjómönnum eru algeng. Eftir að hafa sloppið áfallalaust í gegnum þær slóðir kom mönnum ekki til hugar að tæpu ári síðar ætti þetta rúmlega tveggja milljarða króna skip eftir að liggja á hafsbotni við Norður Noreg.

Viðtal við Kristinn Pálsson matsvein í Víkurfréttum frá 2002.

Skrifað af Þórhalli S Gjöveraa.

20.12.2016 00:13

1829. Máni ÁR 70.

Máni ÁR 70 var smíðaður hjá Mossholmens Marina í Rönnang í Svíþjóð árið 1987. 11 brl. 153 ha. Volvo Penta díesel vél, 113 Kw. Smíðanúmer 20. Hét fyrst Garðar GK 26, og eigandi hans var Erlingur Garðarsson Vogum á Vatnsleysuströnd frá 20 júlí árið 1987. Seldur 21 október 1987, Bjarnfinni Jónssyni á Eyrarbakka, báturinn hét Dofri ÁR 43. Seldur árið 1991, eigandi óþekktur, hét Dofri ÍS 243. Seldur sama ár, Mána ÁR h/f. Báturinn var lengdur árið 1995. Eigandi bátsins í dag er Haukur Jónsson á Eyrarbakka, báturinn heitir í dag Máni ÁR 70.

Máni ÁR 70 í Njarðvík. (C) Þórhallur S Gjöveraa. 19 desember 2016.

Máni ÁR 70. (C) Þórhallur S Gjöveraa. 19 desember 2016.

Skrifað af Þórhalli S Gjöveraa.

19.12.2016 00:26

B. v. Eiríkur rauði RE 23. LBND.

Eiríkur rauði RE 23 var smíðaður hjá Cochrane & Sons Ltd í Selby á Englandi árið 1925 fyrir Firmað Geir & Th Thorsteinsson í Reykjavík. 412 brl. 700 ha 3 þennslu gufuvél. Togarinn strandaði á Mýrartanga, austan Kúðafljótsóss á Meðallandssandi 2 mars 1927. Björgunarmönnum úr Álftaveri og frá Kirkjubæjarklaustri björgaðu áhöfninni, 19 mönnum á land. Skipið eyðilagðist á strandstað. Eiríkur rauði var til þess að gera, nýtt skip, rúmlega eins árs gamalt. Hafði komið til heimahafnar, Reykjavíkur hinn 8 desember 1925. Togarinn var að koma úr söluferð til Englands og var fullestað af kolum.

Eiríkur rauði RE 23. (C) Guðbjartur Ásgeirsson.

Eiríkur rauði RE 23. Ljósmyndari óþekktur.

Eiríkur rauði strandar við Kúðaós.

Seint í fyrra kvöld fjekk Geir Thorsteinsson, útgerðarmaður, loftskeyti frá skipstjóranum á togaranum Eiríki rauða, þar sem skipstjórinn skýrði frá því, að skipið væri strandað, en vissi ekki glöggt hvar, sennilega á Mýratanga, vestan við Kúðaós. Varðskipið Óðinn, sem var staddur við Vestmannaeyjar, náði einnig loftskeytum frá Eiríki rauða og fór strax austur á strandstaðinn. Óðinn kom á strandstaðinn kl. 3 í fyrrinótt. Hann var í stöðugu skeytasambandi við togarann. Þegar birti í gærmorgun sáu skipverjar á Óðni menn í fjörunni, og þeir sáu einnig menn um borð í togaranum. Vegna brims gat Óðinn ekkert samband haft við togarann, nema gegn um loftskeytin meðan þau voru í lagi. Þegar leið fram á morgun (gærmorgun) sápu skipsmenn á Óðni menn á togaranum hópast fram á hvalbakinn og um sama leyti voru dregin upp flögg á togaranum, sem gáfu til kynna að nú yfirgæfu mennirnir skipið. Nokkru síðar sáu skipverjar á Óðni marga menn uppi í fjöru, einnig hesta, og mennirnir dreifðu sjer um fjöruna.
Þetta eru einu fregnirnar er borist höfðu af strandinu í gærkvöldi.
Eins og sjest á fregnunum, höfðu skipsmenn á Óðni ekki getað náð tali af skipsmönnum á togaranum og þeir höfðu ekkert samband við menn úr landi. Skipsmenn á Óðni vissu því ekki hvernig skipverjar úr togaranum björguðust á land og ekki hvort allir hefðu bjargast, eða hvort nokkurt slys hefði orðið. Nánari fregnir af þessu öllu geta fyrst komið hingað í dag.
Í skeytinu frá skipstjóranum á Eiríki rauða, segir, að hann haldi að þeir hafi strandað á Mýratanga, vestan við Kúðaós. En eftir þeim upplýsingum, sem Mbl. fjekk í gær frá Vík í Mýrdal, er sennilegra að strandið sje austan við Kúðaós. Maður hafði komið til Víkur í gær, austan úr Álftaveri, og sagði hann frá því, að þeir Álftveringar hefðu sjeð merki þess í fyrrakvöld, að eitthvað var að hjá skipi við sandana, en þeir álitu það vera fyrir austan Kúðaós, á Meðallandsfjörum.
Enda er þetta sennilegra, þar eð í gærkvöldi hafði enginn sendimaður komið til Víkur til þess að tilkynna sýslumanni strandið. Hafi strandið orðið fyrir vestan Kúðaós, þá hefði sendimaður átt að vera kominn til Víkur seinnipartinn í gær, en sje strandið fyrir austan ósinn, þá var ekki hægt að búast við sendimanni fyrri en seint í gærkvöldi eða fyrripartinn í dag.
Eiríkur rauði var nýtt skip, smíðaður 1925 í Selby í Englandi. Hann var með stærstu togurum hjer, 144.84 fet á lengd og var 412 smál. brúttó, 174 smál. nettó. Skipið var vátryggt hjá Samtryggingu íslenskra botnvörpuskipa. Skipstjóri var Guðmundur Sveinsson. Skipið var að koma frá Englandi, fullfermt af kolum.

