09.02.2017 18:15

Von NK 93.

Von NK 93 var smíðuð í Noregi árið 1919. Eik og fura. 26 brl. 60 ha. Finnoy vél. Hét fyrst Von VE 279. Eigendur voru Vigfús Jónsson, Guðmundur Vigfússon, Jón Vigfússon og Ingi Kristmannsson í Vestmannaeyjum frá 1929. Keyptur það ár frá Noregi. Ný vél (1935) 80 ha. Skandía vél. Seldur 15 nóvember 1943, Svavari Víglundssyni í Neskaupstað, hét Von NK 93. Svavar flutti til Hafnarfjarðar árið 1952, sama nafn og númer. Talinn ónýtur og tekinn af skrá og rifinn árið 1955.


Von NK 93 á Norðfirði.                                       (C) Björn Björnsson.

08.02.2017 15:22

B. v. Menja GK 2. LCJP.

Menja GK 2 var smíðuð hjá Schiffs Werft J & S í Hamborg árið 1920. 296 brl. 500 ha. 3 þennslu gufuvél. 41,76 x 7,34 x 3,80 m. Eigandi var h/f Grótti í Hafnarfirði. Skipið sökk á Halamiðum 9 júní árið 1928 í góðu veðri. Áhöfninni var bjargað um borð í Hellyerstogarann Imperialist H 143. Menja var talið ótraust skip og af vanefnum smíðað, enda var á þeim árum hörgull á flestu smíðaefni í Þýskalandi.

 
Menja GK 2.                                                                                      (C) Þjóðminjasafn Íslands.
 
Menja GK 2.                                                                                                Ljósmyndari óþekktur.
 
 

   Menja GK 2 sekkur í blíðskaparveðri  

Það sló flemtri á menn, er þeir fréttu að "Menja" væri sokkin. "Það er naumast okkur helzt á togurunum," sögðu sumir og auðheyrt var, að skelfingar "Forsetaslyssins vöknuðu upp í huga þeirra. En menn vildu ekki trúa því" að "Menja" hefði sokkið, án þess að árekstur hefði orðið. Töldu sumir fullvíst, að annaðhvort hefði skip siglt á hana eða hún lent á hafísjaka. Kl. 7 í gærmorgun kom togarinn "Surprise" með skipshöfnina af "Menju" til Hafnarfjarðar, bg í gærdag hitti Alþbl. að máli tvo af skipshöfninni. Sögðu þeir söguna á sömu leið báðir.  "Menja" fór héðan út á þriðjudagskvöldið var. Fór hún norður að Reykjarfjarðarál og var þar fyrst að veiðum. Síðan var haldið suður á Hala og var þar fjöldi togara að veiðum, 45 sjómílur undan landi. Síðari hluta föstudagsins var stinningsgola, en hægði með kvöldinu.
Um nóttina var hægviðri, en þó var allmikil alda. Hafði aflast dável, og mun hafa látið nærri, að "Menja" hafi haft um 20 tn. lifrar á föstudagskvöldið. Kl. 2 um nóttina tók kyndari eftir því, að sjór fór að koma í vélarrúmið. Streymdi hann allört upp, og fór kyndarinn því inn til yfirvélmeistarans og sagði honum tíðindin. Vélmeistari vildi í fyrstu vart trúa, en fór þó niður í vélarrúmið. Var þá sjórinn þar í ökla. Nú var skipstjóra gert aðvart. Var þegar tekið að dæla og varpan dregin upp. En dælurnar höfðu ekki við. Sjórinn jókst í skipinu, og ómögulegt reyndist að komast að lekastaðnum. Neyðarfáni var dreginn upp, eimpípan blés og þeir af skipshöfninni, er sváfu, voru vaktir. Bátar voru settir út, og tók það alllangan tíma. Kl. um 31/2 kom togarinn "Imperialist" og fór öll skipshöfnin af "Menju" yfir í hann. Skömmu seinna bar að "Surprise", og kvaðst skipstjóri vera á leið heim.
Fór þá "Menju" skipshöfnin yfir í "Surprise". En kL 4 og 40 mínútur seig "Menja" í djúpið. "Surprise" lagði af stað heimleiðis kl. 10 f. h. á laugardag, og eins og sagt hefir verið, kom hann til Hafnarfjarðar kl. 7 í gærmorgun. Skipverjar á "Menju" héldu lífi og limum, en mistu allan sinn farangur. Á þinginu í vetur kom íhaldið í veg fyrir það, að fram næði að ganga lög um skyldu útgerðarmanna til að tryggja föt og farangur skipverja, þó að svo sé ákveðið í sjólögum margra annara þjóða, að útgerðinni beri að greiða skipshöfnum tjón á fötum og farangri, er þeir verða skipreika. "Menja" sökk án þess að hún ræki sig á önnur skip ,sker eða ís. Ís var ekki einu sinni. nokkurs staðar sjáanlegur. Fólk er slegið ótta, sem vonlegt er. Hverjir verða næstir, og hvernig fer þá? Verða skip í nálægð, og er víst að veður verði sæmilegt, svo að tiltök verði að fara í bátana? Svo spyrja menn. "Menja" var smíðuð í Hamborg árið 1920. Hún var 296 br. smálestir að stærð. Félagið "Grótti" átti hana. Skipstjóri var Kolbeinn Þorsteinsson. Framkvæmdarstjóri "Grótta" er Hjalti Jónsson. Skipið var vátryggt hjá "Trolle & Rothe", og er vátryggingarupphæðin um 400 þús. krónur.

Alþýðublaðið. 11 júní 1928.

07.02.2017 16:14

Halaveðrið mikla í febrúar 1925.

Fiskimiðin kringum landið okkar eru auðug og aflasæl. Og það eru þau, sem hafa á síðari tímum verið undirstaða þeirra afreka, sem unnin hafa verið hér á landi á sviði verklegra framkvæmda og aukinnar menningar. Og við þau eru tengdar vonir okkar um vaxandi menningarafrek á komandi tímum. En þó að hafið sé örlátt, hefur sú barátta verið fórnfrek, sem íslenzkir sjómenn hafa háð á þessum miðum. Margur hefur látið líf sitt í þeirra erfiðu baráttu. Og stundum hefur Ægir verið svo stórtækur í þeim efnum, að þjóðin hefur öll orðið harmi lostin. Við þekkjum óteljandi dæmi þess. Og að þessu sinni verður eins þeirra minnst.


B.v. Leifur heppni RE 146.                                                                    (C) Guðbjartur Ásgeirsson.  

Það var laugardaginn 7. febrúar árið 1925. Fjöldi íslenzkra togara var að veiðum út af Vestfjörðum, flestir á Halamiðum. Þessi fengsælu fiskimið voru þá nýlega orðin eftirsótt af íslenzkum fiskimönnum. En þeir voru ókunnir ennþá hinu óvenjulega veðurfari, sem algengt er á þessum slóðum. Þeir þekktu ekki ennþá nema að örlitlu leyti hinar straumþungu rastir, sem þarna myndast svo víða og gera sjólagið svo óskaplegt, þegar ofviðrin geisa. Hin snöggu veðrabrigði komu þeim enn á óvart. En á Halamiðum er það algengt, að veðurhæðin breytist skyndilega á 20 til 30 mínútum, úr 1-2 vindstigum í 10 vindstig eða meira, með frosthörku og byl. Og þannig var það að þessu sinni. Stormur hafði verið um daginn og höfðu flest af skipunum hætt að toga upp úr hádeginu. Í eftirmiðdaginn hvessti skyndilega og var á svipstundu komið ofsaveður, með frosthörku og hríð. Stóð veður þetta nær óslitið allan sunnudaginn og fram á mánudag. Eftir það fóru togararnir að tínast smám saman í höfn, allir meira og minna brotnir og illa útleiknir eftir veðrið.


Hellyerstogarinn Fieldmarshal Robertson H 104. Smíðaður í Selby 1919. Hét fyrst Jeremiah Lewis FY 4235 og var í eigu breska sjóhersins til 1920, þar til hann komst í eigu Hellyersbræðra í Hull.  

Voru flestir þeirra tilsýndar eins og fljótandi hafísjakar, þaktir samfelldri klakabrynju frá sigluhún niður á þilfar. Öllu, sem lauslegt var ofan þilja, hafði skolað fyrir borð, á mörgum hafði bátaþilfarið brotnað og stjórnpallurinn farið af sumum, allmargir misstu bátana og úr einum brotnaði afturmastrið. Enginn hafði komizt í landvar, áður en ofviðrið skall á. Loks var allur togaraflotinn, að tveimur skipum undanskildum, kominn í höfn. Þeir, sem saknað var, voru Leifur Heppni, eign hlutafélagsins Alliance og brezkur togari, Field Marshal Robertson, sem gerður var út frá Hafnarfirði, (eign Hellyersbræðra frá Hull). Á hinum fyrrnefnda voru 33 menn, allir íslenzkir, en á hinum síðarnefnda 35 menm, 29 íslenzkir og 6 brezkir. Þegar þrír sólarhringar voru liðnir frá því að ofviðrinu slotaði og ekkert hafði spurst til skipanna, fóru menn almennt að verða hræddir um að eitthvert óhapp hefði komið fyrir. Ákvað ríkisstjórnin því, 12. febrúar, að fá danska varðskipið Fyllu til þess að bregða sér vestur á firði og reyna að svipast þar um eftir skipunum. Togarinn Ceresio var sendur frá Hafnarfirði í sams konar leiðangur. Leit þessi varð árangurslaus.


Margir togaranna urðu yfirísaðir og mjög hætt komnir.
  
En þegar hér var komið málum höfðu eigendur skipanna og aðrir útgerðarmenn tekið ákvörðun um að senda togaraflotann, eða þann hluta hans, sem var ferðafær, til þess að leita að skipunum. Á sunnudagsmorguninn snemma fóru 12 togarar frá Reykjavík, en 9 bættust í hópinn af Selvogsbanka, og höfðu þeir lagt af stað kvöldið áður til móts við hina, sem komu frá Reykjavík. Allir togararnir hittust á mánudagsmorguninn 16. febrúar og röðuðu sér með ákveðnu millibili (3-4 mílum) á um 90 mílna vegalengd. Hafði áður verið reiknað út, eftir vindátt þeirri og veðurhæð, sem verið hafði á svæði þessu síðan ofviðrið hófst, hvar helzt myndi að leita skipanna. (Sjá tígullagaða flötinn á uppdrættinum). Meðan á leitinni stóð, var stöðugt loftskeytasamband milli togaranna innbyrðis og við loftskeytastöðina í Reykjavík. Þann 20. febrúar að kvöldi komu margir af togurunum úr leitinni heim aftur. Höfðu þeir einskis orðið vísari um afdrif skipanna, en alls hafði verið leitað á um 18 þús. fermílna svæði.