Morgunblaðið. 4 mars 1927.

Skrifað af Þórhalli S Gjöveraa.

18.12.2016 11:05

2031. Hópsnes GK 77. TFBE.

Hópsnes GK 77 var smíðað hjá Northern Shipyard í Gdansk í Póllandi árið 1990 fyrir Hópsnes h/f í Grindavík. 230 brl. 1.306 ha. Sulzer díesel vél, 960 Kw. Smíðanúmer B 285. Skipið var selt til Ástralíu og tekið af skrá 15 febrúar árið 1995. Skipið var svo selt þaðan til Namibíu árið 1999 og hét þar Emanguluko L-913.

Hópsnes GK 77 við komuna til landsins 11 mars 1990. Ljósmyndari óþekktur. Mynd úr dagatali.

Hópsnes GK 77. (C) Markús Karl Valsson.

Hópsnes GK 77

Nýtt tveggja þilfara fiskiskip bættist við fiskiskipaflotann 11. mars s.l., en þann dag kom Hópsnes GK 77 til heimahafnar sinnar, Grindavíkur. Skip þetta er smíðað sem skuttogari, og er með búnaði til fullvinnslu afla um borð. Skipið er smíðað hjá Northern Shipyard í Gdansk í Póllandi, nýsmíði nr. B 285, og er hannað af stöðinni í samráði við Skipatækni hf. Þetta er fimmta fiskiskipið sem umrædd stöð smíðar fyrir íslendinga, hin fyrri eru Gideon, Halkion og Jökull árið 1984 og Andey á s.l. ári. Hópsnes GK kemur í stað Hópsness GK (57), 162 rúmlesta stálfiskiskips, smíðað árið 1963 í Noregi, sem verður úrelt. Hópsnes GK er í eigu Hópsness hf. í Grindavík. Skipstjóri á skipinu er Gísli Guðjónsson og yfirvélstjóri er Kristján Erlingsson. Framkvæmdastjóri útgerðar er Guðlaugur Óskarsson.

Ægir. 1 apríl 1990.

Skrifað af Þórhalli S Gjöveraa.

17.12.2016 11:47

B. v. Walpole RE 239. LCJM / TFZC.

Walpole RE 239 var smíðaður hjá Cochrane & Sons Ltd í Selby á Englandi árið 1914 fyrir William Letten útgerðarmann og Jón Oddsson skipstjóra í Grimsby. 301 brl. 550 ha. 3 þennslu gufuvél. Hét fyrst Walpole GY 269. Smíðanúmer 604. Skipið var selt árið 1920, Hlutafélaginu Stefni (Sigurjóni og Einari Péturssonum) í Reykjavík, skipið hét Walpole RE 239. Selt Hlutafélaginu Vífli í Hafnarfirði, hét Walpole GK 239 frá árinu 1931. Togarinn strandaði og sökk við Gerpi 16 september 1934. Áhöfnin bjargaðist í skipsbátana og á þeim í land í Vöðlavík.

Það má geta þess að Jón Oddsson skipstjóri var farsæll útgerðarmaður í Grimsby og síðar í Hull. Hann lét smíða fyrir sig marga togara í Englandi sem hétu íslenskum nöfnum. Þeir hétu Kópanes, Rifsnes, Brimnes og Reykjanes, og auk þess átti hann hlut í Walpole og nokkrum togurum öðrum. Jón var bróðir Gísla Oddssonar sem lengi var skipstjóri á Leifi heppna RE 146 og fórst með honum í Halaveðrinu mikla, 7 eða 8 febrúar 1925.

Walpole RE 239. (C) Magnús Ólafsson.

Walpole RE 239. (C) Guðbjartur Ásgeirsson.

Áhöfnin á togaranum Walpole GY 269 / RE 239. Óvíst hvort myndin er tekin áður eða eftir að skipið var selt til Íslands Ljósmyndari óþekktur. Úr safni Önnu Kristjánsdóttur.