Uppdráttur af leitarsvæðinu.  Litli krossinn suður af Halamiðum sýnir staðinn, sem Egill Skallagrímsson var staddur á, þegar ofviðrinu slotaði, en Egil rak lengra í veðrinu, en nokkurt annað skip, sem statt var á þessum slóðum, og með hliðsjón af þeirri afdrift var talið líklegt, að skipin myndu vera einhversstaðar innan tígullagaða flatarins neðst á uppdrættinum, sem táknar leitarsvæði togaraflotans.

Þriðja leitin og hin síðasta var hafin fjórum dögum síðar. Í henni tóku þátt fjórir togarar ásamt varð- skipinu Fyllu. Tveir af togurunum voru íslenzkir, Skúli Fógeti og Arinbjörn Hersir, en tveir voru brezkir, Ceresio og James Long. Leitað var að þessu sinni á miklu stærra svæði en áður, farið allt norður að hafísbrún og þaðan austur fyrir Horn. Þá var haldið vestur á bóginn og leitað vestanvert við svæði það, sem togararnir höfðu áður kannað. (Sjá uppdráttinn). Leitin stóð yfir í 12 daga og var alls farið yfir svæði, er nam um 60 þús. fermílum. Þegar leitinni var hætt, voru leitarskipin stödd um 300 sjómílur vestur af Reykjanesi. Veður var gott á öllu þessu tímabili og skyggni ágætt. En leitin varð árangurslaus. Hafið skilaði ekki aftur hinum dýrmæta ránsfeng sínum. Í ofviðri því, sem fyrr var getið, strandaði vélbáturinn Sólveig á Stafnesskerjum og létu 6 menn þar lífið. Alls fórust því í ofviðrinu, á fiskimiðum hér við land, 68 íslendingar og 6 Englendingar. Hátíðleg minningarathöfn var haldin um sjóslys þetta, í Reykjavík og Hafnarfirði, 10. marz. Og um allt land var hinna föllnu minnst með 5 mínútna þögn.


Hellyerstogarinn James Long H 141 var eitt þeirra skipa sem tóku þátt í leitinni af Leifi heppna og Fieldmarshal Robertson. Myndin er tekin í Hafnarfjarðarhöfn af Guðbjarti Ásgeirssyni.

                Frásögn Snæbjarnar Stefánssonar, 

         skipstjóra á b.v. Agli Skallagrímssyni

Við vorum staddir úti á Halamiðum þegar ofviðrið skall á, síðari hluta laugardagsins 7. febrúar. Stormur hafði verið talsverður fyrri hluta dagsins, en sjólag þó sæmilegt. Upp úr hádeginu var hætt að toga og gengið frá lestaropunum eins og vant var og veiðarfærin bundin upp. Var þá sjór tekinn mjög að spillast og veðurhæðin í hröðum vexti. Skömmu síðar var komið ofviðri, með ofsaroki af NA., blindhríð og stórsjó. Veðurofsinn var svo mikill, að stíma varð með hálfri ferð og stundum jafnvel fullri, til þess að halda í horfinu. Gekk erfiðlega að halda "dampi," því að sjór var kominn á "fírplássið og voru því tveir menn sendir af þilfarinu kyndurunum til aðstoðar. Síðari hluta nætur breyttist sjólagið skyndilega og umhverfðist um allan helming. Tel ég líklegt, samkvæmt síðari reynslu, að þá hafi skipið verið komið inn í straumröstina, sem þarna myndast á mótum Golfstraumsins og Pólstraumsins. Ég fékk tækifæri til þess síðar að sjá með eigin augum hvernig sjólagi er háttað, þar sem straumar þessir koma saman.
Það var við önnur og betri veðurskilyrði, í blíðskaparveðri og ládauðum sjó. En svo var straumþunginn mikill. þar sem straumarnir mættust, annar grár að lit, en hinn blár að á haffletinum myndaðist hryggur, þar sem þeir runnu hvor gegn öðrum. Skömmu eftir að sjólagið breyttist lenti stórsjór á skipinu og varpaði því á hliðina, þannig að stjórnpallurinn fór í kaf stjórnborðsmegin. Við veltuna kastaðist allt, sem lauslegt var, út í aðra hlið skipsins, kolin, saltið og fiskurinn. Eldar drápust undir eimkatlinum, því að sjór flaut inn í eldstæðin og gólfplöturnar á "fírplássinu" gengu meira og minna úr skorðum. Báða björgunarbátana tók fyrir borð og er það gleggsta dæmi þess, hve veltan var mikil, að þeir kipptu með sér bátsuglunum upp úr stýringum sínum á bátaþilfarinu með beinu átaki , þannig að ekkert sá á stýringunum.


Kveldúlfstogarinn Egill Skallagrímsson RE 165.                                 (C) Guðbjartur Ásgeirsson.
  
Skipið lá nú í sjóskorpunni þannig að sjór flaut upp á brúargluggana. Björgunartilraunir voru þegar hafnar og voru skipverjar á svipstundu komnir hver að sínu verki. Tengslin voru höggvin af bátunum, svo að þeir berðust ekki við skipshliðina, kolunum og saltinu var mokað yfir í kulborða til þess að rétta skipið að nýju og síðan var farið að ausa, því að skipið var sem vænta mátti orðið hálffullt af sjó. Nokkur árangur var þegar orðinn af þessu erfiða starfi, þegar brotsjór reið yfir skipið aftur og varpaði því á nýjan leik á sömu hliðina og fyrr. Varð því enn að hefja sama verkið á sama hátt og áður, en alls var unnið að björgunarstarfinu í 36 klst. samfleytt áður en búið var að ausa skipið og koma vélinni af stað. Síðan var lagt af stað til lands. Stýrt var alla leið í SSA, og reyndist sú stefna vera beint til Reykjavíkur. Er það greinilegasta dæmi þess, hve mikið ofviðrið var, að skipið skyldi, meðan á því stóð, hafa hrakið svo langt til hafs.


Minningarathöfn var haldin í Dómkirkjunni í Reykjavík um þá sem fórust í Halaveðrinu.
  
Það er erfitt að skýra frá atburði þessum svo að ekki sé að einhverju leyti minnzt þess dugnaðar, sem skipverjar sýndu. allir án undantekningar meðan á björgunarstarfinu stóð. En sem dæmi þess vil ég aðeins nefna eftirfarandi atvik:
Meðan enn var verið að rétta skipið eftir áfallið, sem fyrr var nefnt, varð þess vart, að á einu af lestaropunum, því sem aftast var á þilfarinu, hafði losnað um ábreiðuna, sem breidd var yfir lestarhlerana. Hér var sýnilega hætta á ferðum, sem vel gat orðið afdrifarík fyrir skip og áhöfn, ef ábreiðan losnaði alveg og hlerarnir færu af lestaropinu, þannig að sjór flæddi niður í skipið. Þessari hættu varð að afstýra, en það var erfitt verk og áhættusamt. Fárviðrið var í algleymingi, frostharkan mikil, og hríðin og náttmyrkrið svo að varla sá út úr augunum.
Tveir af skipverjum buðust þó þegar til að leysa starfið af hendi. Fóru þeir fyrst fram í hásetaklefann, til þess að klæða sig úr trollstökkunum, því að sjálfsagt var, vegna ofviðrisins, að vera svo léttklæddur sem unnt var, eftir að komið væri út á þilfarið og stakkarnir myndu hvort sem var verða gagnslitlir sem hlífðarflíkur, þegar þangað kæmi. Þeir höfðu lokið þessum undirbúningi og stóðu í vari undir hvalbaknum, voru að bíða eftir því að færi gæfist til þess að komast út á þilfarið. Þá reið ólag yfir skipið og sjórinn flæddi eins og straumröst yfir þilfarið og inn undir hvalbakinn. Datt víst fáum í hug, að þeir, sem þar voru kæmust lifandi úr þeirri eldraun.


Minningartafla um þá sem fórust með togaranum Fieldmarshal Robertson, gefin af Hellyersbræðrum, eigendum skipsins. Taflan er í kór Hafnarfjarðarkirkju.                                      (C) Þórhallur S Gjöveraa.  
  
Þessi forleikur spáði ekki góðu um það, sem við mætti búast síðar, þegar komið væri út á þilfarið og ekkert yrði framar til að skýla þar við starf sitt hinum ótrauðu sjálfboðaliðum. Ráðgert hafði verið í fyrstu að hafa bönd á þeim í öryggisskyni, en því neituðu þeir ákveðið, töldu vonlaust að sleppa ómeiddir, ef að sjór kæmi á skipið undir slíkun kringumstæðum. Þá kusu þeir heldur ef ekki yrði hægt að ná handfestu, að verða hafinu að bráð, en að berjast um í böndum, eins og rekald í brimi, á snarbröttu og hálu þilfarinu. Þegar færi gafst, sættu þeir lagi, komust slysalaust á ákvörðunarstaðinn og luku rólegir við starf sitt, þó að vinnuskilyrði væru erfið. Og að verkinu loknu, þegar hættunni hafði verið afstýrt, hurfu þeir aftur í raðir félaga sinna, eins og ekkert hefði í skorizt, til þess að vinna með þeim að austri skipsins og öðrum nauðsynlegum björgunarráðstöfunum.
Einnig fórst í þessu óveðri vélbáturinn Sólveig frá Ísafirði með 6 mönnum, en þennan bát hafði Óskar Halldórsson útgerðarmaður og síldarsaltandi á leigu og gerði út frá Reykjavík.

Heimildir:
Sjómannablaðið Víkingur. 1 febrúar 1965.
Þrautgóðir á raunastund. Vll bindi.

06.02.2017 15:47

1326. Stálvík SI 1. TFRS.

Stálvík SI 1 var smíðaður hjá Skipasmíðastöð Stálvíkur h/f í Garðahreppi árið 1973. 314 brl. 1.750 ha. Wichmann díesel vél, 1.288 Kw. Eigandi var Þormóður rammi h/f á Siglufirði frá 15 september 1973. Skipið var lengt og endurmælt árið 1986, mældist þá 364 brl. Skipið var selt 27 desember 1997,  Þormóði ramma-Sæberg h/f á Siglufirði, sama nafn og númer. Stálvík var lagt árið 2004 og síðan tekið af skrá 26 ágúst 2005. Skipið var selt í brotajárn til Danmerkur sama ár. Stálvík var fyrsti Skuttogarinn sem smíðaður var hér á landi.

Stálvík SI 1.                                                                                                Ljósmyndari óþekktur. 


Stálvík SI 1.                                                                                                        Mynd á frímerki.


Stálvík SI 1 við komuna til Siglufjarðar.                                                          (C) Mynd úr Einherja.

                        Stálvík SI 1

Sunnudaginn 16. sept. s. l. kom B. v. Stálvík SI 1, fyrsti skuttogarinn, sem smíðaður er á Íslandi, til Siglufjarðar. Mikill mannfjöldi var á Hafnarbryggjunni til að fagna skipinu, en það er eign Þormóðs ramma h. f. á Siglufirði. Er skipið hafði lagst að bryggju flutti Ragnar Jóhannesson stjórnarformaður Þormóðs ramma h. f. stutta ræðu. Bauð hann skipshöfn og skip velkomið til heimahafnar og hvaðst vonast til að þessi glæsilegi farkostur ætti eftir að færa Siglfirðingum mikla björg í bú. Þá þakkaði Ragnar öllum þeim er stuðlað höfðu á einhvern hátt að smíði togarans, svo sem ríkisstjórn, þingmönnum kjördæmisins, peningastofnunum og mörgum öðrum.
Eininig töluðu við þetta tækifæri, þ. Ragnar Jónasson, settur bæjarstjóri og Þórður Vigfússon framkvæmdastjóri Þormóðs ramma h. f. Síðan var fólki boðið að ganga um borð og skoða skipið. Þá var og öllum Siglfirðingum boðið til kaffidrykkju að Hótel Höfn í tilefni af komu skipsins, Síðar um daginn var svo starfsfólki Þormóðs ramma h. f. og fleirum boðið í stutta siglingu með hinu nýja skipi. Stálvík SI 1, er hið glæsiegasta skip, um 450 brúttólesta skuttogari, smíðaður hjá skipasmíðistöðinni Stálvík h. f. í Garðahreppi, en forstjóri hennar er Jón Sveinsson. Að allra dómi virðist hér vera um mjög vandað skip að ræða og allur frágangur smekklegur. Öll siglinga og fiskileitartæki eru af fullkomnustu gerð og þeim vel fyrir komið. Verð skipsins frá skipasmíðastöðinni er um kr. 149 milljónir en heildarverð, sem næst 160 milljónum.
Fiskilest er búin fiskikössum að 2/3 og hægt að koma fyrir kössum í henni allri. Skipstjóri á b. v. Stálvík er Hjalti Björnsson og 1. vélstjóri Agnar Þór Haraldsson.
Félagið á í smíðum annan skuttogara á Spáni, er hlotið hefur nafnið Sigluvík SI 2, en sá togari er svipaður að stærð og Stálvík, og er væntanlegur hingað um mánaðarmótin febr-mars n. k. Einnig á Þormóður rammi h. f. 100 lesta stálskip m. s. Selvík SI 4, sem nú er á línuveiðum og hefur aflað mjög sæmilega að undanförnu. Eins og kunnugt er, er hér nú hafin bygging á stóru fiskiðjuveri fyrir Þormóð ramma h. f. Er þegar búið að steypa grunn og verið að ganga frá gólfplötu að fyrsta áfanga byggingarinnar, en það er 1000 m2 frystigeymsla, sem áætlað er að komist undir þak um n. k, áramót. Í vetur er svo meiningin að einangra klefann og ganga frá honum að öðru leyti. Frystihúsið verður byggt þannig að stækkunarmöguleikar séu auðveldir, þegar þörf krefur, en það sem byggt er nú og næsta ár, er 4.100 m2 frystihús með öllum nauðsynlegum búnaði á einni hæð og síðan á 2. hæð 650 m2 skrifstofuhúsnæði, með matsal fyrir starfsfólk frystihússins, eldhúsi og fl. Gert er ráð fyrir að hægt sé að vinna í þessu húsi um 60 tonn af hráefni á dag, án yfirvinnu, með 120- 140 starfsmönnum að jafnaði. En með fyrirhugaðri stækkun síðar verður starfsfólkið allt að 200 manns.

Einherji. 22 október 1973.

05.02.2017 14:07

Dóra SU 36. TFRK.

Dóra SU 36 var smíðuð í Inverness í Skotlandi árið 1913. Eik. 93 brl. 200 ha. Atlas vél. Marteinn Þorsteinsson kaupmaður og útgerðarmaður á Fáskrúðsfirði keypti skipið frá Skotlandi vorið 1939. Skipið hét áður Gweeldore. 4 mars árið 1940 selur Marteinn skipið að hálfu, Árna S Böðvarssyni í Vestmannaeyjum. Skipið var selt 1 nóvember 1940, Beinteini Bjarnasyni í Hafnarfirði, hét Dóra GK 49. Skipið var lengt árið 1941, mældist þá 101 brl. Ný vél sama ár, 240 ha. Atlas díesel vél. Ný vél (1951) 250 ha. Cummins díesel vél. Ný vél (1955) 270 ha. Lister díesel vél. Skipið var talið ónýtt og tekið af skrá 28 júlí árið 1964.


Dóra SU 36.                                                                                       (C) Emma Guðmundsdóttir.


Dóra SU 36.                                                                                                Ljósmyndari óþekktur.                                                                                         

04.02.2017 14:10

2 m. sk. Haffrúin (Havfruin) LBFC.

Skonnortan Haffrúin var smíðuð í Kjerteminde í Danmörku árið 1875. Eik. 38 brl. Fyrsti eigandi hér á landi mun hafa verið Jón Jónsson snikkari, fæddur í Geiteyjum á Breiðafirði árið 1829. Hann mun hafa gert skipið að mestu út á hákarlaveiðar. Árið 1879 er skipið komið í eigu Kristjáns Andréssonar í Meðaldal og fl. í Dýrafirði. 30 mars árið 1880 komst skipið í eigu Lárusar A Snorrasonar á Ísafirði og í Kaupmannahöfn. Árni Sveinsson kaupmaður á Ísafirði átti skipið einnig og þá trúlega um aldamótin 1900. Haffrúin fékk skráningarnúmerið ÍS 27 um 1905. Skipið var selt Hjálmari Sigurðssyni kaupmanni í Stykkishólmi árið 1914-15. Í sjómannaalmanaki frá 1917 er Hjálmar skráður eigandi og skipið þar sagt 40,23 brl. að stærð. Skipið var talið ónýtt og rifið á Bíldudal ekki löngu síðar.

 
Haffrúin. Þetta líkan af skonnortunni er í Þjóðminjasafninu. Líkanið smíðaði Hálfdán Bjarnason skipasmiður á Ísafirði.    (C) Þórhallur S Gjöveraa. 3 febrúar 2017.
 
 

                  Þingeyrarflotinn

 "HAFFRÚIN" með heill og prýði höppum sækir að. Kristján ræður röskum lýði rostungs fram um hlað. Fagurt skip og guma góða geta menn þar séð, þó að herði hræsvelg óðan heppnin þeim er með"
Vísa þessi mun vera ort eftir Sighvat Grímsson Borgfirðing á tímabilinu 1890-95, sem lengi átti heima í Dýrafirði.
 "HAFFRÚIN" átti ekki heima á Þingeyri. Hún var keypt frá Danmörku. Lárus Snorrason á Ísafirði, Jón snikkari og "Hnífsdalfólkið" keypti hana. Hún var gerð út frá verzlun Lárusar Snorrasonar. Skipstjórinn var Dýrfirðingur, Kristján Andrésson frá Meðaldal. Verður hans að nokkru getið síðar. Með "HAFFRÚNA" kom danskur skipstjóri hingað til lands. Í Danmörku hafði skipið verið lystiskip. Það var skonnorta, afar fallegt og vandað skip og ágætur siglari, "fartaði vel", en "tók ekki hátt"  gekk ekki vel, ef stýrt var nærri vindi, varð að fá seglin full af vindinum, "hálsarnir máttu ekki kitla". Hálsarnir = framrönd seglsins, kitla = blakta). "RÓSAMUNDA" sigldi betur, "tók hærra." "HAFFRÚIN" var með "hálfdekki" fram fyrir aftursiglu = þilfarið lá hærra þar en annarsstaðar, um 20 þumlungum hærra en framar á skipinu. Á sumum skipum voru töppur til uppgöngu á "hálfdekkið", ef það var miklu hærra en hinn hluti þilfarsins. Danski skipstjórinn var svo "fínn með sig", að ekki mátti renna færi upp á "hálfdekkinu". Þangað mátti ekki koma fiskblóð né slor.En þetta bann var ekki haldið lengi. En nú skulum við víkja nokkru nánar að skipstjóranum á "HAFFRÚNNI", Kristjáni Andréssyni. Þar er aðalheimildarmaður minn Sigurður. Fr. Einarsson, en hann hafði mestan fróðleik sinn um hann frá Ólafi Guðbjarti Jónssymi í Haukadal, sem gerþekkti Kristján, eins og fram mun koma hér síðar.
Hann var skipstjóri á þessu skipi mörg ár og aflaði ágætlega. Hann var dugnaðarmaður með afbrigðum, sem gat "valið úr fólki", eins og þá var sagt um þá, sem menn sóttust eftir að komast í skipsrúm hjá. Hann var í hvívetna framfaramaður og stundaði sjómennskuna  bæði á þilskipum og bátum að haustinu. Hann hafði brennandi áhuga fyrir öllu því, sem að sjósókn og aflabrögðum laut. Kristján Andrésson varð fyrstur manna til að halda sjómannaskóla á heimili sínu á vetrum. Margir ungir og efnilegir menn nutu þar fræðsu hans og hvatningar svo vel, að þeir voru honum þakklátir alla ævi sína, dáðu hann og virtu.
Látum Sigurð Fr Einarsson segja frá: "Sá, sem bezt sagði már frá Kristrjáni, Skóla hans og heimili, var Ólafur Guðbjartur Jónsson í Haukadal, hinn mikli dugnaðar og sómamaður. Ég var háseti hjá Ólafi. Einu sinni spurði ég hann í einfeldni minni, hvort þeir, (sem hefðu Iært siglingafræðina bara hjá Kristjáni í Meðaldal, gætu siglt til annara Ianda. Þá segir Ólafur, "Það væri ekki Kristjáni að kenna, þó að við, strákarnir hans, gætum ekki siglt kringum heiminn". Í þessum látlausu orðum Ólafs Guðbjarts, fannst mér Iiggja svo mikil hlýja, viðurkenning og þakklæti, sem bezt er hægt að borga fyrir sig með". Ekki vita menn til þess, að Kristján hafi verið styrktur hið minnsta, hvorki til skólahalds né annars. Hann keypti fyrsta vélbátinn, sem til Dýrafjarðar kom. Þetta var lítill opinn bátur, með Alpha-vél. Á þessum báti sótti Kristján jafnvel alla leið norður í Djúpsál til sílld og þorskveða. Kristján Halldórsson frá Vöðlum, er heimildarmaður að eftirfiarandi upplýsingum um "HAFFRÚNA", hún var keypt af "Hnífsdalsfólki" o. fl., eins og getið hefur Verið um hér framar. Þegar Bjarni Halldórsson í Hnífsdal og Páll bróðir hans féllu frá, komst skipið í eigu Árna Sveinssonar kaupmanni á Ísafirði. Þegar hann fluttist tii Reykjavíkur, keypti Bergur Rósinkransson kaupmaður á Flateyri "HAFFRÚNA".
Árið 1910 var skipstjóri á henni Jón Bjarnason frá Patreksfirði. Bergur Rósinkransson átti skipið Már. Þaðan fór það til Geirseyrar í Patreksfirði. Stóð það þar uppi alllengi og var keypt og rifið af Gísla Jóhannessyni skipasmið á Bíldudal. Hann smíðaði bát úr sumu af efninu, og nefndi hann "HAFFRÚ". Þennan bát seldi hann til Súgandafjarðar. Þar keypti hann Helgi Sigurðsson Skipstjóri."HAFFRÚIN" var gullfallegt, sterkt skip og vandað. Það var venja á Þingeyri að setja skipin á land að haustinu, þegar veiðitíminn var úti. Áttu þeir Brekku menn, Steindór og Guðmundur Jensson, oft ferð til Þingeyrar, til þess að líta eftir skútunni og sjá um, að allt væri eins og það átti að vera. Sigurður Fr. Einarsson segir svo orðrétt: "Sé ég þá stundum Steindór sál. bókstflega klappa skipinu og heyrði hann segja: "Og blessuð skútan." Honum þótti svo vænt um skipið, eins og það væri lifandi vera, gædd tilfinningum, og ég held eða mér sýndist að hann áliti það heilaga skyldu sína að vera góður við hana.
Þetta litla atvik, að ég $á hann klappa skipinu, lýsti, (að því er mér fannst) Steindóri sáluga eða hans innri  manni. Seinna komst ég að því, að ég hafði rétt fyrir mér í þessu. Hann var hin ágætasta sál, vandaður eins og gull, hreint gull, - áreiðanlegur, tryggur og vinafastur, og heimilisfaðir sem bezt verður á kosið. Allt hið sama get ég sagt um Guðmund sál. Jensson, sem var stýrimaður hjá Steindóri. Kjarkur þessara manna var ódrepandi, atorkan röm og viljinn óbiandi og gæfan rík. Þeim hlekktist aldrei á og sóttu þó sjóinn stíft. Ég er ekki viss um, hvar þeir lærðu siglingafræði, en líklega hjá Kristjáni í Meðaldal."