Um borð í Walpole GK 239. Ljósmyndari óþekktur.

Togarinn Walpole rekst á klett og sekkur

Skipshöfnin heil á húfi

Aðfaranótt sunnudags rakst togarinn Walpole frá Hafnarfirði á klett á svonefndum Fitjum yst á Gerpi. Aðdjúpt var þarna svo skipið stóð aldrei. Laskaðist skipið svo mikið, að það fylltist brátt af sjó, og sökk. Skipverjar fóru í björgunarbátunum til Eskifjarðar. Skömmu eftir hádegi á sunnudag barst sú fregn hingað frá Eskifirði, að skipshöfnin af togaranum Walpole væri þangað komin í björgunarbátunum. En togarinn hafi strandað á Fitjum, yst á Gerpi, og sokkið síðan. Frá framkvæmdastjóra fjelagsins Vífill, er Walpole átti, Ásgrími Sigfússyni, hefir blaðið fengið eftirfarandi frásögn um slys þetta. Togarinn var nýkominn til Austfjarða, ætlaði að taka bátafisk frá Eskifirði til Englands. En þar eð nokkur bið yrði á því, að fiskurinn væri til fór Walpole á veiðar. Hafði hann verið á veiðum skamt undan Reyðarfirði. En kl. um 1 aðfaranótt sunnudags var Walpole á siglingu norður með landinu. Margir skipverjar voru þá í svefni, og eins skipstjóri.
Allt í einu rakst skipið á klett, með því afli, að gat kom á, og fossaði sjór inn í lúgarinn, sem fylltist svo ört, að hásetar, sem þar voru, urðu að flýja þaðan samstundis. Gátu þeir lítið eitt tekið með sjer upp úr lúgarnum. Skipið seig strax frá skerinu, því að aðdjúpt var þarna , einir 30 metrar í botn. Var reynt að hefta leka skipsins og dæla það. En jafnframt skyldi reynt að sigla því til hafnar eða grunns. En brátt varð það skipverjum ljóst, að við ekkert varð ráðið, og myndi togarinn skammt eiga eftir ofansjávar. Því var leitað til björgunarbátanna , og fóru skipverjar í þá. Liðu um 20 mínútur frá því áreksturinn varð, og þangað til Walpole sökk. Var togarinn þá kominn út af Vöðlavík.
Er gert ráð fyrir, að sjór hafi komist strax í skipið framan við skilrúm það, sem er framan við lúgarinn, sennilegt að skilrúmið hafi laskast við áreksturinn. Sjór kom og strax í framlest skipsins. Þó skipverjar yrðu að flýja lúgarinn í dauðans ofboði, og hafa sennilega ekki allir getað tekið með sér föt sín þaðan, voru þeir allir alklæddir er í björgunarbátana kom, munu hafa getað fengið föt hjá þeim skipverjum, sem höfðust við aftar í skipinu. Dimmviðri var á, en sjógangur ekki mikill. Reru skipbrotsmenn inn að Karlsskála, en þar fengu þeir trillubáta, er drógu þá inn á Eskifjörð. Walpole var byggður í Englandi 1914, var 301 tonn að stærð. Hingað var hann keyptur árið 1920, en fjelagið sem átti hann, keypti hann árið 1923. Skipstjóri á Walpole var Ársæll Jóhannesson frá Eyrarbakka.

Morgunblaðið 18 september 1934.

Skrifað af Þórhalli S Gjöveraa.

16.12.2016 11:50

122. Ingvar Guðjónsson EA 18. TFJS.

Ingvar Guðjónsson EA 18 var smíðaður hjá Rödsunds Batvarv í Karlsborg í Svíþjóð árið 1948. Eik. 183 brl. 540 ha. Polar díesel vél. Eigandi var Hlutafélagið Hervör í Kaupangi í Eyjafirði frá 7 júlí árið 1948. Skipið var selt 30 nóvember 1961, Hlutafélaginu Hervöru á Sauðárkróki, hét þar Ingvar Guðjónsson SK 99. Ný vél (1963) 500 ha. Wichmann díesel vél. Skipið var selt árið 1967, Haraldi Jónssyni og Jóni Hafdal í Hafnarfirði, sama nafn og númer. Skipið brann við bryggju í Hafnarfirði, 27 mars 1968 og var talið ónýtt eftir brunann. Skipið var tekið af skrá 2 október árið 1970.

Ingvar Guðjónsson EA 18. Ljósmyndari óþekktur.

Ingvar Guðjónsson EA 18 í erlendri höfn. Ljósmyndari óþekktur.