Tíminn Sunnudagsblað. 18 maí 1969.
Jón Kr Ísfeld tók saman.

03.02.2017 19:14

Togarar í slippnum í Reykjavík.

Það er að jafnaði alltaf mikið líf við höfnina, skip að koma og skip að fara. Enn nú meira er lífið þar ef slippur er í nálægð hafnar eins og er í Reykjavíkurhöfn. Slippfélagið í Reykjavík var stofnað 21 október árið 1902. Aðalhvatamaður að stofnun félagsins var Tryggvi Gunnarsson bankastjóri, en einnig komu þar að kaupmennirnir Jes Zimsen og Ásgeir Sigurðsson. Á þessum árum var í aðsigi mikill framkvæmdahugur meðal framámanna borgarinnar og landsins alls, stofnun skipafélags, reisa hafnargarða við Reykjavíkurhöfn og margt fl. Svo í kjölfarið komu togararnir til sögunnar og eftir því hvað þeir stækkuðu, þurfti stærri dráttarbrautir til að þjónusta þá ef vel ætti að vera. Hér eru nokkrar myndir úr safninu af togurum í slippnum í Reykjavík.


1868. Helga María AK 16.

               Slippfélagið í Reykjavík

Um aldamótin síðustu voru stundaðar þorskveiðar við Faxafloa á sjötíu þilskipum, sem keypt höfðu verið notuð fyrir tiltölulega lágt verð, einkum frá Englandi og Skotlandi. Skipin gengu fljótt úr sér og var snemma brýn nauðsyn á því, að hægt væri að gera við þau hér á landi. Þetta sáu og skildu ýmsir framsýnir menn, er nærri útveginum stóðu, og varð það til þess, að þeir hófust handa á þann hátt, sem skýrt er frá hér á eftir. 28. des; 1901 kom til umræðu á fundi útgerðarmanna að eignast slipp til að geta dregið skip á land. Formaður Útgerðarmannafélagsins, Tryggvi Gunnarsson, bar upp tillögu um að félag skyldi nú stofnað til að koma upp dráttarbraut og var það samþykkt og var þá þegar lofað nokkrum fjárframlögum til stofnunar félagsins. 15. marz 1902 var haldinn undirbúningsfundur að stofnun slíks félags. Ákveðið var að fá menn frá Noregi til að annast uppsetningu á slipp. 21. október 1902 var haldinn stofnfundur Slippfélagsins. Ákveðið var að félagið skyldi vera hlutafélag með kr. 15 þús. í hlutáfé og skyldi félagið heita: "Slippfélagið í Reykjavík". Lög félagsins voru samþykkt og fyrsta stjórn kosin og hlutu kosningu: Tryggvi Gunnarsson, bankastjóri, Jes Zimsen, kaupmaður, Ásgeir Sigurðsson kaupmaður.


1274. Páll Pálsson ÍS 102.

Tryggvi Gunnarsson var formaður félagsstjórnarinnar frá byrjun til 1917, er hann dó. Jes Zimsen og Ásgeir Sigurðsson sátu í stjórninni til 1930. Árið 1902 var hafin bygging á dráttarbraut á Hlíðarhúsasandi eftir fyrirsögn hins norska manns, er stjórnin hafði ráðið. Maðurinn reyndist illa og allt varð dýrara en ráð var fyrir gert. Lenti félagið þegar í byrjun í fjárþröng. Fékk það þá 4000 kr. styrk úr "Varasjóði sparisjóðs Reykjavíkur" til að fullgera dráttarbraut. Árið 1903 var ráðinn annar norskur maður, O. Ellingsen, til Slippfélagsins og taldi hann Slippinn þurfa endurbóta við, enda mun hann hafa verið mjög ófullkominn. Sama ár sendi félagið bænaskrá til Alþingis um 10 þús. kr. styrk til að koma upp "Patent slipp". Var féð veitt. 1904 var hlutafé félagsins aukið í þeim tilgangi að kaupa nýjan slipp frá Englandi.


1345. Freri RE 73.

Sama ár var slippur keyptur í Englandi. Var slippurinn síðan byggður og skip tekin upp á hann það ár. Var hann stærsta þess háttar mannvirki hér á landi um 28 ára bil eða til 1932, er Slippfélagið byggði dráttarbraut fyrir togara. Þessi slippur gat tekið skip allt að 200 smálestir að þyngd. Um það bil sem slippurinn var byggður, munu hafa verið hér um 60-70 íslenzkir kútterar. Var því mjög mikil þörf fyrir þetta fyrirtæki, enda fékk það þegar nóg að starfa við viðhald og viðgerðir á skipum. Rekstur fyrirtækisins gekk vel allt til ársins 1920, því að auk upptöku skipa og viðgerða á þeim rak félagið mikla verzlun með timbur og ýmsan útbúnað til skipa o. fl. Þó að Slippfélagið væri stærsta iðnfyrirtæki landsins í sinni grein um árabil, byggði það á þessu tímabili ekki skip að nýju. Á árunum 1912-18 fækkaði kútterunum jafnt og þétt og í lok stríðsins voru þeir horfnir úr íslenzkri eign. Í stað þeirra komu togarar, en þeir voru of stórir fyrir dráttarbraut félagsins. Á fundi Slippfélagsins 1914 minntist Tryggvi Gunnarsson á þörfina fyrir að koma upp dráttarbraut, er tekið gæti á land togara. Nærri því árlega var um þetta mál rætt á fundum félagsins, en aldrei varð úr framkvæmdum.


1279. Brettingur KE 50.

Um eitt skeið var um það rætt, að erlent félag keypti eignir Slippfélagsins og reisti hér skipasmíðastöð. En úr því varð ekki. Afkoma félagsins versnaði því fljótt eftir stríðið og 1931 var félagið komið í f járþröng, svo að ekki leit út fyrir annað en gjaldþrot. Var þá hafizt handa af nokkrum framtakssömum mönnum, er um það leyti höfðu keypt hluti í félaginu, um að byggja dráttarbrautir, er gætu tekið upp stærstu togara og koma upp skipaviðgerðar og skipasmíðastöð, er fullnægði þörfum landsins. Árið 1932 fékk félagið lán hjá Hafnarsjóði Reykjavíkur og Skipaútgerð ríkisins í því skyni að byggja slipp fyrir togara. Þá var hlutaféð aukið mjög og gamla hlutaféð fært niður. Keyptir voru 2 dráttarvagnar með vindum fyrir 400 og 800 smálesta skip. Minni dráttarbrautin var svo byggð um haustið og fyrsti togarinn tekinn á Iand 15. des. 1932. 1933 byggði félagið aðra dráttarbraut fyrir 800 smálesta skip og fékk til þess lán hjá erlendu félagi. Var þá svo komið, að hægt var að taka hér á land allan togaraflotann, strandferðaskipin, varðskipin og minnstu millilandaskipin. Í beinu sambandi við byggingu þessarar dráttarbrautar var 1934 stálsmiðjan stofnuð, sem annaðist plötuviðgerðir skipa. Var þá svo komið, að hægt var að gera hér við og flokka öll skip allt að 800 smálestir að stærð.