Ingvar Guðjónsson EA 18

Í morgun sigldi hér í höfn, fánum skrýtt, eitt glæsilegasta skip íslenzka fiskiskipaflotans, Ingvar Guðjónsson. Skipið er 186 smálestir, byggt í Svíþjóð og búið öllum nýjustu tækjum. Vistarverur skipverja eru allar hinar ákjósanlegustu. Í skipinu er hydroliskt botnvörpuspil, sem er það fyrsta þeirrar gerðar, er kemur hingað til lands. Ingvar Guðjónsson er stærsta skip, sem siglt hefur gegnum Gautakanal, frá Wetter til Wener. Skipið kemur hingað á 60 ára fæðingarafmæli Ingvars heitins Guðjónssonar, er það heitir eftir.
Í morgun kom hingað til Siglufjarðar nýtt og glæsilegt fiskiskip. Skipið heitir Ingvar Guðjónsson og er eign hlutafélagsins Hervör. Það er í alla staði hið vandaðasta, byggt í Sviþjóð í skipasmíðastöðinni Rödesunds Bátvard Karlsborg. Það er búið 600 ha. Polar Diesel aflvél. auk þess er 60 ha. vél, sem knýr spil skipsins og 30 ha. ljósavél. Vistaverur skipverja eru allar hinar ákjósanlegustu. Frammi í skipinu er hásetaklefi fyrir 12 menn, en afturí er káeta fyrir 4 menn og tveir klefar, annar fyrir stýrimann, en hinn fyrir vélstjóra. Undir stjórnklefa skipsins er íbúð skipstjóra, auk matsals og eldhúss. Allar íbúðirnar eru innréttaðar með maghony. Skipið er hitað upp með olíukyndingu, en í öllum vistarverum er renanndi heitt og kalt vatn. Einnig er í skipinu baðklefi.
Samningar um smíði skipsins voru undirritaðir 27. júní 1946 og átti það að afhendast í fyrrahaust. Miklar tafir urðu þó á afhendingu skipsins, svo að það kemur nú um 8 mánuðum seinna til landsins en til var ætlazt. Barði Barðason skipstjóri hefur um skeið dvalizt úti og séð um smíði skipsins. Eigandi þess er h.f. Hervör, en Ingvar heitinn Guðjónsson var stofnandi þess ásamt Barða Barðasyni. Það kostar nú fullsmíðað um 1 milljón króna.
Í Ingvari Guðjónssyni er svo nefnt hydroliskt trollspil, sem er ný tegund af dragnótaspilum, og er þetta það fyrsta, er hingað kemur til lands, en þau eru framleidd í Englandi. Þessi tegund spila er talin sérstaklega hagkvæm og kraftmikil. Spilið í Ingvari lyftir t.d. 12 tonnum.
Frá Svíþjóð hélt skipið til Bergen í Noregi, en þar tók það nýja fullkomna nótabáta og annan nauðsynlegan útbúnað. Frá Bergen og hingað til Siglufjarðar var skipið rúma 3 sólarhringa og gekk að meðaltali 10 mílur, en í reynsluför gekk skipið rúmar 11 mílur. Það reyndist í alla staði vel á leiðinni til landsins og lætur skipstjórinn hið bezta af því.
Ingvar Guðjónsson er fullbúinn til síldveiða og mun hefja þær eftir 2 til 3 daga. Skipstjóri verður hinn kunni aflamaður, Barði Barðason, sem lengst af hefur verið skipstjóri á Gunnvör, sem er eign sama félags.

Siglfirðingur. 17 júlí 1948.

Eldur í Ingvari Guðjónssyni SK 99

Skipið mannlaust er eldur kom upp

Klukkan 5,35 í gærmorgun var Slökkvilið Hafnarfjarðar kvatt að m.b. Ingvari Guðjónssyni SK 99, er lá við syðri hafnargarðinn í Hafnarfirði. Er slökkviliðið kom að skipinu var mikið reykkóf í vélarrúmi, svo að ekki sá handa sinna skil, og lagði reykinn um afturhluta skipsins. Eldurinn marg gaus upp aftur, en ógerningur reyndist lengi vel að fara niður í vélarrúmið, unnu slökkviliðsmennirnir þó með reykgrímum. Slökkvistarfið tók alls rúmar 2 klukkustundir, og urðu miklar skemmdir í vélarrúminu. Vaktmaður frá Olíustöðinni á Hvaleyrarholti, er var á verði við olíuskipið Stapafell er lá við olíubryggjuna skammt frá, varð þess var að óvenjumikinn reyk lagði frá Ingvari Guðjónssyni, og gerði hann slökkviliðinu aðvart. Enginn maður var þá um borð í Ingvari, en ljósavél skipsins var í gangi. Eigendur m.b. Ingvars Guðjónssonar eru Haraldur Jónsson og Jón G. Hafdal, báðir úr Hafnarfirði.

Alþýðublaðið. 28 mars 1968.