2184. Vigri RE 71.

Þau 9 ár, sem liðin eru síðan þessar dráttarbrautir voru gerðar, hafa yfir 1200 skip af togara stærð og stærri verið tekin á land og framkvæmdar á þeim stærri og minni viðgerðir. Auk þess hefir verið gert við mörg minni skip. Það má fullyrða, að það hefir verið útgerð landsmanna ómetahlegur hagnaður, að dráttarbrautir þessar voru byggðar, ekki sízt nú síðan stríðið hófst og skipin fá ekki framkvæmdar neinar teljandi viðgerðir í Englandi. Líklegt er, að meiri hluti togaraflotans væri nú ósjófær, ef dráttarbrautir Slippfélagsins væru ekki til. Oft á ári hefir það komið fyrir, að skip fullfermd af ísfiski hafa bilað, brotið skrúfu eða orðið lek og verið tekin í slipp og gert við þau á nokkrum klukkustundum. Áður varð í þessum tilfellum að losa skipin og auk þess kostnaðar og tafar, er það tók, ónýttist fiskurinn oft að mestu eða varð verðlítill. Undanfarin 3-4 ár hefir Slippfélagið ásamt Stálsmiðjunni unnið að undirbúningi að því að koma upp skipabyggingastöð, er byggt getur togara og jafnvel stærri skip.


2182. Baldvin Njálsson GK 400.

Með samningum við Reykjavíkurbæ og Skipulagsnefnd hefir félögum þessum verið tryggt nægilegt athafnasvæði við höfnina. Á þessu svæði hafa félögin gert áætlun um skipabygginga og skipaviðgerðastöð, er ætla má að fullnægi íslenzkum þörfum næstu áratugi. Auk þeirra mannvirkja, er þegar eru gerð, er ætlunin að bæta við 2 dráttarbrautum, þurkví, er tekur allt að 4-5000 tonna skip, og tveim byggingabrautum fyrir togara. Ennfremur verkstæði, efnisgeymslur, skrifstofur o. fl. Tillögur þessar hafa verið sendar bæjarstjórn Reykjavíkur og ríkisstjórninni. Bæjarstjórn Reykjavíkur hefir þegar fallist á tillögurnar með því að breyta skipulaginu á þessu svæði, er þær ná til, í samræmi við þær. Ennfremur hafa félögin fyrir alllöngu leitað aðstoðar ríkisstjórnarinnar til að hefja framkvæmdir. En stríðið hefir aukið mjög erfiðleikana á að fá vélar og nauðsynlegt efni. Daníel Þorsteinsson skipasmíðameistari tók við framkvæmdastjórn af O. Ellingsen 1915 og hafði þann starfa á hendi þar til Sigurður Jónsson tók við. Stjórn Slippfélagsins skipa nú: Hjalti Jónsson, formaður, Kristján Siggeirsson kaupmaður, Þórarinn Kristjánsson hafnarstjóri og  Geir Zoega vegamálastjóri.

Vikan 12 nóvember 1942.


02.02.2017 13:38

20. Ásúlfur ÍS 202. TFWR.

Ásúlfur ÍS 202 var smíðaður hjá Skipasmíðastöð A/S Sverre í Gautaborg í Svíþjóð árið 1947. Eik. 97 brl. 260 ha. Polar díesel vél. Eigandi var Ríkissjóður Íslands frá 10 maí 1947. Selt 6 maí 1949, Skutli h/f á Ísafirði. Árið 1953 var skipið endurmælt, mældist þá 102 brl. Ný vél (1959) 375 ha. Kromhout díesel vél. Skipið var selt 12 nóvember 1963, Þorsteini N Halldórssyni í Keflavík, hét Gulltoppur KE 29. Skipið var endurmælt 1966, og mældist þá 90 brl. Skipið var talið ónýtt og tekið af skrá 6 september árið 1967.


Ásúlfur ÍS 202.                                                                                   (C) Sigurgeir B Halldórsson.


Ásúlfur ÍS 202. Líkan.                                                           (C) Haukur Sigtryggur Valdimarsson.


                   Nýr Svíþjóðarbátur

Haraldur Guðmundsson, skipstjóri, kom hingað til bæjarins með nýjan vélbát frá Svíþjóð þann 15. þessa mánaðar. Heiti bátsins er Ásúlfur ÍS 202 en eigandi hans er Skutull h.f. Ísafirði. Jón Björnsson skipstjóri í Reykjavík sigldi bátnum til landsins frá Svíþjóð. Haraldur Guðmundsson hefur dvalið í Svíþjóð undanfarna mánuði eða frá því í nóvember á síðastliðnu ári, til þess að fylgjast með smiði bátsins. Báturinn er 103 smálestir að stærð og útbúin nýtízku tækjum, svo sem dýptarmæli, sendi og móttökutækj um, ásamt miðunarstöð. Í bátnum er aðalvélin Atlas-Pólar diesel 260 ha. og tvær bolinder ljósavélar. Bátur þessi lítur príðilega út að öllum frágangi og eru vistarverur allar rúmgóðar og þægilegar í alla staði. Hann er byggður eftir teikningu Daníels Þorsteinssonar skipasmiðs í Reykjavík, en smíði hans framkvæmdi skipasmiðastöðin A/S Sverre í Gautaborg. Ganghraði bátsins reyndist á heimleiðinni vera 9 sjómílur til jafnaðar. Veður var gott mestalla leiðina og reyndist báturinn vel á sjó, að því er frekast varð séð. Vegna þess hvað áliðið er vors verður báturinn ekki gerður út á veiðar fyrr en á síldarvertíð í sumar.

Vesturland. 22 maí 1947.


01.02.2017 13:21

Grótta ÍS 580. TFNM.

Grótta ÍS 580 var smíðuð sem 3 m. skonnorta í Fécamp í Frakklandi árið 1920. Eik og álmur. 236 brl. 144 ha. vél, gerð óþekkt. Ásgeir Pétursson kaupmaður, útgerðarmaður og síldarsaltandi á Akureyri og víðar, keypti skipið árið 1940 af A. Peturssyni á Skálum í Færeyjum, skipið hét þá Grotta FD 605, en bar áður nöfnin, Tvey Systkin og Ernest Emilie. Skipið var endurbyggt í Skipasmíðastöð Bárðar G Tómassonar á Ísafirði árið 1942, mældist þá 310 brl. Einnig var skipt um vél, sama ár, 320 ha. Lister Blackstone díesel vél. Skipið var selt í apríl 1942 eða 43, Hlutafélaginu Björgvin á Ísafirði. Fékk þá nafnið Grótta ÍS 580. (Kom inn á skipaskrá 1944 á meðan prentun stóð yfir). Skipið var selt til Nýfundnalands og tekið af skrá 1 nóvember árið 1950.


Grotta FD 605. Myndin sennilega tekin á Siglufirði.                                        Ljósmyndari óþekktur.


Grótta ÍS 580 á síldveiðum.                                                                (C) Sigurgeir B Halldórsson.


              Vélskipið Grótta ÍS 580

Síðastliðið sumar fór fram gagngerð breyting og stækkun á m. s. Grótta, sem er eign h. f. Björgvins á ísafirði. Skipasmiðastöð Bárðar G. Tómassonar á Ísafirði framkvæmdi breytinguna, nema hvað bakki skipsins var smiðaður í skipasmíðastöð Marzelíusar Barnharðssonar á Ísafirði. Grótta var upphaflega byggð sem þrímöstruð skonnorta, og smíðuð var hún í Frakklandi 1920. Hingað til lands var hún keypt frá Færeyjum 1940 af Ásgeiri Péturssyni, en hann seldi hana h. f. Björgvin 1942. Með breytingunni var siglunum fækkað úr þremur í tvær, sett í það ný og stærri vél, byggður opinn bakki, stýrishús og vélarúm, ásamt nýjum vistarverum. Skipið stækkaði við breytinguna um 74 rúml., og er nú 310,23 rúml. brúttó. Í skipinu er 320 hestafla Blackstone R. A. Lister, Dieselvél. Með 450- 500 snúningum gengur skipið um 8 1/2 sjómílu á klst. Olíugeymar skipsins rúma 18.000 litra. Skipstjóri á Gróttu er Lárus Blöndal.

Ægir. 1 maí 1943.


31.01.2017 09:08

2626. Guðmundur í Nesi RE 13. TFKG.

Frystitogarinn Guðmundur í Nesi RE 13 var smíðaður hjá Santierul Naval Braia S.A. í Rúmeníu árið 1999 og skipið síðan fullklárað hjá Langsten Slip & Baatbyggeri A/S. í Tomrefjord í Noregi árið 2000. Smíðanúmer 183. 1.315 brl. 7.507 ha. Wartsiila vél, 5.520 Kw. Skipið hét fyrst Hvilvtenni FD 60 og var í eigu útgerðarfélagsins P/R Hvilvtenni í Leirvík í Færeyjum og var gert út þaðan til rækjuveiða. Skipið var selt 24 janúar 2004, Útgerðarfélaginu Tjaldi ehf á Rifi, sem sameinaðist ásamt tveimur öðrum félögum í Brim h/f árið 2005. Guðmundur í Nesi RE 13 er glæsilegt skip og er í hópi þeirra skipa í Íslenska flotanum sem skila mestum aflaverðmætum á land. Skipið er gert út af Útgerðarfélaginu Brim h/f í Reykjavík.


2626. Guðmundur í Nesi RE 13 við Grandagarð.


Guðmundur í Nesi RE 13.


Guðmundur í Nesi RE 13.


Guðmundur í Nesi RE 13.


Guðmundur í Nesi RE 13.


Guðmundur í Nesi RE 13.


Guðmundur í Nesi RE 13 að taka olíu í Örfirisey.                          (C) Myndir: Þórhallur S Gjöveraa.

                   Útgerðarfélagið Brim hf


Brim hf er stofnað 1998 þá sem Útgerðarfélagið Tjaldur ehf þegar þeir feðgar, Kristján Guðmundsson, Hjálmar Kristjánsson og Guðmundur Kristjánsson, skiptu upp rekstri sínum á Rifi. Guðmundur var þá fluttur til Reykjavíkur og tók alfarið við rekstri Útgerðarfélagsins Tjalds ehf. Félagið var frá upphafi til húsa að Tryggvagötu 11 í Reykjavík en fluttist inn á Bræðraborgarstíg 16, árið 2007. Árið 2005 var nafni Útgerðarfélagsins Tjalds ehf breytt í Brim hf.

Í upphafi gerði félagið út einn línubát, Tjald SH 270. Báturinn stundaði línuveiðar og landaði aflanum ýmist ferskum á fiskmarkaði og frystum afurðum á erlenda markaði. Starfsmenn félagsins voru í upphafi um 20. Árið 1999 var sjávarútvegsfyrirtækið Básafell hf keypt og seinna sameinað inn í útgerðarfélagið Tjald, (Brim hf.) Við þessi kaup hóf félagið togararekstur og gerði út tvo rækjufrystitogara, Eldborg RE og Orra ÍS og línubátinn Tjald SH 270. Erfiður rekstur var í rækjuveiðum á þessum árum og hætti félagið rekstri rækjuskipanna á árunum 2002 til 2003. Frystitogarinn Guðmundur í Nesi RE 13 er keyptur og kemur í ársbyrjun 2004. Togarinn er sérhæfður til grálúðuveiða.

Á þessum árum lagði félagið aðaláherslu á grálúðuveiði á djúpslóð, með línuveiðum, togveiðum og netaveiðum. Ýmsar ástæður voru fyrir því að fyrirtækið varð að hætta línuveiðum á grálúðu meðal annars sú að búrhvalurinn komst á lag með að éta grálúðuna af línunni þegar verið var að draga hana af miklu dýpi. Í framhaldi af því fór Tjaldur SH á grálúðuveiðar með net og var það í fyrsta skipti sem það var gert við Ísland.

Árið 2004 keypti félagið í samvinnu við KG fiskverkun á Rifi, Útgerðarfélag Akureyringa. Í framhaldi var ÚA sameinað inn í Brim hf árið 2005. Í dag er Brim hf með víðtæka starfsemi í sjávarútvegi á Íslandi. Það gerir út frystitogarana Brimnes RE 27, Guðmund í Nesi RE 13 og Kleifaberg RE 7. Árið 2012 starfa hjá Brimi um 150 manns.

Brim hf. hefur alltaf lagt mikla áherslu á að vera með traust og góð skip í rekstri á hverjum tíma og leitast er við að svara kröfum nútímans um hagkvæman rekstur, gæði hráefnis og góðan aðbúnað sjómanna. Umhverfismál og gott starfsfólk skipa háan sess í allri starfsemi Brims.

 

Af heimasíðu Brims hf.

30.01.2017 14:59

1029. Brettingur NS 50. TFTK.

Brettingur NS 50 var smíðaður hjá Flekkefjord Slipp & Maskinfabrik A/S í Flekkefjord í Noregi árið 1967 fyrir Tanga h/f á Vopnafirði. 317 brl. 800 ha. Lister díesel vél. Skipið var selt 19 júlí 1972, Sveini Víði Friðgeirssyni, Lúkasi Kárasyni og Halldóri Guðnasyni í Reykjavík, hét Esjar RE 400. Selt 5 júní 1973, Ingimundi Ingimundarsyni og Pétri Axel Jónssyni í Reykjavík, skipið hét Svanur RE 45. 4 september 1974 er Ingimundur Ingimundarson einn skráður eigandi. Árið 1979 var skipið lengt og yfirbyggt, mældist þá 330 brl. Einnig var sett í það ný vél, 1.330 ha. Wartsila díesel vél. Árið 2002 fær skipið skráningarnúmerið RE 40. Skipið var selt til Danmerkur 23 apríl árið 2003.


Brettingur NS 50 í Leirvík á Hjaltlandseyjum.                                                       (C) J.A. Hugson.


Svanur RE 45 við bryggju í Leirvík á Hjaltlandseyjum.                                           (C) J.A. Hugson.


Svanur RE 45. Skipið hefur verið lengt og yfirbyggt.                                  (C) Markús Karl Valsson.

      Nýtt og glæsilegt skip til Vopnafjarðar

       Sennilega fyrsta fiskiskip með sjónvarp

Hingað kom í dag nýtt og glæsilegt stálskip, og ber það nafnið Brettingur NS-50. Eigandi skipsins er Tangi hf. á Vopnafirði. Skipið er smíðað í Noregi hjá Flekkefjord Slipp & Maskinfabrik, og er það 317 lestir að stærð. Var samið um smíði skipsins í byrjun desember 1965, og það afhent eigendunum hinn 15. febrúar 1967. Í kvöld héldu þorpsbúar hér móttökuhátíð fyrir skipið og skipsmenn. Sem fyrr segir er Brettingur 317 lestir brúttó. Það er 39 metrar að lengd 7.6 metrar á breidd, og mesta dýpt í því er tæpir 4 metrar. Í skipinu er 800 ha aðalvél, tvær ljósavélar sem eru 62 ha. hvor. Hliðarskrúfur eru tvær, og hvor um sig 70-75 ha. Skipið er búið mjög fullkomnum siglingar og fiskileitartækjum. Þá er það sýnilegt að mjög mikil áherzla hefur verið lögð á að gera íbúðir skipsmanna sem þægilegastar og vistlegastar, og auk þess er frágangur að innan  mjög smekklegur og vandaður. Má geta þess að í borðsal skipsins er sjónvarp, og er það sennilega það fyrsta í íslenzku fiskiskipi. Skipið kom beint hingað frá Bergen, og var það 2 1/2 sólarhring á leiðinni. Hreppti það á tíma versta veður, en reyndist þá mjög vel. Mesti ganghraði skipsins var um 12 sjómílur. Skipið fer héðan til Akureyrar, þar sem það tekur loðnunót, og fer að því búnu á loðnuveiðar. Einnig verður þorskanót um borð. Skipstjóri á Bretting verður Tryggvi Gunnarsson frá Brettingsstöðum, 1. vélstjóri Sigurður Gunnarsson, bróðir skipstjórans, og 1. stýrimaður er Sævar Sigurpálsson. Framkvæmdastjóri Tanga hf. er Sigurjón Þorbergsson.

Morgunblaðið. 22 febrúar 1967.

29.01.2017 11:28

B. v. Jón Baldvinsson RE 208. TFCK.

Jón Baldvinsson RE 208 var smíðaður hjá Hall Russell & Co Ltd í Aberdeen í Skotlandi árið 1951 fyrir Bæjarútgerð Reykjavíkur. 681 brl. 1.000 ha. 3 þennslu gufuvél. Smíðanúmer 826. Skipið hét Dröfn á smíðatíma. Togarinn strandaði við Hrafnkelsstaðaberg á Reykjanesi 31 mars árið 1955. Áhöfninni, 42 mönnum var bjargað á land af Björgunarsveit Slysavarnarfélags Íslands í Grindavík. Aldrei áður höfðu jafnmargir menn bjargast af strandstað eða af skipi sem farist hefur við Ísland og af Jóni Baldvinssyni. Skipið eyðilagðist á strandstað og brimið braut flakið niður á skömmum tíma. 


B.v. Jón Baldvinsson RE 208.                                                           (C) Guðmundur Hannesson.


Jón Baldvinsson á strandstað við Reykjanes.                                                  (C) Hannes Pálsson.


Flak togarans Jóns Baldvinssonar RE 208.                                                    (C) Hannes Pálsson.


Einn af björgunarhringjum togarans.                                                          (C) Þórhallur S Gjöveraa.

               B.v. Jón Baldvinsson RE 208

        Hinn nýi togari Bæjarútgerðarinnar kom í gær

Mikill mannfjöldi var saman kominn á hafnarbakkanum til þess að fagna nýjasta togara Bæjarútgerðar Reykjavíkur, "Jóni Baldvinssyni", er hann sigldi fánum skreyttur inn á Reykjavíkurhöfn um kl. 6 síðdegis í gær, eftir fljóta og góða ferð frá Englandi.
"Jón Baldvinsson" er 680 brúttósmálestir að stærð og af sömu gerð og togarinn Þorsteinn Ingólfsson. Vél skipsins er olíukynt gufuvél, og í reynsluförinni sigldi það 13 sjómílur. Skipstjórinn, Jón Hjörtur Stefánsson, lét mjög vel af skipinu á leiðinni heim, en þeir fengu mjög gott veður. Farið var gegnum Pentlandsfjörðinn í svarta þoku, en skipið er búið ratsjá, svo að förinni seinkaði ekki vegna þokunnar. Í hinu vistlega herbergi skipstjórans voru saman komnir ásamt nokkrum gömlum vinum og samstarfsmönnum Jóns heitins Baldvinssonar, Gunnar Thoroddsen borgarstjóri og Jón Axel Pétursson, framkvæmdastjóri Bæjarútgerðar Reykjavíkur, sem einnig var einn af vinum ,og samstarfsmönnum Jóns  Baldvinssonar, og buðu þeir skipið velkomið og árnuðu því og skipshöfninni heilla. í þessum hópi var einnig Baldvin Jónsson, lögfræðingur, Baldvinssonar, og átta ára gamall sonur hans, Jón Baldvinsson. Skipstjóri á "Jóni Baldvinssyni" er Jón Hjörtur Stefánsson, 1. stýrimaður Páll Björnsson, 2. stýrimaður Ólafur Marínó Jónsson, 1. vélstjóri Jónas Ólafsson. Ekki er enn ráðið, hvort skipið verður fyrst sent á karfaveiðar eða það veiðir í salt. "Jón Baldvinsson" er 7. togari bæjarútgerðarinnar; en nú eru liðin 4 ár síðan fyrsti togarinn, "Ingólfur Arnarson" kom til Reykjavíkur. Bæjarútgerðin mun væntanlega fá einn togara í viðbót af þeim, sem nú er verIð að smíða í Bretlandi.

Alþýðublaðið. 26 júní 1951.

           Togarinn Jón Baldvinsson RE 208 

                Strandaði við Reykjanes í fyrrinótt

  Öllum skipverjum 42 að tölu bjargað en óttast að skipið sé gersamlega       ónýtt 