Ingvar Guðjónsson útgerðarmaður

Það er ánægjuleg tilviljun, að m.s. Ingvar Guðjónsson skyldi koma á 60 ára fæðingarafmæli hins mikla athafnamanns, Ingvars heitins Guðjónssonar, sem er stofnandi fyrirtækis þess, er byggja lét skipið, ásamt Barða Barðasyni. Ingvar Guðjónsson var fæddur 17. júlí 1888 að Neðra-Vatnshorni í Húnavatnssýslu, sonur hjónanna Guðjóns Helgasonar, síðar fiskimatsmanns og Kritsínar Árnadóttur. Sökum fátæktar foreldra, varð Ingvar að fara úr foreldrahúsum fljótlega eftir að hann komst á legg, og upp frá því að bjargast af eigin rammleik. Mun hann oft hafa orðið að heyja harða lífsbaráttu árin 1894-1905. Sjómennska Ingvars hófst veturinn 1905 með því, að hann fór fótgangandi úr Húnavatnssýslu og suður í Hafnir, og réði sig þar til sjóróðra. Upp frá því var sjómennska hans aðalstarf til ársins 1920.
Fyrstu kynni sín af síld og síldveiðum mun Ingvar hafa hlotið sumarið 1910. Réðst hann þá ásamt vestfirzkum sjómönnum til norsks skipstjóra, Saxe að nafni. Hugðist Saxe stunda síldveiðar með landnót við Kúvík í Reykjafirði. Dvöldu leiðangursmenn þar frá júlíbyrjun þar til í september. Reiknað var með ca 3000 tunna sumarveiði, en veiðin varð ca. 30 tunnur. Kaupið, sem Saxe lofaði að greiða var kr. 35,00 pr. mánuð og auk þess 10 aura premiu af hverri uppsaltaðri tunnu Heildarþjónusta fiskimanna varð því ca. 70 kr. yfir sumarið, sem Norðmaðurinn gleymdi svo að greiða í vertíðarlok. Þessi viðskipti Ingvars við Norðmanninn og síldina mun hafa reynzt honum góður skóli. Formennsku hóf Ingvar 1911 á m.b. Hafliða, sem Helgi Hafliðason á Siglufirði átti, og lánaðist honum formennskan vel. Eftir það var Ingvar oftast formaður eða skipstjóri á sínum eigin skipum, eða annarra, allt til ársins 1920. Góður aflamaður var Ingvar talinn og mun ætíð hafa verið í hópi þeirra fengsælustu, mundi hann á nútímavísu vera kallaður góður og greindur fiskimaður.
Árið 1916 hóf Ingvar útgerð með því að láta byggja skipið Ingibjörgu í félagi við Ásgeir Pétursson. Árin 1922 til 1936 mun útgerð Ingvars hafa verið umfangsmest. Gerði hann þau árin út 6 til 9 skip og báta árlega, er hann átti sjálfur, fyrir utan leiguskip. Síldarsöltun og síldverzlun hóf Ingvar árið 1920 og rak til dauðadags eða í 23 ár. Megin hluta þessa tímabils var hann langsamlega stærsti síldarsaltandi og síldarútflytjandi hérlendis.
Alls mun hann hafa látið salta yfir þetta tímabil allt að 400.000 tn. Vart munu skiptar skoðanir um það, að Ingvar hafi verið einn ötulasti og glöggskygnasti maður, sem fengizt hefur við síldarframleiðslu. Þótt hugur Ingvars bindist einkum að sjónum, hafði hann einnig áhuga á landbúnaðarmálum. Árið 1927 keypti hann jörðina Kaupang í Eyjafirði, bætti hana mikið og hugðist hefja þar búskap á fardögum 1944, en entist ekki aldur. Mun fyrir honum hafa vakað, að sýna bændum landsins, að hægt væri að búa hallalaust á sæmilegu jarðnæði. Með Ingvari Guðjónssyni hneig í valinn einhver merkasti athafnamaður landsins. Í dag sigldi í höfn, eitt glæsilegasta skip íslenzka fiskiskipaflotans, sem ber nafn hins kunna framtaksmanns. Það er von og trú, að hið glæsta skip muni í góðra höndum halda nafni Ingvars á lofti, með þeim hætti, sem hann mundi sjálfur sennilega helzt hafa kosið.

Siglfirðingur. 17 júlí 1948.

Skrifað af Þórhalli S Gjöveraa.

15.12.2016 13:19

Álsey VE 250. TFOL.

Álsey VE 250 var smíðuð í Faaborg í Danmörku árið 1879. Eik 150 brl. 320 ha. Lister díesel vél. (1943). Eigendur voru Gísli Magnússon og Óskar Gíslason í Vestmannaeyjum. Þeir keyptu skipið frá Færeyjum 10 janúar árið 1943. Skipið var selt til Færeyja og tekið af skrá 24 júlí árið 1951.

Álsey VE 250. (C) Sigurgeir B Halldórsson.

Álsey VE 250 að háfa síld úr nótinni. Ljósmyndari óþekktur.

Skrifað af Þórhalli S Gjöveraa.

14.12.2016 10:44

Hafþór NK 76.