Togarinn Jón Baldvinsson strandaði í fyrrinótt undan Hrafnkelsstaðabergi austan á Reykjanesi. 42 manna áhöfn var á skipinu, þar af 13 Færeyingar. Var öllum bjargað. En óttazt er, að skipið eyðileggist.
Togarinn Jón Baldvinsson var einn af 10 nýjustu togurunm og kom til landsins í júní 1951. Hann var tæp 700 tonn að stærð. Togarinn var að koma af veiðum í salt á Selvogsbanka og var að fara vestur úr "Húllinu", eins og kallað er, vestur á Eldeyjarbanka eða vestur undir Jökul. Veðri var svo háttað er það strandaði, að þokuslæðingur var yfir og dimmt af nóttu. Sjólítið mun hafa verið úti fyrir. en mikið brim við ströndina, eins og mjög oft er við Reykjanes. Skipið tók niðri um kl. 3,45. Mun fyrsti stýrimaður hafa verið þá á vakt, en kallað á skipstjóra, rétt um það leyti sem skiplð tók niðri.
Sent var út neyðarskeyti, og kom loftskeytastöðin því til Slysavarnafélagsins, sem símaði til  Grindavíkur, og lagði björgunarsveitin þaðan strax af stað með björgunarútbúnað. Var björgunarsveitin komin á strandstað um kl. 6.50. Einnig voru send upp neyðarblys. Sá vitavörðurinn á Reykjanesi þau, og kom hann fyrstur á strandstað. Lét hann í té upplýsingar um, hvar skipið hefði strandað, en um það var ekki vitað nákvæmlega áður. Skipverjar höfðu, áður en björgunarmenn komu á vettvang, skotið línu í land, og tók vitavörðurinn á móti henni og setti hana fasta.
Sjór gekk yfir skipið aftanvert, svo að illvært var í stjórnpalli en skipverjum tókst að komast fram á hvalbak, þar sem betra var að vera. Lágsjávað var, er skipið strandaði, en með hækkandi sjó var óttast, að farið gæti að brjóta á skipinu framan til, og þá voru mennirnir í bráðum háska.
Vegna þess að skipverjar höfðu sjálfir komið línu á land, var fljótlegt að koma björgunarútbúnaði fyrir. Björgunin gekk líka mjög rösklega, þótt aðstaðan væri allerfið. Um 150 m vegur var út í skipið, en bergið 30-40 m hátt þverhnípi, sem sjór fellur að, svo að björgunarmenn urðu að draga strandmenn úr skipinu upp á bergið. Fyrsti maðurinn var kominn í land rétt fyrir kl. 7 og öllum hafði verið bjargað kl. 8.45. Jafnótt og strandmenn komu á land fóru þeir heim í íbúð vitavarðar og fengu hressingu. Biðu þeir þar uns bifreiðar komu og sóttu þá. Þeir mötuðust í Grindavík, en voru komnir til Reykjavíkur um kl. 3 í gær.
Auk björgunarsveitaririnar í Grindavík komu á strandstað menn frá Bæjarútgerð Reykjavíkur með lækni með sér. Þá komu þar fáeinum mínútum, eftir að  Grindvíkingarnir komu, Baldur Jónsson formaður björgunarsveitarinnar í Reykjavík og Guðmundur Pétursson fulltrúi Slysavarnarfélagsins og læknarnir úr Keflavík og Njarðvíkum. Höfðu þeir með sér talstöð. Unnt var að hafa samband við strandstað allan tímann. Eftir að ljósavél skipsins stöðvaðist notaði loftskeytamaðurinn neyðarsendi, er gengur með rafhlöðum, mjög hentugt tæki. En skeytum var komið til Reykjavíkur með því að láta togarann Kaldbak senda þau en hann lá fyrir utan. Skipstjóri á togaranum þessa ferð var Þórður Hjörleifsson, sem lengi var með togarann Helgafell.

Alþýðublaðið. 1 apríl 1955.


28.01.2017 14:52

3. Akraborg EA 50. TFAL.

Akraborg EA 50 var smíðuð í Svíþjóð árið 1943. Eik. 178 brl. 160 ha. Bolinder vél. Valtýr Þorsteinsson útgerðarmaður og síldarsaltandi frá Rauðuvík keypti skipið árið 1946. Skipið var upphaflega þrímastrað seglskip með hjálparvél, en seinna að öllu vélbúið. Ný vél (1953) 400 ha. Alpha díesel vél. Skipið var talið ónýtt og tekið af skrá 7 nóvember árið 1979. Akraborgin lá lengi við Torfunefsbryggjuna á Akureyri og sökk þar í ágústmánuði árið 1980. Náðist skipið upp og var stuttu síðar dregið út fyrir Flatey á Skjálfanda og sökkt þar á svipuðum slóðum og Snæfelli EA 740 var sökkt á tveimur árum áður.


Akraborg EA 50.                                                                             (C) Hafsteinn Jóhannsson.

 Ms. Akraborg  EA-50, nýlega komin hingað frá Svíþjóð

Fyrir nokkru er komið hingað til bæjarins mótorskip, sem Valtýr Þorsteinsson, útgerðarmaður, hefir keypt til landsins frá Svíþjóð. Þetta er þrímastrað tréskip, 178 smálestir að stærð, knúið 160 hestafla Bolindervél. Það er svo að segja nýtt, byggt 1943 hjá kunnri, sænskri skipasmíðastöð, undir eftirliti Bureau Veritas og er mjög sterklega byggt úr eik, járnvarið að utan til varnar gegn ísi. Skipið er byggt sem flutningaskip og hyggst Valtýr nota það jöfnum höndum til flutninga og síldveiða. Mun það vera mjög álitlegt skip til síldveiða og lesta a. m. k. 2000 mál síldar. Skipið var í síldveiðiflota Svía hér við land sl. sumar. Skipið er búið öllum nýtízku öryggistækjum, svo sem talstöð, miðunarstöð og sjálfritandi dýptarmæli. Ganghraði þess er um 9 mílur. Nokkrar breytingar eru fyrirhugaðar á skipinu og er þegar byrjað að smíða skilrúm í lestarrúm. Þá er einnig fyrirhugað að gera nokkrar breytingar á mannaíbúðum og stækka þær og búa nýjum tækjum. Skipið hefir hlotið nafnið Akraborg og ber einkennisstafina EA 50. Heimahöfn þess er Akureyri. Valtýr Þorsteinsson er athafnasamur útgerðarmaður. Auk Akraborgar á hann mótorbátinn Gylfa frá Rauðuvík og gerir hann út frá Sandgerði í vetur. Þá er hann og þátttakandi í útgerð mótorbátsins Garðars frá Rauðuvík, sem er 50 smálesta Svíþjóðarbátur. Þetta myndarlega skip er góður fengur fyrir skipastól þann, sem héðan er gerður út og atvinnulíf bæjarmanna, og á Valtýr þakkir skildar fyrir dugnað sinn og framtak.

Dagur. 15 janúar 1947.


Akraborg EA 50 að landa síld á Skagaströnd.                                    (C) Guðmundur Guðnason.

        Valtýr Þorsteinsson útgerðarmaður

Sumarið 1949 saltaði Valtýr Þorsteinsson frá Rauðuvík 275 tunnur í skip sitt, Akraborg, og lét það liggja á Raufarhöfn meðan söltun stóð yfir. Valtýr tók síðan bryggju Kaupfélags Norður-Þingeyinga og saltaði á henni um árabil. Fyrirtæki sitt kallaði hann Norðursíld h/f. Árið 1958 reisti Valtýr svo nýja stöð fyrir botni hafnarinnar og flutti starfsemina þangað. Á árunum 1958-59, meðan flutningarnir stóðu yfir, saltaði hann á báðum stöðvunum og var hin nýja þá kölluð Norðurver.
Feðgarnir, Valtýr og Hreiðar sonur hans, voru þrautseigir og útsjónasamir við söltunina. Þegar síldin hvarf lengst norður í höf sumarið 1968 sátu þeir ekki með hendur í skauti heldur tóku á leigu Færeyska flutningaskipið Elísabeth Hentzner, innréttuðu það sem fljótandi síldarplan og sendu á eftir síldinni. Á þessari fljótandi söltunarstöð voru saltaðar 7.500 tunnur, en feðgarnir voru hinir einu sem fóru að með þessum hætti.      Heimild: Síldarsaga Íslendinga.


Akraborg EA 50. Líkan.                                                   (C) Haukur Sigtryggur Valdimarsson.

                  Enn fær Emil mótmælaskeyti

Skipverjar á síldveiðibátnum Akraborg EA 50 hafa sent Emil Jónssyni sjávarútvegsmálaráðherra mótmælaskeyti vegna gerðardómsins um skiptakjör síldveiðisjómanna. Skeytið er svohljóðandi: -

Herra sjávarútvegsmálaráðherra,  sjávarútvegsmálaráðuneytinu, Reykjavík. Þar sem þér hafið notað vald yðar og þar með stuðlað að stórkostlegri kjararýrnun sjómanna á síldveiðibátum á yfirstandandi vertíð,  fyrst með bráðabirgðalögum og síðan gerðardómi, þá mótmælum við harðlega niðurstöðum gerðardóms um skiptakjör og aðgerðum þessum í heild. Skipverjar vs. Akraborg EA 50.

Þjóðviljinn 9 ágúst 1962.


Akraborg EA 50. Líkan.                                                    (C) Haukur Sigtryggur Valdimarsson.


          Akraborgin tók sjálf af skarið

Um nokkurra ára skeið hefur gamalt tréskip, Akraborg EA 50, legið bundið við Torfunefsbryggju, mörgum til mikils ama, þar sem þeir hafa talið að skipið setti ekki mikinn fegurðarsvip á miðbæinn. Erfiðlega hefur gengið að fá skipið fjarlægt, en nú eru horfur á að af því verði, þar sem Akraborgin marar nú í hálfu kafi við bryggjuna og það verður vart látið viðgangast að skipið verði lengi þannig. Það mun hafa verið aðfararnótt s.l. laugardags að Akraborg fylltist af sjó. Skipið hefur lekið eins og gjarnt er um tréskip sem komin eru til ára sinna. Hefur þurft að dæla sjó úr skipinu, en að þessu sinni hefur ekki verið nóg að gert og því fór sem fór. Vafalaust verður erfiðleikum bundið að ná skipinu upp aftur og telja fróðir menn að það muni kosta milljónir.
Einnig hlýtur að hafa verið talsverður kostnaður því samfara að láta skipið liggja bundið við bryggju allan þennan tíma, því ef að líkum lætur þarf að greiða hafnargjöld fyrir aðstöðuna. Illa hefur gengið að taka ákvörðun um að fjarlægja Akraborg og því, eins og áður sagði, má segja að hún hafi sjálf tekið af skarið í þeim efnum með því að setjast á botninn. Akraborg mun hafa verið mikið aflaskip á velmektardögum sínum.

Dagur. 12 ágúst 1980.






27.01.2017 11:21

2881. Venus NS 150. TFVT.

Uppsjávarveiðiskipið Venus NS 150 var smíðað hjá Celiktrans Deniz Shipyard Ltd í Istanbúl í Tyrklandi árið 2015 fyrir H.B.Granda h/f í Reykjavík. 3.670 bt. Wartsila W9L32, 4.500 Kw. Heimahöfn skipsins er á Vopnafirði.


Venus NS 150 við Ægisgarð.                                            (C) Þórhallur S Gjöveraa. 25 janúar 2017.