Hafþór NK 76 var smíðaður í Frederikssund í Danmörku árið 1930. Eik og fura. 23 brl. 96 ha. Tuxham vél. Hét fyrst Hafþór MB 33 og eigendur voru Ingjaldur Þ Sveinsson, Ragnar Friðriksson og Hjalti Benónýsson á Akranesi frá 30 desember 1930. Báturinn var seldur 4 júlí 1939, Jóni Guðmundssyni í Sandgerði, hét þá Hafþór GK 210. Seldur 6 október 1944, Óskari Lárussyni í Neskaupstað, báturinn hét Hafþór NK 76. Ný vél (1947) 115 ha. Caterpillar díesel vél. Seldur 14 september 1954, Meitlinum h/f í Þorlákshöfn, hét þar Gissur Ísleifsson ÁR 6. Báturinn strandaði í september árið 1958 og eyðilagðist.

Hafþór NK 76. (C) Björn Björnsson.

S.Ú.N tekur Hafþór NK 76 á leigu

Árið 1953 varð fyrst af því að S.Ú.N (Samvinnufélag útgerðarmanna í Neskaupstað) tæki bát á leigu í þeim tilgangi að að gera hann út til að afla fiskvinnslustöðinni hráefnis. Var hér um að ræða 23 lesta bát, Hafþór NK 76, sem var í eigu Óskars Lárussonar útgerðarmanns í Neskaupstað. Var báturinn tekinn á leigu í 4 mánuði það ár.

Norðfjörður, saga útgerðar og fiskvinnslu. Smári Geirsson 1983.

Skrifað af Þórhalli S Gjöveraa.

13.12.2016 10:35

2025. Bylgja VE 75. TFHQ.

Bylgja VE 75 var smíðuð hjá Slippstöðinni á Akureyri árið 1992. 277 brl. 993 ha. Yanmar díesel vél, 730 Kw. Eigandi var Matthías Óskarsson í Vestmannaeyjum frá 14 mars 1992. Eigandi í dag er Bylgja VE 75 ehf og er skipið gert út frá Vestmannaeyjum.

Bylgja VE 75. Ljósmyndari óþekktur.

Bylgja VE 75 í reynslusiglingu á Eyjafirði 14 febrúar 1992. (C) Páll A Pálsson.

Bylgja VE 75

Nýtt fiskiskip bættis við flota Eyjamanna 14. mars s.l., en þann dag afhenti Slippstöðin hf. á Akureyri m/s Bylgju VE 75, sem er nýsmíði stöðvarinnar nr. 70. Skipið er smíðað sem skuttogari og er með búnað til vinnslu og frystingar á flökum. Skipið er hannað af Slippstöðinni hf. og hófst smíðin fyrir nokkrum árum án kaupanda. Á s.l. hausti, er smíði skipsins var lokið að mestu að undanskilinni tækjaniðursetningu og ýmsum frágangi, samdi núverandi eigandi um kaup á skipinu. Bylgja VE 75 er annað skipið sem Slippstöðin afhendir á skömmum tíma til Vestmannaeyja, hið fyrra var Þórunn Sveinsdóttir, afhent í júlí á s.l. ári. Hin nýja Bylgja VE 75 kemur í stað Bylgju VE 75 (sk.skr. nr. 1443), 149 rúmlesta stálfiskiskips, sem smíðuð var í Stálvfk hf. árið 1976 og skemmdist í bruna á s. I. hausti. Bylgja VE 75 er í eigu Matthíasar Óskarssonar í Vestmannaeyjum, sem jafnframt er skipstjóri. Yfirvélstjóri á skipinu er Einar Axel Gústafsson.

Ægir. 3 tbl. 1 mars 1992.

Skrifað af Þórhalli S Gjöveraa.

12.12.2016 10:55

B. v. Apríl RE 151. LCHN.

Botnvörpungurinn Apríl RE 151 var smíðaður hjá Cook Welton & Gemmell Ltd í Beverley á Englandi árið 1920. 339 brl. 600 ha. 3 þennslu gufuvél. 42,70 x 7,66 x 3,29 m. Smíðanúmer 370. Eigandi var Fiskveiðahlutafélagið Ísland í Reykjavík frá 21 apríl árið 1920. Skipið fórst á leið til Íslands frá Englandi 1 desember 1930. Togarinn var þá að koma úr söluferð og átti eftir um 80 sjómílna siglingu til Vestmannaeyja þegar síðast heyrðist til hans. Áhöfnin, 18 manns, þar af 2 farþegar fórust með skipinu.

B.v. Apríl RE 151 með trollið á síðunni. (C) Guðbjartur Ásgeirsson.

B.v. Apríl RE 151 á veiðislóð. Ljósmynd í minni eigu.