Uppsjávarskipinu Venusi NS 150 var vel fagnað á Vopnafirði þann 27. maí síðastliðinn en með komu skipsins hefst mikil endurnýjun fiskiskipaflota HB Granda sem mun fá 5 ný fiskiskip á tveimur árum. Skipið var smíðað hjá skipasmíðastöðinni Celiktrans Denitz í Tyrklandi og mun systurskipið, Víkingur, koma til landsins í lok árs. Í kjölfarið fylgja síðan þrír togarar en HB Grandi samdi einnig við Celiktrans um smíði þeirra. Venus NS hélt strax til kolmunnaveiða suður af Færeyjum eftir móttökuhátíðina á Vopnafirði. Kostnaður við smíði skipsins var um 3,5 milljarðar króna. Venus NS er búið til veiða með flottroll og nót. Skipið er 80 metra langt og 17 metra breitt. Það er tæplega 3800 brúttó- tonn að stærð, lestir þess rúma tæplega 3000 tonna afla samanlagt en miðað er við að 2300- 2400 tonna afla þegar öflugt sjókælikerfi skipsins er nýtt til fulls.


Venus NS 150 við bryggju í Örfirisey.                               (C) Þórhallur S Gjöveraa. 8 október 2016.

Aðalvél skipsins er 4500 Kw. og er af gerðinni Wartsila sem Vélar og skip selja hér á landi. Sömuleiðis kemur skrúfubúnaður og niðurfærslugír frá Wartsila. Ljósavélar eru frá Scania en umboðsaðili hér á landi er Klettur hf. Vindukerfið og fiskidælur koma frá Rapp Hydema og kranar og blakkir frá Triplex en búnað þessara framleiðenda selur Vélasalan hér á landi. Af öðrum tækjabúnaði má nefna að frá Simrad kemur asdic, radar, höfuðlínumælir, gyro og sjálfstýring. Sjónvarpsdiskur er af gerðinni Intellian en allan þennan búnað selur Friðrik A. Jónsson hér á landi. Þá er í skipinu SeapiX fjölgeisla þrívíddarsónar og SAILOR GMDSS fjarskiptabúnaður frá Sónar ehf., radar, GPS, AIS-kerfi og fleira frá Furuno og plotter frá MaxSea. Þennan búnað selur Brimrún hér á landi. Veiðarfæri skipsins eru frá Hampiðjunni og trollnemar koma frá Marport.


Venus NS 150 við olíukantinn í Örfirisey.                             (C) Þórhallur S Gjöveraa. 3 júlí 2015.

Ekki aðeins er Venus NS vandað skip hvað varðar stjórnun, veiðar og meðferð afla heldur er ekki síður mikil áhersla lögð á hönnun og útfærslur til að gera aðbúnað áhafnar eins og best verður á kosið. Gert er ráð fyrir 12 manna áhöfn á nótaveiðum og eru allir áhafnarmeðlimir í einstaklingsklefum með eigin baðherbergi og sturtu. Borðsalur skipsins er einnig rúmgóður og bjartur enda gluggar vel yfir sjólínu. Líkamsræktarherbergi í skipinu er um 15 fermetrar að stærð og vel búið. Gufubað er einnig um borð. Í brú skipsins eru aðalstjórnpúlt skipstjóra og stjórnpúlt fyrir vindukerfi skipsins, auk seturýmis. Vélstjórar hafa líka rúmgott stjórnrými við vélarsal skipsins og þar, líkt og almennt í skipinu, er vítt til veggja og vinnuaðstaða til mikillar fyrirmyndar.


Venus NS 150. Glæsilegt líkan Óttars Guðmundssonar.        (C) Þórhallur S Gjöveraa. 6 mars 2016.

Eins og áður segir var fyrsta reynsluveiðiferð Venusar á kolmunnamiðin suður af Færeyjum en þegar þeirri vertíð sleppir er gert ráð fyrir að skipið fari á makrílveiðar hér við land. Skipstjóri á Venusi NS og aðrir yfirmenn voru áður á uppsjávarskipinu Ingunni AK í eigu sömu útgerðar. Það skip, sem og Faxa RE hefur HB Grandi selt til Vinnslustöðvarinnar í Vestmannaeyjum. Skipstjóri á Venusi NS er Guðlaugur Jónsson og 1. stýrimaður er Róbert Axelsson. Yfirvélstjórar eru Sigurbjörn Björnsson og Jón Heiðar Hannesson.

Ægir. 1 apríl 2015.

          Vinnuaðstaðan mesta byltingin

           - segir Guðjón Jónsson, skipstjóri

"Venus er stórt og mikið skip sem útaf fyrir sig er mikil breyting fyrir okkur en mesta byltingin er fólgin í vinnuaðstöðu og aðbúnaði áhafnarinnar," segir Guðlaugur Jónsson, skipstjóri á Venusi NS. Skipið reyndist hið besta á heimsiglingunni frá Tyrklandi og fengu skipverjarnir m.a. að kynnast því í stífum 25 metra mótvindi við Portúgal og tilheyrandi ölduhæð. Guðlaugur segir að í reynslutúrum í Tyrklandi hafi skipið náð mestum gagnhraða um 18 hnútum en alla jafna gengur það 14 hnúta á siglingu. Hann segir hönnun skipsins gera að verkum að það sé létt í siglingu fulllestað. "Mesta breytingin frá því sem við erum vanir felst í því að á flottrollsveiðum er aflanum dælt úr pokanum við skutinn í stað þess að hann sé tekinn fram með síðunni á skipinu til að dæla úr. Kælingin er líka tvö- föld á við það sem við vorum með á Ingunni og það skiptir auðvitað líka mjög miklu máli. Og loks er mikilsvert að vera með alla vinnuaðstöðuna á einu dekki og að menn eru komnir upp úr sjónum og í gott skjól við sína vinnu," segir Guðjón en hann hefur verið skipstjóri á Ingunni allt frá því skipið kom til HB Granda. "Við byrjum á kolmunnanum og vonandi náum við að fá reynslu á skipið og sjá allt virka eins og það á að gera. Því næst tekur makríllinn við," segir hann.

Ægir. 1 apríl 2015.

             Stórt skref í átt til betri gæða

   - segir Vilhjálmur Vilhjálmsson, forstjóri HB Granda

"Við hjá HB Granda höfum lagt mikla áherslu á gæðamál og Venus er stórt skref til betri gæða. Öflugra kælikerfi, betri tankar, meiri ganghraði og dæling afla úr poka frá skut í stað þess að dæla frá síðu skipsins eru allt atriði sem stuðla að betri gæðum," sagði Vilhjálmur Vilhjálmsson, forstjóri HB Granda í ræðu við formlega móttöku Venusar NS á Vopnafirði. Fjöldi gesta kom til Vopnafjarðar af þessu tilefni og m.a. Sigurður Ingi Jóhannsson, sjávarútvegsráðherra, sem ávarpaði gesti. Birna Loftsdóttir gaf skipinu formlega nafn við þetta tækifæri, sr. Stefán Már Gunnlaugsson, sóknarprestur Vopnfirðinga blessaði skipið og loks söng Karlakór Vopnafjarðar.
Vilhjálmur vakti athygli á þeirri þróun sem orðið hefði í uppsjávarflota Norðmanna á síðustu árum þar sem öflugri skip hafi leyst þau eldri af hólmi; skip með meiri ganghraða og betri búnaði til aflameðferðar. Samhliða hafi fækkun orðið í áhöfnum skipanna. Þessa braut hafi íslenskar útgerðir verið að feta sig að undanförnu en í stað 13 manna áhafnar á Ingunni AK verði 7-8 á togveiðum á Venusi. Venus NS og Víkingur munu leysa af hólmi þrjú skip fyrirtækisins, Ingunni, Faxa og Lundey og Vilhjálmur sagði vissulega eftirsjá í 10-12 góðum sjómönnum sem hverfi úr starfsmannahópi fyrirtækisins við þessar breytingar. Vilhjálmur segir hvað stærstu breytinguna fyrir þrautvana áhafnarmeðlimi á Venusi felast í vinnuaðstöðunni en ólíku verði saman að jafna við þá aðstöðu sem þekkst hafi þegar skipin eru fulllestuð og liggja neðarlega í sjó.
Slíku verði ekki til að dreifa á hinu stóra og öfluga skipi, Venusi. Vilhjálmur vakti athygli á að Vopnfirðingar fögnuðu síðast nýsmíði árið 1983 þegar togbáturinn Eyvindur Vopni kom í fyrsta sinn til heimahafnar og 10 árum áður kom skuttogarinn Brettingur nýr til Vopnafjarðar. Bæði eru þessi skip enn í notkun. Skipsnafnið Venus er gróið í íslenskri útgerðarsögu og í sögu HB Granda en afi Vilhjálms og nafni, Vilhjálmur Árnason, skipstjóri, stofnaði árið 1936 til útgerðar á togaranum Venusi GK. Netabátur í eigu sama félags bar síðan þetta nafn og síðan var frystitogari með Venusarnafninu í eigu Hvals hf. og síðar HB Granda hf. "Farsæld hefur fylgt og mun fylgja nafninu," sagði Vilhjálmur.

Ægir. 1 apríl 2015.

26.01.2017 12:12

124. Jón Finnsson GK 506. TFDN.

Jón Finnsson GK 506 var smíðaður hjá Bolsönes Verft A/S í Molde í Noregi árið 1962 fyrir Gauksstaði h/f í Garði. 174 brl. 400 ha. MAN díesel vél. Smíðanúmer 181. Skipið var lengt árið 1965 í Bolsönes Verft þar sem það var smíðað, mældist þá 208 brl. Selt 25 ágúst 1972, Árna Halldórssyni, Kristni Guðmundssyni og Bjarna Stefánssyni á Eskifirði, hét þar Friðþjófur SU 103. Skipið var selt 23 október 1974, Magnúsi Stefánssyni, Guðrúnu Friðriksdóttur og Jóni Hermaníusyni í Kópavogi, hét Verðandi KÓ 40. 28 maí 1976 var skipið skráð í Reykjavík, hét þá Verðandi RE 9, sömu eigendur. Selt 19 febrúar 1980, Fiskanesi h/f í Grindavík, hét þar Gaukur GK 660. Ný vél (1981) 750 ha. Grenaa díesel vél, 552 Kw. Skipið var selt árið 2003, Tjaldanesi ehf í Grindavík, hét Tjaldanes GK 525. Skipið var tekið af skrá 10 október árið 2008 og selt í brotajárn til Danmerkur.

Jón Finnsson GK 506.                                                                                 (C) Snorri Snorrason. 


Jón Finnsson GK 506 á leið inn Seyðisfjörð.                                            (C) Hafsteinn Jóhannsson.


Jón Finnsson GK 506 á leið inn Seyðisfjörð.                                           (C) Hafsteinn Jóhannsson.
Flettingar í dag: 454
Gestir í dag: 23
Flettingar í gær: 1134
Gestir í gær: 51
Samtals flettingar: 1063079
Samtals gestir: 76988
Tölur uppfærðar: 11.12.2024 17:42:55