Íslandsfélagið

Samið um smíði tveggja togara í Beverley

Íslandsfélagið ákvað að láta smíða tvo togara í Bretlandi, og fóru þeir Þorsteinn Þorsteinsson og Hjalti Jónsson (Eldeyjar-Hjalti) til að semja um smíði skipanna. Þeir snéru sér fyrst til skipasmíðastöðvar þeirrar í Southbank, sem áður hafði smíðað skip fyrir Íslandsfélagið. En hún hafði þá tekið að sér smíði svo margra stórskipa, að hún gat ekki annað meiru fyrst um sinn.
Þeir Hjalti og Þorsteinn fóru svo til Beverley og sömdu þar um smíði skipanna. Ekki voru bæði skipin smíðuð í einu. Öðru var lokið á árinu 1919, og var það skírt Apríl. Hitt var smíðað 1920, og var það nefnt Maí. Skipasmíði var afardýrt á þessum árum, því nú var einmitt sem óðast verið að koma upp skipum í stað þeirra sem sökkt hafði verið í stríðinu. Svo var og það, að mjög var óséð um allt verðlag og öll viðskipti. Hjalti beitti sér því ákveðið á móti því, að Íslandsfélagið réðist í skipakaup að svo komnu máli, en hann varð að algerum minnihluta í félaginu.

Saga Eldeyjar-Hjalta ll. Guðmundur G Hagalín. 1974.

Togarinn Apríl talinn af

Átján menn farast

Enn blakta sorgarfánar yfir sjómannabænum Reykjavík. Enn eigum við á bak að sjá hóp vaskra mannvænlegra manna, er samferða hafa orðið einum togaranum í öldudjúp úthafsins. Ættingjar og vinir, ekkjur og börn gráta þá, sem eigi komu heim. Þannig er saga sjómannabæjarins. saga um baráttu og strit, saga um lífsháska og slys, sjóslysin stórfeldu. Fjórir togarar íslenska flotans hafa farist með áhöfn á 6 árum. Tvennt rennur upp fyrir bæjarbúum þegar slík stórslys, sem þessi bera að höndum. Er gert allt sem gert verður til að öryggi sjómannanna sjé sem mest?
Við verðum að vona að svo sjé, að skipaskoðunin og eftirlitið sjé örugt og tryggt, En fyrst svo er, þá er það líka segin saga, að samskonar sorgaratburðir sem hjer endurtakast. Hve oft? Hvenær næst? Það veit enginn. Vonandi verður nú stundarbið uns næsta stórslys ber að höndum.
Reykvíkingar hafa orð á sjer fyrir hjálpfýsi. Mörg heimili standa nú á flæðiskeri. Jólin fara í hönd. Hjer þarf skjóta hjálp og mikla. Reykvíkingar! Minnist þeirra, sem mist hafa ástvini sína. Rjettið hjálparhönd. Munið, að enginn veit hver verður hjálparþurfi næst.
Vikuna sem leið, fjaraði út öll von um það, að togarinn ,.Aprí!" væri ofan sjávar. þá daga lifði fjöldi manns í þessum bæ milli vonar og ótta, lifði angistar og kvíðafulla daga, er enduðu í sárum söknuði, þegar síðasti vonarneistinn dó út um það að, að nokkrir þeirra átján, sem voru með Apríl væri á lífi. Þann 1. desember síðastliðinn hefir togarinn "Apríl" farist fyrir sunnan land. Með skipinu voru 18 manns, 16 manna skipshöfn og 2 farþegar. Skipið var á leið hingað frá Englandi og vissu menn það seinast til þess að það var komið upp undir Ísland, átti um 80 sjómílur ófarnar til Vestmannaeyja að kvöldi sunnudags 30. nóvember. Þá brast á veðrið mikla, og í því hefir skipið sennilega farist, sokkið niður þar sem það var komið.
Þeir sem fórust með togaranum voru;
Jón Sigurðsson, skipstjóri. Hann átti heima á Holtsgötu 13 hjá foreldrum sínum, 29 ára að aldri, fæddur 13. júlí 1901 á Bug í Fróðárhreppi. Hann var ókvæntur, en trúlofaður Siglin Grímsdóttur, Sigurðssonar frá Nikhól í Mýrdal. Hann tók við skipstjórn "Apríls" í ágústmánuði síðastliðnum.
Jörgen Pjetur Hafstein. Fæddur 15. nóvember 1905, að Óspakseyri. Foreldrar Marino sýslumaður Hafstein og Þórunn Eyjólfsdóttir; bæði á lífi. 5 systur og 2 bræður. Tók stúdentspróf vorið 1925 og embættispróf í lögum vorið 1929, með 1. einkunn. Fékk utanfararstyrk úr Sáttmálasjóði til framhaldsnáms vorið 1930. Fór utan í maí s.l. og hafði lokið námi í Lundúnum. Kosinn í bæjarstjórn Reykjavíkur í janúar 1930. Hann var farþegi með skipinu.
Ólafur Helgi Guðmundsson, 1. stýrimaður. Hann var sonur Guðmundar Guðnasonar skipstjóra, Bergstaðastræti 26 og konu hans Mattínu Helgadóttur. Hann var fæddur 3. ágúst 1903, ókvæntur og átti heima hjá foreldrum sínum.
Magnús Brynjólfsson, 2. stýrimaður, átti heima á Óðinsgötu 6. Hann var elsti maður á skipinu, 55 ára að aldri, sonur Brynjólfs Bjarnasonar í Engey. Magnús lætur eftir sig konu, Helgu Stefánsdóttur og tvö börn. Einar Eiríksson, 1. vjelstjóri, átti keima á Bragagötu 21. Hann var fæddur 10. nóv. 1898 í Selkoti í Reykjavík. Hann lætur eftir sig konu, Svanhildi Sigurðardóttur, 3 böm og eitt fósturbarn.
Jón Ó. Jónsson, 2. vjelstjóri. átti heima á Njálsgötu 23. Hann var fæddur 7. maí 1892 að Hróaldstöðum í Vopnafirði. Hann lætur eftir sig konu, Margrjeti Ketilbjarnardóttur og 4 börn öll ung. Margrjet er systir Eggerts Ketilbjarnarsonar sem einnig fórst með Apríl.
Friðrik Theodór Theodórsson, loftskeytamaður, átti heima á Marargötu 7, hjá foreldrum sínum Ólafi Theodórs snikkara og konu hans Sigríði Bergþórsdóttur, sem er systir Hafsteins Bergþórssonar skipstjóra. Theodór var 27 ára og ókvæntur. Frá honum komu seinustu kveðjurnar frá "Apríl" er hann hafði loftskeytasambandi við "Otur " á sunnudadagskvöldið 30. nóvember.
Þórður Guðjónsson, bryti, til heimilis á Lokastíg 28 A. Hann var fæddur 12. desember 1903. Faðir hans heitir Guðjón Egilsson og á heima á Bjargarstíg 3, og eru þar tvær systur Þórðar. Hann var ókvæntur. Mun hafa verið ólögskráður á skipið.
Einar Sigurbergur Hannesson, aðstoðarmatsveinn, var fæddur 17. september 1913. Hann átti heima hjá foreldrum sínum, Hannesi Stígssyni og Olafíu Einarsdóttur á Laugaveg 11. Þau hjón eru Skaftfellingar og eiga nú 6 syni á lífi, flesta yngri en Einar.
Kjartan Reynir Pjetursson, háseti, átti heima á Ásvallagötu 13. Hann var fæddur 11. janúar 1907 í Reykjavík. Foreldrar hans eru Pjetur Sigurðsson og Gróa Jónsdóttir og eiga þau hjón heima á Vesturgötu 51. Kjartan lætur eftir sig konu, Valgerði Kr. Sigurgeirsdóttur og barn á fyrsta ári.
Pjetur Ásbjörnsson, háseti, var eini maður á skipinu, sem ekki átti lögheimili í Reykjavík. Hann átti heima í Ólafsvík. var 26 ára að aldri, Iætur eftir sig konu, Ingibjörgu Olafsdóttur frá Sandi og þrjú börn kornung. Foreldrar hans eru Ásbjörn Eggertsson og Ragnheiður Eyjólfsdóttir, bæði um sjötugt.
Einar Axel Guðmundsson, háseti. Hann var fæddur 25. júlí 1910 í Reykjavík og átti heima hjá foreldrum sínum á Framnesvegi 1 A. var ókvæntur.
Páll Kristjánsson, háseti, var fæddur 4. október 1906 að Fossi í Staðarsveit í Snæfellsnessýslu. hann var ókvæntur og átti heima á Frakkastíg 24.
Sigurgísli Jónsson, háseti, var fæddur 11. desember 1892 að Skagnesi í Mýrdal. Hann átti heima á Ljósvallagötu 10 og lætur eftir sig konu, Hólmfríði Jónsdóttur, 4 börn og fósturbarn, hvert öðru yngra, hið elsta. á 12. ári og hið yngsta á 1. ári.
Kristján Jónsson kyndari, var fæddur 20. apríl 1887 á Ísafirði. Átti hann nú heima á Bergstaðastræti 1 hjer í bænum, var ókvæntur, en hafði fyrir þungu heimili að sjá.
Magnús Andrjesson, háseti, var fæddur 18. apríl 1896 á Dagverðarnesi á Skarðsströnd. Átti nú heima á Marargötu 3, hjer í bænum, hann var ókvæntur.
Eggert Snorri Ketilbjarnarson, kyndari, var fæddur 5. september 1909 að Sauðhól í Dalasýslu. Hann var ókvæntur og átti nú heima hjá móður sinni, Halldóru Snorradóttur, á Kárastíg 8. Misti hún þarna í sjóinn samtímis efnilegan son sinn og tengdason, Jón O. Jónsson, 2. vjelstjóra.
Ragnar Júlíus Kristjánsson, fæddur 16. ágúst 1905, átti heima á Holtsgötu 10. Faðir hans er Kristján Sæmundsson, salernahreinsari. Ragnar var kyndari á ,,GuIItoppi", en varð eftir af skipinu í Englandi í seinustu ferð þess og tók sjer þess vegna far með "Apríl".

Morgunblaðið. 13 desember 1930.

Skrifað af Þórhalli S Gjöveraa.